REVIEWS

LIFE IS STRANGE, EPISODE 1: CHRYSALIS

Η ανακοίνωση της κυκλοφορίας του Life Is Strange, ενός μυστηριώδους, αφηγηματικού interactive movie, από την νεκραναστημένη Dontnod Entertainment, μου είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον από την πρώτη στιγμή. Κάτι τα ενδιαφέροντα πρώτα screenshots, κάτι το γεγονός ότι τηρείτο σιγή ιχθύος αναφορικά με την ακριβή φύση του gameplay, το όλο πακέτο φώναζε «άγριο τζογάρισμα» από μακριά. Η παρθενική δουλειά της Dontnod, το υποτιμημένο cyberpunk διαμαντάκι Remember Me, μου είχε αρέσει ιδιαίτερα, καθώς πέρα από το βασικό και λειτουργικό gameplay, παρουσίαζε έναν ιδιαίτερα καλοσχεδιασμένο κόσμο, γεμάτο από πιστευτούς και καλογραμμένους χαρακτήρες. Οι Γάλλοι, στο δικό μου κιτάπι τουλάχιστον, κατείχαν την καλλιτεχνική ευαισθησία εκείνη που απαιτείται προκειμένου να σε κάνουν όχι μόνο να πιστέψεις, αλλά και να επενδύσεις στον κόσμο που κάθε φορά επιλέγουν να δημιουργήσουν.

LIS1
Ανακαλύπτοντας για πρώτη φορά την ιδιαίτερη δύναμη της Max

Φυσικά οι ελάχιστες πληροφορίες αναφορικά με το gameplay του Life Is Strange, σε συνδυασμό με το κύμα 12χρονου μίσους που άρχισε να σαρώνει τα Στημικά fora του παιχνιδιού αμέσως μόλις αυτό κυκλοφόρησε, με είχαν κάνει ιδιαίτερα επιφυλακτικό. Σημειώστε πως στην παρούσα build του παιχνιδιού στο Steam, υφίσταται ένα σημαντικό bug : το παιχνίδι δεν εκκινεί καθόλου, παρά μόνο εάν ορίσετε την Non Unicode γλώσσα του συστήματός σας στα Αγγλικά. Το σημειώνω εδώ καθώς χρειάστηκα περίπου είκοσι λεπτά προκειμένου να ξεδιαλύνω αυτό το μυστήριο και έτσι μπήκα στο παιχνίδι με ιδιαίτερα βεβαρημένη προδιάθεση.

LIS2
Αν και το interface φωνάζει “touch συσκευές” από μακριά, δεν προβληματίζει στο ελάχιστο με ποντίκι και πληκτρολόγιο.

Προδιάθεση η οποία μαλάκωνε και εξαφανιζόταν με κάθε λεπτό που περνούσα στο παιχνίδι. Ευπειθώς αναφέρω, πως το Life Is Strange είναι η σπανιότατη εκείνη έκπληξη, όπου ένα παιχνίδι γίνεται, μαγικά σχεδόν, κάτι πολύ μεγαλύτερο από το σύνολο των στοιχείων του. Υποδυόμαστε την μόλις δεκαοκτώ ετών Maxine (Max για τους φίλους) Caulfield, πρωτοετή φοιτήτρια φωτογραφίας στην Ακαδημία Blackwell, μια από τις πλέον περιζήτητες σχολές φωτογραφίας των ΗΠΑ. Έχοντας περάσει το μεγαλύτερο μέρος της εφηβείας της στο Seattle, η Max δελεάζεται να επιστρέψει στην Arcadia Bay, την πόλη στην οποία μεγάλωσε, όταν κερδίζει μια διόλου ευκαταφρόνητη υποτροφία για την Ακαδημία Blackwell, όπου τυχαίνει μάλιστα να διδάσκει και ένα από τα φωτογραφικά της ινδάλματα. Μπαίνοντας στο νόημα και το κλίμα του παιχνιδιού, άρχισα να αντιλαμβάνομαι πλήρως γιατί αυτό σίγουρα δεν απευθύνεται στον «μέσο gamer». Η δομή και οι θεματικές του παιχνιδιού, βρίσκονται όσο πιο μακριά γίνεται από την επικρατούσα dudebro προσέγγιση του gaming. Η Maxine είναι ένα μικρό alternative νερντάκι, παθιασμένο με την φωτογραφία, ψαρωμένο, ευφυές και απροσάρμοστο. Είναι μια ψυχοσύνθεση με την οποία ορισμένοι παίκτες θα ταυτιστούν απόλυτα. Σε προσωπικό επίπεδο πέτυχε διάνα, καθώς με γύρισε πίσω στα δεκαοκτώ, όταν η ενασχόληση με τη μουσική με έσπρωξε να ασχοληθώ με κάτι πέρα από τους Manowar και τους Cradle Of Filth και να αποδεχτώ πως ενδεχομένως υπήρχε ένας ολόκληρος κόσμος καλλιτεχνικών πιθανοτήτων εκεί έξω για μένα και δεν είχα αρχίσει να ξύνω ούτε το ένα χιλιοστό της επιφάνειάς του.

LIS4
Οι Ιλλουμινάτοι (sic) και τα Ερπετά είναι παντού, το νου σας!

Η Max λοιπόν, φοιτά σε μια κορυφαία ακαδημία, πλάι σε ένα συνονθύλευμα από κάθε λογής ψώνιο που θα περίμενε να συναντήσει κανείς σε ένα τέτοιο μέρος. Αυτό φυσικά δεν την βοηθά να κοινωνικοποιηθεί ιδιαίτερα και όταν βρεθεί άθελά της μάρτυρας ενός ιδιαίτερα βίαιου περιστατικού στο σχολείο της, ανακαλύπτει πως έχει την ικανότητα να αντιστρέφει την ροή του χρόνου. Η χρήση αυτής της ικανότητας σε συνδυασμό με την εμπλοκή της στο μυστήριο της εξαφάνισης μιας πανέμορφης και χαρισματικής φοιτήτριας της Ακαδημίας, μέλλουν να θέσουν σε κίνηση γεγονότα πολύ πέρα από την αγριότερη φαντασία της.

Δεν θέλω να δώσω κάποιο spoiler σχετικό με την πλοκή της περιπέτειας, καθώς αυτή αποτελεί και τον σημαντικότερο λόγο ενασχόλησης με το Life Is Strange. Η Dontnod έχει πετύχει άψογα τον τόνο του παιχνιδιού. Η ατμόσφαιρα μικρής πόλης όπου κάτι το υπερφυσικό και τεράστιο παραμονεύει στις άκρες του «νορμάλ» μεταδίδεται υπέροχα, με ένα τρόπο που θυμίζει τόσο το μυθικό Twin Peaks, όσο και το «δικό μας», Alan Wake. To gameplay αυτό καθαυτό, αποτελεί συνδυασμό του παραδοσιακού interactive movie gameplay στο οποίο μας έχει συνηθίσει η Telltale, με την προσθήκη της μηχανικής αντιστροφής του χρόνου, η οποία χρησιμοποιείται για την επίλυση των περισσότερων γρίφων της περιπέτειας. Ενθαρρύνεται δηλαδή μια συνειδητή trial and error προσέγγιση, η οποία προσδίδει έναν ιδιαίτερα κινηματογραφικό χαρακτήρα στην περιπέτεια. Μπορούμε ας πούμε να κάνουμε μια συζήτηση όπου ο συνομιλητής χάνει κάθε εμπιστοσύνη σε εμάς καθώς δεν γνωρίζουμε σημαντικές πληροφορίες και κατόπιν να γυρίσουμε πίσω το χρόνο και να αιφνιδιάσουμε τον συνομιλητή μας, προβλέποντας κάθε του λέξη και κίνηση.

LIS8
H Chloe είναι οπωσδήποτε στον σωστό δρόμο!

Ενδεχομένως η συγκεκριμένη δυναμική ακούγεται μπερδεμένη, αλλά στην πράξη λειτουργεί εξαιρετικά και προσφέρει μάλιστα και την δυνατότητα για ορισμένες ιδιαίτερα ευφάνταστες επιλύσεις καταστάσεων. Τα περιβάλλοντα είναι εξαιρετικά σχεδιασμένα και τα γραφικά κάνουν έξυπνη χρήση του φωτός και των σκιών ώστε να ξεπεράσουν το παρωχημένο της μηχανικής γραφικών και να προσδώσουν ένα άρτιο αποτέλεσμα, το οποίο ενισχύει την αφήγηση. Οι χώροι στους οποίους θα κινηθούμε εντυπωσιάζουν με την προσοχή που έχει δοθεί στην λεπτομέρεια. Πραγματικά, όποιος έχει βρεθεί σε πανεπιστημιακή εστία ή κάποιο εκπαιδευτικό ίδρυμα του εξωτερικού, θα συλλάβει τον εαυτό του να γνέφει υπομειδιώντας νοσταλγικά καθώς τριγυρίζει στα περιβάλλοντα του Life Is Strange. Η ψυχοσύνθεση των δεκαοκτώ, με τις καλλιτεχνικές αναζητήσεις, την ανασφάλεια και την ενστικτώδη πίστη στο μεταφυσικό, μεταδίδονται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

LIS10
Στην άκρη του γκρεμού

Οι ίδιες οι τοποθεσίες τώρα, είναι σαφώς μεγαλύτερες και πολύ πλουσιότερες από οτιδήποτε έχουμε συναντήσει ως τώρα σε παιχνίδι του είδους, θυμίζοντας ουσιαστικά πραγματικό adventure παιχνίδι. Ξεχάστε τα 2-3 hotspots της Telltale. Εδώ έχουμε μια πιστή αναπαράσταση ενός ολόκληρου πανεπιστημιακού campus, καθώς και επιλεγμένες τοποθεσίες μέσα στην πόλη της Arcadia Bay. Περιλαμβάνονται μάλιστα και αρκετά προαιρετικά «μυστικά», των οποίων η ανακάλυψη αυξάνει την μακροβιότητα του τίτλου αλλά και την κατανόησή μας για τον μυστηριώδη κόσμο του. Χαρακτηριστικά αναφέρω πως χρειάστηκα τέσσερις γεμάτες ώρες για να ολοκληρώσω το πρώτο επεισόδιο της σειράς, κάνοντας, βλέποντας και διαβάζοντας τα πάντα. Εάν δηλαδή συνεχιστεί αυτό το μοτίβο, η συνολική διάρκεια του παιχνιδιού θα αγγίξει τις απόλυτα αξιοσέβαστες είκοσι ώρες.

LIS11
Not All Those Who Wander Are Lost

Υπερφυσικό μυστήριο, ανθρώπινες αγωνίες και τεράστια προσοχή στην λεπτομέρεια, συνθέτουν μια από τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις της χρονιάς. Εάν έχετε υπάρξει δεκαοκτάχρονος φοιτητής και αν μάλιστα έχετε αλλάξει δυο-τρεις-δέκα πόλεις στον καιρό σας, θα ανακαλύψετε τρομακτικά πολλά κομμάτια από τον εαυτό σας, στην αφήγηση του Life Is Strange. Οι όποιες συγκρίσεις με το τραγελαφικό Gone Home είναι όχι μόνο αβάσιμες αλλά πρέπει να προέρχονται και από ανθρώπους οι οποίοι απλώς χάζεψαν κάποια screenshots του παιχνιδιού και έβγαλαν τα συμπεράσματά τους. Από την στιγμή που αγαπάτε το δυνατό σενάριο και το καλό μυστήριο, το Life Is Strange γράφει το όνομά σας με ολόλαμπρα (άντε και λίγο χιπστεράδικα) γράμματα. Δείτε το οπωσδήποτε.

Pros

  • Εξαιρετική ατμόσφαιρα μυστηρίου μικρής πόλης
  • Πλούσια διάρκεια σε πολύ λογική τιμή
  • Ιδιαίτερα προσεγμένη ηχητική επένδυση
  • Ποιοτικό, αληθοφανές γράψιμο
  • Αρκετές προαιρετικές δραστηριότητες οι οποίες ενισχύουν την επένδυσή μας στους χαρακτήρες και σπάνε την μονοτονία της interactive movie δομής
  • Έξυπνη χρήση της δυνατότητάς μας να αντιστρέφουμε την ροή του χρόνου και προσεγμένη ενσωμάτωσή της στους γρίφους της περιπέτειας

Cons

  • Παρά το δυνατό ξεκίνημα, υπάρχει το ενδεχόμενο η σειρά να “ξεθυμάνει” σεναριακά ή να αποδειχθεί κατώτερη των προσδοκιών.
  • Πραγματικά κακό lyp-synching των χαρακτήρων που παραπέμπει σε παιχνίδια προηγούμενων ετών
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 86%

86%

Στέφανος Κουτσούκος

Ο Στέφανος Κουτσούκος ή αλλιώς "The Artist Formerly Known As Borracho", διέπραξε ποικίλα εγκλήματα τα οποία τον οδήγησαν σε μια ριζική επανεκτίμηση των προτεραιοτήτων και αξιών του. Υπηρέτησε περήφανα στην πειρατική αρμάδα του Ragequit.gr από την ίδρυση του ιστοτόπου το 2012 ως το Μάη του '19.

6 Comments

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL