Adventurer's GuildEDITORIALS

Games του 2020: Τα “Παραλειπόμενα”

Το ημερολόγιο γράφει αυτή τη στιγμή 30 Δεκεμβρίου 2020. Βαστάτε, λίγο ακόμα έμεινε. Για τα games που χαρακτήρισαν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, την… ας την πούμε πρωτότυπη κι ενδιαφέρουσα χρονιά που μας αφήνει, σύμφωνα με το consensus της συντακτικής ομάδας του RQGR, τα είπαμε στο πρόσφατο άρθρο. Η φύση του ομαδικού άρθρου ως γενικό “best of”, ωστόσο, καθιστούσε αναμενόμενα αντιπαραγωγικό το να απαριθμηθεί το σύνολο των φετινών games που έπαιξε και εκτίμησε ο κάθε συντάκτης του ψευδοχαρκόρ ιστοτόπου μας∙ χώρια το ότι το συγκεκριμένο άρθρο ασχολήθηκε (και ορθώς) αποκλειστικά με πλήρεις φετινές κυκλοφορίες, άρα αποκλείσαμε εκ των πραγμάτων games σε κατάσταση Early Access.

Το κενό που δημιουργήθηκε από τα παραπάνω θα επιχειρήσω να καλύψω, εν μέρει, μέσα σε αυτές τις πιο προσωπικές αράδες, που θα αφορούν games που έπαιξα εγώ προσωπικά μέσα στο έτος. Ως γνήσιο παραβατικό στοιχείο, θα καταπατήσω κάθε κανόνα ηθικής και δεοντολογίας και ΔΕΝ θα ασχοληθώ με αποκλειστικά φετινές κυκλοφορίες (“ΣΥΛΛΑΒΕΤΕ ΤΟΝ, ΤΟΝ ΑΛΗΤΗ” σε ακούω να φωνάζεις, αγαπητέ αναγνώστη, και με το δίκιο σου, αλλά το 2020 μας έκανε όλους αήθη τέρατα…). Αντ’ αυτού, θα αναφέρω γενικώς 5-6 μόνον από τα games που έκλεψαν τον περισσότερο χρόνο μου μες στο 2020, είτε είναι φετινές κυκλοφορίες είτε όχι, είτε σε πλήρη κατάσταση είτε σε Εarly Αccess, είτε είναι λαοπρόβλητα GOTY είτε μικρές indie δημιουργίες που έπαιξα μόνο εγώ κι άλλοι 25 πουθενάδες.

Mount & Blade 2: Bannerlord

Bannerlord Cavalry Charge

Από τα games τα οποία έπαιξα μες στο 2020 (και ήταν ΠΟΛΛΑ, ελέω καραντίνας), το Bannerlord είναι αυτό στο οποίο αφιέρωσα τις περισσότερες ώρες σύμφωνα με το Steam (επακριβώς 173.2 ώρες, τη στιγμή της συγγραφής, και ίσως αυξηθούν λίγο ακόμα ως αύριο). Συνεπώς, πέρα από το ότι προσφέρει την εικόνα στην κορυφή αυτού του άρθρου, οποιοδήποτε σχετικό άρθρο δεν θα μπορούσε παρά να ξεκινήσει με αυτό.

Στην πρώιμη κατάσταση κυκλοφορίας του στα τέλη του Μάρτη, είχε θέματα. Τόσο τεχνικής φύσεως, όσο και από πλευράς του άπειρου περιεχομένου που έπρεπε να υλοποιηθεί ακόμα μες στο game. Ωστόσο, παρά τη δεδομένη λατρεία που τρέφω για το Warband, στάθηκε αδύνατον το να επιστρέψω σε αυτό και στα υπερπλήρη total conversion mods του μετά την πρώτη και καθοριστική επαφή με το Bannerlord. Το οποίο Bannerlord, αργά αλλά σταθερά, εμπλουτίζεται με μεγάλα patches και μετασχηματίζεται στο game που όλοι οι φανς της σειράς πιστεύουν πως μπορεί να γίνει. Τα bugs έχουν πρακτικά εξαφανιστεί, έχουν προστεθεί quests, έχει αναθεωρηθεί ριζικά το σύστημα των Perks και της διακρατικής διπλωματίας σε σχέση με το release… Και, ως κερασάκι στην τούρτα, ανακοινώθηκε και η ανάπτυξη των πρώτων total conversion mods. Ότι κι αν μας περιμένει μες στο 2021, το Bannerlord θα είναι σίγουρα εκεί.

Crusader Kings III

Crusader Kings 3 Pilgrimage Jerusalem

Μόλις 114.7 ώρες στο Steam, αλλά ήταν όλες τους μία και μία. Αυτή η αναθεματισμένη ικανότητα που έχουν τα Grand Strategy games της Paradox να δημιουργούν προσωπικές ιστορίες σε κάθε ξεχωριστό playthrough, επαληθεύεται περίτρανα και στο Crusader Kings III. Είτε ξεκινήσεις μια παρτίδα ως ευσεβής καθολικός δούκας της Γαλλίας, είτε ως ράντομ δολοπλόκος Βυζαντινός λόρδος, είτε ως Χαλίφης με επεκτατικές βλέψεις προς τα δυτικά… ΚΑΘΕ playthrough αναμένεται να προσφέρει πλήρως ξεχωριστές συγκινήσεις, που είναι πρακτικά αδύνατον να επαναληφθούν σε δεύτερο playthrough.

Οι “noob-friendly” αλλαγές που εισήγαγε σε σχέση με το CK2 (και οι ελλείψεις του σε σχέση με τα DLC του 2, που επισημάνθηκαν και στο review του) σίγουρα δεν προκάλεσαν ρίγη ενθουσιασμού στο σύνολο των φανς της σειράς. Ωστόσο, οι πωλήσεις του, που ξεπέρασαν το 1 εκατομμύριο μόλις στον πρώτο μήνα κυκλοφορίας του, μιλούν από μόνες του. Δεδομένης της πρόθεσης της Paradox να υποστηρίξει μελλοντικά το game με ουσιαστικά expansion packs αντί της τυπικής χιλιάδας από DLC που συνηθίζει η εταιρεία, το μέλλον διαγράφεται μάλλον λαμπρό και για τους Σταυροφόρους Βασιλείς.

Assassin’s Creed: Valhalla

Assassin's Creed Asgard

Δεν θα έφτανα στο σημείο να το χαρακτηρίσω και… “RPG της Χρονιάς“, αλλά εξακολουθεί να ισχύει πως το Assassin’s Creed: Valhalla με εντυπωσίασε. Κάποιος θα μπορούσε να το απαξιώσει πλήρως ως “απλό reskin του Origins/Odyssey”, όμως αυτός ο χαρακτηρισμός θα ήταν πέρα για πέρα άδικος κατ’ εμέ. Ναι, μπορεί από πλευράς gameplay και γραφικών να υπάρχει όντως μια άλφα “Ubisoftική επανάληψη” με τα δεδομένα της σειράς, άσχετα από την αλλαγή γεωγραφικού περιβάλλοντος. Θεωρώ ωστόσο ότι το Valhalla είναι ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΑΝΩΤΕΡΟ από τα 2 προηγούμενα entries στη γνωστή σειρά, σε πολύ πιο σημαντικούς τομείς, με προεξάρχοντες ανάμεσά τους το σενάριο, τη γραφή των χαρακτήρων που συναντάμε στο παιχνίδι, αλλά και την ποικιλία από open-world δραστηριότητες που προσφέρει.

Αλλά όχι και “RPG της Χρονιάς” ρε παιδιά, χεχ.

Chicken Police

Chicken Police BoJack

Μάλλον υπήρξα… κότα, και δεν το εισήγαγα εξ αρχής στο κοινό άρθρο για τα καλύτερα games του έτους, αλλά ας διορθωθεί αυτή η ιστορική αδικία έστω και την ύστατη ώρα. Σε σχέση με τα όσα ειπώθηκαν ήδη και στο review του, δεν υπάρχει κάποιος παραπάνω έπαινος με τον οποίο θα μπορούσα να λούσω το Chicken Police. Οφείλει να επισημανθεί ωστόσο για ακόμη μία φορά το ότι, παρά τις Ανδροπρεπείς™ παιχνιδάρες που κυκλοφόρησαν φέτος, αυτός ο μικρός indie τίτλος καταφέρει να κοντράρεται σε Ανδροπρέπεια™ στα ίσα μαζί τους, και ίσως να νικάει στο τέλος.

Πρέπει επίσης να επισημανθεί η έτερη ιστορική αδικία που συντελείται στα τρέχοντα Steam Awards, στα οποία το Chicken Police ΔΕΝ είναι υποψήφιο στην κατηγορία για “Outstanding Visual Style”. Αιδώς, κυρίες και κύριοι.

A Legionary’s Life

Legionary's Life Retreat games of 2020

Η πρώτη μη-φετινή καταχώρηση στη λίστα, καθώς το game κυκλοφόρησε μέσα στο 2019 (τόσο η ΕΑ όσο και η πλήρης έκδοσή του), ωστόσο εγώ κατέληξα να το παίζω μόλις φέτος. Και πόσο τυχερός αισθάνομαι για αυτό.

Το A Legionary’s Life είναι η χαρά του παίκτη που εκτιμάει την ιστορία. Γίνεται σαφές σε κάθε έκφανση του παιχνιδιού το ότι έχει πέσει πρωτοφανής μελέτη των αρχαίων πηγών προκειμένου να αποδοθεί η εποχή με τη μέγιστη δυνατή πιστότητα, και μάλιστα το σύνολο των πολεμικών γεγονότων που πραγματεύεται το game είναι 100% πιστές αναφορές στο τι γνωρίζουμε για τις μάχες αυτές από αρχαίους ιστορικούς και συγγραφείς. Πρόκειται για ένα αρχετυπικό indie game, ένα one-man passion project, που βρήκε το δρόμο του στο Steam και καταλήγει να διδάσκει στους “μεγάλους” το πώς γίνεται η δουλειά. Μακάρι ο δημιουργός του να εργάζεται ήδη σε έξτρα υλικό για αυτό, ή ίσως σε καινούργιο game παρόμοιας φιλοσοφίας. Αν συμβεί αυτό, δεν πρόκειται να το ξαναφήσω να μου ξεφύγει για έναν ολόκληρο χρόνο.

No Man’s Sky

games of 2020 No Man's Sky

Ακόμα μια αρκετά παλαιότερη και… ξακουστή κυκλοφορία, την οποία έπαιξα εκτενέστερα μόλις φέτος, λόγω των συχνών προσφορών του Xbox Game Pass (μεγάλη υπόθεση). Όλοι γνωρίζουμε την ιστορία του, την κατάστασή του στο release, τα memes. Όλοι ακούγαμε και διαβάζαμε επίσης πως “έχει πέσει δουλειά” στο game από την αρχική του κυκλοφορία, και πως πλέον “έχει κάνει εντυπωσιακό comeback”. Και αυτό είναι σε μεγάλο ποσοστό αληθινό, καθώς, με βαση την εμπειρία μου με αυτό, το No Man’s Sky είναι ένα πραγματικά ιδιαίτερο game. Ο ενθουσιασμός κάθε φορά που ανακαλύπτεις και εξερευνείς έναν νέο πλανήτη, η αίσθηση ικανοποίησης όταν βρίσκεις τα materials για να craftάρεις κάτι πολύπλοκο, η “αγωνία” όταν επιχειρείς να μετακινηθείς προς ένα άγνωστο ηλιακό σύστημα… και φυσικά από μόνη της η δυνατότητα να κάνω LARP τον αρχαιολόγο. Οι εμπειρίες και τα συναισθήματα που προσφέρει το game, δεν συναντώνται σε πολλούς άλλους τίτλους.

Μοναδικό (και εν δυνάμει μεγάλο) ψεγάδι, το ότι αργά ή γρήγορα το grind για υλικά καταλήγει επαναλαμβανόμενο και βαρετό, ωθώντας τον παίκτη στο να περιορίσει το χρόνο παιχνιδιού του μέχρι που να σταματήσει τελείως και να καταφύγει σε κάποιο άλλο game. Αλλά έστω μια φορά κάθε λίγους μήνες, τα άστρα διαρκώς θα καλούν για μια σύντομη επιστροφή.


Ετούτα πρέπει να είναι τα games που μου έμειναν περισσότερο στη φετινή “αγωνιστική σεζόν”. Εξαιρώντας φυσικά τίτλους που συμπεριλήφθηκαν στο κοινό άρθρο (Wasteland 3, Suzerain, CYBERPUNK 2077), και αφήνοντας στην άκρη παλιούς και θρυλικούς τίτλους τους οποίους ξαναπαίζω επιβεβλημένα για 5-10-20-40 ώρες έστω μία φορά το χρόνο (Fallout, Deus Ex, Quest for Glory όλη τη σειρά από το 1 ως το 5 ΠΡΟΦΑΝΩΣ, TIE Fighter, Heroes of Might and Magic III). Αλλά και αδικώντας ίσως εν μέρει τίτλους που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα έπρεπε να μπουν σε μια αντίστοιχη λίστα, όπως το Star Wars Squadrons. Τι να κάνεις… η ζωή είναι άδικη.

Αυτά για φέτος, λοιπόν. Αν μη τι άλλο, τουλάχιστον επιιβώσαμε. Τί λέτε να μας περιμένει μες στο 2021; Stay tuned. Πόσο χειρότερο να είναι, πια, από φέτος; #FamousLastWords666

Κώστας Καλλιανιώτης

Αρχαιολόγος/Ιστορικός, RPG Player, Οπαδός των Motörhead, Καταναλωτής Προβατίνας.

2 Comments

  1. [QUOTE]
    Τί λέτε να μας περιμένει μες στο 2021; Stay tuned. Πόσο χειρότερο να είναι, πια, από φέτος;
    [/QUOTE]
    Και μόνο που ο γκαντέμης ευχήθηκε και είπε πως το 21 θα είναι καλύτερο από το 20, μπορείς να καταλάβεις τι έχει να γίνει πάλι.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Back to top button
elEL