DREAMBREAK

Το DreamBreak αποτελεί μια πολύ ιδιάζουσα περίπτωση παιχνιδιού. Η πρώτη μου επαφή με τον τίτλο, μέσω εικόνων και gameplay videos, μου έφερε στο μυαλό το κλασικό και θρυλικό Flashback. Τόσο το animation όσο και οι περιβάλλοντες χώροι στους οποίους διεξάγονταν η δράση συνηγορούσαν ακριβώς σε αυτό. Ενθουσιασμένος, λοιπόν, πήρα στα χέρια μου τον press code του παιχνιδιού και έπεσα με τα μούτρα σε αυτό που εξαρχής φαίνονταν σαν ένας σύγχρονος φόρος τιμής στο επικό παιχνίδι των παιδικών μου χρόνων. Τελικά τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς έτσι…

Σε μια μεταψυχροπολεμική εναλλακτική cyberpunk Σοβιετική Ένωση οι μάζες ελέγχονται με τη δύναμη της προπαγάνδας από μια αυταρχική κυβέρνηση. Οι βίαιες αστυνομικές δυνάμεις βρίσκονται υπό τον πλήρη έλεγχο των κυβερνόντων και η ζωή του καθενός είναι πλήρως ελεγχόμενη σε καθημερινή βάση. Ο ήρωάς μας, ο Eugene είναι ένα απλός και φιλήσυχος ανθρωπάκος που κάνει θελήματα και μικροδουλειές για να εξοικονομήσει τα προς το ζειν. Όταν όμως γίνεται μάρτυρας μιας εν ψυχρώ δολοφονίας η ζωή του θα αλλάξει άρδην και θα μπλεχτεί σε έναν κυκεώνα προδοσίας, συνομωσιών, μυστηρίου και εκδίκησης.

Παίζοντας αυτό το arcade σχετικά νωρίς στο παιχνίδι, θα μάθετε το τρόπο που λειτουργεί η μάχη στο DreamBreak…

Το DreamBreak στον πυρήνα του είναι ένα platform action/adventure παιχνίδι. Το κύριο χαρακτηριστικό του είναι η ποικιλομορφία του gameplay του. Θέλετε platform στοιχεία με νάρκες που πρέπει να υπερπηδήσετε και πλατφόρμες να σκαρφαλώσετε; Τα έχει. Επιθυμείτε ένα κλασικό side scrolling shoot ’em up; Θα το βρείτε κι αυτό εδώ. Κάτι από space invaders θα σας κινούσε το ενδιαφέρον; Ναι έχει και τέτοιο. Καταδιώξεις με διαστημικά σκάφη; Γρίφους με μετακινήσεις κιβωτίων; Puzzles που περιστρέφετε σωλήνες και καλώδια για να ορίσετε την κατεύθυνση του νερού και του ρεύματος; Stealth καταστάσεις που προσπαθείτε να τραβήξετε την προσοχή των εχθρών σας με κάθε λογής τρόπο για να ξεφύγετε στην έξοδο της περιοχής; Τα «πάντα όλα» δηλώνουν δυναμικό παρόν! Ένας αχταρμάς θα έλεγε όποιος απλά διάβαζε αυτές τι γραμμές. Κι όμως… το DreamBreak είναι πολύ όμορφα δομημένο, χωρίς να κάνει κοιλιά σε κανένα σημείο και με μπόλικη ποικιλία σε κάθε νέα οθόνη για να κάνετε και να ανακαλύψετε νέα πράγματα.

Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στο σύστημα μάχης. Όταν συναντήσετε έναν εχθρό η οθόνη θα κάνει zoom in στη μονομαχία σας. Με ένα πλήκτρο πυροβολείτε ενώ με ένα δεύτερο δημιουργείτε μια ασπίδα γύρω σας. Αντίστοιχα λειτουργεί και ο αντίπαλός σας. Έτσι η μάχη αποτελεί ένα mini game παρατηρητικότητας και ρυθμού. Καθώς προχωράτε στο παιχνίδι θα συναντήσετε νέους εχθρούς που οφείλετε να αντιμετωπίσετε με διαφορετικούς τρόπους. Θα βρεθείτε απέναντι σε ασπίδες που εξοστρακίζουν τις σφαίρες σας και τις γυρνούν σε εσάς, ολογράμματα εχθρών που πυροβολώντας τα μετακινούνται (!) προς το πραγματικό υλικό σώμα του αντιπάλου σας για να αρχίσει πλέον να δέχεται ζημιά, ενεργειακά πεδία που μειώνουν την ταχύτητα των πυρών σας και άλλα πολλά. Γενικά, η μάχη δε θα σας δυσκολέψει καθόλου και δυστυχώς στερείται αγωνίας και έντασης λόγω της δομής της.

Κάνοντας hacking στα σκάφη της αστυνομίας… Από τις εντονότερες στιγμές του τίτλου!

Το παιχνίδι προσπαθεί να πει μια ιντριγκαδόρικη ιστορία. Μέσα σε ένα πολύχρωμο και δυναμικό cyberpunk και γεμάτο φαντασία σκηνικό βάζει όλα τα 80s στοιχεία που έχουμε αγαπήσει σε αντίστοιχου είδους games ή ακόμη και ταινίες. Δυστυχώς η πολύ μικρή διάρκεια του τίτλου αποτελεί τροχοπέδη σε αυτό που επιθυμούν να καταφέρουν οι δημιουργοί του. Ολοκλήρωσα το DreamBreak σε δύο ώρες χωρίς να ιδρώσω και να δυσκολευτώ ούτε σε σκηνές δράσης αλλά ούτε και στους λίγους γρίφους που περιλαμβάνει. Τα διαφορετικά φινάλε που οι δημιουργοί διατυμπανίζουν διαφημίζοντας το προϊόν τους είναι μόλις τρία, με τη δυνατότητα να τα δούμε μέσα σε 4 λεπτά φορτώνοντας το μοναδικό αυτόματο save του παιχνιδιού στο τέλος και κάνοντας μια διαφορετική επιλογή. Είναι πραγματικά κρίμα διότι το DreamBreak θα μπορούσε να πετύχει πολύ περισσότερα απλά και μόνο με τα εργαλεία που ήδη χρησιμοποιεί… δε χρειαζόταν πραγματικά τίποτε άλλο παρά μερικές ώρες επιπλέον, πριν πέσουν οι τίτλοι τέλους. Πέρασα υπέροχα το δίωρο που ασχολήθηκα με το παιχνίδι, χαμογελούσα συνέχεια με τις 80s αναφορές, αισθανόμουν όμορφα με τη λύση κάθε γρίφου και το πέρασμα στην επόμενη οθόνη, ήταν όμως λίγο… πάρα πολύ λίγο.

Στο DreamBreak η παρουσίαση των τοποθεσιών, αν και λιτή, είναι εξαιρετική!

Τεχνικά ο τίτλος είναι πανέμορφος. Η υπερμερακλίδικη old school pixel art αισθητική ζωντανεύει τον κόσμο του DreamBreak μοναδικά. Το υπέροχο και πολυποίκιλο soundtrack κάνει ακόμη δυνατότερη την εμπειρία. Το animation και οι κινήσεις του Eugene φυσικά αποτελούν την απόλυτη ωδή στο θρυλικό Flashback. Ο τρόπος που τρέχει, το σκαρφάλωμα σε μια πλατφόρμα ακόμα και η κίνηση για να στραφεί προς την αντίθετη κατεύθυνση είναι μια ξεπατικοτούρα από το μακρινό 1992… ευτυχώς ή δυστυχώς οι οποιεσδήποτε ομοιότητες με το κλασικό έπος σταματούν ακριβώς εκεί!

Ένα από τα φινάλε του τίτλου…

Δυσκολεύομαι αρκετά στο βαθμό που θα βάλω στο DreamBreak. Πραγματικά θα μιλούσαμε για ένα μικρό διαμαντάκι αν η διάρκεια της δράσης ήταν 3-4 περισσότερες ώρες. Παρόλα αυτά και αφού τη στιγμή αυτή ο τίτλος διατίθεται στο κοινό στην τιμή των 6 ευρώ που κρίνεται ιδιαίτερα λογική, αποτελεί μια must buy πρόταση εκ μέρους μου. Επιφυλάσσομαι για τις μελλοντικές δημιουργίες της Aist… είναι ηλίου φαεινότερο πως «το έχει»!

Pros

Cons