SPECIALS

NIGHTLONG: Union City Conspiracy

Γράφει ο Νίκος “f2bnp” Πόλκας

Το έτος είναι 1998. Η Lucasarts έχει μόλις κυκλοφορήσει το κύκνειο άσμα της,  το Grim Fandango, ένα παιχνίδι αξέχαστο που έμελλε όμως να είναι και το τελευταίο με εξαίρεση το Escape from Monkey Island μία διετία αργότερα (το οποίο και καλύτερα να ξεχάσουμε τελείως εδώ που τα λέμε). Η Sierra προσπαθεί να συνδυάσει Adventure με Action και RPG, κυκλοφορώντας το King’s Quest VIII και το Quest For Glory V, δύο παιχνίδια αρκετά διαφορετικά από τους προκατόχους τους.

Το μέλλον των Adventure games δείχνει χλωμό, έχοντας έρθει αντιμέτωπο με την τρομακτική επέλαση των First Person Shooter και Real Time Strategy  παιχνιδιών που μέσα σε λιγότερο από μία δεκαετία έχουν κατακλύσει την αγορά, αλλά και την αδύναμία του είδους να συμβαδίσει με τους καιρούς(όπως η εισαγωγή της 3ης διάστασης) και να εμμένει σε παλιές ιδέες. Και μέσα σε όλα αυτά, ένα ιταλικό στούντιο εν ονόματι Trecision,  με την βοήθεια της περιβόητης Team 17 αποφασίζει να κυκλοφορήσει ένα παιχνίδι που ανήκει σε ένα soon-to-be νεκρό είδος σε μία νεκρή πλατφόρμα. Την Amiga! Το παιχνίδι αυτό δεν είναι άλλο από το… Nightlong: Union City Conspiracy. Και ενώ η έκδοση για Amiga απευθυνόταν σε παλαβούς Commodoreάδες με επιταχυντές Power PC και άλλες ταρζανιές, η PC έκδοση είναι κατά πολύ λιγότερο απαιτητική, απαιτώντας μονάχα έναν ταπεινό τότε Pentium 100 και 16MB RAM. Α, και Windows 95!

Nightlong4Κάπως έτσι φαινόταν το μακρινό τότε 2000 στα 80’s και 90’s.

Το στόρυ και setting

Στο Nightlong υποδύεστε έναν ψηφιακό Vin Diesel, τον Joshua Reev, έναν PI (Private Investigator για τους λιγότερο μυημένους). Ο Vin Dies…εεεε Joshua λοιπόν, καλείται να ξεπληρώσει μία παλιά οφειλή στον φίλο του – κυβερνήτη Hugh Martens. Τον τελευταίο καιρό η εταιρία Genesis δέχεται επιθέσεις από μία τρομοκρατική οργάνωση χωρίς κάποιον, φαινομενικά, λόγο. Ο ίδιος ο Hugh βέβαια ισχυρίζεται πως αυτή είναι μία κίνηση για να τον «ρίξουν», αφού η Genesis ήταν ο κύριος υποστηρικτής του στην τελευταία προεκλογική εκστρατεία του. Ένας πράκτορας που είχε σταλεί για να ερευνήσει και να εισχωρήσει στο γκρουπ αγνοείται από την προηγουμένη και ο Martens θεωρεί πως είσαι ο κατάλληλος άνθρωπος για την δουλειά. Ομολογουμένως δεν έχεις και πολλές επιλογές… Το σενάριο, παρότι δεν αποτελεί το μεγάλο ατού του παιχνιδιού και αντιθέτως «μπάζει» σε αρκετά σημεία, είναι κινητήρια δύναμη για να συνεχίσει κανείς να παίζει αφού κεντρίζει εξαρχής το ενδιαφέρον. Και κάπως έτσι φτάνουμε στο επόμενο ζήτημά μας.

