EDITORIALSEverything Online

ΜΜΟ. Είναι πολλά. Αλλά πόσα να παίξεις πια;

Αφορμή για τη σύνταξη αυτού του κομματιού αποτέλεσε η πρόσφατη μετατροπή του Star Wars: The Old Republic σε (σχεδόν…) Free to Play. Η ΕΑ καθόλου ικανοποιημένη από τον αριθμό των συνδρομητών του τίτλου λίγους μήνες πριν τα πρώτα γενέθλια του αποφάσισε να διαθέσει ένα κομμάτι του περιεχομένου του παιχνιδιού δωρεάν, σε μια προσπάθεια να αναζωογονήσει το ενδιαφέρον του κοινού.  Έτσι λοιπόν έσπευσα και εγώ να κατεβάσω τον client και να γευτώ επιτέλους το πιο φιλόδοξο ΜΜΟ των τελευταίων πέντε τουλάχιστον χρόνων. Ξεκινώντας με έναν Jedi Knight σε PvP server άρχισα το questing. Τα γραφικά συμπαθητικά, η προσωπική ιστορία συμπαγής, το voice acting πλούσιο και σε ικανοποιητικό επίπεδο, το interface και ο χειρισμός απροβλημάτιστα. Και ενώ το παιχνίδι μου άρεσε ,μετά από λίγες μέρες απλά το έκανα στην άκρη. Σίγουρα θα επιστρέψω σε αυτό κάποια στιγμή αλλά προς το παρόν είναι όπως είπα εκεί: στην άκρη του σκληρού μου δίσκου. Και έχει εκλεκτή παρέα. Dungeons and Dragons Online, Lord of the Rings online, Eve Online είναι μερικά από τα MMO που ξεκίνησα και αν και τα βρήκα ελκυστικά δεν προχώρησα μετά από ένα σημείο αλλά παρ’όλα αυτά τα διατηρώ εγκατεστημένα. Γιατί υπάρχουν και άλλα που έχουν απομακρυνθεί και μάλλον για πάντα. Star Trek Online, Guild Wars I, Everquest II κοκ.

Τι ακριβώς συμβαίνει λοιπόν και ο σκληρός μου αρχίζει πια να θυμίζει νεκροταφείο ή καλύτερα, ψυγείο ΜΜΟ; Η απάντηση μάλλον κρύβεται στη φύση της online βιομηχανίας καθώς και στα  games που καταλήγουν να τρώνε τον χρόνο μου. Και αυτά είναι το World of Warcraft και το Guild Wars 2.  Όταν πρωτοξεκίνησε το SW:TOR, εκτός της αγοράς του πακέτου απαιτούσε και μηνιαία συνδρομή ,κάτι που αυτομάτως το έκανε απαγορευτικό για μένα δεδομένης της ύπαρξης  του WoW. Αλλά και τώρα που μεγάλο κομμάτι του είναι πλέον δωρεάν και πάλι αποτυγχάνει να με κρατήσει για μεγάλο διάστημα. Γιατί; Το SW:TOR αν και έχει την ποιότητα της BioWare, το βάθος ενός διάσημου franchise και το λούστρο της ΕΑ, στον πυρήνα του gameplay του είναι μια από τα ίδια. Quests,  grinding , instances και ένα εξελικτικό μονοπάτι χαρακτήρων βασισμένο στην κλιμακωτή ισχυροποίηση των αντιπάλων (ανά περιοχή) που αντισταθμίζεται από το σταδιακά ισχυρότερα διαθέσιμα items. Η κλασική ΜΜΟ κούρσα εξοπλισμών δηλαδή. Το νέο σκηνικό (επιστημονική φαντασία) σε σχέση με το WoW (μεσαιωνική φαντασία με αμυδρά στοιχεία steampunk) και η διαφοροποίηση που αυτό προσφέρει προφανώς είναι αρκετό για κάποιους. Στην περίπτωσή μου όμως, η επίδρασή του εξουδετερώθηκε από την καθημερινή ΜΜΟ ρουτίνα…

002mmocΤα μπλε θαυμαστικά είναι daily quests. Και θα τα βλέπετε μέχρι να τα σιχαθεί η ψυχή σας.

…η οποία σε μεγάλο βαθμό απουσιάζει από το Guild Wars 2. Η ArenaNet προίκισε τον τίτλο της με μια πιο χαλαρή δομή η οποία βέβαια έχει το κόστος της στο endgame επίπεδο το οποίο δεν είναι όσο σφιχτοδεμένο θα έπρεπε. Δεν σε «τσιγκλάει» να βάλεις επιπλέον ώρες αφού «ογδονταρίσεις» (max level δηλαδή). Και ακριβώς αυτό το endgame περιεχόμενο είναι ένα από τα ισχυρότερα χαρτιά του βασιλιά της κατηγορίας, του WoW, μαζί βέβαια με την πολυπληθή του κοινότητα. Προσωπικά παρόλο που σήμερα βρίσκω πιο ευχάριστη την ενασχόληση με το GW2 πιάνω τον εαυτό μου να περνάει περισσότερη ώρα στο WoW αν και τώρα πια απολαμβάνω μόνο το raiding κομμάτι του. Βλέπετε το valor point/reputation grinding έχει καταστεί σχεδόν απαραίτητο για όποιον επιθυμεί να αποκτήσει τον απαραίτητο εξοπλισμό για να αρχίσει το raiding αλλά και σε δεύτερο βαθμό να τον διατηρήσει  σε ανταγωνιστικά επίπεδα. Σε τελική ανάλυση το δυνατό endgame και οι φιλίες ετών είναι τα στοιχεία που με κρατούν εκεί  παρόλο που με ενοχλεί ιδιαίτερα η κίνηση της Blizzard να ενισχύσει το retention του παιχνιδιού υπερτονίζοντας την grind πλευρά του.

Η απάντηση λοιπόν στο ερώτημα του τίτλου στην περίπτωσή μου είναι ο αριθμός δύο. Αυτός είναι ο μέγιστος αριθμός ΜΜΟ στα οποία μπορώ να έχω ουσιαστική συμμετοχή την ίδια χρονική περίοδο. Βλέπετε τα ΜΜΟ έχουν την τάση να διεκδικούν τη μερίδα του λέοντος του gaming χρόνου των οπαδών τους με έναν τρόπο εντελώς διαφορετικό από τα single player παιχνίδια. Αυτά μπορείς να τα παίξεις μόνα τους ή πέντε-πέντε μαζί, όποτε θες, για όσο θες ή/και να τα αφήσεις καβάτζα για αργότερα  (οι εκπτώσεις στο steam είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα εδώ). Τα ΜΜΟ δεν λειτουργούν όμως έτσι. Το τυπικό single player game παραμένει το ίδιο είτε το παίξεις την πρώτη μέρα που βγαίνει είτε μετά από χρόνια, άντε να χάνει λίγο σε immersion όταν παλιώνει ο τεχνικός τομέας. Τα ΜΜΟ όμως βασίζονται σε persistent κόσμο που αλλάζει δυναμικά και συνεχώς. Μιλάμε πρακτικά για τη στιγμή που περνά και χάνεται.  Το ίδιο ΜΜΟ σήμερα πιθανότατα θα είναι εντελώς διαφορετικό μετά από τρία ή τέσσερα χρόνια. Κλασικό παράδειγμα το WoW το οποίο δέχτηκε τόσο εκτεταμένες αλλαγές πριν δύο χρόνια  (με την έλευση του Cataclysm) σε σημείο που οι vanilla περιοχές να είναι από αρκετά αλλαγμένες έως αγνώριστες. Επίσης με τα ταλέντα και skillsets να είναι υπό διαρκή αναθεώρηση, ακόμα και τα ίδια παλιά battlegrounds και instances παίζονται πια διαφορετικά – ένας level 70 χαρακτήρας το 2007 στα dungeons του The Burning Crusade είχε πολύ λιγότερα εργαλεία  από έναν χαρακτήρα ίδιας κλάσης και επιπέδου σήμερα. Επίσης ακριβώς επειδή το ΜΜΟ endgame είναι κινούμενος στόχος και μεταφέρεται αλλού με κάθε νέο expansion , υπάρχει ένα χρονικό παράθυρο μέσα στο οποίο κάποιος μπορεί να απολαύσει το εκάστοτε endgame περιεχόμενο το οποίο χοντρικά ισούται με την περίοδο ζωής του κάθε expansion.  Σήμερα είναι από εξαιρετικά δύσκολο έως αδύνατο να βρει κάποιος άλλους 24 raiders επιπέδου 70, εξοπλισμένους στα παλιά TBC heroics και διατεθειμένους να ακολουθήσουν το  συγκεκριμένο (επίσης TBC) raid progression μονοπάτι (Karazhan,Gruul’s κοκ), χώρια που και να συμβεί η εμπειρία δεν θα είναι η ίδια αφού τα skillsets όπως προανέφερα είναι εντελώς διαφορετικά.

Όλο αυτό το σκηνικό σημαίνει πως υπάρχει ένα όριο στα ΜΜΟ που μπορεί να καταναλώσει ο κάθε gamer το οποίο είναι μάλλον χαμηλό σε σύγκριση με τον single player κόσμο, πράγμα που  σε συνδυασμό με το υψηλό κόστος ανάπτυξης και συντήρησης που έχουν συνήθως τα ΜΜΟ εξηγεί την δυστοκία που έχουν πολλοί pay to play τίτλοι να βρουν πάτημα στην αγορά. Ίσως η δεξαμενή παικτών να είναι μικρότερη απ’ ότι φαίνεται τελικά. Εσείς πόσα ΜΜΟ μπορείτε να παρακολουθήσετε την ίδια περίοδο;

Βασίλης Ξερικός

Born in Athens in 1979. Gamer by gentle dreams, my first contact with the sport was with a clone of Pong at pre-school age.  Although a loyal PC user since 1989 and the XT era, I have owned several consoles (Atari 2600, various Sega, Playstation series etc.) and my introduction to gaming journalism was only in January 2012 and PC Master. A veteran of adventure games, I now split my gaming time between MMOs, RPGs (of all kinds) and Shooters. Email:  [email protected] Follow me: Facebook | Twitter | SteamID: Kuivamaa

7 Comments

  1. Παλιότερα σαν φοιτητής, μπορούσα και να παίζω μέχρι και 2 ανα διαστήματα… τώρα πλέον δε παίζω κανένα, αν και ίσως αρχίσω το swtor μαζί με έναν φίλο και περιμένω τι θα γίνει με το world of darkness.
    Πάντως το έπιασες πολύ καλά το νόημα. Απλά δε γίνεται να παίζεις σοβαρά πάνω από 1 mmo. Θα τη χάσεις τη μπάλα, θα μείνεις πίσω σε εξοπλισμό, θα σταματήσουν να σε παίρνουν στο end game και θα απογοητευτείς από το παιχνίδι..

  2. Αν μιλάμε μόνο για end-game, μπορείς σχετικά άνετα να κουμαντάρεις χαρακτήρες σε 2 ΜΜΟ. Πχ εγώ έχω maxαρισμένους χαρακτήρες στο LOTRO και το SWTOR, και αν μπω για μισή-μια ώρα κάθε μέρα ίσα-ίσα για να κάνω κανένα daily στο LOTRO και να παίξω λίγο PVP στο SWTOR μένω αρκετά ψηλά από επίπεδο ανταγωνιστικότητας σε σχέση με το ζενίθ του παιχνιδιού από άποψης gear. Αλλά αν χρειάζεται να levelάρεις ταυτόχρονα χαρακτήρες σε πάνω από 1 ΜΜΟ, μάλλον θα ζοριστείς για να είσαι ανταγωνιστικός.

    Εκτός κι αν κάποιος το βλέπει τελείως στην πλάκα και δεν κυνηγάει το end-game, οπότε θα μπει για 2 ώρες SWTOR την Παρασκευή, άλλη μία ώρα LOTRO την Κυριακή το βράδυ, θα παίξει και λίγο Secret World την Τετάρτη με τους φίλους του…ίσως αυτό να είναι το μυστικό της ευτυχίας τελικά :Ρ

  3. Ενδιαφέρον το άρθρο (αν και λίγο πολύ τα ξέραμε αυτά και πριν τα διαβάσουμε δια…πένας φίλου Βασίλη ;))

    Θα επιμείνω λίγο στο “φιλίες ετών”. Αν συναντιέσαι τακτικά με άτομα απ’το παιχνίδι μπορώ να το δεχτώ. (Αν και προσωπικά προτιμώ να ονομάζω φίλους τους πραγματικά κοντινούς μου ανθρώπους που αγαπώ και σέβομαι – οι υπόλοιποι συντελούν μια ευχάριστη παρέα:))

  4. Βαθύς ο προβληματισμός σου Βασίλη. Προσωπικά, ποτέ δεν προσπάθησα/ήθελα να παίξω ταυτόχρονα 3 ΜΜΟ. Ο χρόνος που καιγόμουν σε ένα ΜΜΟ ήταν 4 έως και 12 ώρες (σε μεγάλες εποχές). Αν μέσα σε αυτές, έβαζα και άλλο ΜΜΟ, τότε η μέρα θα έπρεπε να είχε 36 ώρες για να μπορώ να ανταπεξέλθω.
    Προτιμώ να αφοσιώνομαι σε ένα ΜΜΟ, να επικεντρώνομαι εκεί και να υλοποιώ τους στόχους που θέτω σε ένα παιχνίδι τόσο μεγάλο και πολύπλευρο όπως το Wow ή το GW2.

    Ή το ένα ή το άλλο λοιπόν. Και τα δυο μαζί σκοτώνουν ! 😀

  5. Ενα MMO τη φορά και αυτό πολύ είναι. Οσες φορές είχε τύχει να ασχοληθώ με κάποιο στο παρελθόν, καιγόμουν με τις ώρες και πραγματικά δεν ξέρω πως μπορεί κάποιος να ασχοληθεί και με δεύτερο, αν η μέρα δεν αποκτήσει 36 ώρες…

Leave a Reply

Related Articles

Back to top button
en_USEN