BALDUR’S GATE ENHANCED EDITION: SIEGE OF DRAGONSPEAR

Πόσος καιρός έχει περάσει από την τελευταία φορά που είδαμε ένα νέο Baldur’s Gate; Δε θα είναι όσος έχουν να βγάλουν οι Blind Guardian κάποιο πραγματικά ενδιαφέρον δίσκο; Τα χρόνια μπορεί να έφυγαν γρήγορα, ο Hansi να απώλεσε μέρος της κόμης του, η Bioware να αναλώνεται σε εύπεπτες και εντυπωσιακές παραγωγές που σε νοοτροπία είναι μακριά από τις αρχικές της δημιουργίες, αλλά να που έρχεται μετά από τόσο καιρό ένα νέο επεισόδιο στη σειρά. Αυτή τη φορά τα ηνία έχει αναλάβει η Beamdog, γνωστή από το ρετουσάρισμα που πραγματοποίησε στα Baldur’s Gate, Shadows of Amn (SoA) και Icewind Dale (και στα αντίστοιχα expansions τους) μέσω των enhanced editions.

Τι δεν έχει ειπωθεί για τη σειρά Baldur’s Gate; Ότι έχει μείνει στην ιστορία ως μία από τις πιο λατρεμένες σειρές CRPG; Πως αποτελεί ακόμη και σήμερα σημείο αναφοράς σε επίπεδο χαρακτήρων, ιστορίας και gameplay; Πως παρακίνησε πολλούς παίκτες να ασχοληθούν με το pen ‘n paper παιχνίδι στο οποίο βασίστηκε, μεταξύ αυτών και τον γράφοντα; Η σκέψη ταξιδεύει σε εκείνα τα ανέμελα φοιτητικά χρόνια στην αρχή της προηγούμενης δεκαετίας όπου διαφεύγαμε σε κόσμους εναλλακτικούς και μυστήριους, υπό τη συνοδεία τροφικών παρασκευασμάτων, πλούσιων σε κορεσμένα λιπαρά και υδατάνθρακες. Αφήνοντας πίσω μας τις αναμνήσεις λοιπόν, έχουμε απέναντί μας το νέο Baldur’s Gate ονόματι Siege of Dragonspear (SoD). Το συγκεκριμένο αποτελεί το συνδετικό κρίκο μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου μέρους της σειράς, είναι ένα καθόλα πλήρες expansion σαν αυτά του παλιού καλού καιρού, και απαιτεί εγκατάσταση του Baldur’s Gate: Enhanced Edition (BG:EE) για να τρέξει.

 Well met, friend. You must be new around these parts…

Η ιστορία του SoD λαμβάνει χώρα αμέσως μετά τα γεγονότα του φινάλε του πρώτου παιχνιδιού. Μετά την ήττα του Sarevok και το τέλος της απειλής του Iron Throne, προσπαθούμε να εντοπίσουμε και να οδηγήσουμε στη δικαιοσύνη τους τελευταίους συνωμότες – συνεργάτες του ετεροθαλή αδερφού μας και να διασφαλίσουμε την ευημερία που τόσο είχε απειληθεί από τις μηχανορραφίες του τελευταίου. Μια νέα απειλή όμως εμφανίζεται βόρεια της Baldur’s Gate. Μια μεγάλη σταυροφορία με άγνωστο αρχικά σκοπό, ξεκινάει υπό την αρχηγία της Caelar Argent, μιας χαρισματικής paladin (θεϊκής προέλευσης σύμφωνα με τις φήμες). Εφόδια αποσπώνται από τις γύρω πόλεις και οικισμούς και πλάσματα κάθε φυλής στρατολογούνται με χαρακτηριστική ευκολία. Όσοι δε θέλουν να προσηλυτιστούν τρέπονται σε φυγή αφήνοντας πίσω τις περιουσίες του. Μισθοφόροι και πιστοί της Caelar συνωστίζονται κατά δεκάδες στο περίφημο Dragonspear Castle όπου οι σταυροφόροι χρησιμοποιούν ως βάση για την επέλαση τους. Οι δούκες της Baldur’s Gate αρχίζουν να ανησυχούν καθώς βλέπουν περιοχές να ερημώνουν και μια νέα δύναμη να μεγαλώνει και να απειλεί την πολιτική ισορροπία στο χάρτη της Sword Coast. Έτσι σχηματίζεται ένας συνασπισμός δυνάμεων μεταξύ Baldur’s Gate, Daggerford και Waterdeep με σκοπό τη συλλογή πληροφοριών και πιθανή αναχαίτιση αυτής της μυστηριώδους φιγούρας.

Η κεντρική ιστορία σε γενικές γραμμές είναι καλή. Όχι κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί, κρύβει όμως κάποιες ωραίες εκπλήξεις. Το επίπεδου του σεναρίου κυμαίνεται στα επίπεδα του πρώτου παιχνιδιού, σοβαρό κατά κύριο λόγο αλλά δε λείπουν και οι στιγμές με χιούμορ και σαρκασμό, περισσότερο απ’ ότι έχουμε ίσως συνηθίσει στη σειρά. Εκείνο που όμως θεωρώ ότι δεν ταιριάζει ιδιαίτερα στο ύφος του SoD (και γενικότερα της σειράς) είναι κάποιες ατάκες που σπάνε τον τέταρτο τοίχο και αλλοιώνουν την ψευδαίσθηση ενός φανταστικού κόσμου. Για παράδειγμα, μία από τις φράσεις που λέει τυχαία ένας από τους npcs (συνήθως όταν επιλεχθεί για να πραγματοποιήσει συχνά κάποιες ενέργειες) είναι “Sometimes I dream I’m a chaotic good elf”. Πιθανό να αποτελεί αστείο-αναφορά στον Kivan (ο συγκεκριμένος χαρακτήρας ουσιαστικά τον αντικαθιστά στο SoD) αλλά όσο να ‘ναι φαίνεται… ξένο για τα BG. Από την άλλη, τέτοιες στιγμές είναι σχετικά λίγες οπότε δε νομίζω να ενοχλήσει τους φίλους της σειράς.

Μιας και έγινε λόγος για τους χαρακτήρες, αυτοί έχουν γραφτεί με την νοοτροπία του SoA κατά νου. Ζωντανοί, με συχνή αλληλεπίδραση με τον κεντρικό χαρακτήρα αλλά και μεταξύ τους, θα τους ακούτε συχνά να έχουν κάτι να πουν ή να προτείνουν. Υπάρχουν σημεία δε, που φαίνεται να έχουν αντίληψη του χώρου ή της κατάστασης και να σχολιάζουν αναλόγως (π.χ. σε περίπτωση που εξερευνείτε κάποιο μέρος που δεν έχει καμία σχέση με το quest που έχετε αναλάβει). Στο cast, εκτός από κάποιους χαρακτήρες του original παιχνιδιού (με νέες γραμμές διαλόγου από τους αρχικούς ηθοποιούς που δάνεισαν τις φωνές τους) που επιστρέφουν εδώ και τους 4 νέους της EE (Rasaad, Dorn, Neera και Baeloth), έρχονται να προστεθούν τέσσερις ακόμα. Προσωπικός αγαπημένος εξ αυτών η M’Khiin, μια shaman (η νέα class που φέρνει το SoD) πραγματίστρια και κυνική που προσφέρει κάποιες ευχάριστες στιγμές στους διαλόγους της με τους άλλους χαρακτήρες.

Pillars of Infinity

Ένα από τα πράγματα που όσα χρόνια κι αν περάσουν, δεν πρόκειται να γεράσει εύκολα είναι η μηχανή γραφικών των BG. Τα πάντα σχεδόν που απεικονίζονται στην οθόνη μας βρίθουν λεπτομερειών και ποικιλίας χρωμάτων και είναι ευχάριστα στο μάτι. Φωτισμοί, σκιές, κύκλοι μέρας-νύκτας, καταιγίδες καθώς και πυκνή ομίχλη προσδίδουν ένταση στην ατμόσφαιρα κατά τις εξορμήσεις μας. Έτσι πέρα από τις υπάρχουσες αναβαθμίσεις που έφερε η EE του BG όπως υποστήριξη widescreen αναλύσεων και save-load σε δέκατα δευτερολέπτου, έχουμε και μερικές ακόμη όπως προσαρμόσιμο UI αλλά και γραμματοσειρά ώστε να μπορούμε να παίξουμε χωρίς να κολλήσουμε το πρόσωπό μας στην οθόνη.

Στα ήδη υπάρχοντα sprites πλασμάτων των παιχνιδιών της Infinity Engine (IE), εδώ έρχονται να προστεθούν και κάποια λίγα νέα, ένα από τα οποία είναι πολύ εντυπωσιακό. Πέρα όμως από την μεγάλη γκάμα τεράτων, στο Siege of Dragonspear η IE έχει υποστεί μια σημαντική αναβάθμιση με αποτέλεσμα να μπορεί να απεικονίζει περισσότερους χαρακτήρες ταυτόχρονα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα περιοχές (πόλεις, κατασκηνώσεις κλπ.) που είναι γεμάτες από npcs, αλλά και δραστική αύξηση στον αριθμό των αντιπάλων που αντιμετωπίζουμε σε αρκετές περιπτώσεις.

Το παιχνίδι αν και γραμμικό σχετικά στην εξέλιξή του (ακολουθεί περίπου τα μοτίβα των Icewind Dale και Throne of Bhaal), δεν αγνοεί τις καταβολές περιπέτειας του αρχικού παιχνιδιού. Έτσι, σε αρκετές περιπτώσεις μας δίνεται η δυνατότητα να επισκεφθούμε κάποιες προαιρετικές περιοχές που δε σχετίζονται με τη βασική ιστορία. Πέρα από την καλαισθησία των νέων περιοχών (και όταν λέμε νέες εννοούμε σχεδιασμένες από την αρχή για το SoD), εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι κάποιες από αυτές είναι αρκετά μεγάλες (μεγαλύτερες από του πρωτότυπου) και φυσικά δε λείπουν και οι εσωτερικές περιοχές όπως σπήλαια, κρύπτες, ναοί κ.α. Αξίζει να σημειωθεί ότι όλοι σχεδόν οι χάρτες έχουν και κάτι ενδιαφέρον να ανακαλύψετε, quests που δεν έχουν επίσημη καταγραφή, μοναδικά γεγονότα και άλλα πολλά.

Η μουσική του SoD είναι με λίγα λόγια συγκλονιστική. Θέματα επικά, θέματα που προμηνύουν κίνδυνο ή συνοδεύουν στιγμές χαλάρωσης, ένα σύνολο άξιο θαυμασμού. Κάποια κομμάτια από το αρχικό παιχνίδι επιστρέφουν, κάποια άλλα είναι εκτελεσμένα με διαφορετικό τρόπο και φυσικά υπάρχουν και πολλές νέες δημιουργίες από το Sam Hulick, οι οποίες κλέβουν την παράσταση με χαρακτηριστική άνεση. Είναι απολύτως εντός κλίματος και δε θα ήταν υπερβολή αν έλεγα πως στέκονται επάξια δίπλα στις αρχικές συνθέσεις του Michael Hoenig.

Ξίφος των οιωνών, δώσε μου την υπερφυσική ζαριά!

Ας ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα. Το Siege of Dragonspear είναι δύσκολο. Πολύ δύσκολο. Αρκετές συμπλοκές σε αυτό κοντράρονται με αντίστοιχες αδυσώπητες αναμετρήσεις του SoA και των Icewind Dale (ID). Το δεύτερο αυτό expansion του BG καλώς ή κακώς δεν είναι σχεδιασμένο για να παιχτεί με νέο χαρακτήρα. Οπότε η μία επιλογή είναι να κάνετε import το χαρακτήρα σας από το BG:EE και η άλλη να δημιουργήσετε νέο, στον οποίο έχετε δώσει όμως τους ανάλογους πόντους εμπειρίας που θα είχε αν είχατε τελειώσει το πρωτότυπο παιχνίδι μαζί με το Tales of the Sword Coast (περίπου 161 χιλιάδες). Αυτό επιτυγχάνεται ή παίζοντας το Black Pits campaign της EE είτε με τη χρήση κάποιου editor όπως ο BG:EE Keeper. Μπορεί να με ευγνωμονήσετε αργότερα. Το level cap στο Siege of Dragonspear βρίσκεται στις 500 χιλιάδες και αναλόγως της κλάσης που θα χρησιμοποιήσετε, αυτό μεταφράζεται σε 2 έως 3 level επιπλέον.

Η δυσκολία του παιχνιδιού πηγάζει τόσο από τους πολυάριθμους εχθρούς που θα αντιμετωπίσετε αλλά και από το είδος αυτών. Σε κάποιες περιπτώσεις θα συναντήσετε πλήθη μεγαλύτερα από του ID. Αν δείτε κάποιο αντίπαλο να ξεπροβάλλει στην άκρη του fog of war, μην εκπλαγείτε αν έχει μεγάλη παρέα από πίσω μαζί του. Όσον αφορά το είδος των εχθρών, υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι είναι ιδιαίτερα επικίνδυνοι και πιθανότατα κάτι που θα περιμένατε να δείτε στο… BG2. Οι μάχες με τους συγκεκριμένους είναι συνήθως και οι πιο έντονες. Συχνά saves και ανίχνευση με Thief του τί έπεται, βοηθάνε. Και φροντίζουμε να έχουμε απάντηση σε fear και poison. Ο όλεθρος της ύπαρξης μας στο συγκεκριμένο παιχνίδι…

Η υψηλή πρόκληση όμως οφείλεται και σε μία άλλη σημαντική τροποποίηση στην IE. Πλέον οι εχθροί είναι πολύ πιο επιθετικοί και έξυπνοι. Θα χρησιμοποιήσουν οτιδήποτε μέσα έχουν στη διάθεσή τους, είτε πρόκειται για wands είτε για potions ή spells προκειμένου να σας αποδυναμώσουν. Θα τους δείτε συχνά να φεύγουν από την περιοχή ή το δωμάτιο που βρίσκονται σε περίπτωση που σας δουν έστω και φευγαλέα για νας αναζητήσουν ή να επιτίθενται σε πιο αδύναμα μέλη της ομάδας σας. Ξεχάστε σκηνικά που παίζατε κλεφτοπόλεμο χτυπώντας κάποιο τέρας με stealth ή με ranged όπλα και τρέχατε μέχρι να επιστρέψει στη θέση του. Λογικό είναι αν κάποιος δεχτεί βέλος να ειδοποιήσει και τα φιλαράκια του από το να το αποδώσει σε… χάδι του ανέμου και να το ξεχάσει. Βέβαια μπορεί να σας τύχουν και καταστάσεις (προσωπικά δε συνάντησα πάνω από 2-3) που η αντίπαλη νοημοσύνη φτάνει σε επίπεδα meta γνώσης – απατεώνα DM (η Beamdog έχει παραδεχτεί πως ο σκοπός τους ήταν να γίνονται alert οι εχθροί και να ψάχνουν, όχι να έρχονται απευθείας στους χαρακτήρες μας και σκοπεύει να το διορθώσει σε ένα από τα επόμενα updates).

Τα αντικείμενα που θα βρείτε στο SoD είναι πολύ χρήσιμα και ισχυρά. Θα συναντήσετε μια μεγάλη πληθώρα μαγικών αντικειμένων, κυρίως μετά από μια δύσκολη αναμέτρηση, φυλαγμένα σε κάποια κρυψώνα που μαθαίνετε με αντάλλαγμα τη βοήθειά σας προς άλλους χαρακτήρες ή σε περίπτωση που λύσετε κάποιο αίνιγμα ή puzzle (κάτι που είχαμε δει και στο SoA). H λογική στον εξοπλισμό μου θύμισε την αντίστοιχη στα ID όπου κι εκεί παρέχονταν στον παίκτη πιο ισχυρά από το level του αντικείμενα, ώστε να είναι σε θέση να σταθεί απέναντι στην πρόκληση.

Ναι, αλλά ο σοφός Alaundo θα ήταν αντίθετος…

Μιας και μιλάμε για καινούργιο Baldur’s Gate, δύσκολο να απουσιάζουν και κάποια bugs. Δε συνάντησα κάποιο σοβαρό που να μου απέτρεψε την πρόοδο στην campaign, εκτός από 2-3 crashes. Αρκετά μικρά όμως υπάρχουν. Κάποια έχουν να κάνουν με καταχωρήσεις στο journal όπου εμφανίζονται σε λάθος καρτέλα, σε κάποια στάδια συγκεκριμένων quest λείπει η αναλυτική περιγραφή, κάποια σχετίζονται με τη μη ανανέωση της περιγραφής κάποιου quest (δεν σας αποκλείει από την ολοκλήρωσή του αλλά θα πρέπει να σκεφτείτε εσείς το επόμενο λογικό βήμα), και ούτω καθεξής. Φυσικά παιχνίδι της IE, δε γίνεται να μην βάζει κάποιες τρικλοποδιές στο pathfinding των χαρακτήρων. Μπορεί να μη συμβαίνει συχνά αλλά φορές που κάποιο μέλος της ομάδας σας κόλλησε στη γωνία κάποιου βράχου ή ανάμεσα σε npcs θα σταθεί αφορμή για μερικά καντηλάκια.

Το μόνο θέμα που με συνόδευε μέχρι τέλους ήταν η αδυναμία αποθήκευσης των ρυθμίσεων της επιλογής μου μετά την έξοδό μου από το παιχνίδι. Έτσι έπρεπε κάθε φορά που ξεκινούσα, να τις φτιάχνω. Το πρόβλημα αυτό το είχαν συναντήσει όσοι δεν είχαν αγγλικά Windows. Αυτό οφείλεται σε μη ASCII χαρακτήρες που βρίσκονται στην ονομασία του path που περιέχει το αρχείο με τις ρυθμίσεις (LUA). Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, είχε βγει patch που μεταξύ άλλων, διόρθωνε κι αυτό. Κάλλιο αργά παρά ποτέ, μιας και το πρόβλημα υφίστατο πριν την κυκλοφορία του SoD.

Tomorrow, will take us away, far from home…

Πριν μερικά χρόνια, λέγαμε πόσο πολύ λείπουν τα παλιομοδίτικα ισομετρικά παιχνίδια ρόλων και πόσο απίθανο ήταν, όχι απλά να ξαναδούμε μια συνέχεια αλλά έστω κάτι που να τα πλησιάζει. Πλέον μετά την έκρηξη του Kickstarter και την αναγέννηση του είδους με παιχνίδια όπως Pillars of Eternity, Divinity: Original Sin κ.α., η αναπόληση έγινε πραγματικότητα. Το Siege of Dragonspear έρχεται μέσα σε αυτή τη δεύτερη νιότη τους και παρόλο που δεν προκαλεί την αίσθηση που θα είχε κάνει αν είχε βγει σε περίοδο ξηρασίας, δε μπορεί να αμφισβητηθεί το γεγονός ότι καπαρώνει μια θέση ανάμεσα στις σύγχρονες εποποιίες. Ακόμη κι αν άργησε να έρθει. Ακόμη και με τις αδυναμίες και τα κουσούρια του. Είναι Baldur’s Gate, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Pros

Cons

Go to discussion...