Nightlong1Ο ήρωας μας, Joshua Reev. Μα αλήθεια τώρα, δεν είναι ίδιος ο Vin;

Το setting του παιχνιδιού αποτελεί έναν μεγάλο φόρο τιμής στους Philip K.Dick και Ridley Scott, συγκεκριμένα σε ένα μυθιστόρημα του πρώτου, το οποίο έμελλε να γίνει μία από τις πιο συζητημένες και cult ταινίες της δεκαετίας των 80’s υπό την σκηνοθεσία του δεύτερου. Πρόκειται φυσικά για το Blade Runner, ένα neo noir sci-fi thriller με καταπληκτικά σκηνικά και μουσική από τον Βαγγέλη Παπαθανασίου (γνωστός προς τα έξω ως Vangelis). Το Blade Runner απεικόνιζε έναν σκοτεινό κόσμο του μέλλοντος όπου εταιρίες-Mega Corporations ελέγχουν τον κόσμο. Η πανίδα και χλωρίδα της Γης έχει καταστραφεί σχεδόν ολοκληρωτικά και οι πρώτες αποικίες σε άλλους πλανήτες αποτελούν πραγματικότητα.

Έναν παρόμοιο κόσμο (αν όχι μία καρμπόν κόπια) μας φέρνει στις οθόνες το Nightlong. Ιπτάμενο οδικό σύστημα, τεράστια διαφημιστικά billboards, πελώριοι ουρανοξύστες και η παντελής έλλειψη του φωτός του ηλίου συνθέτουν έναν συναρπαστικό cyberpunk κόσμο. Αν μη τι άλλο, το παιχνίδι καταφέρνει να μεταφέρει στον παίκτη άψογα τον κόσμο του, τουλάχιστον όσον αφορά τον οπτικό ακουστικό τομέα. Καθ’ όλη την  διάρκεια της περιπέτειας θα βρεθείτε σε μία πληθώρα ευφάνταστων τοποθεσιών, από οροφές ουρανοξυστών μέχρι και υπονόμους και εγκατελειμένους σταθμούς του μετρό, αλλά και ορισμένων που δεν είναι τόσο συχνές και δεν θέλω να αποκαλύψω. Εντούτοις, αρκετοί χαρακτήρες και καταστάσεις στον κόσμο του παιχνιδιού φαντάζουν λίγο «ξέμπαρκα» στοιχεία. Δίνεται η αίσθηση πως οι δημιουργοί δεν είχαν ξεκαθαρίσει επακριβώς στο μυαλό τους τι ακριβώς ήθελαν να κάνουν με τον κόσμο και τελικά επέλεξαν απλώς να εντυπωσιάσουν τους παίκτες, χωρίς να λέω φυσικά πως παραπονιέμαι…

Nightlong2Ένα τυπικό, φουτουριστικό περιβάλλον στο Nightlong. Τύφλα να χει το Blade Runner.

Οπτικοακουστικός τομέας

Ο τεχνικός τομέας του παιχνιδιού είναι άψογος. Ακολουθώντας στα χνάρια όχι μόνο της ταινίας Blade Runner αλλά και του παιχνιδιού, ο Joshua να είναι ένα πραγματικό 3D μοντέλο, όμως ο υπόλοιπος κόσμος, αυτό σημαίνει τα backgrounds, τα αντικείμενα αλλά ακόμα και οι λοιποί χαρακτήρες, είναι pre-rendered όπως επιβαλλόταν από το hardware της εποχής που δεν επέτρεπε πολλά περισσότερα. Εντούτοις, τα γραφικά καταφέρνουν ακόμα και σήμερα να στέκονται καλά, σε αντίθεση με το Blade Runner που χρησιμοποιούσε 3D για όλους τους χαρακτήρες (και μάλιστα voxels!) και σήμερα δείχνει αρκετά ενοχλητικό στο μάτι θα έλεγα. Το παιχνίδι περιέχει αρκετές cutscenes που δείχνουν εξαιρετικές με μοναδική παραφωνία το lip-syncing. Βλέπετε, τα cutscenes έγιναν στην μητρική γλώσσα των developers, τα Ιταλικά, και κατά την δημιουργία της Αγγλικής έκδοσης δεν φρόντισαν να περιποιηθούν αυτό το κομμάτι δυστυχώς. Μικρό το κακό όμως.

Nightlong6Είμαι ο μόνος που λατρεύει το look των prerendered cutscenes;

Συμβαδίζοντας με τα γραφικά, η μουσική είναι αρκετά ατμοσφαιρική και σε βάζει στο κατάλληλο mood για να ασχοληθείς με το παιχνίδι. Παρόλα αυτά, δεν μπορεί να φτάσει σε κανένα σημείο την ιδιοφυΐα του Vangelis και αμφιβάλλω αν υπάρχει έστω και ένα κομμάτι που μένει στον παίκτη μετά το πέρας της περιπέτειας. Σε αρκετές οθόνες μάλιστα η έλλειψη μουσικής αναπληρώνεται από ambient ήχους που συμβαδίζουν πλήρως με τα τεκταινόμενα επί της οθόνης.  Το voice acting κινείται περίπου στα ίδια χνάρια, σίγουρα δεν είναι κακό, αλλά δεν θα έλεγε κανείς πως αποτελεί κάτι το ιδιαίτερο. Υπάρχουν ορισμένες καλές φωνές μέσα στο παιχνίδι, αλλά πολύ συχνό είναι το φαινόμενο δύο χαρακτήρες να μοιράζονται τον ίδιο ηθοποιό, ο οποίος φαίνεται να μην προσπαθεί καθόλου να κρύψει το γενονός αυτό. Σαν να μην έφταναν αυτά, ο συνδυασμός κακού lip-syncing και φωνών σε ορισμένες σκηνές θα προσφέρει αρκετό γέλιο. Η φωνή του Joshua, τουλάχιστον, δεν είναι εκνευριστική όπου θα αποτελούσε σοβαρό πρόβλημα για ένα παιχνίδι όπου στηρίζεται τόσο πολύ στον διάλογο και την περιγραφή χώρου και αντικειμένων. Τα, δε, ηχητικά εφέ είναι ικανοποιητικά και λιτά και γενικά καταφέρνουν την δουλειά τους στον βαθμό που πρέπει.

Nightlong3Με την βοήθεια του VR (Virtual Reality) θα δούμε και ορισμένες πιο ασυνήθιστες τοποθεσίες…

Gameplay

Πάμε όμως στο δυνατό χαρτί του παιχνιδιού, που όπως έχει ήδη spoilάρει ο τίτλος δεν είναι άλλο από το gameplay. Η σύλληψη ενός adventure μπορεί σε κάποιον εξωτερικό παρατηρητή να φαίνεται μια σχετικά εύκολη δουλειά, πως δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο δηλαδή να δημιουργήσεις μία σειρά γρίφων και να τους «πετάξεις» πάνω σε μία ιστορία που έχεις σκαρφιστεί. Φυσικά ένας τέτοιος συλλογισμός είναι τελείως λανθασμένος. Ο σχεδιασμός των γρίφων ενός adventure πρέπει να είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την ιστορία, πρέπει να είναι αναπόσπαστο κομμάτι του παιχνιδιού, η αφορμή και όχι η αιτία. Και εδώ το Nightlong καταφέρνει να αναδείξει όλα εκείνα τα στοιχειά που κάνουν τα adventures των 90’s αυτό που είναι. Οι γρίφοι του παιχνιδιού είναι σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό καθαρά λογικών inventory-based με ιδιαίτερη έμφαση στην δημιουργία χειροποίητων μηχανισμών. Φυσικά δεν λείπουν τα πλέον κλασσικά όπως χρήση crowbar σε πόρτα που δεν ανοίγει, όμως αυτό δεν ενοχλεί καθόλου.

Nightlong5“Έτσι που λες, βγήκα έξω να κάνω ένα τσιγάρο και τσουπ έκλεισε η πόρτα πίσω μου. Και τώρα εγώ πρέπει να λύσω κάποιον αλλόκοτο γρίφο για να ξαναμπω μέσα…”

Πέραν των inventory-based γρίφων, αρκετά puzzles καταλαμβάνουν ολόκληρη την οθόνη και ορισμένα μάλιστα απαιτούν παρατηρητικότητα και ίσως και χαρτί και στυλό! Το interface είναι εξαιρετικά απλό, με ένα κλασσικό inventory να εμφανίζεται στο κάτω μέρος της οθόνης και ένα κλίκ του ποντικού για αλληλεπίδραση με το περιβάλλον και το άλλο για προσεκτικότερη εξέταση. Υπάρχει μία διαρκής αίσθηση deja-vu αλλά είναι πραγματικά τόσο καλή η υλοποίηση των γρίφων που χαίρεται κανείς παίζοντας το Nightlong. Η δυσκολία των γρίφων ποικίλει, αν και οι περισσότεροι είναι σχετικά έως αρκετά εύκολοι ακόμα και για έναν πρωτάρη. Ορισμένοι γρίφοι πάντως, ειδικά προς το τέλος, είναι αρκετά έξυπνοι και ενδέχεται να ζορίσουν ακόμα και πιο έμπειρους gamers. Πολύ σημαντικός είναι ο τελευταίος γρίφος όπου απαιτείται αρκετός χρόνος ώστε να συνειδητοποίησεις τι σου ζητάει. Η ανταμοιβή για την λύση του είναι μία γερή δόση ικανοποίησης, όπως οφείλει να παρέχει κάθε παιχνίδι στο τέλος του!

Το Nightlong είναι ένα πολύ ευχάριστο adventure game, ξεχασμένο στο χρονοντούλαπο της gaming-ιστορίας. Για κάποιον που μεγάλωσε με τα παιχνίδια του είδους που βγήκαν μέσα στα 90’s, η ανακάλυψή του είναι σαν το τελευταίο κομμάτι παγωμένης πίτσας που βρίσκει κανείς στο ψυγείο το πρωϊ. Η διάρκεια του είναι χαρακτηριστική του είδους, που σημαίνει πως αν κάποιος γνωρίζει την λύση μπορεί να το τελειώσει σε 3-4 ώρες, αναρωτιέμαι όμως εγώ ποιος ο λόγος για να το κάνει αυτό κανείς; Θα έλεγα πως υπό κανονικές συνθήκες απαιτεί γύρω στις 12-14 ώρες για να το τελείωσει κανείς. Αν προσπεράσει κανείς τα όποια προβλήματά του, στο τέλος θα κοιτάζει τα credits με ένα βαθύ χαμόγελο έχοντας καταφερεί για λίγες ώρες να ξεφύγει από την καθημερινή ρουτίνα βυθισμένος στον κόσμο του παιχνιδιού…

Team Ragequit

Semi Hardcore Gestalt Consciousness

8 Comments

  1. Εξαιρετικό κείμενο Αδερφέ Φου Του Μπου Νου Που! Είναι από τα λίγα adventures της εποχής που μου είχαν ξεφύγει (καθότι αμούστακος νέος που δεν ένιωθα από το βρώμικο μεγαλείο του cyberpunk) και το προσμένω σε Γκογκικό ντεμπούτο για να επανορθώσω το κρίμα!

  2. Ευχαριστώ πολύ παίδες! Με την σειρά μου να ευχαριστήσω τον Northlander για ορισμένες διορθώσεις και συμβουλές, αλλά και φυσικά που ανέβασε το άρθρο με την μορφή που το βλέπετε, μου αρέσει πάρα πολύ έτσι όπως έχει δέσει τις φωτογραφίες με το κείμενο!

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL