REVIEWS

THE BLUECOATS: NORTH VS SOUTH

Δεν κάνουν πουλάκια τα μάτια σας, ούτε και μεταφερθήκατε σε κάποια παράλληλη διάσταση ή εναλλακτική πραγματικότητα. Είναι, κατά πάσα πιθανότητα, η πρώτη και τελευταία φορά που βλέπετε τ’ όνομά μου να υπογράφει review παιχνιδιού που διαθέτει έντονο το strategy στοιχείο. Η πολύ ισχνή πιθανότητα που αφήνω για μία και μόνη επανάληψη έχει να κάνει με την ελπίδα που δε λέει να σβήσει αναφορικά με την έλευση ενός νέου “Commandos” game από την πρώην Pyro Studios και νυν Pyro Mobile Games. Βέβαια ακόμη κι αν αυτό τελικά συμβεί, ουσιαστικά θα έχουμε να κάνουμε μ’ ένα tactical action, squad-based game κι όχι τίτλο στρατηγικής, αλλά δεν είναι λίγοι εκείνοι που εξακολουθούν να θεωρούν ότι η αγαπημένη αυτή σειρά κατά μία έννοια ανήκει (και) στα strategy games.      

Όπως ίσως θα θυμάστε κατά την αναγγελία της είδησης περί του σχεδιασμού του “North vs South 2”, το remake του αρχικού τίτλου που είδαμε το 1989 σε Amiga και Atari ST και δύο χρόνια αργότερα σε PC και σ’ άλλους home computers, μας ήρθε τον Μάιο του 2012. Προ ολίγων ημερών έκανε την εμφάνισή του στο Steam, οπότε εκμεταλλευτήκαμε την ευκαιρία να ζητήσουμε κωδικό και να σας το παρουσιάσουμε, καθότι κατά την αρχική κυκλοφορία του, λόγω και της απουσίας του από Steam και GoG, πέρασε σχεδόν απαρατήρητο. Τρία χρόνια μετά επιχειρεί να συστηθεί εκ νέου στο κοινό…

North vs South Snap1Επικίνδυνη η περιοχή κοντά στους Ινδιάνους

Η ΠΟΛΛΗ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΛΑΓΝΕΙΑ ΚΟΥΡΑΖΕΙ

Το “North vs South” αποτελεί ένα ακόμη μέλος της “Joystick Replay” σειράς της Anuman Interactive και καρπό συμμαχίας της προαναφερθείσας Γαλλικής εταιρείας με την ομοεθνή της Microids. Εκτός των PCs, κυκλοφόρησε και για iOs-Android συσκευές, κάτι που γίνεται εύκολα αντιληπτό, για τους λόγους που θα εξηγήσω στη συνέχεια. Επειδή το αρχικό παιχνίδι της Interplay αγαπήθηκε παθιασμένα από μεγάλη μερίδα του gaming κοινού, καταφέρνοντας να συνδυάσει επιτυχώς το action με το turn-based strategy στοιχείο, το remake είχε εξ’ αρχής πάρα πολύ δύσκολο έργο στο να καταφέρει να κερδίσει τους λάτρεις του “North and South”, οι οποίοι στη συντριπτική τους πλειοψηφία έχουν εισέλθει στην τέταρτη δεκαετία της ζωής τους. Κι αν αναρωτιέστε τι ρόλο παίζει το τελευταίο, η απάντηση είναι ότι η αύξηση της ηλικίας μας κάνει σχεδόν άπαντες πιο περίεργους, όσο κι αν δε θέλουμε να το παραδεχθούμε.    

Μια και συνηθίζω λοιπόν να κάνω παρενθέσεις προτού μπω στο ψητό ενός review, επιτρέψτε μου σ’ αυτό το σημείο να κάνω μία τέτοια. Παίρνοντας ως παραδείγματα τα “Cannon Fodder 3”, “Superfrog HD” και “Prehistorik”, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το σημερινό κοινό αφ’ ενός έχει γίνει πολύ πιο δύσκολο στην αποδοχή ενός video game που κατατάσσουμε στη λεγόμενη casual κατηγορία, αφ’ ετέρου δείχνει να έχει ξεχάσει τελείως τι έπαιζε προ είκοσι ετών. Τα τρία προαναφερθέντα παιχνίδια αποτελούν κλασσικά παραδείγματα τίτλων που, είτε ως sequels είτε ως remakes, μόνοι άσχημα δεν ήταν, εντούτοις για πολλούς δε κατάφεραν, όχι να ξεπεράσουν, αλλά ούτε καν να πλησιάσουν τα υψηλά standards των προγόνων τους. Τι κι αν η HD version του “Superfrog” δεν έχει να ζηλέψει το παραμικρό από εκείνη του 1993, το τρίτο “Cannon Fodder” ακολουθεί τη συνταγή του πρώτου και του δεύτερου μέρους κι η νέα περιπέτεια του Grag στο “Prehistorik” αποδείχθηκε ιδιαιτέρως φροντισμένη. Αυτά δεν υπήρξαν αρκετά για να τα γλυτώσουν από την ανελέητη και παράλογη κριτική, ακριβώς λόγω του ότι κουβαλάνε το όνομα ενός αγαπημένου τίτλου του παρελθόντος.  

Αξίζει λοιπόν να θυμηθούμε εδώ ότι το “North and South” του 1991, στα PC χρησιμοποιούσε EGA γραφικά και ο ήχος ακουγόταν μέσω του speaker. Αν δοκιμάσει να το παίξει σήμερα κάποιος, αδυνατώ να πιστέψω ότι θ’ ασχοληθεί περισσότερα από δέκα-δεκαπέντε λεπτά μαζί του κι αυτό καθαρά για λόγους νοσταλγίας. Αυτό τ’ αναφέρω όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά για να μη λησμονούμε κάποια πράγματα, διότι πραγματικά καταντάει κουραστικό να διαβάζω, για μία ακόμη φορά, τόσο στο Steam όσο και σε διάφορα forums, μπούρδες του τύπου «κρίμα, το χαλάσανε, δεν είναι σαν το παλιό», ακόμα κι αν στη συγκεκριμένη περίπτωση εννέα στις δέκα φορές η σύγκριση γίνεται μεταξύ της νεότερης και των Amiga και Atari ST παλαιοτέρων εκδόσεων.

North vs South Snap2Ο οδηγός του τρένου δεν έχει επιλογή απ’ το να παραδώσει τα χρήματα

ΜΑΧΗ ΣΕ ΤΡΙΑ ΤΑΜΠΛΟ

Τι είναι εκείνο λοιπόν που από παλιά διέθετε το “North vs South” και που ήταν ικανό να κάνει έναν παίκτη να γυρνάει ξανά και ξανά, για μία ακόμη αναμέτρηση με τους αντιπάλους; Έχουμε να κάνουμε μ’ ένα κράμα action και strategy παιχνιδιού, δοσμένο μέσα από μία απλή, αλλά εξαιρετικά διασκεδαστική, συνταγή. Ξεκινώντας διαλέγουμε ποια από τις δύο πλευρές μεταξύ Βορείων και Νοτίων θ’ αναλάβουμε κι αμέσως μετά μεταφερόμαστε στον χάρτη που απεικονίζει τις θέσεις των μονάδων μας και τις περιοχές που έχουμε υπό την κατοχή μας. Σκοπός και στόχος δεν είναι άλλος απ’ το να εκμηδενίσουμε τη στρατιωτική δύναμη του εχθρού, χρησιμοποιώντας κάθε δυνατό τρόπο και εκμεταλλευόμενοι οποιοδήποτε μέσο μας βοηθήσει σ’ αυτό.

Το πρώτο το οποίο θα προσπαθήσει κάθε μεριά να εξασφαλίσει όσο το δυνατόν γρηγορότερα είναι η κατάληψη των οχυρών από τους οποίους διέρχεται το τρένο της χρηματαποστολής, αλλά και το σημείο απόβασης ενισχύσεων. Όπως ακριβώς στην κανονική ζωή, έτσι και στον πόλεμο το χρήμα παίζει ιδιαίτερο ρόλο. Ο αριθμός των οχυρών που κατέχουμε, από τα πέντε συνολικά που υφίστανται, ισοδυναμεί με σακούλια χρυσού που περιέρχονται στην κατοχή μας ανά γύρο του παιχνιδιού. Δεδομένου ότι τρία σακούλια αντιστοιχούν στην προσθήκη –μέσω αγοράς απ’ το… κατάστημα- ενός ολόκληρου τάγματος, αποτελούμενου από έξι πεζούς στρατιώτες, τρεις ιππείς και δύο κανόνια, μονομιάς καθίσταται φανερή η σημασία της έγκαιρης μετακίνησής μας στην περιοχή όπου εντοπίζεται ένα οχυρό. Κι αν ο αντίπαλος φτάσει πρώτος εκεί, πάντα υπάρχει η λύση της απόπειρας κατάληψης αυτού. Αυτή μας οδηγεί σε μία οθόνη όπου ένας στρατιώτης μας θα προσπαθήσει να εξουδετερώσει από 10 έως 13 -αναλόγως του επιπέδου δυσκολίας που έχουμε επιλέξει- εχθρούς, όντας σε θέση ν’ αντέξει μέχρι πέντε εις βάρος του χτυπήματα.

Εξίσου σημαντικό όμως –και ιδιαίτερης στρατηγικής σημασίας- είναι να καταφέρουμε να μεταφέρουμε ένα τάγμα, ή μέρος αυτού, σε περιοχή απ’ την οποία διέρχεται το τρένο. Τότε θα μας δοθεί η ευκαιρία να το καταλάβουμε, αποσπώντας έτσι τον χρυσό που κατευθύνεται στα χέρια του αντιπάλου. Αυτό που χρειάζεται να κάνουμε είναι ν’ αποφύγουμε τους στρατιώτες που βρίσκονται στο τρένο και βουτάνε προς το μέρος μας, προκειμένου να μας καθυστερήσουν, καθώς και τα διάφορα εμπόδια που συναντάμε (δέντρα και πέτρες). Ασφαλώς το ίδιο μπορεί να επιχειρηθεί κι απ’ την αντίθετη πλευρά, οπότε εκεί θα καλεστούμε ν’ αναχαιτίσουμε την εις βάρος μας επίθεση. Η διαδικασία και στις δύο περιπτώσεις είναι σαφώς ευκολότερη σε σχέση μ’ εκείνη του οχυρού.

North vs South Snap3Υπερασπιζόμενοι τ’ οχυρό μας

Το στοιχείο που ολοκληρώνει το action κομμάτι του παιχνιδιού είναι οι αναμετρήσεις στα πεδία των μαχών. Κάθε φορά που γίνεται απόπειρα από δικής μας πλευράς ή του αντιπάλου να μετακινηθεί σε εχθρικό έδαφος, μεταφερόμαστε σε μία οθόνη όπου βλέπουμε να παρατάσσονται οι δυνάμεις έκαστης πλευράς. Ενεργώντας γρήγορα και μ’ ευστοχία, προσπαθούμε είτε να εξουδετερώσουμε ολοκληρωτικά τις αντίπαλες μονάδες, είτε να προξενήσουμε τη μεγαλύτερη δυνατή ζημιά, ούτως ώστε τις αναγκάσουμε σε υποχώρηση.    

Αν το gameplay εξαντλούταν στα παραπάνω και δε περιελάμβανε και το απρόβλεπτο στοιχείο, πιθανότατα  θα έχανε μεγάλο μέρος της γοητείας του. Έτσι λοιπόν υπάρχουν τρεις παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν δραστικά την εξέλιξη και έκβαση του πολέμου. Ο πρώτος είναι οι Ινδιάνοι, που σε τυχαία χρονικά διαστήματα εκσφενδονίζουν ένα τσεκούρι και ξεπαστρεύουν ένα ολόκληρο τάγμα από τον χάρτη, αν αυτό βρίσκεται κοντά στα εδάφη τους. Με τον ίδιο τρόπο ενεργούν και οι Μεξικάνοι, που αποτελούν τον δεύτερο λόγο, με τη διαφορά ότι εκείνοι πετούν βόμβα. Τέλος, σημαντικό ρόλο παίζει και η βροχή, η οποία μετακινείται συνεχώς και αν σταματήσει στο σημείο όπου βρίσκεται τάγμα δικό μας ή του αντιπάλου, καθιστά αδύνατη τη δράση του σ’ εκείνο τον γύρο. Τόσο η παρουσία βροχής, όσο και η δράση Ινδιάνων και Μεξικανών, αλλά και η άφιξη ενισχύσεων, μπορούν να απενεργοποιηθούν, αν το επιθυμούμε.

ΑΛΛΑΓΕΣ ΚΙ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ

Οι διαφοροποιήσεις που έχει το remake σε σχέση με το original “North and South” είναι αρκετές. Εκτός του τόπου κατάληψης του οχυρού και του τρένου, που έχουν αλλάξει ολοκληρωτικά, τροποποιημένος είναι και ο έλεγχος των μονάδων του τάγματος κατά τη διάρκεια μίας μάχης. Χρησιμοποιώντας το mouse και μόνο, επιλέγουμε ποια θέλουμε να κουμαντάρουμε και κλικάρουμε μία και μόνο φορά στην αντίστοιχη του αντιπάλου στην οποία επιθυμούμε να επιτεθούμε, δίχως να εξαρτάται από εμάς, για παράδειγμα, η ισχύς της βολής των κανονιών. Αμέσως μετά πρέπει να επιλέξουμε μία άλλη μονάδα μας και να ορίσουμε την κατεύθυνση και δράση της, καθότι αν την αφήσουμε ακίνητη είναι βέβαιη η απώλειά της.

North vs South Snap4Πού πας βρε παλικάρι μοναχό σου;

Σ’ αυτό το σημείο έχουμε το πρώτο αρνητικό δείγμα των mobile καταβολών του “North vs South”. Θα μπορούσε -και θα έπρεπε- να υφίσταται δυνατότητα εναλλαγής των μονάδων με χρήση κάποιου πλήκτρου π.χ. του space, ώστε να είναι πιο άμεσος κι εφικτός ο ταυτόχρονος έλεγχος όλων. Από τη στιγμή που κάτι τέτοιο δε συμβαίνει, μοιραία σε κάθε μάχη, είτε κερδίσουμε είτε χάσουμε, θα έχουμε αρκετές έως πολλές απώλειες, αφού η CPU δρα πιο γρήγορα από εμάς. Η δυσκολία που επιφέρει η αποκλειστική χρήση του mouse καθίσταται ακόμη πιο ξεκάθαρη στις μάχες κατάληψης ή υπεράσπισης ενός οχυρού. Αν κατά την εκκίνηση του παιχνιδιού επιλέξουμε να είναι ισχυρός ο αντίπαλος, η ήττα μας είναι προδιαγεγραμμένη, αφού πολύ απλά δε προλαβαίνουμε να πυροβολούμε τους δύο και τρεις εχθρούς που ξεπροβάλλουν πίσω από τα βαρέλια, εξαπολύοντας ταχύτατα ριπές εναντίον μας.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο, από τις εννέα διαφορετικές διασταυρώσεις που μπορούν να προκύψουν, αναλόγως του επιπέδου δύναμης που θα δώσουμε σε κάθε πλευρά, τουλάχιστον οι τρεις, δηλαδή εκείνες όπου ο εχθρός μας είναι ισχυρός, επί της ουσίας καθίστανται unplayable. Σημειώστε επίσης ότι μπορούμε να επιλέξουμε τον χρόνο εκκίνησης του πολέμου, μεταξύ τεσσάρων διαφορετικών ετών (1861-1894), κάτι που επίσης επηρεάζει το πλεονέκτημα ή μειονέκτημα που έχει έκαστη πλευρά. Οι αρκετές αυτές επιλογές όμως μας επιτρέπουν να φέρουμε το παιχνίδι στα μέτρα μας και σταδιακά ν’ ανεβάσουμε τον βαθμό πρόκλησης.

Σ’ ένα παιχνίδι της φύσης του “North vs South”, η ύπαρξη multiplayer θα έπρεπε να είναι δεδομένη. Δυστυχώς κάτι τέτοιο δε συμβαίνει, οδηγώντας μας να παίξουμε ενάντια στη CPU ή κάποιον φίλο. Στη δεύτερη περίπτωση η αναμέτρηση γίνεται είτε μέσω του ίδιου υπολογιστή, είτε LAN δικτύωσης. Δοκιμάζοντας παιχνίδι δύο παικτών στο PC μου, οδηγήθηκα στη θλιβερή διαπίστωση ότι απουσιάζουν τόσο οι μάχες στο πεδίο του πολέμου όσο και οι αναμετρήσεις για κατάληψη τρένου ή οχυρού, με την εξέλιξή τους να είναι κάθε φορά τυχαία. Συνεπώς η δημιουργία της Microids περιορίζεται σε καθαρά single player χαρακτήρα, αδικώντας τον ίδιο της τον εαυτό.

North vs South Snap5Έχοντας τ’ απαραίτητα σακούλια χρυσού, αγοράζουμε απ’ το κατάστημα ό,τι είναι αναγκαίο

ΕΝΤΟΝΑ ΕΘΙΣΤΙΚΟ

Ακόμη και με τα μειονεκτήματά του, το “North vs South” παραμένει ένας εξαιρετικά διασκεδαστικός τίτλος στρατηγικής, ικανός να μας κάνει να κολλήσουμε επί ώρες στην οθόνη μας, έως ότου κατατροπώσουμε τον αντίπαλο. Το αυτόματο save system επιτρέπει να σταματήσουμε το παιχνίδι μας όποια στιγμή επιθυμούμε και να συνεχίσουμε όποτε έχουμε τη δυνατότητα. Ο εθισμός που δημιουργεί είναι όμοιος μ’ εκείνον που προκαλούσε η αρχική έκδοση, αφού το συνολικό πνεύμα έχει μείνει ίδιο και οι διαφοροποιήσεις δεν είναι τίποτα άλλο παρά ο αναγκαίος εκμοντερνισμός του gameplay. Μπορώ μάλιστα να σας βεβαιώσω ότι τα κομμάτια της δράσης που αφορούν στο τρένο αλλά και στα οχυρά είναι ανώτερα σε σχέση μ’ εκείνα του 1989, στα οποία, λόγω της μέτριας υλοποίησης και του κακού scrolling, ήταν πολύ δύσκολο να επικρατήσουμε.  

Γραφικά και ήχος κάνουν αυτό ακριβώς που θα περιμένατε από ένα παιχνίδι που αποτελεί port από mobile συσκευές. Οπτικά έχουμε ένα λίαν ικανοποιητικό πακέτο, με μόνο μειονέκτημά του την απουσία υποστήριξης 16:9 ή 16:10 aspect ratio. Προκειμένου να μην υπάρχουν μαύρες μπάρες στο αριστερό και δεξί τμήμα της οθόνης, οι developers κατέφυγαν στη λύση της χρήσης του πλαισίου που βλέπετε στις φωτογραφίες. Από άποψη ήχου, τα κομμάτια που ακούγονται είναι σαφέστατα εντός του κλίματος της εποχής, αποδεικνύονται όμως λίγο κουραστικά από ένα σημείο κι έπειτα, λόγω της απουσίας εναλλαγής τους.

Μπορεί να θεωρείτε ότι σε γενικές γραμμές είναι εύκολο να επικρατήσουμε στον πόλεμο, δε συμβαίνει όμως κάτι τέτοιο. Απαιτούνται γρήγορα αντανακλαστικά, σωστές κινήσεις στον χάρτη, ενίοτε σύμπτυξη μονάδων ούτως ώστε να μη στείλουμε τους επιζώντες προηγουμένων μαχών σαν πρόβατα σε σφαγή, ενώ ακόμη κι η υποχώρησή μας ορισμένες φορές θ’ αποδειχθεί σοφή κίνηση, κερδίζοντάς μας χρόνο μέχρι να έρθουν ενισχύσεις ή τ’ αναγκαία χρήματα, ώστε να είμαστε σε θέση ν’ αποκτήσουμε νέα τάγματα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο τ‘ ότι ενώ ξεκίνησα για ν’ ασχοληθώ λίγο μαζί του προτού γράψω το review που διαβάζετε, μια και του είχα αφιερώσει κάποιες ώρες το 2012, εν τέλει κατέληξα να έχω ξοδέψει ήδη 5-6 ώρες και να έχει γίνει εκ νέου το καλύτερο διάλειμμα για εμένα μεταξύ άλλων, πιο απαιτητικών και δύσκολων, παιχνιδιών.

North vs South Snap6Όπως βλέπετε, δε τελειώνει πάντα εύκολα και γρήγορα ο πόλεμος 

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΤΑΣΕΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ

Με την τιμή του να έχει διαμορφωθεί στα €6 στο Steam  -το 2012 απαιτούνταν €10 γι’ αγορά του από το GamersGate-, αξίζει την καταβολή του συγκεκριμένου χρηματικού ποσού, αν κι εφόσον είστε αποφασισμένοι να το κρίνετε γι’ αυτό ακριβώς που είναι κι όσα έχει να σας προσφέρει κι όχι να το συγκρίνετε συνεχώς με τον προκάτοχό του. Δυστυχώς το review δε πρόλαβε ν’ ανέβει όσο βρισκόταν σε 50% προσφορά στο Steam, όλοι μας όμως γνωρίζουμε ότι θα υπάρξουν ανάλογες ευκαιρίες στο μέλλον. Εκεί δε χρειάζεται να σας πω καν αν θα πρέπει να σπεύσετε να το προμηθευτείτε.

Τελικά η “Joystick Replay” σειρά της Anuman Interactive τείνει να γίνει πολύ αξιόλογος τροφοδότης αγαπημένων τίτλων του παρελθόντος που μας έρχονται εκ νέου με σύγχρονο περιτύλιγμα και με κάποιες αναπόφευκτες αλλαγές στο gameplay. Το “North vs South” εντάσσεται σ’ αυτήν ακριβώς την κατηγορία κι είναι σε θέση να συγκινήσει τόσο τους παλαιούς φίλους του παιχνιδιού, όσο κι εκείνους που δεν είχαν έρθει σ’ επαφή με την πρωτότυπη δημιουργία της Infogrames. Με το sequel να είναι καθ’ οδόν, ο πόλεμος Βορείων και Νοτίων δεν ολοκληρώνεται εδώ, ευτυχώς για εμάς…

karkasSpecs 3

Pros

  • Απλό και εθιστικό gameplay
  • Όμορφη μίξη action και strategy στοιχείου
  • Επιτυχημένη αλλαγή χαρακτηριστικών του gameplay σε σχέση με την πρωτότυπη έκδοση  
  • Αρκετές επιλογές διαβάθμισης του επιπέδου δυσκολίας…

Cons

  • …αλλά στο ανώτερο επίπεδο είναι σχεδόν αδύνατο να κερδίσουμε
  • Απουσία multiplayer
  • H CPU έχει το πάνω μέρος στο πεδίο μάχης
  • Ο χειρισμός δεν προσαρμόστηκε απόλυτα στις ανάγκες της PC έκδοσης

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 82%

82%

Μάνος Καρκαλέμης

Ο Μάνος δε μπορεί παρά να νιώθει ευτυχής που ασχολήθηκε ενεργά με την gaming αρθρογραφία στα χρόνια 2009-2017, οπότε και του δόθηκε η ευκαιρία να γράψει reviews για κάποια adventure games-διαμάντια, όπως "The Whispered World", "Monkey Island 2-LeChuck's Revenge" (Remastered Edition), "The Book of Unwritten Tales 1&2", "Grim Fandango" (Remastered Edition), "Gabriel Knight-Sins of the Fathers" (25th Anniversary Edition), "Night of the Rabbit", "Memento Mori 2", "Day of the Tentacle" (Remastered Edition).

10 Comments

  1. Μπουυυυ, ασχολήθηκα τις προάλλες και διαπίστωσα το πικρό αξίωμα για πολλοστή φορά : you can’t go home again. Ειδικά η μάχη-αστραπή όπου πριν καταλάβω καν τί γινόταν, είχα χάσει, ήταν καθαρά απαράδεκτη και δεν είχε καμία σχέση με τον ρυθμό του πρωτότυπου. Σκούπισα ένα τίμιο δάκρυ συγκίνησης και έπεσε συνοπτικό rage uninstall. Ίσως οι συνάδελφοι την παλέψουν περισσότερο!

  2. Με τη CPU σε strong επίπεδο, το παιχνίδι πολύ απλά είναι παλούκι, όπως έγραψα. Κατά τ’ άλλα όμως παίζεται και για εμένα πραγματικά δεν απέχει σχεδόν καθόλου από το feeling του παλιού. Σε βρίσκω λοιπόν λίγο υπερβολικό, αν μη τι άλλο σίγουρα δεν είναι με τίποτα για uninstall.

    Ρε μπας και παραμεγάλωσες εσύ και δε μπορείς καθόλου το action στοιχείο; :p

  3. Σοβαρό ενδεχόμενο αυτό με το action στοιχείο 🙂

    Στο παλιό θυμάμαι στις μάχες είχα χρόνο να αντιδράσω…εδώ, απ’όσο κατάλαβα μελετώντας προσεκτικά το ρηβιού, πρέπει να αρχίσω να κάνω κλικ σα μανιακός πρώτα στα κανόνια, να τους δώσω στόχους, καπάκια στα άλογα, στόχους, μετά το πεζικό…γίνεται δηλαδή ένας μικρός αγώνας ταχύτητας στην αρχή της μάχης που καθορίζει ολόκληρη την έκβασή της;

    Αν είναι έτσι, πάω να ρουφήξω το τσαγάκι μου από τώρα 🙂

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL