REVIEWS

UNCHARTED: Legacy of Thieves Collection

Νομίζω ότι πλέον είναι ηλίου φαεινότερο ότι από εδώ και στο εξής, οι τίτλοι κλειδωμένοι μόνο σε μία πλατφόρμα θα είναι ελάχιστοι. Και αυτό κυρίως όσον αφορά την «οικογένεια» της Nintendo, καθώς το μέχρι πρότινος «απόρθητο κάστρο» της Sony, έχει πλέον πέσει για τα καλά. Δεν πέρασαν παρά δύο μήνες από την κυκλοφορία του Marvel’s Spiderman και να’ σου το Uncharted της Naughty Dog, από μια σειρά παιχνιδιών που, σε μεγάλο βαθμό, αποτελούσε πραγματικό system seller για όλες τις κονσόλες της Sony.

Είναι γεγονός ότι, σε σχέση με τις προηγούμενες ανακοινώσεις που περιείχαν το σχετικό «σπάσιμο» της αποκλειστικότητας (Horizon Zero Dawn, Days Gone, God of War), το Uncharted καθυστέρησε λίγο παραπάνω να εμφανιστεί, μιας και ανακοινώθηκε πριν ένα χρόνο περίπου. Άγνωστο αν υπήρχαν προβλήματα κατά τη διαδικασία του port που προκάλεσαν την αργοπορία, το οποίο ανέλαβε η Iron Galaxy Studios, μια ομάδα ανάπτυξης που είχε την ατυχία να συνδυάσει το όνομά της με το καταστρεπτικό port του Batman: Arkham Knight. Όμως μιλάμε για επτά χρόνια πριν και είναι τουλάχιστον αστείο να πιστεύει κανείς ότι όλα τα ports της, από τότε και στο εξής, είναι προβληματικά – εξάλλου, ούτε στο Batman: Arkham Knight είχε την πλήρη ευθύνη. Όλο αυτό όμως ξεφεύγει από το θέμα μας, το οποίο είναι η ύπαρξη δύο από των πιο συναρπαστικών action παιχνιδιών που έχουν εμφανιστεί ως τώρα.

Το σκαρφάλωμα σε κάτι τέτοια ερείπια είναι ακόμα “μια μέρα στη δουλειά” για τον Drake.

Γιατί δύο όμως; Διότι, αντίθετα απ’ ότι υπονοεί το όνομά του, το Uncharted: Legacy of Thieves Collection περιλαμβάνει μονάχα δύο από τα πέντε συνολικά Uncharted που έχουν εμφανιστεί στις οικιακές κονσόλες (συν ένα spin off στο PS Vita), κάτι που ομολογουμένως έχει προκαλέσει ποικίλες αντιδράσεις. Ο λόγος είναι ότι αν κάποιος δεν έχει την παραμικρή επαφή με τη σειρά, γεγονός που είναι μάλλον φυσιολογικό για κάποιον αποκλειστικό χρήστη PC, χάνει αρκετά από τη μαγεία των ιστοριών του Nathan Drake και των συνεργατών του. Το λεγόμενο συναισθηματικό δέσιμο του παίκτη με τα τεκταινόμενα είναι σχεδόν ανύπαρκτο, αν και η υπόθεση του Uncharted 4: A Thieves End, προσπαθεί να είναι αρκετά αυτόνομη, έτσι ώστε να μπορεί να την απολαύσει ο οποιοσδήποτε όσο το δυνατόν περισσότερο.

Εκτός αυτού, το δεύτερο παιχνίδι του πακέτου, ονόματι The Lost Legacy, εξιστορεί διαφορετικά γεγονότα με άλλη πρωταγωνίστρια (την Chloe από το Uncharted 2, το οποίο…δε θα παίξετε στο PC προς το παρόν) και με μια νηπιακή απόπειρα δημιουργίας ενός πιο ανοικτού κόσμου σχεδιασμό. Αναφέρουμε νηπιακή, γιατί γενικότερα τα Uncharted δεν ανταγωνίζονται τα… Assassin’s Creed, αλλά πρόκειται για εντελώς γραμμικές περιπέτειες, με έντονο κινηματογραφικό χαρακτήρα και κάμποσα εντυπωσιακά cut-scenes που θα ζήλευαν και τα πιο ακριβά blockbusters. Η σύγκριση με τα μεταγενέστερα Tomb Raider της Crystal Dynamics είναι αναπόφευκτη, καθώς το ένα παιχνίδι εμφανώς έχει επηρεαστεί από το άλλο, έχοντας αρκετά κοινά στοιχεία μεταξύ τους. Απλά το Uncharted δε σκοπεύει να ταλαιπωρήσει ιδιαίτερα τον παίκτη, τουλάχιστον στα πιο «νορμάλ» επίπεδα δυσκολίας.

Το παιχνίδι είναι γεμάτο με σεκάνς αγωνίας και έντονης δράσης.

Απεναντίας, χάρη στην αριστουργηματική σκηνοθεσία του και τον πολύ όμορφο τρόπο που εισάγει τον παίκτη στον κόσμο του, με τους επαρκέστατους μηχανισμούς shooting, σκαρφαλώματος, αλλά και ορισμένων περιβαλλοντικών γρίφων, κατορθώνει να κρατήσει κολλημένο τον παίκτη μέχρι τους τίτλους τέλους. Ιδιαίτερα δε αν ο παίκτης λατρεύει να ακούει για παλιές ιστορίες, χαμένες πόλεις και πειρατές, το Uncharted 4 θα τον ικανοποιήσει με το παραπάνω. Η αναζήτηση του Nathan Drake, του αδερφού του Sam και του αδελφικού του φίλου Victor Sullivan για τον αμύθητο θησαυρό του ξακουστού πειρατή Henry Avery θα σας μείνει αξέχαστη. Τόσο γιατί οι επισκέψεις σε διαφορετικά σημεία της γης είναι πάντα συναρπαστικές (Ιταλία, Σκωτία, Μαδαγασκάρη κλπ) και θυμίζουν τις ταινίες Indiana Jones της Lucasfilm όσο και γιατί το gameplay του, παρ’ όλο που είναι σχετικά απλοϊκό και δεν προκαλεί πονοκεφάλους, είναι πολύ εθιστικό. Πραγματικά δεν σου πάει η καρδιά να αφήσεις το χειριστήριο/πληκτρολόγιο-mouse από τα χέρια σου, προκειμένου να δεις που θα καταλήξει αυτό το απίθανο κυνήγι θησαυρού, αλλά και το που μπορεί να φτάσει ο εγωισμός και η απληστία του ανθρώπου.

Ο Victor Sullivan, αν και γερασμένος πια, αποτελεί πάντα έναν πολύτιμο σύμμαχο.

Στα ίδια κυβικά κυμαίνεται και το The Lost Legacy, όπως φαντάζεστε, αν και όχι σε παρόμοια κλίμακα. Εξάλλου τα αρχικά σχέδια της Naughty Dog ήταν το Lost Legacy να αποτελέσει ένα απλό DLC του Uncharted 4, αλλά με διάρκεια περίπου 10 ώρες (έναντι στις 15 του Uncharted 4), αποφασίστηκε να κυκλοφορήσει ως αυτόνομος τίτλος. Η περιπέτεια περιορίζεται στις Ινδίες, εν μέσω εμφυλίου πολέμου, και αποτελεί ένα πολύ ικανοποιητικό κερασάκι στην τούρτα για το (οριστικό;) κλείσιμο της πολυαγαπημένης αυτής σειράς.

Δείγμα της υψηλής ποιότητας που διαθέτουν τα Uncharted αποτελεί το γεγονός ότι επί της ουσίας, πρόκειται για παραγωγές ηλικίας έξι ετών, ωστόσο παίζονται πολύ άνετα ακόμα σήμερα. Οι gameplay μηχανισμοί του δεν έχουν γεράσει άσχημα και, παρ’ όλο που το climbing κινείται λίγο-πολύ «πάνω σε ράγες», το shooting παραμένει εκρηκτικό. Ακόμα και το προαιρετικό stealth στοιχείο έχει ενσωματωθεί τόσο ομοιόμορφα στη δράση του παιχνιδιού που δεν είναι λίγες οι φορές που σε κάθε μάχη, θα προσπαθήσετε πρώτα να αιφνιδιάσετε όσο περισσότερους εχθρούς μπορείτε, πριν εμπλακείτε στους αναπόφευκτους πυροβολισμούς.

Δεν είναι πολύ γλυκιά;

Σίγουρα, το γεγονός ότι τα δύο παιχνίδια υπέστησαν ένα ρετουσάρισμα προκειμένου να εκμεταλλευτούν τις δυνατότητες του PS5 έπαιξε το ρόλο του στο βελτιωμένο οπτικό τομέα, το οποίο είναι πραγματικό οφθαλμόλουτρο. Δεν είναι λίγες οι φορές που θα πιάσετε τον εαυτό σας να σταματάει τη δράση και να χαζεύει τα τοπία και είναι από τις περιπτώσεις που το photo mode έχει πραγματικό ρόλο ύπαρξης.

Έχοντας αρκετές ρυθμίσεις στο παλμαρέ του για όλα τα γούστα, και ενάντια σε όλα τα προγνωστικά, το Uncharted είναι ένα αξιοπρεπέστατο port ακόμα και για μηχανήματα σχετικά χαμηλότερης ισχύος. Βέβαια, η κάρτα γραφικών σας είναι αυτή που θα καθορίσει το κατά πόσο θα μπορέσετε να ορίσετε τα πάντα στο high, εντούτοις ακόμα και με διάφορους συμβιβασμούς (αν έχετε π.χ. κάρτα με λιγότερα από 8GB), το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό. Για να είμαστε δίκαιοι όμως, εντοπίσαμε κάποια μικρά slow-downs σε διάφορα σημεία, τα οποία παρατηρούνται μετά από μεγάλης διάρκειας sessions, κάτι το οποίο υποθέτουμε θα επιλυθεί με κάποιο μελλοντικό patch.

Στις αχανείς εκτάσεις της Μαδαγασκάρης…

Αξίζει φυσικά να αναφερθεί ότι και τα δύο παιχνίδια περιλαμβάνουν ελληνικούς υπότιτλους, οι οποίοι αποδίδουν αρκετά καλά το αγγλικό κείμενο, ενώ είναι μάλλον περιττό να επισημάνουμε ότι τα production values στο τομέα του ήχου και της μουσικής είναι υψηλότατων προδιαγραφών. Πιθανότατα, αν είχε συμπεριληφθεί και το multiplayer κομμάτι του τίτλου, το πακέτο θα αποκτούσε ακόμα μεγαλύτερη αξία. Παρ’ όλα αυτά, κάτι τέτοιο δεν ισχύει: το multiplayer έχει αφαιρεθεί εντελώς, έχοντας ως μοναδικό «κράχτη» για τον υποψήφιο παίκτη, τη συναρπαστική εμπειρία που μπορεί να προσφέρει.

Γρίφος εν όψει; Τσεκ.

Αν λοιπόν σας αρέσουν τα action games, τα δύο Uncharted είναι μια εξαιρετική πρόταση, ακόμα και εν έτει 2022, και θα σας κρατήσουν πολύ καλή συντροφιά για περίπου 25 ώρες. Δε συναντάμε συχνά τόσο προσεγμένα και καλοδουλεμένα παιχνίδια στις οθόνες μας, ενώ ελπίζουμε μελλοντικά η Sony να προσθέσει στο πακέτο και τα τρία πρώτα Uncharted, ώστε να υφίσταται μια ολοκληρωμένη εικόνα για τον Nathan Drake και τις περιπέτειές του.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 85%

85%

Treasure Hunter

Λίγο απλοϊκά, αλλά άκρως διασκεδαστικά, τα Uncharted θα γεμίσουν πολύ ευχάριστα τις gaming ώρες σας.

Γιώργος Δεμπεγιώτης

Συντάκτης-λάτρης των action, shooter, adventure, RPG’s και ενίοτε racing παιχνιδιών, προτιμά κυρίως το single-player gaming. Που και που ξεσπάει σε κανά multi, αλλά δεν το παρακάνει κιόλας.

18 Comments

  1. Ναις γουορκ Σεφιρ. Το παιχνίδι είναι όντως ένα υπέροχο και ανάλαφρο ταξίδι που θα θα ευχαριστηθούν οι λάτρεις των action. Να αναφέρω και την πλήρη υποστήριξη FSR που κάνει το οφθαλμόλουτρο ακόμα καλύτερο για όλους όσοι έχουν υποδεέστερη κάρτα γραφικών. .

  2. Τα παιχνίδια είναι εκπληκτικά, ειδικά το 4 είναι από αυτά που σου αφήνουν κάτι μέσα σου όταν το αποχωρίζεσαι. Όταν παίξει κανείς και τα προηγούμενα τρία, τα πάντα κουμπώνουν. Περίμενα ένα 9 μπροστά είναι η αλήθεια, αλλά λεπτομέρειες.

  3. Προσωπικά διαφωνώ με το hype για τον συγκεκριμένο τίτλο. Δεν έχω παίξει κανένα και δεν με τραβάει καθόλου να παίξω το 4ο παιχνίδι μιας σειράς.
    Ναι, μπορείς να παίξεις το Witcher 3 κατευθείαν και να το χαρείς, αλλά θα χάσεις και ένα μεγάλο ποσοστό της εμπειρίας του. Εδώ χάσαμε εμείς που έχουμε παίξει και τα 3 αλλά δεν είχαμε διαβάσει τα βιβλία.
    Θεωρώ ότι η Sony απλά κάνει μια εύκολη αρπακτη. Το κόστος της μεταφοράς είναι μικρό αφού υπάρχει σε PS4, θα κάνουμε ελάχιστο promotion και ότι βγάλουμε.
    Όταν κάνει remake το 1 (που βάζω στοίχημα την VGA του shredder ότι θα το κάνει), τότε θα ασχοληθώ με την σειρά
    Edit. Από ένα post του ναυάρχου φάνηκε ότι γενικά δεν προτιμήθηκε ιδιαίτερα σε σχέση με άλλες αποκλειστικότητες της Sony

  4. Aρπαχτή είναι λίγο βαρύ. Το πιο εύκολο να γίνει μεταφορά μιας και ήταν το πιο σύγχρονο, ναι. Αλλά ναι, χαλαρά πιστεύω ότι η πιο χλιαρή αποδοχή έχει να κάνει περισσότερο με το ότι στο μυαλό των περισσότερων η συλλογή αφορά το 4ο παιχνίδι μιας σειράς και αυτό είναι αρκετό για να κοιτάξουν αλλού. Κι ας λένε τριγύρω πως στέκεται μια χαρά μόνο του το 4. Ο μητσάκος είπε ότι αν παίξεις και τα τρία προηγούμενα ΟΛΑ ΘΑ ΚΟΥΜΠΩΣΟΥΝ. Κάτι τέτοια μας φρενάρουν να πούμε. Οπότε θεωρώ πως ούτε η λειψή διαφήμιση, ούτε ότι ο κόσμος δεν γνώριζε τα περιεχόμενα της συλλογής φταίει που ειπώθηκε δεξιά κι αριστερά. Με τη σειρά δεν ασχολήθηκα ποτέ ιδιαίτερα, αλλά τα περιεχόμενα του λέγκασι κολέξιου τα γνωρίζαμε από τότε που βγήκε το τρέηλερ για τις κονσόλες. Κι εντάξει, προμοταρίστηκε όπως τα υπόλοιπα, έκανε και κατάληψη στην κεντρική σελίδα του ατμού. ΤΙ ΑΛΛΟ ΝΑ ΚΑΝΕΙ; Εγώ ξενέρωσα γιατί όταν πρωτοείδα για συλλογή, θεώρησα ότι θα αφορά όλα τα Αντσάρτεντ μαζί, το ορίτζιναλ τρίλοτζι έστω. 6μιση δευτερόλεπτα μετά βλέπεις ότι αφορά απλά το 4 με το κάτι σε εξπάσιο/σπινόφ του, υποσυνείδητο φέησπαλμ και πας παρακάτω.

  5. Έχω παίξει μόνο το 1 σε δανεική κονσόλα πριν κάτι χιλιετίες και το είχα βρει αρκετά χλιαρό (μεγάλος φταίχτης βέβαια ήταν και το εγκληματικά άβολο χειριστήριο του PS που ποτέ δεν χώνεψα). Πάντα ήθελα να δω και τα υπόλοιπα, ειδικά με τα σχόλια όλων ότι από το 2 και μετά απογειώνεται η σειρά, αλλά το άλμα από το 1 στο 4 χωρίς άλλο context είναι τουλάχιστον ανασχετικό. Όταν πέσει στο 10ρι ή μπει σε κανά GamePass το ξανασυζητάμε. Για κάποιο λόγο δεν είμαι πολύ αισιόδοξος για remake της τριλογίας απλά αν γίνει καλοδεχούμενο.

  6. Kι εγώ παραλίγο να παίξω το 2 ή το 3 σε κονσόλα φίλου. Τελικά μας φάνηκε τόσο ανάπηρο το παίξιμο/σημάδι με γκέημπαντ τότε, που κατέληξε να πουλήσει το τζιτιέι και το αντσάρτεντ που μόλις είχε πάρει, πήρε το gtav στο πισί και κράτησε την κονσόλα μόνο για σακμπόι και ποδοσφαιράκια.

  7. Τα 1-3 έχουν φτιαχτεί από το ίδιο άτομο. Το 4ο έχει διαφορετικούς συντελεστές. Ο βασικός 2ος Χαρ/ρας του 4ου αναφέρεται και εμφανίζεται πρώτη φορά εκεί. Τα controls των πρώτων παιχνιδιών στη σειρά είναι δυστροπα.

    Έχω παίξει μόνο το 4, μια ωραία περιπέτεια στυλ Indiana Jones είναι. Περασα καλά, μέχρι εκεί.

  8. [QUOTE=”kara, post: 610569, member: 102802″]
    Τα 1-3 έχουν φτιαχτεί από το ίδιο άτομο. Το 4ο έχει διαφορετικούς συντελεστές. Ο βασικός 2ος Χαρ/ρας του 4ου αναφέρεται και εμφανίζεται πρώτη φορά εκεί. Τα controls των πρώτων παιχνιδιών στη σειρά είναι δυστροπα.

    Έχω παίξει μόνο το 4, μια ωραία περιπέτεια στυλ Indiana Jones είναι. Περασα καλά, μέχρι εκεί.
    [/QUOTE]
    Τα τρία πρώτα είναι έργο της Amy Hennig, ενώ το τέταρτο του “αγαπημένου”, για πολύ κόσμο μετά το Last of Us 2, Neil Druckmann.

    Πάντως, όπως γράφω και στο review, το παιχνίδι παίζεται μια χαρά και χωρίς να γνωρίζει κάποιος τι έχει προηγηθεί.

    Εννοείται ότι θα προτιμούσα να υπήρχε ολόκληρη η τριλογία στο πακέτο, αλλά δεν είμαι σίγουρος αν θα μπορούσα να την ξαναπαίξω. Το πρώτο είναι πολύ “άγουρο” και άτσαλο (ένα remake θα ήταν ό,τι πρέπει), το 2 έκανε τεράστιο άλμα και μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση απ’ όλα. Το 3 κινείται περίπου στα ίδια κυβικά με το 2, απλώς όταν τρως το ίδιο φαγητό για δεύτερη φορά, δεν εντυπωσιάζεσαι τόσο όσο την πρώτη.

  9. [QUOTE=”soad667, post: 610521, member: 102682″]
    Κάτι τέτοια μας φρενάρουν να πούμε.
    [/QUOTE]
    Μη σε φρενάρει τίποτα Σόδα, αμφότερα είναι παιχνιδάρες και σταντ-αλόουν.

    Όποιος γουστάρει το είδος, θα περάσει πολύ καλά, κατ’ εμέ καλύτερα απ’ότι παίζοντας τα Λάρα ριμπούτς.

    Όποιος δε, έχει πάρει ως πιτσιρίκι έναν φακό στο χέρι για να εξερευνήσει αυτό το δασάκι, τη σπηλιά ή το ερειπωμένο σπίτι που τον καλούσε στα ενδότερα, το οφείλει λίγο στον εαυτό του να παίξει έστω το 4.

  10. [QUOTE=”mits@kos, post: 610575, member: 102760″]
    Όποιος γουστάρει το είδος, θα περάσει πολύ καλά, κατ’ εμέ καλύτερα απ’ότι παίζοντας τα Λάρα ριμπούτς.
    [/QUOTE]

    Εξαρτάται από το τι ψάχνεις σε ένα παιχνίδι. Το κάθε παιχνίδι στην reboot Lara τριλογια κερδίζει κατά κράτος σε εξερεύνηση, open world, γρίφους (όχι εσυ πρώτο παιχνιδι), βάθος σε gameplay mechanics. Το Uncharted streamline corridor game είναι, το οποίο έχει σαφεστατα ανώτερη ιστορία, χαρ/ρες και cinematics.

    Μη ξεχνάμε βέβαια πως και οι δύο σειρές έχουν circular dependency. Τα πρώτα Tomb Raider επηρέασαν τα Uncharted, τα οποία επηρέασαν τα reboot Tomb Raider.

  11. Όλα παιχνιδάρες είναι, το fun factor των Uncharted μου φάνηκε απλά πιο άμεσα προσβάσιμο, δεν χρειάζεται τον ίδιο χρόνο και εμβάθυνση σε trees και μηχανισμούς.

    Btw, ο χαρακτηρισμός corridor game για τα Uncharted δεν μου φαίνεται ακριβής. Το αίσθημα εξερεύνησης είναι εκεί, είναι πολύ έντονο και έχει πάρα πολλές fulfilling στιγμές.

  12. [QUOTE=”mits@kos, post: 610593, member: 102760″]
    Btw, ο χαρακτηρισμός corridor game για τα Uncharted δεν μου φαίνεται ακριβής.
    [/QUOTE]

    Τότε τι να πω, μάλλον έχουμε διαφορετική ερμηνεία στο τι είναι corridor game.

    Στο δικο μου μυαλό έτσι θα χαρακτήριζα game που είναι χωρισμένο σε “πιστες” σε κεφάλαια, δεν είναι open world, ούτε μπορείς να πας από την μια περιοχή στην άλλη. Μόλις προχωρήσει η ιστορία χάνεις καθε πρόσβαση. Είσαι ελεύθερος όσο μεγάλη είναι η πίστα, τη δεδομένη στιγμή που την επισκέπτεσαι.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL