REVIEWS

RETURN OF THE OBRA DINN

Memento Mortem Eius

Είναι μεγάλο ζόρι να προσπαθείς να περιγράψεις το ναυτικό μυστήριο του Lucas Pope, δίχως να αποκαλύψεις τα μυστικά που κρύβουν τα κακότυχα αμπάρια του. Το Papers, Please! δεν χρειάζεται συστάσεις θαρρώ. Όταν λοιπόν o ιδιοσυγκρασιακός δημιουργός του δυστοπικού εκείνου αριστουργήματος, κυκλοφορεί νέο παιχνίδι μετά από πενταετή απουσία, ουσιαστικά ακυρώνεις ραντεβού, κατεβάζεις τηλέφωνα και προετοιμάζεσαι για κάτι ολότελα διαφορετικό.

Το καλό σκαρί του Obra Dinn, χάθηκε στο πέλαγος το 1803. Είχε ξεκινήσει για την Ανατολή, φορτωμένο με περισσότερους από διακόσιους τόνους πολύτιμου φορτίου και τα ίχνη του χάθηκαν όταν μετά από ταξίδι έξι μηνών, δεν συναντήθηκε ποτέ με την επαφή του στο Ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας. Θεωρήθηκε βυθισμένο, μπήκαν οι σφραγίδες, έγιναν τα σχετικά χαρτιά. Όταν ένα γκρίζο και ομιχλώδες πρωϊνό του 1807, το Obra Dinn καταπλέει στο λιμάνι του Falmouth ακυβέρνητο, με σκισμένα πανιά, προκύπτει σούσουρο και ντόρος μεγάλος στην Εταιρεία των Ανατολικών Ινδιών.

To Καλό Πλοίο Obra Dinn, Χάθηκε στη Θάλασσα

Ως φέρελπις νεαρός επιθεωρητής της Εταιρείας, αναλαμβάνεις να επιβιβαστείς στο πλοίο φάντασμα (;) και να εξακριβώσεις τί πραγματικά συνέβη στο κάθε ένα από τα εξήντα συνολικά επιβαίνοντες. Ενδεχομένως, αν αποδειχθείς πραγματικά αποτελεσματικός στην έρευνά σου, ανακαλύψεις την πραγματική έκταση της καταστροφής και τα θλιβερά και μαυρότυχα περιστάτικα που οδήγησαν σε αυτή. Έχεις στην διάθεσή σου μονάχα δυο αντικείμενα : ένα βιβλίο-οδηγό, το οποίο περιλαμβάνει ένα πλήρες σχεδιάγραμμα του πλοίου καθώς και το καταστατικό με όλα τα μέλη του πληρώματος και τους επιβάτες και ένα παράξενο ρολοϊ τσέπης, το οποίο κατά τα φαινόμενα, έχει την μαγική ιδιότητα να δείχνει τη στιγμή του θανάτου κάθε επιβάτη.

Από την πρώτη στιγμή αντιλαμβάνεσαι πως το Obra Dinn αποτελεί παιχνίδι-κατηγορία από μόνο του, όπως και ο πνευματικός προκάτοχός του. Φυσικά πρόκειται στην ουσία του για ένα ερευνητικό μυστήριο, με έντονο το στοιχείο του μεταφυσικού. Θρύλοι, πάθη, κρυμμένα κίνητρα και φυσικά αγνή και πατροπαράδοτη ανθρώπινη σκατοψυχιά και απληστία, συνθέτουν τον αιματοβαμμένο καμβά που καλούμαστε να ξεσκεπάσουμε, έναν επιβάτη την φορά.

Μερικά πλοία, έχουν όλη την τύχη.

Ο χειρισμός του παιχνιδιού είναι υπερ το δέον απλός. Περιπλανώμαστε στο σκαρί της Obra Dinn με τα πολύ βασικά W,A,S,D χωρίς την δυνατότητα για τρεχαλητά, άλματα και σουρσίματα. Inventory δεν υφίσταται και αν περιμένετε να βρείτε κιτάπια και δεφτέρια που να εξηγούν τα πάντα, ατυχήσατε. Αντίθετα, το ‘Θανατορόλογο’ που κουβαλάμε, αποτελεί το κλειδί για όλα τα μυστήρια του παιχνιδιού. Μόλις εντοπίσουμε το κουφάρι κάποιου μέλους του πληρώματος, μπορούμε χρησιμοποιώντας το παράξενο αυτό αντικείμενο, να μεταφερθούμε στις τελευταίες του στιγμές επάνω στο πλοίο. Κάθε στιγμή θανάτου είναι ‘παγωμένη’ στο χρόνο και συνοδεύεται από τις ομιλίες των παρόντων χαρακτήρων. Και κάπου εδώ ξεκινά το πραγματικό πανηγύρι.

Κάθε σκηνή θανάτου, κρύβει τόσο πολλά στοιχεία και ενδείξεις, που το παιχνίδι πραγματικά θα τρομοκρατήσει τους αμύητους και τους ‘περιστασιακούς’ (‘Casuals’ όπως ονομάζονται από το Τμήμα Εφαρμοσμένης Συμπεριφορολογίας της Παντείου) παίκτες. Ακόμη και οι προφορές όσων μιλάνε κατά τη διάρκεια μιας σκηνής θανάτου, ενδέχεται να αποτελούν το κλειδί για την ταυτοποίησή τους, όπως και ο τρόπος με τον οποίο προσφωνούν τα υπόλοιπα μέλη του πληρώματος. Διαφορετικά θα απευθυνθεί ο μούτσος στον ύπαρχο ή το λοστρόμο, διαφορετικά θα μιλήσει ο καπετάνιος σε έναν αριστοκράτη επιβάτη και διαφορετικά στον μάγειρα.

Μια από τις δυο υπερ-πολύτιμες φωτογραφίες με τα μέλη του πληρώματος

Το βιβλίο που έχουμε μαζί μας και μας βοηθά να συντάξουμε την αναφορά μας, ουσιαστικά μας ζητά να προσδιορίσουμε τρία πεδία για κάθε μέλος του πληρώματος : το όνομά του, την αιτία θανάτου και φυσικά, τον ίδιο το θύτη του. Εδώ τα πράγματα ζορίζουν ακόμη περισσότερο, καθώς, όσο περισσότερες σκηνές ξεκλειδώνουμε από κάθε ένα από τα δέκα κεφάλαια του παιχνιδιού (τα οποία προφανώς και παρουσιάζονται εκτός χρονολογικής σειράς), τόσο περισσότερες ‘τελευταίες στιγμές’ ζούμε, κάθε μια εγκιβωτισμένη στην προηγούμενη. Το πρώτο πεντάωρο του παιχνιδιού δηλαδή, θα μας βρει να περιπλανιώμαστε ολότελα μπερδεμένοι (μα καταγοητευμένοι) στο κατάστρωμα και τα αμπάρια του πλοίου, ανακαλύπτοντας διαρκώς νέα στοιχεία και σκηνές, τα οποία αρχίζουν πολύ σταδιακά να συνδέονται και να αποκτούν νόημα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, κάποιοι επιβάτες μπορεί και να γλίτωσαν από το καράβι ή να εξαφανίστηκαν ολότελα. Εκεί θα κληθούμε να διατυπώσουμε εικασίες ως προς την τελική τους μοίρα, βασισμένοι στην μέθοδο της επαγωγής.

Προφανώς είναι απόλυτα εφικτό να οδηγηθούμε σε ολότελα λάθος συμπεράσματα και ο ρυθμός με τον οποίο το παιχνίδι μας βομβαρδίζει με στοιχεία, ενδέχεται να παραλύσει τους λιγότερο αποφασισμένους παίκτες. Αρνητικό μπορεί να χαρακτηρισθεί το γεγονός πως το παιχνίδι ζητά πολύ λεπτές διακρίσεις όσον αφορά τις αιτίες θανάτου. Για παράδειγμα, μπορεί μεν σωστά να καταλήξαμε πως ο Μπάμπης ο Μούτσος μαχαίρωσε το Στίβ το Μαραγκό, αλλά θα πρέπει να προσδιορίσουμε αν το έπραξε με σουγιά ή ξίφος. Αν κάποιος έπεσε στη θάλασσα, μπορεί να θεωρούμε πως πνίγηκε, αλλά το παιχνίδι να λογίζει την πρόσκρουση με τα κύματα ως αιτία θανάτου. Ευτυχώς το συγκεκριμένο φαινόμενο είναι περιορισμένο, με αποτέλεσμα να μην προκαλεί μεγάλο εκνευρισμό, αλλά καλού κακού, αν κολλήσετε ενώ είστε βέβαιοι πως έχετε εξάγει το σωστό συμπέρασμα, πειραματιστείτε με παρεμφερείς σημειολογικά αιτίες θανάτου και θα εκπλαγείτε από τα αποτελέσματα.

Το τέλος είναι πάντα η αρχή

To Return of the Obra Dinn, όπως ακριβώς και το Papers, Please! μπορεί να ολοκληρωθεί βιαστικά, αγχωμένα και τσαπατσούλικα σε έξι με επτά ώρες, μα είναι μαθηματικά βέβαιο πως σε αυτό το διάστημα θα κάνετε πολλά λάθη τα οποία θα οδηγήσουν σε εσφαλμένα συμπεράσματα. Ένα πλήρες, ‘σκληρό’ playthrough με όλη την Πουαρική σας δεινότητα στο κατάστρωμα, ενδέχεται να τραβήξει και περισσότερο από είκοσι ώρες. Η απόλαυση φυσικά που προσφέρει η σταδιακή διαλεύκανση του μυστηρίου, είναι ασύγκριτη. Θα κληθείτε να αναγνωρίσετε μέλη του πληρώματος από τα τατουάζ τους, τις προφορές τους, ακόμη και τα παππούτσια τους. Το ίδιο το παιχνίδι, δεν πρόκειται να σας πάρει από το χέρι ούτε στιγμή. Εξηγεί πολύ γρήγορα τους μηχανισμούς του στο πρώτο πεντάλεπτο και κατόπιν σας αμολάει στο καράβι με τις ευχές του.

Προτού κλείσω, αξίζει να αναφερθώ και στον πολύ ιδιαίτερο εικαστικό τομέα του τίτλου. Τα γραφικά έχουν δημιουργηθεί ως ‘1 bit’ φόρος τιμής στα γραφικά των point and click adventures που κυκλοφορούσαν για Macs στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και τις αρχές εκείνης του ’90. Αντί όμως για τις στατικές οθόνες των παιχνιδιών εκείνων, εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν ολοζώντανο κόσμο που εξερευνούμε σε πρώτο πρόσωπο. Έξτρα πόντοι για τα πολλά οπτικά ‘φίλτρα’ που παρέχονται, τα οποία εξομοιώνουν αγαπημένα πορτοκαλόμαυρα και πρασινόμαυρα μόνιτορ της Κρητιδικής περιόδου. Η δε ηχητική επένδυση, με την εκπληκτική δουλειά που έχει γίνει στις ομιλίες και τις προφορές καθώς και το ορχηστρικό soundtrack εποχής, πραγματικά μας μεταφέρει στο σκαρί της Obra Dinn.

Και ακόμη δεν είδατε τίποτα

Ένα αληθινά ζόρικο ναυτικό μυστήριο, το οποίο θα εκτιμηθεί τα μέγιστα από νοσταλγούς του ιστορικού Cruise For A Corpse και θα αγαπηθεί από κάθε οργανωμένο ψυχάκια της Γης και της θάλασσας ετούτης. Ναι, ζητάει πολλά από εσάς, αλλά πείτε μου ένα πράγμα που να αξίζει αληθινά και να μην.

Να το τολμήσω;

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 92%

92%

Ζόρικο Διαμάντι

Ζόρικο, μαγευτικό, με απόλυτη εμπιστοσύνη στον παίκτη. Μια κατηγορία από μόνο του.

Στέφανος Κουτσούκος

Ο Στέφανος Κουτσούκος ή αλλιώς "The Artist Formerly Known As Borracho", διέπραξε ποικίλα εγκλήματα τα οποία τον οδήγησαν σε μια ριζική επανεκτίμηση των προτεραιοτήτων και αξιών του. Υπηρέτησε περήφανα στην πειρατική αρμάδα του Ragequit.gr από την ίδρυση του ιστοτόπου το 2012 ως το Μάη του '19.

5 Comments

    1. Φίλε μου Γκου, σ’ευχαριστώ που εστίασες σε αυτό το κρίσιμο ζήτημα που παρέλειψα ο άθλιος.

      Ακόμη και σε περίπτωση που τίποτε ξεχασμένοι προλετάριοι παίζετε σε 1080p, το παιχνίδι μοιράζει απολαυστικά 1-bit CRT γραφικά σε όλους, με αισθησιακό φίλτρο Commodore 64 και Spectrum ZX προαιρετικό. Ίσως, με σταγόνες για τα μάτια και κάποια εφαρμογή Zoom να κατορθώσετε να δείτε κάτι από τα πρώτα 1-2 flashbacks.

  1. Ιδιοφυΐα ο Lucas Pope. Προσομοιάζει επικίνδυνα τη ζωή μου αλλά το περίμενα καιρό.

    Τα παγωμένα χειμωνιάτικα απογεύματα που έπαιζα το Don’t Starve σε κάποιο ταξίδι ακόμα τα θυμάμαι ως μια από τις πιο έντονες gaming εμπειρίες μου.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL