REVIEWS

PLANET ALPHA

Στην περιιπτάμενη γαμήλιο πομπή των στεναγμών ενός νέου πλανήτου

Το τι είδος παιχνιδιού είναι το Planet Alpha είναι σαφές με μια ματιά. Side-scrolling platform όπου βλέπουμε τον ήρωα να κινείται σε έναν άξονα δύο διαστάσεων, εντός ενός 3d περιβάλλοντος, εντασσόμενο αισθητικά στην γενιά που ξεπήδησε μετά το Limbo. Η δράση δηλαδή αφορά κυρίως γρίφους αλληλεπίδρασης με το περιβάλλον και τους όποιους νόμους φυσικής, κάποια μέτρια δυσκολία στην εκτέλεση αλμάτων και λοιπών κινήσεων δεξιότητας και κυρίως βαριά χρήση της σκηνοθεσίας και δη της βουβής για την μεταφορά μιας πλούσιας ατμόσφαιρας καθώς και την αφήγηση της ιστορίας.

Η εκπληκτική χρωματική παλέτα του πλανήτου.

Αυτό που πρέπει να τονίσω είναι ο τρόπος προβολής που πιστεύω πως είναι ιδανικός για να προσεγγιστεί η εμπειρία που προσφέρει το Planet Alpha. Προτείνεται η σύνδεση σε κάποια κεντρική οθόνη στο σπίτι, με όσα χιλιόμετρα ethernet κι αν χρειαστεί και όση μήνιν και αν προκαλέσει σε πιθανούς συγκατοίκους και συμβίες/ους. Κατόπιν σβήσιμο κάθε πηγής φωτός, πέραν της οθόνης και απόλαυση μιας εμπειρίας που είναι σχεδόν ανάλογη με το ταξίδι που προσέφερε πριν από μια δεκαετία (ναι τόσο, καλά διάβασες φίλε αναγνώστη) το Avatar του James Cameron.

Όσον αφορά αυτό ακριβώς που “πουλάει” το Planet Alpha, δηλαδή τον κόσμο του, έχουμε μια σιωπηλή αφήγηση ελέγχοντας έναν, κατά τα φαινόμενα, εξωγήινο για τον πλανήτη αστροναύτη, που ξεκινά τραυματισμένος και περιδιαβαίνει τα εξωτικά τοπία του κόσμου αυτού. Ο χαρακτήρας φαίνεται να είναι ξένος με την διαμάχη της πανίδας γύρω του και κάποιων άλλων εξωγήινων μηχανικών όντων και κινείται ανάμεσά τους ως ουδέτερος. Παρόλα αυτά κάτι τον συνδέει περισσότερο με τον ίδιο τον πλανήτη και το μυστηριώδες παρελθόν του, που εκφράζεται μέσω των μεγαλιθικών μνημείων ενός παλαιού πολιτισμού και την δυνατότητα του ήρωα να ελέγχει τον κύκλο της μέρας και νύχτας. Με αυτή του την ιδιότητα καλούμαστε συνήθως να αντιμετωπίσουμε και τους γρίφους που απαιτούν αλληλεπίδραση με το περιβάλλον.

Φανταστείτε το σαλόνι σας υπό αυτό τον φωτισμό ενώ λύνετε εξωγήινους γρίφους.

Το ίδιο το παιχνίδι για την ολοκλήρωσή του δεν θέτει ιδιαίτερα ψηλά τον πήχη της δυσκολίας και ολοκληρώνεται περίπου σε τέσσερις ώρες. Προσφέρει όμως αρκετά κρυφά σημεία, η εύρεση των οποίων απαιτείται για την πλήρη κατανόηση του τι συμβαίνει στον πλανήτη αυτό και φέρνει την κανονική ολοκλήρωσή του. Το οπτικοακουστικό κομμάτι είναι υψηλής ποιότητας, με αξιέπαινη απεικόνιση μιας εξω-βιολογίας και επιβλητικό μουσικό χαλί που πάσχει όμως από προβλήματα στην ένταση και το σβήσιμο μεταξύ των σκηνών. Έχει γίνει επιλογή της χρήσης χαμηλού αριθμού πολυγώνων που λειτουργεί καλά όσον αφορά την παλέτα, αλλά αφαιρεί κάπως την αίσθηση του βάθους για το μακρινό υπόβαθρο.

Υπάρχουν στιγμές έντασης και “boss fights” σαν τα ανάλογα με την αράχνη του Limbo και επίσης μια αίσθηση επείγοντος με συνεχές τρέξιμο πάνω σε πλατφόρμες που πέφτουν, ανάμεσα σε πυρά, επιθετική πανίδα και στιγμές ανάπαυλας ψηλά στις φυλλωσιές και στο εσωτερικό αρχαίων ναών. Κάποιες φορές όμως η αφρόντιστη εναλλαγή μεταξύ τους ή ο ενδιάμεσος χρόνος που δεν συμβαίνει κάτι πρακτικά, αποτελούν έναν σκηνοθετικό λόξυγγα που χαλάει τον ρυθμό αφήγησης και μπορεί να σας οδηγήσει στην διακοπή ή το διάλειμμα.

Επιρροή από το Inside ίσως.

Κλείνοντας το Planet Alpha είναι μια αξιόλογη προσπάθεια που θα προσφέρει στην τιμή του ένα ευχάριστο απόγευμα σε σύναξη στο σαλόνι, με φίλους που παίζουν περιστασιακά βιντεοπαιχνίδια. Δεν αποτελεί τίτλο σταθμό όπως τα Limbo/Inside, αλλά δεν είναι σε καμία περίπτωση μια κακή εμπειρία. Σε αντίθεση με το Inside πχ, δεν είναι κάθε panel του ουσιώδες και σκηνοθετικά μελετημένο, αλλά μερικές στιγμές προσφέρονται για χαλάρωση και “χάζεμα”. Η δόση μυστηρίου είναι ικανοποιητική και οι λάτρεις των platform παιχνιδιών σίγουρα θα πρέπει να το δουν κάποια στιγμή.

Είναι το επόμενο Inside;

Βαθμολογία - 75%

75%

Όχι, αλλά είναι αξιοπρεπές

Ένα παιχνίδι platform που παρέχει ένα ταξίδι ανάλογο με το κινηματογραφικό Avatar. Δεν αλλάζει τα δεδομένα στο είδος αλλά προσφέρει ένα ευχάριστο απόγευμα.

Σπύρος Μπλιάγκος

Εισήλθε στον χώρο του PC Gaming από νεαρότατη ηλικία, χάρη στον αρχετυπικό, μεγαλύτερο Cool ΞάδερφοTM και ένα Amstrad CPC, με ένα μικρό κονσολό-διάλειμμα μεταξύ 1995-1999. Εμφορείται από μηδενιστικές σκέψεις, που προσπαθεί ατυχώς να σκεδάσει, αναζητώντας απαντήσεις σε προαιώνια ερωτήματα σε όλα τα genres.

3 Comments

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL