LEISURE SUIT LARRY: WET DREAMS DON’T DRY

Η σχετική ρομαντική αυτοβιογραφική ανασκόπηση περί της κολοσσιαίας σημασίας του Πρώτου Χουχουτιάρη Εραστή, Larry Laffer, έχει γραφτεί εδώ. Το παρόν κείμενο, θα προσπαθήσει, μέσα από τo de facto περιορισμένο μέσο του γραπτού λόγου, να μεταφέρει μια σχεδόν απίστευτη αλχημεία. Ένα επίτευγμα στο οποίο πόνταραν μονάχα μια χούφτα παλαβοί Γερμανοί και ο υπόλοιπος κόσμος το είχε ξεγραμμένο από τα αποδυτήρια.

Προφανώς, από την στιγμή που μεγαλώσατε συμπαθώντας έστω κάποιο από τα μυθικά adventures της σειράς Leisure Suit Larry και η οικονομική σας κατάσταση το επιτρέπει (το φαγητό να ξέρετε, είναι σαφώς υπερεκτιμημένο), θα πάτε αυτή τη στιγμή στην σελίδα του παιχνιδιού στο GoG και θα το αγοράσετε. Ενώ κατεβαίνει, θα συνεχίσετε την ανάγνωση του κειμένου. Σπρεϊ αναπνοής προαιρετικό, πλαστικό ‘κοστούμι αναψυχής’ ξεκάθαρα υποχρεωτικό.

Το Wet Dreams Don’t Dry ανακοινώθηκε φαινομενικά από το πουθενά. Ούτε λόγος για ανάμειξη των ‘πατέρων’ Lowe και Mandel. Μικρή και άγνωστη ομάδα ανάπτυξης από την Γερμανία. Μάυρα και άραχνα τα προγνωστικά των ‘σοφών και επαϊόντων’. Μοναδική ελπίδα για τους σκληρούς νοσταλγούς του χουχουτιάρικου καμακιού, τα πολύ όμορφα καρτουνιστικά γραφικά του τίτλου, που έδειχναν πως ‘ένιωθαν’ και έπιαναν το τεράστιο πνευματικό καταπίστευμα του Κακομάτζαλου Ζουμπά Με Τα Κλειδιά Για Το Χαρέμι™. Προετοιμαζόμενος για μια επισκόπηση η οποία θα ήταν ή του ύψους ή του βάθους (μετριοπάθειες και λοιπές φλωριές, προφανώς δεν υφίστανται όταν μιλάμε για το κακοσούσουμο καρτούν που μια φορά κι ένα καιρό μας έκανε να πιστέψουμε πως ίσως δεν ήταν γραφτό μας να πεθάνουμε παρθένοι) έψαξα λίγο περισσότερο τα διαπιστευτήρια της CrazyBunch, ομάδας ανάπτυξης του τίτλου.

Με έκπληξη και χαρά διαπίστωσα πως η ομάδα απαρτίζεται από βετεράνους της Daedalic Entertainment, του Γερμανικού στούντιο που έστω και για λίγο, σήκωσε την βαριά σκυτάλη της κληρονομιάς της LucasArts. Γνώριζαν, ένιωθαν. Η υπόσχεσή τους να φέρουν τον λατρεμένο 80’ς αποτυχημένο παμπέφτουλα Larry Laffer στην ηλεκτρονική βία του 21ου αιώνα, έδειχνε να είναι μελετημένο τζογάρισμα.

Ο ήρωας μας αναδύεται από την αιθαλομίχλη της δεκαετίας του ’90, χαμένος και αποπροσανατολισμένος. Οι παραδείσιες διακοπές του με την Captain Thygh έχουν διακοπεί βίαια και δείχνει να βρίσκεται σε ένα…βρώμικο και γλιτσιασμένο υπόγειο; Με λίγο ψάξιμο και σκουντούφλημα στα τυφλά, ενεργοποιεί ένα πίνακα ελέγχου, σκαρφαλώνει σε μια πλατφόρμα και αναδύεται στο New Lost Wages, έξω ακριβώς από το μυθικότερο απαγορευμένο μπαρ του Πολυσύμπαντος. Ο Lefty φυσικά και θυμάται τόσο εμάς, όσο και τον…οκταψήφιο λογαριασμό μας στο μαγαζί του. Περισσότερο όμως χαίρεται που βλέπει ένα γνωστό πρόσωπο στην κόλαση του 21ου αιώνα.

Ο Larry πολύ γρήγορα θα ανακαλύψει πως οι κοπέλες πλέον ‘έχουν το κανάλι και τους οπαδούς τους’ (“Μα, η τηλεόραση είναι κλειστή!”) και πως τα φαγητά και τα ποτά τα παραγγέλνεις προκειμένου να ‘γράψουν’ καλά στο InstaStory σου. Οι στιγμές υπάρχουν προκειμένου να τροφοδοτούν την τεράστια και ανυπόστατη εγωπάθεια του καθενός. Σε καμία περίπτωση προκειμένου να τις ζήσεις και να τις απολαύσεις. Ο άμοιρος Λάρι, με τις ρετρό και παρωχημένες ιδέες του περί αληθινών εμπειριών μεταξύ αμοιβαία συναινούντων ενηλίκων, είναι πλέον σαν τη λευκή μύγα μες το μαύρο γάλα. Μια πρώτη γνωριμία με την νέα…craft μπύρα του δαιμόνιου Lefty (‘Έχουν αλλάξει τα πράγματα Larry, κανείς δεν κοπανάει σφηνάκια ουίσκι πλέον, τώρα οι νέοι θέλουν μπύρες αποσταγμένες στην καμπούρα ταράνδου”) θα τον στείλει τρέχοντας στην τουαλέτα (ιερότατη συγκίνηση η πρώτη φορά που ξαναμπαίνουμε στον ιστορικό αυτό χώρο) όπου θα σκοντάψει επάνω στο πρωτότυπο του τελευταίου μοντέλου του PiPhone, της συσκευής η οποία κατά τα φαινόμενα εξουσιάζει πλήρως τις ζωές όλων των ανθρώπων στον 21ο αιώνα.

Ακολουθώντας τις εντολές της…ζόρικης τεχνητής νοημοσύνης Pi, μεταβαίνει στα κεντρικά της Prune, προκειμένου να παραδώσει την συσκευή. Εκεί γνωρίζει τον Bill Jobs, ιδιοφυή Πρόεδρο της εταιρείας και τρισεκατομμυριούχο καθώς και την σαγηνευτική αντιπρόεδρό του, Faith. Η καρδιά και το πλαστικό βινύλ παντελόνι του Λάρι φουσκώνουν από έρωτα και σπεύδει να δηλώσει απερίφραστα στην Faith πως θα κάνει τα πάντα προκειμένου να βγουν ραντεβού. Η Faith, ως σοβαρή και κλασάτη κοπέλα, του εξηγεί πως μονάχα αν καταφέρει να φτάσει το προσωπικό του σκορ στο Timber στο Ολύμπιο 90, θα τον καταδεχτεί. Κατά τα φαινόμενα, στον 21ο αιώνα, οι άνθρωποι φλερτάρουν και συνδέονται αποκλειστικά μέσω της συγκεκριμένης εφαρμογής.

Ο ήρωάς μας, ατρόμητος και εφευρετικός σαν το θεϊκό ‘Δυσσέα, δέχεται δίχως δεύτερη σκέψη. Και κάπως έτσι ξεκινά το εκπληκτικό, ατρόμητο, ανατρεπτικό και τέρμα μοντέρνο Wet Dreams Don’t Dry. Το παιχνίδι που σε ένα δίκαιο κόσμο θα λεγόταν Leisure Suit Larry 8 : Wet Dreams Don’t Dry και θα κυκλοφορούσε από την Sierra On-Line. Δεν κάνω πλάκα, ούτε υπερβάλλω. Ο τίτλος έχει τα πάντα και στέκεται πανάξια ως συνεχιστής της κληρονομίας μιας εκ των εμβληματικότερων σειρών point and click adventures όλων των εποχών.

Τα γραφικά, τα animations και η ηχητική του επένδυση (τόσο στα voice-overs όσο και στα κομμάτια που συνοδεύουν το παιχνίδι) κινούνται σε υψηλότατο επίπεδο, αλλά αποτελούν μονάχα το κερασάκι στην τούρτα. Ο Jan Robson δανείζει για άλλη μια φορά την νευρική, αειπάρθενα χουχουτιάρικη φωνούλα του στον Larry, αλλά το κομμάτι που κλέβει στην κυριολεξία την παράσταση, είναι εκείνο που μετρά περισσότερο για τους παραδοσιακούς και ‘σκληρούς’ adventurers : οι γρίφοι. Ετοιμαστείτε για δεκάδες αντικείμενα στο inventory ανά πάσα στιγμή, θεοπάλαβους συνδυασμούς αυτών και αληθινά ΖΟΡΙΚΟΥΣ γρίφους, στην καλύτερη παράδοση της σειράς. Χρειάστηκα περίπου εννέα ώρες προκειμένου να ολοκληρώσω το παιχνίδι, κολλώντας αρκετά σε συγκεκριμένα σημεία. Το μεγαλύτερο μέρος αυτού του χρόνου, το πέρασα στίβοντας το μυαλό μου και προσπαθώντας να λύσω κάποιο από τα πάμπολλα εμπόδια που έριχνε το παιχνίδι στο δρόμο μου. Μιλάμε δηλαδή για καθαρή διάρκεια, ψαχνό. Όχι για χρόνο που γεμίζει με cutscenes ή περιττές φιοριτούρες. Και με την εμπειρία πραγματικά χιλιάδων αντίστοιχων γρίφων. Ένας νέος παίκτης ενδέχεται να παιδευτεί απολαυστικότατα για πολλές παραπάνω ώρες.

Το επίπεδο και η λογική των γρίφων του παιχνιδιού θα μπορούσαν να αποτελέσουν το θέμα ενός αφιερώματος από μόνα τους. Ενδεικτικά θα αναφερώ πως κάποια στιγμή, χρειάζεται να παγιδεύσουμε ένα ποντικό. Ο απίστευτος συνδυαστικός γρίφος που στήνεται γύρω από τον Ηράκλειο αυτό άθλο, αποτελεί απευθείας “Λαρρική” διαστροφική αντιστοιχία με τον εμβληματικό πλέον γρίφο με τους πλατύποδες στο Chaos On Deponia. Το ίδιο το παιχνίδι, αναγνωρίζοντας το διεστραμμένο του μεγαλείο, σταματά και μας ρωτά αν επιθυμούμε τα χρήματά μας πίσω (ελληνιστί, refund) μετά από την συγκεκριμένη σκηνή. Είναι ένα μόνο από τα πάμπολλα δείγματα απίστευτης σκηνοθετικής οικονομίας, αυτοαναφορικότητας και καθαρά σαρδόνιου χιούμορ των Γερμανών.

Στην καλύτερη φυσικά παράδοση της Sierra, προβλέπεται ο θάνατος του Larry (ευτυχώς δίχως ουσιαστικές συνέπειες, όπως συνέβαινε και στο πρωτότυπο παιχνίδι) και ένα συγκεκριμένο ιντερλούδιο κοντά στο φινάλε με έκανε να σηκωθώ από την καρέκλα και να χειροκροτήσω, θυμίζοντάς μου το απίστευτο φινάλε του Thimbleweed Park ως προς την μεγαλοφυία του. Σωστά διάβασες, Τακτικέ Αναγνώστη, Μεγαλοφυία.

Ίσως ο ευκολότερος τρόπος να περιγράψω το Wet Dreams Don’t Dry, είναι ακριβώς αυτό. Μεγαλοφυές. Δημιουργήθηκε από ανθρώπους οι οποίοι έχουν ολόκληρη την πρωτότυπη σειρά στο αίμα τους. Η γραφή του είναι βιρτουόζικη ως προς τον τρόπο με τον οποίο συνταιριάζει το παλιό με το νέο χιούμορ και η σεναριακή του φιλοδοξία περιορίζεται μονάχα από τον προϋπολογισμό της CrazyBunch. Ακόμη και έτσι, έχουμε εδώ μια περιπέτεια η οποία ουσιαστικά ξεπερνά σε διάρκεια, φαντασία και περιπλοκότητα τα παλαιότερα παιχνίδια. Μια παραδεισένια μίξη των Larry 6 & 7 αν θέλετε, με τη ματιά στραμμένη αποφασιστικά στο μέλλον.

Από την στιγμή που αγαπήσατε την πρωτότυπη σειρά, τούτο εδώ έχει φτιαχτεί με αγάπη και μεράκι, αποκλειστικά για εσάς. Ακόμη και το ‘κλείδωμα’ στην αρχή της περιπέτειας, αποδεικνύει πως ήσασταν…μουρλοπερίεργα πιτσιρίκια κατά την διάρκεια της δεκαετίας του ’90 και θα σας κάνει να χαχανίζετε μανιακά ενώ προφανώς αρνείστε να ανοίξετε την Wikipedia προκειμένου να δείτε τις σωστές απαντήσεις. Είστε βέβαιοι πως θυμάστε. Και θυμάστε. Γιατί οι πρώτες αγάπες, δεν ξεχνιούνται ποτέ. Και μερικές φορές, όπως πανηγυρικά αποδεικνύει τούτο το ‘ένα στο εκατομμύριο’ στοίχημα των Γερμανών, ανασταίνονται πλήρεις δόξας, μεγαλείου και χουχουτιάρικης λύσσας για το Ωραίο.

Ό,τι ήταν η κυκλοφορία του Love For Sail πίσω στο μαγικό 1996 για εσάς, είναι και το Wet Dreams Don’t Dry το 2018. Νέος Λάρι. Απόδραση, γέλιο, αναρχία. Με διαφορά το καλύτερο αντίδοτο για την αποστειρωμένη, ευνουχισμένη εποχή μας. H νέα περιπέτεια του Δάσκαλου Λάρι, πέρα από το σπουδαιότερο παιχνίδι περιπέτειας του 2018, αποτελεί, μαζί με το Thimbleweed Park, την καλύτερη δυνατή απόδειξη πως τα point and click παιχνίδια περιπέτειας, είναι πιο ζωντανά από ποτέ. Αγοράστε το, παίξτε το, χαρίστε το. Φωνάξτε το από τις στέγες. Ο Δάσκαλος Επέστρεψε.