Angela's Journal
Ημέρα.... Ούτε που ξέρω μέσα στην ζέστη της ερημιάς. Εξάλλου πιο το νόημα μέτρησής τους όταν οι μόνοι άλλοι άνθρωποι που υπάρχουν τριγύρω θέλουν να σε φάνε; Στην κυριολεξία.... Πρέπει να βρω άλλο τρόπο αρίθμησης που να έχει κάποιον λόγο ύπαρξης, γιατί οι ξεροί αριθμοί για το πόσες μέρες βρίσκομαι στην εξορία μόνο κακό στην ψυχολογία κάνουν. Κάτι θα σκεφτώ.
Angelas Journal
Purge No.3
Για μια άλλη φορά τα αιμοδιψή κτήνη επιτέθηκαν στο εξοχικό μας. Δεν ξέρω τι τα τραβάει σαν μαγνήτης πάνω του. Ίσως τους τη δίνει ότι είναι από τα ελάχιστα κτίσματα σε αυτόν τον καταραμένο τόπο που δεν έχουν κάποιο συγκεκριμένο λόγο ύπαρξης, παρά την απόδραση μας από την πραγματικότητα για λίγες ώρες της ημέρας, μέχρι να επιστρέψουμε πίσω στον αγώνα για επιβίωση. Ίσως φταίει κιόλας ότι για αυτό το λόγο τα συγκεκριμένα σπίτια δεν έχουν ιδιαίτερη προστασία από thralls και αμυντικά έργα. Μπορεί να πιστεύουν ότι γκρεμίζοντας τα θα σπάσουν την ψυχολογία μας, όπως σπάμε και εμείς των βαρβάρων βάζοντάς τους να δουλεύουν στα wheel of pain και ταΐζοντας τους ψάρια , ενώ εμείς δίπλα τρώμε κρεατικά και πίνουμε, "βότκες¨ όπως αποκάλεσε το ποτό η φίλη μας η τράνς.
Αυτή τη φορά όμως τα πάντα ήταν διαφορετικά. Αυτή τη φορά είμασταν όλοι πολύ πιο δυνατοί και προετοιμασμένοι.
Αυτή τη φορά η θανατηφόρα αμμοθύελλα, που ο τόπος αποφάσισε να μας ρίξει ταυτόχρονα με το Purge, δεν μας επηρέασε καθόλου. Ούτε και τον Κύριο Δούρα και τον Κύριο πρόεδρο που έχουν ενταχθεί στο δυναμικό μας, μαζί με τον Γεωργάτο που περίμενε λίγο παρακάτω σαν τελευταία στήλη της άμυνάς μας, έτσι και πέρναγε κάποιο από τα αιμοβόρα πλάσματα.
Οι σκορπιοί ήρθαν ξανά πολυάριθμοι και όταν βρήκαν τα σκούρα, όπως την προηγούμενη φορά έφεραν τον μεγάλο τους αδερφό για να καθαρίσει. Αυτή τη φορά όμως αντι για σίδερο συνάντησε ατσάλι, καθώς και περισσότερα ζευγάρια χέρια να τον περιμένουν, πιάνοντας τον τελείως απροετοίμαστο και σφάζοντάς τον πριν προλάβει να το βάλει στα πόδια.
Είχαμε όμως κουραστεί να επιτίθενται στο σπίτι μας και αποφασίσαμε να στείλουμε ένα ηχηρό μήνυμα στα επόμενα από τα πλάσματα που θα αποφάσιζαν να μας επιτεθούν. Είπαμε να φέρουμε αυτή τη φορά τον πόλεμο στο δικό τους σπίτι, ώστε να μάθουν ότι πλέον θα υπάρχουν επιπτώσεις όταν θα μας επιτίθενται.
Πρώτος στην λίστα μας, ήταν ο γιγαντιαίος κροκόδειλος που άπειρες φορές μας έχει κυνηγήσει όταν περνάμε από την περιοχή του.
Μετά ήρθε σειρά της αράχνης. Μιας και είναι πολύ κοντά στο outpost που έχουμε στήσει. Μην τυχόν και της μπούνε ιδέες να του επιτεθεί.
Τέλος είπαμε να επισκεφτούμε και το ταίρι του τεράστιου σκορπιού μην αποφασίσει ξαφνικά να πάρει εκδίκηση για το θάνατο του έτερου ήμισυ. Εξάλλου όπως λένε, η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση.
Αν και ήταν λίγο πιο ζόρικος, θα μπορούσε να μας είχε κουράσει περισσότερο αν δεν του είχε καρφωθεί να φάει την Freya και να την κυνηγάει όλη την ώρα, δίνοντάς μας άπλετο χώρο και χρόνο να του σφυρηλατούμε με ατσάλι την πλάτη.
Όμως η αλήθεια είναι ότι όσο μεγάλο και να είναι το τέρας αν μπορεί να ματώσει μπορεί και να πεθάνει. Οι φόβοι μας από την στιγμή που δεν έχουν αίμα να ρέει μέσα τους, είναι από τα πιο δύσκολα τέρατα για να νικήσει κανείς. Για αυτό περισσότερο περήφανοι είμαστε για τον άνθρωπο που αποφάσισε να κοιτάξει τον φόβο του κατάματα και να τον δαμάσει. Μπράβο Hellion!!!!
Επόμενός μας στόχος είναι να χλευάσουμε ακόμα περισσότερο τον εκδικητικό purge και να χτίσουμε στο μέρος που λατρεύει να χτυπάει ένα μπαράκι όπου το αλκόολ θα ρέει άφθονο και οι αιθέριες παρουσίες θα χορεύουν για να διασκεδάζουν τους θαμώνες.
Angela Out.