SUPER TIME FORCE ULTRA

Αν πιστεύατε ότι μέχρι τώρα τα είχατε δει όλα όσον αφορά το time-travel, πλανάσθε πλάνην οικτράν. Τα γνωστά «παράδοξα» του χρόνου που έχουμε δει σε κάμποσα games όπως το bullet-time, η επιστροφή στο παρελθόν λίγα δευτερόλεπτα πίσω ή τα οράματα από το μέλλον είναι περιπτώσεις τρίτης κατηγορίας στο κόσμο του Super Time Force Ultra (ή STFU για συντομία – pun intended!). Γιατί εκεί δεν υφίσταται ούτε μέλλον μήτε παρελθόν όπως το αντιλαμβανόμαστε, παρά μόνο ένα εύπλαστο χωροχρονικό συνεχές το οποίο μεταβάλλεται κατά τις ορέξεις του Commander Repeatski και της παρέας των γενετικά ενισχυμένων στρατιωτών του, που συνθέτουν την ανίκητη αρμάδα των Super Time Force, οι οποίοι ως στόχο έχουν να δημιουργήσουν ένα απόλυτα ασφαλές και αψεγάδιαστο «παρόν», εξοντώνοντας κάθε απειλή, μελλοντική ή παρελθοντική. Μπερδευτήκατε; Δεν σας αδικώ, καθώς το επιτηδευμένα ηλίθιο 80’s σενάριο με τα χοντροκομμένα καλαμπούρια, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια αφορμή για να χτιστεί ένα από τα εξυπνότερα run ‘n’ gun shooters που έχετε δει στις οθόνες σας.

Τρεις χαρακτήρες ταυτόχρονα στην οθόνη… συνηθισμένα πράγματα.

Εκ πρώτης όψεως, το STFU θυμίζει τις αξέχαστες εποχές των 8-bit shoot’ em up και του Gryzor (κάποιοι άλλοι το ονομάζουν Contra, δεν τους γνωρίζω τους κυρίους), κυρίως χάρη στη pixel-art τεχνοτροπία που υιοθετεί, καθώς και σε κάποιους βασικούς τομείς του gameplay. Με την έναρξη ενός level, επιλέγουμε έναν από τρεις (αρχικά) διαθέσιμους κομάντος και σκοπό έχουμε να φτάσουμε στο τερματισμό, καθαρίζοντας ό,τι κινείται στην οθόνη, προσέχοντας παράλληλα να μη δεχτούμε τη μία και μοναδική βολή που θα μας στείλει στα θυμαράκια. Στο τέλος του κάθε level μας περιμένει ανυπόμονα το ανάλογο, γιγαντιαίων διαστάσεων, boss που ως είθισται χρειάζεται άπειρο μολύβι και σταθερό χέρι για να πέσει. Υπάρχουν συνολικά 6 κόσμοι που διαδραματίζονται σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, από το 1.000.000 π.Χ μέχρι το 3072 μ.Χ, με αξιοσημείωτη ποικιλία τόσο σε προκλήσεις όσο και σε εχθρούς. Μέχρι εδώ λοιπόν όλα φαίνονται φυσιολογικά. Με τη διαφορά ότι είναι σχεδόν ακατόρθωτο να φτάσετε στο τέλος μιας πίστας χωρίς να χάσετε, ενώ ο χρόνος που σας δίνεται έως ώτου φτάσετε στο τερματισμό είναι απειροελάχιστος – μόλις ένα λεπτό. Πώς κινούμαστε λοιπόν;

Η λύση στο πρόβλημα προκύπτει από τη χρήση των Time Outs, μια μοναδική τεχνική με την οποία όχι μόνο είναι εφικτό να φτάσετε στο τέλος μιας πίστας σε λιγότερο από 30 δευτερόλεπτα, αλλά και να εξουδετερώσετε κάθε είδους απειλή σε κλάσματα του δευτερολέπτου. Σε περίπτωση λοιπόν που ο ήρωάς σας σκοτωθεί ή για κάποιο λόγο χρειάζεστε μεγαλύτερη δύναμη πυρός, πατάτε ένα κουμπί και η δράση σταματά σα να έχετε πατήσει το pause σε μια βιντεοκασέτα. Με την ίδια λογική της βιντεοκασέτας, μπορείτε να «γυρίσετε» πίσω-μπρος τη δράση, να σταθείτε σε ένα ασφαλές σημείο, να επιλέξετε έναν άλλο ήρωα (ή ακόμα και τον ίδιο, αν πιστεύετε ότι θα σας ωφελήσει) και να πατήσετε play. Εν τω μεταξύ, όλες οι ενέργειες του προηγούμενου χαρακτήρα έχουν ήδη καταγραφεί, γίνονται “ghost” και επαναλαμβάνονται με ακρίβεια pixel, παράλληλα με το νέο χαρακτήρα που ελέγχετε εκείνη τη στιγμή. Συνεπώς, έχετε ταυτόχρονα ακόμα έναν συμπολεμιστή “στον αυτόματο” για περιορισμένο χρονικό διάστημα, τον οποίο αν κατορθώσετε και τον σώσετε πριν το θάνατό του (π.χ. σκοτώνοντας τον εχθρό που τον πυροβόλησε), τότε μετατρέπεται σε power-up, διπλασιάζοντας τη δύναμη πυρός και την ανθεκτικότητά του παρόντος χαρακτήρα σας κατά μια βολή.

Ω ναι, για μερικά boss θα…μαλλιάσει η γλώσσα σας να επαναλαμβάνεστε!

Φυσικά μπορείτε να επαναλάβετε την ίδια διαδικασία δεκάδες φορές (συνήθως έως 30 ανά level) και να δημιουργείτε συνεχώς αντίγραφα του εαυτού σας, κάτι που δεν συνιστάται απλά, αλλά επιβάλλεται κιόλας. Ιδίως στις επικές μάχες με τα bosses, θα πρέπει να είστε σε θέση να ενεργείτε κατά τέτοιο τρόπο, ώστε όλες οι κόπιες των χαρακτήρων σας να προκαλούν αρκετή ζημιά για να τα νικήσετε, πριν τελειώσει ο χρόνος. Σημαντικό ρόλο σε αυτό το κομμάτι παίζουν και οι χαρακτήρες που θα συμμετάσχουν στη μάχη: πέρα από τους αρχικούς τρεις, θα βρείτε μια πλειάδα ακόμα ετερόκλητων χαρακτήρων όπου ο καθένας έχει τα δικά του πλεονεκτήματα και πολλές φορές συνθέτουν το κλειδί ανάμεσα σε μια εύκολη νίκη ή μια συντριπτική ήττα. Για παράδειγμα ο Jef Leppard (!) είναι ο ιδανικός για να προκαλεί splash damage με το rocket launcher του, αλλά δεν ενδείκνυται για ακρίβεια στις βολές, ενώ ο Lou Don Jim είναι πολύ καλός ενάντια στα ευμεγέθη bosses, πετώντας το φωτόσπαθό του! Οι περισσότεροι χαρακτήρες ξεκλειδώνονται μόνο αφότου τους εντοπίσετε στα εκάστοτε levels, ενώ κάποιοι άλλοι εφόσον μαζέψετε έναν αξιόλογο αριθμό από collectibles, οπότε η περίπτωση να χρειαστεί να ξαναπαίξετε μια ή περισσότερες πίστες για να ανακαλύψετε το 100% αυτών μοιάζει αρκετά έως πολύ πιθανή.

Οσον αφορά το επίπεδο δυσκολίας, στην αρχή ίσως τα βρείτε σκούρα, αλλά μόλις μπείτε στο νόημα και αντιληφθείτε πως πρέπει να διαχειρίζεστε τον (πραγματικό) χρόνο που έχετε στη διάθεσή σας, δεν θα δυσκολευτείτε ιδιαίτερα να φτάσετε μέχρι τα τελευταία levels, όπου μόνο εκεί θα αντιμετωπίσετε πιο challenging καταστάσεις. Αλλωστε δεν είναι απαραίτητο να διαθέτετε αστραπιαία αντανακλαστικά, καθώς τα έντονα στοιχεία τακτικής που απαιτούνται για τη αποτελεσματική διαχείριση των Time Outs, συνιστούν ότι θα χρησιμοποιείτε περισσότερο το μυαλό σας παρά τα δάκτυλά σας.

Θα μπορούσε να λείπει ο μεσαίωνας από ένα παιχνίδι σαν και αυτό;

Κατά συνέπεια, είναι εφικτό να τελειώσετε τη κεντρική campaign του STFU σε τέσσερις με πέντε ώρες, με τη προϋπόθεση ότι δεν προτίθεστε να κάνετε το ιδανικό run σε κάθε πίστα. Στη περίπτωση αυτή, ο χρόνος απασχόλησης εκτοξεύεται σε τουλάχιστον διπλάσιες ώρες, καθώς τότε το παιχνίδι μπορεί να γίνει πραγματικά δύσκολο και ουκ ολίγες φορές είναι ικανό να σας φέρει στα όριά σας. Παρ’ όλα αυτά, το συναίσθημα επιτεύγματος είναι υπέρ του δέοντος ικανοποιητικό και αν μάλιστα έχετε διάθεση για περισσότερο puzzle-oriented καταστάσεις, μπορείτε να δοκιμάσετε τις έξτρα Helldeck missions, όπου η σωστή χρήση των ghost αντιγράφων είναι ο μόνος τρόπος για να τις ολοκληρώσετε επιτυχώς.

Περνώντας στο τεχνικό τομέα, το STFU προσφέρει μεν pixel-art retro γραφικά, αλλά είναι από τα πιο προσεγμένα που έχουμε δει ποτέ σε αυτό το στυλ και σε συνδυασμό με το εξαιρετικό animation και τις δεκάδες εκρήξεις που συμβαίνουν ταυτόχρονα στην οθόνη, συνθέτουν ένα περιέργως εντυπωσιακό αποτέλεσμα. Στα ίδια “retro” μονοπάτια κυμαίνεται και ο ηχητικός τομέας τόσο σε μουσικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο ηχητικών εφφέ, όπου παρεμπιπτόντως δεν υπάρχει δείγμα από voice-over – πως θα μπορούσε άλλωστε, με το ζόρι υπήρχε κάτι σαν speech στα 80’s… Οσον αφορά το χειρισμό, προτείνεται ανεπιφύλακτα να δοκιμάστε με ένα gamepad και δεν θα παρατηρήσετε το παραμικρό πρόβλημα απόκρισης – είναι όσο ακριβής πρέπει και οφείλει ένας τίτλος του είδους του.

Ως και jetpacks θα πιλοτάρετε. Γιατί είμαστε η πανίσχυρη ομάδα Super Time Force!

Συνοψίζοντας, χωρίς δισταγμό θεωρώ το Super Time Force Ultra ως ένα από τα καλά κρυμμένα indie διαμαντάκια του Steam, το οποίο προσφέρει απολαυστικά “έξυπνη” run ‘n’ gun δράση που εγγυημένα θα σας κρατήσει κολλημένους στις οθόνες σας, προσπαθώντας να δαμάσετε τα…τερτίπια του χρόνου. Εστω και αν τελικά η εμπειρία αυτή μπορεί να μην κρατήσει και τόσες πολλές ώρες.

Pros

Cons

Cons