REVIEWS

ASSASSIN’S CREED: ORIGINS

Ήταν καιρός πια η Ubisoft να κάνει το καθήκον της, όσον αφορά τη ναυαρχίδα των franchises της. Ήταν ηλίου φαεινότερο ότι η σειρά Assassin’s Creed είχε πέσει σε σοβαρό τέλμα, ιδιαίτερα μετά την εμφάνιση του άψυχου Assassin’s Creed III, με μοναδική αναλαμπή του υπέροχο Black Flag, το οποίο όμως είχε και αυτό τα λαθάκια του, αλλά εξαιτίας της Sid Meier’s Pirates προσέγγισης του ξέφευγε αρκετά από τη γνωστή συνταγή των προκατόχων του, δίνοντας περισσότερο την αίσθηση ενός αυτόνομου παιχνιδιού παρά κάποιου συνηθισμένου επεισοδίου της σειράς. Η συνέχεια είναι λίγο-πολύ γνωστή: θαυμάσιο το Παρίσι, μα καταστροφικό το Unity από το πλήθος των τεχνικών προβλημάτων (αν και το παιχνίδι είχε πολλά καλά στοιχεία), απομίμηση του Black Flag το Rogue (εντάξει, το συγκεκριμένο μπορούμε και να το παραβλέψουμε ως παράπλευρη κυκλοφορία) και νερόβραστο το Syndicate που, παρ’ όλη την καταπληκτική απεικόνιση του Βικτωριανού Λονδίνου, ήταν η πιο safe «μανιερίστικη» εμπειρία που είχαμε τη τύχη (ατυχία;) να παίξουμε ποτέ.

AC Origins Shot1 smallΕν αρχή, ήταν ο Medjay Bayek…
Βέβαια, η Ubisoft δεν είχε ποτέ πρόβλημα να πλάσει πειστικές αναπαραστάσεις της εκάστοτε εποχής. Θα λέγαμε ότι είναι «μανούλα» σε κάτι τέτοια. Εκεί που έχανε το παιχνίδι ήταν στο… ίδιο το παιχνίδι καθ’ αυτό, θύμα της ατολμίας της να ξεφύγει από τα στενά όρια του mainstream gaming που η ίδια δημιούργησε, φτιάχνοντας πανέμορφα θεματικά πάρκα με πλήθος, ενίοτε άσχετων, δραστηριοτήτων, όπου ο οποιοσδήποτε μπορεί να διασκεδάσει, χωρίς να ζοριστεί ιδιαίτερα. Μία περίπτωση παρόμοια με το Call of Duty, που η έννοια «πουλάω αυτό ακριβώς που περιμένει ο καταναλωτής» αποκτά αρνητικό πρόσημο. Όμως, η σωστά τοποθετημένη κριτική και (κυρίως) οι μειωμένες πωλήσεις, έχουν μερικές φορές ευεργετικά αποτελέσματα αντί για το «τράβηγμα της πρίζας» που βλέπουμε πολλάκις στην εν λόγω βιομηχανία (βλέπε Mass Effect: Andromeda) και στη περίπτωση του Assassin’s Creed, η Ubisoft έκανε μία σπάνια, για το μέγεθος της, κίνηση. Ανασύνταξη μέσω ενός διετούς διαλείμματος, προκειμένου να υπάρξει ο διαθέσιμος χρόνος για το απαιτούμενο φρεσκάρισμα της σειράς, ενώ ως ομάδα ανάπτυξης της «μεγάλης επιστροφής» επιλέχθηκε εκείνη που έφτιαξε το Black Flag, δηλαδή του τελευταίου «καλού» Assassin’s Creed. Το πείραμα πέτυχε; Συνεχίστε την ανάγνωση.

AC Origins Shot2 smallSandstorm, beware!

Είναι εμφανές ότι η Ubisoft πόνταρε και ποντάρει πολλά στο Assassin’s Creed: Origins. Κατά μια έννοια, θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι reboot, καθώς τόσο η επιλογή μιας τόσο παλαιάς εποχής (Αίγυπτος επί Πτολεμαίων) όσο και η πλήρης ανυπαρξία εννοιών όπως “Assassins” και “Templars” (εκτός ίσως από τις – εντελώς αδιάφορες- σεκάνς της σύγχρονης εποχής), που φάγαμε με τις κουτάλες της μαρμίτας τόσα χρόνια, δείχνουν ότι η Ubisoft ίσως έχει αναθεωρήσει κάποια πράγματα. Ίσως και όχι, γιατί υπάρχουν μπόλικες σεναριακές εκκρεμότητες από τα προηγούμενα παιχνίδια, αλλά αυτό είναι κάτι που πιθανότατα θα δούμε στους επερχόμενους τίτλους.

Αίγυπτος λοιπόν και βρισκόμαστε στην εποχή του Πτολεμαίου του 13ου, ο οποίος βρίσκεται σε μάλλον δεινή θέση, προσπαθώντας την ίδια στιγμή τόσο να κρατήσει με νύχια και με δόντια τη θέση του ως Φαραώ όσο και να επεκτείνει το ήδη τεράστιο βασίλειο της Αιγύπτου. Τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα γι’ αυτόν, καθώς η αδελφή του Κλεοπάτρα προσπαθεί να βρει τρόπο να κάνει πραξικόπημα για να (ξανά)πάρει την εξουσία και, σαν να μην έφταναν όλα αυτά, έχει να αντιμετωπίσει τις εξίσου επεκτατικές βλέψεις των Ρωμαίων, ενώ στο εσωτερικό του βασιλείου υπάρχει αναταραχή από την ισχυρή επιρροή μιας μυστηριώδους κάστας ανθρώπων που αυτοαποκαλείται Order of the Ancients.

AC Origins Shot12 smallΙδού η αγαπητή μας Κλεό.


Η εν λόγω κάστα είναι αυτή που ώθησε τον πρωταγωνιστή μας Bayek, έναν από τους τελευταίους Medjay της Αιγύπτου, να ξεκινήσει ένα ταξίδι εκδίκησης χωρίς γυρισμό. Σε μια προσπάθεια της Order να αποσπάσει βίαια πληροφορίες από τον Bayek σχετικά με ένα παράξενο Μήλο (ναι, το γνωστό), ο γιος του σκοτώνεται, οδηγώντας τον ίδιο και τη γυναίκα του Aya σε μια λυσσασμένη προσπάθεια να εξαλείψουν οτιδήποτε έχει σχέση με το τάγμα των Αρχαίων. Εν ολίγοις, πρόκειται για μια συνηθισμένη ιστορία εκδίκησης, ντυμένη γύρω από ένα ιστορικό υπόβαθρο που περιλαμβάνει διάσημες προσωπικότητες της αρχαιότητας, όπως η Κλεοπάτρα, ο Ιούλιος Καίσαρας και ο Πομπήιος, μια συνταγή που δεν αποτυγχάνει αλλά έχει πάψει να συναρπάζει εδώ και χρόνια. Μπορεί λοιπόν η ιστορία να στέκεται αξιοπρεπέστατα και να είναι αρκετά προσγειωμένη σε σύγκριση με τους προκατόχους του, εξαιτίας της γήινης περσόνας του Bayek (και της Aya, όποτε συμμετέχει στο story) δεν παύει όμως να μην αποτελεί κάτι το ιδιαίτερο. Φυσικά, υπάρχουν τα ανάλογα plot twists που προσδίδουν λίγη παραπάνω γεύση στη συνταγή, αλλά ομολογουμένως το ενδιαφέρον δύσκολα κρατιέται σε υψηλά επίπεδα μόνο από το main quest του παιχνιδιού. Και αυτό, γιατί εκείνη που κλέβει τη παράσταση είναι η ίδια η Αίγυπτος.

AC Origins Shot3 smallΌταν μιλάμε για Eagle Vision, το εννοούμε.
Άνετα θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε τον κόσμο που έπλασε η Ubisoft τον καλύτερο που έχουμε δει ποτέ στη σειρά. Πρόκειται για έναν τερατώδη, αχανέστατο χάρτη, που περιλαμβάνει όλα αυτά ακριβώς που θα περιμένατε από ένα παιχνίδι που διαδραματίζεται στην αρχαία Αίγυπτο: ατελείωτες έρημοι, εντυπωσιακές Πυραμίδες, απερίγραπτα όμορφες πόλεις όπως η Αλεξάνδρεια (με εντονότατο το ελληνικό στοιχείο) και η Μέμφις, ο Νείλος… ο κατάλογος μετράει δεκάδες σελίδες. Είναι τόσο απίστευτη η δουλειά που έχει κάνει η Ubisoft, που μπορείτε να κάθεστε να χαζεύετε με τις ώρες τη ζωντάνια που εκπέμπει, ενώ μόνο τυχαίο δεν είναι το ενσωματωμένο Photo Mode, καθώς συχνά θα νοιώθετε την ανάγκη να απαθανατίσετε σχεδόν κάθε νέα περιοχή που θα ανακαλύψετε για να την κάνετε wallpaper. Μάλιστα, το παιχνίδι μάς επιτρέπει να εξερευνήσουμε τον πελώριο χάρτη του όπως θέλουμε, χωρίς περιορισμούς, μετά τις πρώτες εισαγωγικές αποστολές που έχουν το ρόλο του tutorial.

AC Origins Shot6 smallPyramids. Pyramids everywhere.
Βέβαια, αν το πράξουμε αυτό, υπάρχει η περίπτωση να επισκεφθούμε τον Όσιρι πιο γρήγορα από το αναμενόμενο, καθώς ο Bayek εγγυημένα θα βρίσκεται σε χαμηλότερο επίπεδο από τους αντιπάλους του. Επίπεδο; Δεν διαβάσατε λάθος, καθώς μία από καινοτομίες του Origins είναι η ενσωμάτωση διάσπαρτων Action/RPG στοιχείων και ένα από τα στοιχεία αυτά είναι το levelling. Εκτελώντας κάθε είδους δραστηριότητα, από απλή εξερεύνηση μέχρι ολοκλήρωση quests, λαμβάνουμε XP τα οποία μόλις φτάσουν σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο, αναβαθμίζουν αυτόματα τον ήρωα στους τομείς health και damage, ενώ μας δίνουν και ένα Ability Point για να τοποθετήσουμε σε ένα αρκετά μεγάλο skill tree όπου νομίζουμε εμείς καλύτερα. Εκτός αυτού, υπάρχει κάμποσο ημι-τυχαίο loot στον εξοπλισμό, ο οποίος με τη σειρά του διαθέτει το δικό του level, ενώ μέσω ενός crafting συστήματος που ξεπατικώνει το αντίστοιχο του Far Cry (ίσον κυνήγι άγριων ζώων), μπορούμε να ισχυροποιήσουμε ακόμα περισσότερο τον Bayek, αναβαθμίζοντας τα bracers, το breastplate του και ούτω καθ’ εξής. Σε γενικές γραμμές, πρόκειται για μια απλοϊκή εκτέλεση των action/RPG χαρακτηριστικών, καθώς δεν υπάρχουν καθόλου στατιστικά τύπου Strength ή Dexterity, ενώ θα λέγαμε ότι ο κύριος λόγος ύπαρξης του είναι να μας περιορίζει νοητά για το που θα κινηθούμε μέσα στο χάρτη του παιχνιδιού, καθώς τυχόν μάχη με οποιονδήποτε αντίπαλο (ακόμα και cannon fodder) που μας περνάει τρία και τέσσερα levels, ισοδυναμεί με σίγουρο θάνατο. Δεν είναι κακή σαν ιδέα και ούτε ενοχλεί, απλά δεν προσφέρει κάτι ουσιώδες στο gameplay του παιχνιδιού, πέρα από τυράκια τύπου «ας πάρω ακόμα ένα level για να φορέσω το εν λόγω legendary σπαθί».

AC Origins Shot5 smallΤο skill tree. Λίγο-πολύ, οι περισσότερες abilities θα σας φανούν πολύ χρήσιμες
Ουκ ολίγες φορές, το Origins έχει χαρακτηριστεί ότι έχει δανειστεί πολλά στοιχεία από το Witcher 3. Όσο και αν ακούγεται «ιερόσυλο» αυτό σε κάποιους, η αλήθεια είναι ότι το Origins έχει ανεβάσει κατά πολύ το επίπεδο του σχεδιασμού των quests, που όντως σε στιγμές θυμίζουν το αριστούργημα της CD Projekt Red. Πλην ελαχίστων βαρετών fetch quests, η πλειοψηφία τους αφορούν θέματα των κατοίκων της Αιγύπτου που συχνά επεκτείνονται σε πραγματικά προβλήματα της πόλης (όπως λ.χ. η δυσοσμία στη Μέμφιδα) ή ακόμα σχετίζονται με πληροφορίες πάνω στις αποστολές της κεντρικής campaign, δημιουργώντας έτσι σε μεγάλο βαθμό την εικόνα ενός ενιαίου κόσμου και όχι ξεκάρφωτων αποστολών που σκοπό έχουν απλώς να τραβήξουν σε μάκρος τη διάρκεια του παιχνιδιού. Βέβαια, ως Medjay που βοηθάει και προστατεύει όλο τον Αιγυπτιακό κόσμο, θα χρειαστεί να κάνουμε και πράγματα που δεν ταιριάζουν με την ιδιοσυγκρασία μας, αλλά αυτό λίγο-πολύ είναι κάτι αναμενόμενο σε παιχνίδι του είδους – απλά ελπίζουμε κάποια στιγμή το φαινόμενο αυτό να μειωθεί περαιτέρω ή να εξαλειφθεί εντελώς.


Η βελτίωση στο σχεδιασμό των quests δεν σταματά μόνο εκεί. Είναι πάρα πολύ ευχάριστο το γεγονός ότι δεν υπάρχει ούτε ένα δείγμα αποστολών τύπου «κρυφακούστε τον τάδε αξιωματούχο δίχως να σας καταλάβει» ή «σκοτώστε το δείνα ευγενή που τον προστατεύουν δεκαπέντε νοματαίοι στο ίδιο δωμάτιο χωρίς να σας αντιληφθούν». Πρακτικά, το Origins μας αφήνει τελείως ελεύθερους να προσεγγίσουμε την εκάστοτε αποστολή με όποιον τρόπο επιθυμούμε, είτε κρυμμένοι στους θάμνους και στις σκιές έχοντας ως βασικό όπλο το τόξο και το hidden blade μας είτε παίρνοντας το σπαθί και την ασπίδα ανά χείρας και όποιον πάρει ο Χάρος. Απλά η κάθε μέθοδος προσέγγισης έχει τις συνέπειες της, με συχνά την αθόρυβη να είναι προτιμότερη όχι γιατί πρόκειται να μας την επιβάλλει κάποιος, αλλά γιατί το να κάνουμε γιουρούσι ενάντια σε μια ολόκληρη διμοιρία είναι μια πολύ κακή ιδέα. Ο λόγος είναι το νέο σύστημα μάχης του παιχνιδιού, που ξηλώνει εντελώς το parry-based των προηγούμενων τίτλων, όπου μπορούσαμε να κερδίσουμε πολέμους ολόκληρους πατώντας ένα κουμπί και δημιουργεί ένα σύστημα που θυμίζει… Witcher 3 (να το πάλι).

AC Origins Shot8 smallΩπ, τι συμβαίνει εδώ;
Ξεχάστε λοιπόν τα μαγικά win-buttons, εδώ θα χρειαστεί να καταστρώσουμε ξεχωριστή τακτική ανάλογα με τον αριθμό και των τύπο εχθρών που αντιμετωπίζουμε, ενώ η άμυνα και το dodge είναι ζωτικής σημασίας. Εκτός αυτών, θα πρέπει να συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι κάθε επίθεση κουράζει τον Bayek, οπότε το spamming του attack button δεν έχει κανένα αποτέλεσμα – το ίδιο φυσικά ισχύει και για τους εχθρούς μας. Οπότε θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να εντοπίζουμε τα «παράθυρα» χτυπημάτων που μας αφήνουν οι κινήσεις των εχθρών μας, προσέχοντας παράλληλα να μην «ανοίγουμε» εμείς για εκείνους. Το όλο σύστημα δουλεύει σωστά, έχει ρυθμό και απαιτεί από το παίκτη κάποιες ικανότητες (ιδιαίτερα αν παίζετε στο hard επίπεδο δυσκολίας), αλλά δεν θα αργήσει η στιγμή που θα μάθουμε να εκμεταλλευόμαστε τις αδυναμίες της ΑΙ και πολλές μάχες θα τελειώνουν μάλλον εύκολα (πάντα σε λογικά πλαίσια). Πόσο μάλλον όταν φροντίζουμε και για την τακτική αναβάθμιση του εξοπλισμού μας στους blacksmiths (με το αζημίωτο – σε δραχμές!) ή όταν μάθουμε πότε να το βάζουμε στα πόδια για να μειώσουμε τον αριθμό των εχθρών που μας επιτίθονται ταυτόχρονα. Άλλωστε, αν ξεφύγουμε από τα όρια αντίληψής τους, παύουν να μας κυνηγούν και επιστρέφουν στην κανονική τους περιπολία, απλά τα όρια αυτά έχουν επεκταθεί κάπως σε σχέση με τα προηγούμενα Assassins.

AC Origins Shot4 smallΠλήρως ανανεωμένο combat system, όπως θα έπρεπε να συμβεί εδώ και χρόνια.
Μιας και αναφερθήκαμε στην ΑΙ, η βελτίωση σε σχέση με εκείνη την τραγελαφική του Syndicate είναι εμφανής, αλλά ακόμα θα πρέπει να φάει πολλά ψωμιά για να μην παρουσιάζει κωμικές καταστάσεις. Για παράδειγμα, το σφύριγμα του Bayek είναι για μια ακόμη φορά κίνδυνος-θάνατος για όσους ανυποψίαστους φρουρούς το ακούσουν και πλησιάσουν ηλιθιωδώς να δουν ποιος τους σφυρίζει μέσα από ένα θάμνο. Επίσης, σε περίπτωση που αντιληφθούν ένα νεκρό πτώμα, αντιδρούν μάλλον αλλοπρόσαλλα (είτε θα τους τινάξει το ρεύμα και θα τρέξουν να σημάνουν συναγερμό είτε θα ελέγξουν για αρκετά λεπτά αν ζει, με το πτώμα να έχει κομμένη καρωτίδα), αλλά σχεδόν πάντα έχουμε το χρόνο να αντιδράσουμε πριν σηκωθεί όλη η περιοχή στο πόδι. Γενικά όμως, δεν θα λέγαμε ότι είναι ευκαταφρόνητη και συχνά μετατρέπεται αναπάντεχα σε υπολογίσιμο αντίπαλο, ιδιαίτερα όταν βρίσκονται σε μεγάλους αριθμούς που φροντίζουν να μας περικυκλώνουν, ενώ για κάποιους από αυτούς όπως οι πανίσχυροι κυνηγοί κεφαλών Phylakai (Φύλακες) που μας ψάχνουν σε όλη την Αίγυπτο, μια μάχη μαζί τους είναι πραγματικό boss fight, σαν και αυτά που θα δώσουμε κατά κύριο λόγο στη κεντρική campaign του παιχνιδιού – μερικά μάλιστα είναι αρκετά εμπνευσμένα και καλοσκηνοθετημένα.

AC Origins Shot7 smallΜικροί και εύκολοι οι τύμβοι, αλλά το ability point που προσφέρουν, καλοδεχούμενο!
Πέρα από τις παραπάνω καινοτομίες και χαρακτηριστικά, το παιχνίδι προσφέρει μερικές καινούριες υλοποιήσεις πάνω σε προϋπάρχουσες ιδέες, όπως η ύπαρξη του γερακιού Senu, που δίνει κυριολεκτικό νόημα στην έννοια “Eagle Vision” (ξανά, μια ιδέα που υπήρξε στο Far Cry Primal), το ιδιόμορφο mini-map που δίνει λιγότερα πράγματα στο πιάτο, τα διάφορα mounts για γρηγορότερες μετακινήσεις, τα Investigations που είχαμε δει και στο Unity, αλλά εδώ απλώς αποτελούν ένα μικρό και ευχάριστο διάλειμμα από τους δεκάδες σκοτωμούς που θα διαπράξουμε, καθώς και την εξερεύνηση των τύμβων, που η λύση τους έχει ως δώρο ένα πολύ χρήσιμο έξτρα Ability Point. Όσο συναρπαστικό και αν ακούγεται το τελευταίο, δυστυχώς οι τύμβοι απογοητεύουν με την υλοποίησή τους, καθώς είναι γραμμικοί και οι γρίφοι που περιλαμβάνουν δεν δικαιολογούν καν τον όρο. Κρίμα, γιατί θα θέλαμε κάτι πιο εμπνευσμένο που θα διατάρασσε κάπως τα εγκεφαλικά μας κύτταρα, έστω και στα επίπεδα του Rise of the Tomb Raider. Μια ακόμη χαμένη ευκαιρία, Ubisoft.


Βέβαια, δεν είναι μόνο αυτή η χαμένη ευκαιρία του παιχνιδιού, καθώς και το Origins δεν αποφεύγει τη παγίδα της επανάληψης, όπως και οι προκάτοχοί του και όπως όλα τα open-world παιχνίδια θα προσθέταμε. Παρ’ όλη τη σεναριακή ποικιλία στα side-quests και στην campaign, το επαναλαμβανόμενο βασικό μοτίβο δεν αργεί να κάνει την εμφάνισή του: εκκαθάριση των περιοχών από τους κακούς bandits, εύρεση αντικειμένου, απελευθέρωση ομήρων και πάμε από την αρχή. Ως εκ τούτου, από τα μέσα περίπου του παιχνιδιού και έπειτα, αρχίζει να κάνει αισθητή την εμφάνισή της η κούραση, με συνέπεια από εκεί που αναλαμβάναμε σχεδόν όλα τα quests μιας περιοχής, να αρχίζουμε να τα αγνοούμε και να επικεντρωνόμαστε στα βασικά έως ότου φτάσουμε στο τερματισμό του παιχνιδιού. Από εκεί και πέρα, το κατά πόσο θα συνεχίσουμε με το end-game υλικό, που είναι πραγματικά τεράστιο, εξαρτάται από το πόσο «ψυχαναγκαστικοί» είμαστε στο να τα κάνουμε όλα, αλλά και το πόσο λατρεύουμε να περιπλανιόμαστε στο εν λόγω setting.

AC Origins Shot9 smallΕνίοτε παίζετε έναν αρχαίο Sherlock Holmes, αλλά τίποτε το δύσκολο
Άλλωστε, όπως έχουμε ήδη πει, το Origins είναι άκρως ερωτεύσιμο, με τον οπτικό τομέα να διεκδικεί σίγουρα ένα από τα βραβεία της χρονιάς. Απίστευτη λεπτομέρεια, υπέροχος κύκλος day-night με εντυπωσιακούς χρωματισμούς, απερίγραπτη αίσθηση του βάθους στα περιβάλλοντα, ένας πραγματικά επικός κόσμος για σεμινάριο, που αξίζει να εξερευνήσει κανείς όσο το δυνατόν περισσότερο. Στα ίδια υψηλά επίπεδα ακολουθεί και το ηχητικό κομμάτι, με το soundtrack να σαγηνεύει, παντρεύοντας ιδανικά το ανατολίτικο στοιχείο με σύγχρονους ορχηστρικούς ήχους, ενώ τα voice-overs είναι άκρως πετυχημένα, ιδιαίτερα η μπάσα φωνή του Bayek είναι από τις κορυφαίες που έχουμε ακούσει σε παιχνίδι του είδους. Μάλιστα, όπως και στο AC: Revelations, θα ακούσετε πολλά Ελληνικά (ιδίως στην Αλεξάνδρεια), μπλεγμένα λίγο με τα Αρχαία Ελληνικά και ενώ μπορεί να ακούγονται κάπως αστεία στα αυτιά μας (λόγω της αγγλικής προφοράς), είναι μια καλοδεχούμενη και ευχάριστη προσθήκη.

AC Origins Shot11 smallΜερικές φορές απλά παρατηρείς…
Το αξιοσημείωτο είναι ότι, παρ’ όλο τον εντυπωσιακό τεχνικό τομέα του, το Origins δεν αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα με την απόδοσή του. Ιδιαίτερα μετά το performance boost που υπέστη χάρη στο 1.03 patch, το παιχνίδι «χτυπάει» 60 fps με όλες τις ρυθμίσεις στο high σε σύστημα i5-4670 με 970 GTX (επεξεργαστής πενταετίας και κάρτα γραφικών τριετίας δηλαδή), με ελαφρά frame drops μόνο σε περιπτώσεις μεγάλης κίνησης κατά τη διάρκεια της νύχτας. Πρόκειται για μια πολύ ευχάριστη έκπληξη από την Ubisoft, που μας είχε απογοητεύσει ιδιαίτερα με το Unity και (λιγότερο) με το Syndicate, που ευελπιστούμε να έχει και συνέχεια.

Συνοψίζοντας, το Assassin’s Creed: Origins είναι, μετά από αρκετά χρόνια, το πρώτο Assassin’s Creed που μπορούμε να προτείνουμε ανεπιφύλακτα, χωρίς κάποιο μεγάλο «αλλά» να δυσκολεύει την εξίσωση. Σίγουρα δεν είναι τέλειο, κάποιοι μηχανισμοί του δεν εκμεταλλεύτηκαν πλήρως, άλλα στοιχεία παρέμειναν προσκολλημένα στο παρελθόν, αλλά η πλάστιγγα γέρνει ξεκάθαρα προς το θετικό πρόσημο. Είναι χορταστικό σε μέγεθος, εθιστικότατο, διασκεδαστικό και η σειρά δείχνει ότι έχει χαράξει πια μια σωστή πορεία. Αρκεί να συνεχίσει να την ακολουθεί…

Το review code του Assassin’s Creed: Origins μας παρείχε η CD Media, την οποία ευχαριστούμε θερμά. 

Pros

  • Τεράστιος, πλήρης και εντυπωσιακός κόσμος
  • Στοχευμένη και καλοδουλεμένη δράση, χωρίς πολλές “λιπαρές” ασχολίες
  • Ιδιαίτερα καλοδεχούμενο το ανανεωμένο combat system
  • Αξιόλογη η περσόνα του νέου πρωταγωνιστή Bayek
  • Η ΑΙ ξεπέρασε το νηπιακό στάδιο των προηγούμενων τίτλων…

Cons

  • … αλλά βρίσκεται ακόμα στο Δημοτικό
  • Σενάριο χωρίς κάτι το αξιοσημείωτο
  • Παρ’ όλες τις βελτιώσεις και τις ανακαινίσεις, η επανάληψη κάνει αισθητή τη παρουσία της

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 84%

84%

Γιώργος Δεμπεγιώτης

Συντάκτης-λάτρης των action, shooter, adventure, RPG’s και ενίοτε racing παιχνιδιών, προτιμά κυρίως το single-player gaming. Που και που ξεσπάει σε κανά multi, αλλά δεν το παρακάνει κιόλας.

7 Comments

  1. Φαίνεται πανέμορφο, αν μη τι άλλο. Το πρώτο AC μετά το Black Flag που με έψησε να ασχοληθώ κάποια στιγμή μαζί του.

    ΥΓ. Καταλαβαίνεις πως το franchise έχει κορεστεί όταν βλέπεις πως ανοίξαμε στα τέλη του 2012 και έχουμε ήδη 9 related articles με Asassin’s Creed τίτλους :p

  2. Έχοντας παίξει μόνο το πρώτο και το μισό δεύτερο, δεν είχα σκοπό να το ξαναπιάσω. Το Blag Flag λόγω setting ίσως να του έδινα μια ευκαιρία κάποια στιγμή αλλά το Origins… έχω πάθει πλάκα με τα screenshots. Στανταράκι σε κάποιο sale!

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Back to top button
elEL