REVIEWS

OVERWATCH

23 Σεπτεμβρίου, 2014: ο πρόεδρος της Blizzard Entertainment ανακοινώνει σε συνέντευξη πως το υπερφιλόδοξο και πολυαναμενόμενο next-gen MMO της εταιρίας, που έφερε τον προσωρινό τίτλο “Project Titan”, έχει επισήμως ακυρωθεί. Η παραγωγή του παιχνιδιού διακόπτεται οριστικά, τα μέλη του development team μοιράζονται σε άλλους τομείς της εταιρίας, και κάποια από τα assets του ακυρωθέντος Titan διατηρούνται προς χρήσην σε μελλοντικά Projects. Άτομα που εργάστηκαν πάνω στο Project δηλώνουν, μεταξύ άλλων, πως “τα γεγονότα του παιχνιδιού διαδραματίζονται σε sci-fi setting, στη Γη του κοντινού μέλλοντος, μετά από έναν μεγάλο πόλεμο ανάμεσα στην ανθρωπότητα και τα ρομπότ”, πως “από άποψης gameplay το combat σκέλος του Titan έμοιαζε πάρα πολύ στο Team Fortress 2” και πως “σαν συνολική αισθητική, τα γραφικά του παιχνιδιού έμοιαζαν σαν μίξη των in-game cinematics του Starcraft 2 με την ταινία The Incredibles” της Pixar”.

7 Nοεμβρίου, 2014: η Blizzard ανακοινώνει στα πλαίσια της BlizzCon 2014 την δημιουργία του Overwatch, ενός καινούργιο Multiplayer-only First-Person Shooter. Επισήμως η Blizzard ανακοινώνει πως “λίγα συστατικά του Titan χρησιμοποιούνται όντως και στο Overwatch, κάποιοι χάρτες κυρίως”. Όσο περνάει ο καιρός και κυκλοφορούν περαιτέρω πληροφορίες, εικόνες και βίντεο από το Overwatch, γίνεται σαφές πως τα γεγονότα του παιχνιδιού διαδραματίζονται σε sci-fi setting, στη Γη του κοντινού μέλλοντος, μετά από έναν μεγάλο πόλεμο ανάμεσα στην ανθρωπότητα και τα ρομπότ, πως από άποψης gameplay μοιάζει πάρα πολύ στο Team Fortress 2, και πως σαν συνολική αισθητική τα γραφικά του μοιάζουν σαν μίξη των in-game cinematics του Starcraft 2 με την ταινία The Incredibles της Pixar.

24 Mαΐου 2016, 2 τα ξημερώματα ώρα Ελλάδος: ανοίγουν οι servers για το επίσημο release του Overwatch. Από την πρώτη στιγμή γίνεται σαφές πως το παιχνίδι από άποψης gameplay μοιάζει πάρα πολύ με…

Καταλαβαίνετε τι θέλω να πω. Όπως και να έχει, με αυτά και με αυτά το Overwatch είναι το πρώτο καινούργιο ΙΡ της Blizzard εδώ και 17 χρόνια (!) οπότε για την τιμή των όπλων και μόνο αν μη τι άλλο αξίζει μια πιο ενδελεχή ματιά.

Overwatch main 01“Escort the Payload”. Ομοιότητες με το TF2; Υπερβολές…

To Overwatch διαθέτει υποτυπώδες σεναριακό υπόβαθρο, το οποίο δεν θα μπω καν στον κόπο να αναλύσω, κυρίως γιατί και μέσα στο ίδιο το game στην παρούσα φάση του δεν υπάρχει η ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ αναφορά προς αυτό (δεν έχουν προστεθεί σε αυτό ούτε καν κάποια από τα αρκετά βιντεάκια που κυκλοφόρησε η Blizzard για την προώθηση του τίτλου) και η ιστορία αναμένεται να εξελιχθεί αποκλειστικά με μέσα και υλικά πλήρως έξω από το παιχνίδι (tweets, βιντεάκια στο youtube, άρθρα στο επίσημο σαιτ του game κτλ). Ως εκ τούτου θα εστιάσω αποκλειστικά στο ζουμί του τίτλου, που δεν είναι άλλο από τον Squad-based Multiplayer FPS χαρακτήρα του.

Ο οποίος χαρακτήρας, με βάση τα όσα αναφέρω και στις εισαγωγικές παραγράφους του review, πράγματι θα μπορούσε πολύ άνετα να συνοψισθεί με τον εξής συντομότατο τρόπο: κομμάτια του ακυρωθέντος Project Titan, σε συνδυασμό με μια ελαφρώς αναβαθμισμένη και “βελτιστοποιημένη” εκδοχή της εμπειρίας του Team Fortress 2, σμιλεμένα αμφότερα με τα υψηλότατα production values που μας έχει συνηθίσει η Blizzard. Αυτά τα “κομμάτια Τitan” είναι ίσως ο καθοριστικός παράγοντας που αποτρέπουν το Overwatch από το να είναι απλά ένα “reskinned” Team Fortress 2 – σε αντίθεση με το TF, όπου έχουμε 9 classes με λίγο-πολύ φιξαρισμένο τρόπο gameplay και η ουσιαστική διαφοροποίηση επέρχεται με τα αντικείμενα που επιλέγουμε να “φορέσουμε” στην class που επιλέγουμε να παίξουμε, το Overwatch διαθέτει 21 classes (χωρισμένες σε 4 κατηγορίες ανάλογα με τον βασικό ρόλο τους, Offense-Defense-Tank-Support), η καθεμία εκ των οποίων έχει μεν σταθερό εξοπλισμό αλλά διαθέτει και 3-4 απολύτως ξεχωριστά Skills που θυμίζουν αρκετά λογική MOBA: βασικές επιθέσεις με τα κουμπιά του Mouse, “Ε” και “Shift” για Special Abilities, “Q” για το Ultimate Ability που φορτίζει από το 0% στο 100% όσο περνάει ο χρόνος και ανάλογα με τις πράξεις μας στο παιχνίδι.

Overwatch main 02Eπίσης σε αντίθεση με το TF2, όπου σε συγκεκριμένους custom servers μπορούμε να παίξουμε μέχρι και 16 εναντίον 16, στο Overwatch οι μάχες διεξάγονται αποκλειστικά στα πλαίσια ομάδων 6 vs 6.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η καθεμιά class να προσφέρει πλήρως ξεχωριστό τρόπο παιχνιδιού, επιτρέποντας ουσιαστικά στον καθένα να βρει την class που ταιριάζει περισσότερο σε αυτό που του αρέσει να κάνει στο παιχνίδι και απλά να παίζει με αυτήν ακόμα και για πάντα. Κάτι που εφαρμόζεται εν πολλοίς και σε εμένα προσωπικά, μιας και οι παραστάσεις μου στο TF2 με ώθησαν εκ των πραγμάτων στον νάνο Torbjorn ο οποίος ως gameplay θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως ο αντίστοιχος Engineer του Overwatch όσον αφορά το σκέλος κατασκευής Turrets, και με αυτόν ως “Main” χαρακτήρα μου έγραψα και συνεχίζω να γράφω τις περισσότερες ώρες μου στο παιχνίδι, ανεξαρτήτως game mode, όποτε νά’ναι, όπως νά’ναι, ότι νά’ναι. Γενικά βέβαια συνίσταται περισσότερο προσαρμοζόμενη επιλογή class ανάλογα με τις ιδιαίτερες συνθήκες του κάθε ματς (όπως και στο TF2, μπορούμε να αλλάξουμε class και κατά τη διάρκεια του ματς όσο βρισκόμαστε στο spawning area μας), μην κοιτάτε εμένα τον πουθενά που παίζω σχεδόν αποκλειστικά με Torbjorn, βρέξει-χιονίσει.

Σε συνδυασμό με τα παραπάνω, είναι αξιοσημείωτο και το ευρύτερο balancing που συναντάται ανάμεσα στις 21 classes. Θεωρητικά κάποιες classes είναι πιο αποτελεσματικές κόντρα στο στυλ παιχνιδιού συγκεκριμένων αντιπάλων (και αντίστοιχα, θεωρητικά πάντα, μειονεκτούν κόντρα σε άλλες συγκεκριμένες classes), όμως πρακτικά δεν υπάρχει class που να υπερτερεί ή να υστερεί σημαντικά σε σχέση με τις υπόλοιπες. Ακόμα και ο Bastion, ένα αρκετά ισχυρό Ρομπότ-Turret-Tank το οποίο προκάλεσε αρκετό rage κατά την beta λόγω της φαινομενικής ισχύος του, μπορεί να αντιμετωπισθεί και μάλιστα σχετικά εύκολα με την κατάλληλη τακτική (το γενικότερο συμπέρασμα-απάντηση σε τέτοια περιστατικά είναι “GIT GUD” που λέμε και στο χωριό μου). Χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει πως δεν πρέπει να περιμένουμε κάποιες ευρύτερες προσπάθειες για rebalancing μέσω buffs και nerfs στο μέλλον, όπως γίνεται πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις όταν η κλάψα του λαού πιάνει τόπο.

 Overwatch main 03“Οι Plebs έχουν την τάση να χαρακτηρίζουν ως OP/imba οτιδήποτε δεν μπορεί να νικηθεί από τα Lame Pleb Tactics τους. Τα MAD SKILLZ ΜΟΥ επομένως ήταν αδύνατον να μείνουν στο απυρόβλητο” ~ Χαρίλαος Τρικούπης, Απομνημονεύματα

Επίσης θεωρητικά, κάποιες classes μπορούν να συνεισφέρουν περισσότερο στην ομαδική επικράτηση ανάλογα με το game mode το οποίο παίζουμε – μα πόσο εξαιρετική πραγματικά πάσα στον εαυτό μου για να μιλήσω για τα 4 game modes του Overwatch: Assault, Escort, Control και “Hybrid”.

-Στο Assault, η μία ομάδα επιτίθεται προκειμένου να καταλάβει 2 διαδοχικά control points με τη σειρά, μέσα σε συγκεκριμένο χρόνο. Αντίστοιχα, η άλλη ομάδα προσπαθεί να αμυνθεί και να αποτρέψει την κατάληψη των points μέχρι την λήξη του ματς. Απλά και ξεκάθαρα πράματα.

-Στο Escort, ένα mode που συναντάται αυτούσιο και στο TF2, η επιτιθέμενη ομάδα προσπαθεί να μεταφέρει ένα “φορτίο” (με την μορφή ενός οχήματος, που μετακινείται αυτόματα όσο υπάρχουν παίκτες της μίας ομάδας πλησίον του) από την μία πλευρά του χάρτη στην άλλη διαμέσου συγκεκριμένων points. Ξανά, η αμυνόμενη ομάδα προσπαθεί να ανακόψει την μεταφορά του φορτίου.

-Tο Control μοιάζει λίγο με το Domination των Call of Duty, με τη διαφορά πως οι 2 ομάδες πολεμούν για την διατήρηση του ελέγχου ενός μόνο Control Point. Όσο η μία ομάδα έχει τον έλεγχο του Point σημειώνει αυξανόμενη ποσοστιαία πρόοδο προς την κατάκτησή του, και μόλις ο έλεγχος φτάσει στο 100% η ομάδα κερδίζει τον γύρο. Nικήτρια αναδεικνύεται η ομάδα που θα νικήσει 2 γύρους (το Control Point του χάρτη αλλάζει σε κάθε γύρο, οπότε υπάρχει στοιχειώδης ποικιλία), ενώ σε περίπτωση ισοπαλίας 1-1 τότε διεξάγεται και ένας τρίτος γύρος που καθορίζει τον τελικό νικητή.

-Τέλος, υπάρχει και ένα “υβριδικό” game mode, το οποίο ουσιαστικά είναι Assault στο πρώτο του μισό, με τους επιτιθέμενους να προσπαθούν να κατακτήσουν ένα control point και την αμυνόμενη πλευρά να προσπαθεί να τους εμποδίσει, και Escort στο δεύτερο μισό, με τους επιτιθέμενους να συνοδεύουν το φορτίο-όχημα που ξεκινάει από το control point μόλις αυτό κατακτηθεί, και τους αμυνόμενους να προσπαθούν να αποτρέψουν την μετακίνηση.

Ας σημειωθεί πως καθένας από τους 12 συνολικά Maps που διαθέτει το Overwatch επί του παρόντος ταυτίζεται αποκλειστικά και με ένα συγκεκριμένο και προκαθορισμένο game mode (3 Assault χάρτες, 3 Escort, 3 Control και 3 Hybrid), επομένως οι χάρτες στους οποίους μπορεί να παιχθεί το κάθε mode είναι “αποκλειστικοί” – πχ ο χάρτης “Ilios” είναι αποκλειστικά Control Map και δεν μπορεί να παιχθεί σε αυτόν κανένα άλλο game mode πέραν του Control.

Overwatch main 04Ilios! Yasou Ellada! Το Dune είχε το Spice, τα Command and Conquer το Tiberium, λογικότατη εξέλιξη λοιπόν για τον κόσμο του Overwatch να ανοίξει πεδίο μάχης με έπαθλα το Ούζο, το Συρτάκι και τα ταψιά με Μουσακά.

Προφανώς πέραν του αμιγούς gameplay σκέλους υπάρχουν και οι λοιπές επιβεβλημένες “πανηγυρτζίδικες” δευτερεύουσες προσθήκες, όπως η απόκτηση XP ανάλογα με τις επιδόσεις μας σε κάθε ματς και η άνοδος του προφίλ μας σε Level, η απονομή χρυσών-αργυρών-χάλκινων μεταλλίων σε συγκεκριμένες κατηγορίες (περισσότερα kills, περισσότερη ώρα αλληλεπίδρασης με το objective, περισσότερο συνολικό damage/block/healing κτλ) μετά το τέλος του κάθε ματς, και η δυνατότητα να ψηφίσουν οι παίκτες ποιον θεωρούν ως MVP του κάθε ματς ανάμεσα σε 4-5 υποψηφίους που επιλέγει το παιχνίδι με βάση τις επιδόσεις των παικτών. Υπάρχουν επίσης και gimmicky οπτικοακουστικές προσθήκες, όπως η προβολή ενός σύντομου βίντεο ως Play of the Game στο φινάλε κάθε ματς όπου απεικονίζεται αυτό που αντιλαμβάνεται το game ως “καλύτερη στιγμή του παιχνιδιού” (συνήθως αυτή είναι κάποια εντυπωσιακή αλληλουχία Kills από κάποιον παίκτη – βέβαια εμένα μια φορά με έβγαλε πρωταγωνιστή στο Play of the Game επειδή πέθανα εντυπωσιακά, οπότε τρέχα γύρευε), καθώς επίσης και η δυνατότητα προβολής των προσωπικών μας Highlights από τα τελευταία ματς που παίξαμε.

Και μετά, υπάρχουν και τα Loot Βoxes. Κάθε φορά που ανεβαίνουμε Level, κερδίζουμε αυτόματα ένα Loot Βox το οποίο περιέχει 4 items, είτε Spray Icons που μπορεί να “ψεκάσει” ο παίκτης μας in-game, είτε εικονίδια για το προσωπικό μας προφίλ, είτε Character Skins τα οποία αλλάζουν την εμφάνιση κάποιας character class, είτε Voice Lines που προσθέτουν κάποια ατάκα στην ομιλία κάποιας class, είτε ξερά Overwatch Credits τα οποία μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να ξεκλειδώσουμε πρόωρα Cosmetics αν είμαστε κακομαθημένοι και δεν έχουμε την υπομονή και την επιμονή για να περιμένουμε να πέσουν τυχαία από κάποιο Loot Βox. Η αλήθεια είναι πως τα Loot Βoxes ως προσθήκη θα ταίριαζαν περισσότερο σε κάποιο Free-to-Play παιχνίδι, αλλά εφόσον έχουν καθαρά cosmetic-αισθητική-διακοσμητική χρησιμότητα υποθέτω πως δεν ενοχλούν και κανέναν.

Overwatch main 05Ε, ΠΡΟΦΑΝΩΣ και μπορείς να αγοράσεις πακέτα με Loot Boxes έναντι πραγματικών χρημάτων. Συνεχίζοντας τον συνειρμό από το αντίστοιχο άρθρο, κατηγορώ τα DLC του Oblivion ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ

Γενικά γίνεται σαφές σε όλη τη διάρκεια της ενασχόλησης με το Overwatch πως, αν οι επιρροές από το Project Titan είναι τα στοιχεία που το διαφοροποιούν από το Team Fortress 2, τότε ο παράγοντας “υψηλά production values της Blizzard” είναι αυτός που το διαφοροποιεί από όλα τα υπόλοιπα FPS που κυκλοφορούν στην αγορά. Από άποψης Gameplay, με το Overwatch η Blizzard ουσιαστικά πήρε μια επιτυχημένη συνταγή και την ανύψωσε στο επόμενο λογικό επίπεδο εξέλιξης, και στην πορεία ενδεχομένως και να κατάφερε να δημιουργήσει το ευκολότερα προσβάσιμο FPS στην ιστορία – πραγματικά, ακόμα και κάποιος πουθενάς νέωψ που δεν έχει ασχοληθεί με το είδος ποτέ στη ζωή του επειδή κάτι πάει προφανώς στραβά με την πάρτη του, μπορεί μέσα σε λίγες ώρες ενασχόλησης να βρει μια class που ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία του και να γίνει τουλάχιστον ανεκτά καλός σε αυτήν (ή απλά να στηθεί σε έναν διάδρομο και να σπαμάρει επιθέσεις μέχρι να πάρει kills – τα έχουμε δει πολλάκις και αυτά από τις Kill Cams). Από αισθητικής άποψης, τα τυπικώς “Blizzardoειδή” πολύχρωμα γραφικά είναι αρκετά ευχάριστα στο μάτι και δίνουν μια πιο ήπια χροιά στο ανελέητο και καταιγιστικό μακελίδι που διαδραματίζεται σε κάθε ματς, ενώ και ο ηχητικός τομέας είναι αρτιότατος, με ιδιαίτερη μνεία να οφείλει να γίνει στην “αγάπη” που έχει λάβει από την Blizzard το voice-acting των 21 classes, περνώντας στο ακέραιο την επιδιωκόμενη εντύπωση του να αποτελεί η κάθε class και έναν πλήρως ξεχωριστό χαρακτήρα με βάση την φωνή του. Από τεχνικής απόψεως, ίσως και να μιλάμε για το πιο ομαλό launch τίτλου Blizzard στα χρονικά: ας σημειωθεί απλά πως, προς μεγάλη μου έκπληξη, οι Servers του παιχνιδιού άνοιξαν λίγο-πολύ στην ώρα που είχε ανακοινώσει η Blizzard (με 15 λεπτά καθυστέρηση για την ακρίβεια αλλά νταξ, μπροστά στο φιάσκο του Diablo 3 Launch αυτά αποτελούν πρακτικά σχεδόν αμελητέο ποσό που εντάσσεται στο στατιστικό σφάλμα) και πως το πρώτο παιχνίδι που έπαιξα ξεκίνησε με queue time ελάχιστων δευτερολέπτων, ενώ μέχρι και την ώρα που ανεβαίνει αυτό το review ζήτημα είναι αν μου έχει παρουσιαστεί έστω ένα disconnect issue.

Overwatch main 06“It’s nice to be appreciated…” ~ Νικηταράς, μετά τη μάχη στα Δερβενάκια

-Ωραία όλα αυτά ρε μόρτη αλλά για μπάστα λίγο να πούμε, σαν πολύ ιδανικά τα παρουσιάζεις όλα, κάποιο λάκκο πρέπει να έχει και η φάβα.

Καταρχάς, ποιος χρησιμοποιεί εν έτη 2016 την λέξη “μόρτης” ρε καραγκιόζη; Πέραν τούτου, όποιος κι αν είσαι, έχεις ένα πόιντ. Το μεγαλύτερο ψεγάδι που μπορώ να εντοπίσω προσωπικά στον τίτλο σε αυτήν την πρώιμη φάση του είναι πως μετά από σχετικά λίγες ώρες ενασχόλησης, σε άπταιστα ελληνικά πάντα, “the novelty wears off”, ιδιαίτερα από την σκοπιά του όχι και υπερβολικά φανατικού οπαδού της Blizzard. Διασκεδαστικότατο το game, αρκετά ισορροπημένες οι classes, τεχνικά αρτιότατο, αλλά… όσες classes και να δοκιμάσεις και όσες τακτικές και να ακολουθήσεις, τα 4 game modes που παρέχονται στην αρχική version του παιχνιδιού φαντάζουν υπερβολικά λίγα για να διατηρηθεί απολύτως αναλοίωτο το ενδιαφέρον στο Overwatch όσο περνάνε οι ώρες (είναι ήδη γνωστό πως η Blizzard σκοπεύει να κυκλοφορήσει έξτρα Game Modes, Maps και Classes, αλλά οφείλουμε να κρίνουμε το προϊόν όπως το έχουμε στα χέρια μας αυτή τη στιγμή), ειδικά για όποιον έχει μια άλφα εμπειρία στα Multiplayer FPS και/ή έχει επενδύσει στοιχειωδώς στο Team Fortress 2 και επιδιώκει το “επόμενο βήμα” στην καριέρα του. Και το φαρμάρισμα skins και cosmetic αντικειμένων μέσω των Loot Boxes, όσο πολυπληθή και να είναι αυτά (καμιά 50αριά αντικείμενα όλων των ειδών για την κάθε class, άρα καμιά 1000άρα items συνολικά), μπορεί να δελεάσει αρκετά εύκολα μια μερίδα του κοινού (ιδιαίτερα αυτήν που αγοράζει τα απανταχού Horse Armor DLC δίχως δεύτερη σκέψη – ε, είμαι σίγουρος πως τουλάχιστον ένας εξ υμών διάβαζε το παρόν κείμενο περιμένοντας να γίνει αυτή η αναφορά κάποια στιγμή) δεν θεωρώ πως αποτελεί επαρκές “τυράκι” για να ωθήσει τους περισσότερο σκεπτικιστές να συνεχίσουν να παίζουν το Overwatch εσαεί ή έστω να “καούν” με αυτό για δεκάδες ή εκατοντάδες ώρες.

Σε αυτό συμβάλλει βέβαια και η πλήρης έλλειψη οιασδήποτε υπόνοιας Single Player σκέλους και ιστορίας – θα ήταν άδικο να μην γίνει έστω απλή αναφορά σε αυτό, μιας και το Star Wars: Battlefront για παράδειγμα υποτίθεται πως δέχθηκε παγκόσμια κατακραυγή ακριβώς για τον ίδιο λόγο. Σίγουρα το game προοριζόταν εξ αρχής ως “Multiplayer-only competitive FPS” αλλά προσωπικά δεν μπορώ παρά να απορώ λιγάκι με αυτήν την εξέλιξη. Η Blizzard μπήκε στον κόπο να δημιουργήσει (ή να “δανειστεί” από το Project Titan, έστω) ολόκληρο σύμπαν, lore και ιστορία για τον κόσμο του Overwatch, χρησιμοποίησε αυτά τα στοιχεία εκτενώς κατά την προώθηση του game, και στο τελικό προϊόν απουσιάζουν λες και δεν υπήρξαν ποτέ. Μιλάμε ούτε καν κάποιο Intro Video δεν υπάρχει στο game, έστω κάποιο από αυτά που ήδη κυκλοφόρησε η Blizzard στο youtube, έτσι για να σε βάλει στο κλίμα λίγο βρε αδερφέ. Με το που τρέξεις το Overwatch μέσω Battlenet, κατευθείαν απλά σε λογκάρει στον server και σε πετάει στα μενού.

Overwatch main 07“Θα έλεγε κανείς πως το Single Player σκέλος πετάχτηκε… στο Πηγάδι *Ba-Dum-Tss*”… και κανείς δεν ξαναείδε ποτέ τον Καλλιανιώτη μετά από αυτό

Σε γενικές γραμμές θα έλεγε κανείς πως με το Overwatch η Blizzard επιχειρεί λίγο-πολύ να κάνει ότι έκανε και με τα τρία Starcraft 2. Κυκλοφορεί μεν ένα καλογυαλισμένο, πολύ εύκολα προσβάσιμο, όμορφο και διασκεδαστικότατο προϊόν, το οποίο, δε, έχει σχεδόν αποκλειστικά ως απώτερο στόχο να “ψήσει” τους παίκτες για το Competitive/E-sports σκέλος (με την αρχή της “competitive season” να τοποθετείται σε μερικούς μήνες από τώρα). Αυτό βέβαια δεν πρέπει να θεωρείται και από μόνο του ως “αρνητικό” per se, ούτε αποτρέπει κάποιον από το να μπαίνει απλά για μερικά ματσάκια την ημέρα έστω για να σπάσει πλάκα με παρέα ή μόνος του.

Kαι αυτή είναι ίσως σε τελική ανάλυση η “μαγκιά” του Overwatch, πως κατάφερε να αποτελεί ένα “sweet spot” ανάμεσα στην ευκολία/προσβασιμότητα, την διασκέδαση, την ισορροπία των classes, την τεχνική αρτιότητα και το ανταγωνιστικό Multiplayer, παρέχοντας κάτι έστω στους περισσότερους που θα ασχοληθούν με αυτό. Οι νέοπες στο είδος των Multiplayer FPS, ειδικά όσοι δεν είχαν ποτέ την τύχη να παίξουν το Team Fortress 2, θα το λατρέψουν. Οι φανατικοί οπαδοί της Blizzard, επίσης (αυτό έλειπε). Οι αγενείς ανταγωνιστικοί νταήδες που γουστάρουν να ισοπεδώνουν τους γκιαούρηδες εχθρούς τους και να ακούν τα μοιρολόγια των γυναικών τους, ιδιαιτέρως. Λογικά θα το απολαύσουν και αρκετοί από όσους έπαιξαν αλλά βαρέθηκαν το TF2 και επιζητούν κάτι παρόμοιο αλλά και διαφορετικό ταυτόχρονα. Οι υπόλοιποι Multiplayer FPS φανς που δεν αισθάνονται και ιδιαίτερη όρεξη για το κάτι παραπάνω, ίσως προτιμήσουν να παραμείνουν στο TF2 (ή να κρατήσουν τα λεφτά τους για το Battlefield 1). Όπως και να έχει, το Overwatch ως πρώτο καινούργιο ΙΡ της Blizzard εδώ και σχεδόν 20 χρόνια, ακόμα και αν ειδωθεί περισσότερο ως μια πανίσχυρη και σταθερότατη βασική πλατφόρμα πάνω στην οποία μπορεί να χτιστεί κάτι το πραγματικά πρωτότυπο παρά ως “το competitive FPS που θα σκοτώσει όλα τα competitive FPS”, φαίνεται πως κερδίζει το αρχικό στοίχημα και πως ήρθε για να μείνει. Ας παίξω ένα ακόμα ματσάκι τώρα, 500 XP για πάρω το level, κρίμα είναι…

Το Review πραγματοποιήθηκε με κωδικό που μας παραχώρησε η IGE S.A, την οποία και ευχαριστούμε θερμά.
 

Pros

  • Διασκεδαστικότατο Gameplay
  • Τεχνικά αρτιότατο
  • Χαριτωμένα “Blizzardoειδή” γραφικά
  • Tα Loot Boxes, ακόμα και τα επί πληρωμή, δεν παρέχουν Pay2Win περιεχόμενο
  • “Φιλικό” και εύκολα προσβάσιμο από όλους (αυτό κάποιος ελιτιστής ίσως το έβαζε και στα αρνητικά)
  • Προοπτική για κυκλοφορία αρκετού έξτρα (και, το κυριότερο, ΔΩΡΕΑΝ) περιεχομένου

Cons

  • Σχετικά λίγα Game Modes στην αρχική έκδοση
  • Πλήρης απουσία Single Player σκέλους και οποιασδήποτε αναφοράς/εξέλιξης του in-game Lore
  • Ίσως να μην έχει να πει και πολλά στους βετεράνους του Team Fortress 2

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 87%

87%

Κώστας Καλλιανιώτης

Αρχαιολόγος/Ιστορικός, RPG Player, Οπαδός των Motörhead, Καταναλωτής Προβατίνας.

5 Comments

  1. Γκουνελιώτη παραμένεις απολαυστικός ακόμη και όταν γράφεις για παιχνίδια που δεν θα ακουμπήσω ούτε με κοντάρι. Και όλο το Νικηταράς/Γκιαούρηδες/Γραβιά θέμα, πλέον αποκτά μυθικά καλτ στάτους 😀

  2. Θα συμφωνήσω γενικά, αλλά κυρίως σε δύο πράγματα.
    FUCK OBLIVION,
    και
    Ναι, γίνεται ΓΡΗΓΟΡΑ βαρετό. Τις δυο πρώτες μέρες της beta το έλιωσα με Widowmaker και D.Va <3 αποκλειστικά. Tην τρίτη μέρα δοκίμαζα κλάσεις από τη βαρεμάρα, και τελικά το έκανα uninstall και δεν έπαιξα καν μέχρι το τέλος της beta.

  3. Ωραία παρουσίαση, βέβαια αυτά περί Oblivion τα λες επειδή ζηλεύεις κύριος που η Βeth ήταν πάντα μπροστά από την εποχή της.
    Επίσης, σφάλλεις στο θέμα του Intro. Κανονικά έπρεπε να σου δείξει τον Γορίλα που λέει ότι οι ήρωες του παιχνιδιού είναι από την ίδια παράταξη και πολεμούν τους εισβολείς, αλλά τελικά πλακώνονται μεταξύ τους;;;;

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL