Αποχαιρετισμός στο Warband

Τη στιγμή που γράφονται αυτές εδώ οι αράδες, απομένει μονοψήφιος αριθμός ωρών μέχρι να ανοίξει επισήμως στο Steam η Early Access του Mount & Blade 2: Bannerlord. Ένα “άνοιγμα” που, ακόμα και στην Early Access φάση του, εξακολουθεί να φαντάζει κάπως κωμικό, μιας και το Bannerlord ανήκει στην υπερήφανη συνομοταξία των τριών λαοπρόβλητων ημι-vaporware παιχνιδιών που ανακοινώθηκαν… το 2012, αλλά εν έτι 2020 δεν έχουν κυκλοφορήσει ακόμα (τα άλλα δύο είναι φυσικά το Cyberpunk, το οποίο κουτσά-στραβά αναμένεται, εκτός απροόπτου, το φθινόπωρο, και το Star Citizen, το οποίο λογικά θα απολαύσουν τα δισέγγονά μας). Εν μέσω, μάλιστα των ευρύτερων και πρωτόγνωρων συνθηκών πανδημίας και παγκόσμιας καραντίνας, είχαν ξεκινήσει ήδη τις τελευταίες ημέρες οι φήμες πως η κυκλοφορία της Early Access του Bannerlord θα λάμβανε έξτρα παράταση – και, ποιός θα αδικούσε, αλήθεια, τους developers αν φτάναμε σε αυτό το ενδεχόμενο; Ωστόσο, με χθεσινό τους update, οι δημιουργοί ανακοίνωσαν πως η EA όχι μόνο θα ανοίξει κανονικότατα, αλλά μάλιστα αυτό θα συμβεί και μία ημέρα νωρίτερα από το προγραμματισμένο, στις 30 Μαρτίου!

Έχοντας μπει, λοιπόν, στο “final countdown”, και περιδιαβαίνοντας τη σελίδα του Bannerlord στο Steam, καταλήγω να ψαχουλεύω τις καταχωρήσεις στο Steam Library μου για το αρχικό Mount & Blade, που κυκλοφόρησε μεν το 2005 όμως στο Steam εμφανίστηκε το 2008, αλλά και της αναβαθμισμένης του έκδοσης, του Warband, που ήρθε 2 χρόνια αργότερα. “Hours Played“: 75 το M&B, 925 το Warband. Αισίως το most played game μου, ακόμα πιο μπροστά και από το Stellaris που ακολουθεί υπερήφανα στις 915 ώρες.

Στη συνειδητοποίηση του ότι κάποιος έχει περάσει περίπου 40 ημέρες από τη ζωή του παίζοντας Warband, αναπόφευκτα μπαίνει σε σκέψεις: τι στο διάολο προσφέρει πια αυτό το σχετικά low-budget game μιας μικρής και άσημης τουρκικής εταιρείας, ώστε να σε κρατάει μπροστά του για 1000 ώρες;

Αυτή η ερώτηση έχει μάλλον πολλές πιθανές απαντήσεις ανάλογα το ποιόν θα ρωτήσεις, αλλά η δική μου απάντηση με οδηγεί… πίσω στα αρχικά reviews του 2010 για το game. Τα οποία reviews ήταν σχετικά μέτρια, η αλήθεια είναι (η βαθμολογία του στο Metacritic μέχρι και σήμερα φτάνει το 78%), με τους reviewers της εποχής να αναφέρουν ως αρνητικά κυρίως τα “μέτρια γραφικά” (παρά την αναβάθμιση σε σχέση με το αρχικό M&B), τον “χαοτικά ασαφή και τεράστιο κόσμο”, αλλά και… “την απουσία ιστορίας”. Εδώ όμως είναι το ζουμί της υπόθεσης, το οποίο οι αγαπητοί reviewers, που μάλλον ως μοναδική επαφή με “sandbox RPG” τίτλους είχαν το Oblivion της Bethesda, παρέλειψαν ή δεν εντόπισαν καν: η μαγκιά του M&B/Warband ήταν το ότι… σου προσέφερε έναν απέραντο κενό καμβά όπου μπορούσες να δημιουργήσεις εσύ την ιστορία που ήθελες.

Ξεκινώντας μια παρτίδα Warband, αφού πρώτα έχεις περάσει το σκέλος δημιουργία χαρακτήρα (το οποίο κυρίως λειτουργεί για να ορίσει τα αρχικά σου skill points αλλά και ένα πρόχειρο υπόβαθρο για το χαρακτήρα σου, πέρα από την εμφάνισή του), είσαι απλά ένας άσημος πουθενάς που πετιέται βίαια σε έναν τεράστιο κόσμο. Το τι θα κάνεις εκεί και το πώς θα πορευτείς, δεν σου υπαγορεύεται από μακροσκελή εισαγωγικά cutscenes, ούτε από απέραντους διαλόγους όπου σκιαγραφείται το ποιόν σου ως πρωταγωνιστής, ούτε από ένα τριγωνάκι στο quest compass το οποίο σου λέει “πήγαινε εκεί για να συνεχίσεις το παιχνίδι”. Εσύ αποφασίζεις, και εσύ αποκλειστικά επιλέγεις το πώς θα γράψεις το έπος σου.

-Θα στρατολογήσεις μονάδες από τα γύρω χωριά προκειμένου να φτιάξεις τον δικό σου περιπλανώμενο μισθοφορικό στρατό;

-Θα καταφύγεις προς κάποια από τις 6 παρατάξεις του κόσμου προκειμένου να κερδίσεις την εύνοια του βασιλιά και των λόρδων του, με απώτερο σκοπό να γίνεις όρκου υποτελής, να παντρευτείς μια όμορφη κόρη ευγενούς και να πολεμήσεις υπό το λάβαρο του βασιλιά σου;

-Θα γίνεις απλά ένας αχρείος bandit lord λεηλατώντας πόλεις, χωριά και καραβάνια;

-Θα βοηθήσεις κάποιον από τους περιπλανώμενους έκπτωτους μονάρχες να ξανακερδίσουν το θρόνο τους, εκδιώκοντας τους σφετεριστές;

-Θα έρθεις σε ανοιχτή σύγκρουση με όλους προκειμένου να ιδρύσεις το δικό σου βασίλειο;

-Θα γράψεις το όλο “πολιτικό παιχνίδι” στα παλαιά σου υποδήματα και απλά θα περιπλανιέσαι στον κόσμο κυνηγώντας bandits και αναλαμβάνοντας όποιο quest προκύψει, καβάλα στο πιστό σου άτι;

Ακόμα και οι παραπάνω ενδεικτικοί στόχοι μπορούν να επιτευχθούν με τέτοιο πλήθος από διαφορετικές προσεγγίσεις, που δεν έχει καν νόημα να αρχίσω να τις απαριθμώ. Η ουσία είναι πως η”ζωή” και η “ιστορία” του χαρακτήρα σου, έχουν αποκλειστικά το νόημα που τους δίνεις εσύ μέσα από τις επιλογές και τις πράξεις σου. Το Warband είναι ο ορισμός του Medieval Power Fantasy – ξεκινάς ως ένας άσημος χαρακτήρας, και όλος ο κόσμος είναι στο πιάτο σου, για να τον κατακτήσεις ή να τον καταστρέψεις κατά το δοκούν. Οι μόνες σταθερές που εξακολουθούν να υφίστανται σε όλα τα διαθέσιμα μονοπάτια, είναι ο Ίππος και η Λεπίδα της αρεσκείας μας.

Προφανώς όμως τεράστια συμβολή στο “1000+ hours” έχει και ο αδιανόητα τεράστιος όγκος από διαθέσιμα mods για το παιχνίδι, τα οποία είτε εμπλουτίζουν την εμπειρία του βασικού game προσθέτοντας καλύτερα γραφικά, περισσότερα quests, νέες λειτουργίες και λοιπές gameplay επιλογές, είτε επρόκειτο για total conversion mods που κρατούσε απλά τους βασικούς κανόνες του Mount & Blade αλλά μετέφεραν το game σε τελείως διαφορετικό πεδίο δράσης. Lord of the Rings; Game of Thrones; STAR WARS (!); Ιστορικά settings όπως η αρχαία Ελλάδα, η Ρώμη, ο μεσαίωνας, η εποχή των Vikings ή οι ναπολεόντειοι πόλεμοι; Άλλα, πρωτότυπα σύμπαντα που στήθηκαν εκ του μηδενός (όπως το Prophesy of Pendor, το καλύτερο και πληρέστερο ίσως mod του Warband, από το οποίο προέρχονται και τα screenshots που ντύνουν το άρθρο); Εκεί που λες πως έκανες τα πάντα στο βασικό γκεημ, εμφανιζόταν ένα mod το οποίο σε εισήγαγε σε ένα τελείως διαφορετικό πλαίσιο, με διαφορετικές, γνωστές ή άγνωστες προκλήσεις.

Δεδομένου ότι η πλειοψηφία των γνωστότερων modding teams του Warband δήλωσαν πως προτίθενται να μεταφέρουν τα mods τους στο νέο μέλος της σειράς, με την επικείμενη κυκλοφορία του Bannerlord (έστω και στην ΕΑ φάση του) κλείνει θα έλεγα ένας τεράστιος κύκλος που άνοιξε το 2010, και ανοίγει ένας άλλος. Με καλύτερα γραφικά, με βαθύτερο gameplay, με διαφορετικές παρατάξεις, αλλά πάντα με το ίδιο διαολεμένα εθιστικό open-world sandbox gameplay. Πέρα από τη νοσταλγία, λογικά δεν θα υπάρχει και ιδιαίτερος λόγος για να επανέλθει κάποιος στο Warband, από τη στιγμή που το Bannerlord θα προσφέρει τα ίδια και καλύτερα (δεδομένου πάντα πως η ΕΑ έκδοση δεν θα κυκλοφορήσει σπασμένη και unplayable, αλλά ας ελπίσουμε…). Για αυτό ακριβώς και πήρα τη σκληρή απόφαση να κάνω uninstall το Warband από τον υπολογιστή μου, για πρώτη φορά μετά την πρώτη του εγκατάσταση πριν κοντά 10 χρόνια, και η σκέψη/επιθυμία να γράψω τις παραπάνω αράδες ήρθε, κατά κύριο λόγο, ακριβώς ως αποτέλεσμα των ανάμεικτων συναισθημάτων που προέκυψαν από την παραπάνω απόφαση.

925 ώρες, 1000 αν υπολογιστούν συνδυαστικά μαζί με το αρχικό M&B. Χωρίς την παραμικρή αμφιβολία, hours well-spent. Άντε να δούμε τι θα δούμε με το Bannerlord…