Ακολουθεί spoiler για 1 dungeon του παιχνιδιού. Συνεχίζετε με δική σας ευθύνη.....
Πήραμε την εκδίκησή μας στο Wine cellar. Πραγματικά σκοτώναμε τους εχθρούς μας σαν τις νταλίκες που πατάνε smartakia στην εθνική. Ακόμα και αυτοί που μας έφαγαν την τελευταία φορά δεν κατάλαβαν καν τι τους βρήκε. Λίγο legendary λεπίδες μας τους ( εγώ πέταγα βελάκια από μακρυά), πολύ οι thralls από το ηφαίστειο που δεν χαμπάριαζαν τίποτα, κάναν το wine cellar να φαντάζει περίπατος και ας είναι το πιο δύσκολο dungeon.
Μετά είπαμε να πάμε και μια βόλτα από τα silver mines μπας και εμπλουτίσουμε την συλλογή της πανίδας που διατηρούμε διάσπαρτη στη βάση μας. Από την φόρα μας, είναι θαύμα που το ορυχείο στέκει ακόμα και δεν κατεδαφίστηκε. Δυστυχώς αυγά σκορπιών δεν βρήκαμε. ίσως καταστράφηκαν και αυτά από την ορμή μας. Για τόσο κτήνη μιλάμε.
Ύστερα είπαμε να πάμε μια βόλτα και από το warmaker's sanctuary, Warmaker λέει. ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΛΕΟΝ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ. Κατεβήκαμε τις σκάλες και ξεκινήσαμε να σφάζουμε. Εδώ βγάλαμε το wine cellar, εδώ θα κολλήσουμε; Είχε και ένα χαριτωμένο γρίφο με κλειδωμένες πόρτες όπου έπρεπε να τον λύσεις για να ανοίξεις την πόρτα. Είπαμε να παίξουμε με τους κανόνες ώστε να μην κακοκαρδίσουμε κανέναν και λύσαμε τον γρίφο, αντί να γκρεμίσουμε την πόρτα. Πίσω από την πόρτα είχε κάποιες παγιδούλες τις οποίες αγνοήσαμε επιδεικτικά και απλώς περνάγαμε από μέσα τους χλευάζοντας τη ζημιά που μας κάναν. Στην τελική και να μας ρίχναν αρκετά την ενέργεια είχαμε healing βέλη. Αφού ενεργοποιήσαμε ότι παγίδα υπήρχε μπήκαμε σε μια αίθουσα που φαινόταν σαν αρένα. Στην άκρη της μας περίμενε μια κοπελιά που είχε στο όνομα της την λέξη champion. Τι champion δλδ; Μία νεκροκεφαλή ήταν ούτε καν 3. Bossaki χαλαρό. Ούτε καν άξιζε ο κόπος να χαλάσω βέλη για την πάρτι της. Έξω τα νύχια και πάμε. Τι έχουμε το silent legion armor να μας βαραίνει και να έχουμε τον goo να μεταφέρει τα βέλη γιατί είμεθα dexterous όχι αρσιβαρίστες. Εκεί λοιπόν μέσα στην χαλαρότητα και στην αναμπουμπούλα όπου έχουμε πέσει 3 πάνω της και άλλοι 3 thralls είναι που ακούγεται μία κραυγή από την Regina ΡΕ!!!! Θεοί και δαίμονες τι ήταν αυτό; Πριν προλάβω να επεξεργαστώ την κραυγή βλέπω να με πετυχαίνει ένα χτύπημα και να μου φεύγουν τα 2/3 από τη ζωή. ΜΑ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΜΠΟΥΛΝΤΟΥΖΑ ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΥΤΑ. Πριν προλάβω μέσα στην χαλαρότητα της γαματοσύνης μου να πατήσω το κουμπί για κολοτούμπα για πίσω βλέπω να έρχεται το δεύτερο χτύπημα του combo...... Στιγμές αργότερα με ακολουθεί και η Regina στην είσοδο του dungeon. Ντάξει δεν πειράζει. Μας έπιασε στον ύπνο. Δεν τρέχει κάτι, απλώς τρέχουμε να μαζέψουμε τον εξοπλισμό μας από τα σώματά μας και θα την συγυρίσουμε την καταραμένη. Αν δεν την έχει φάει ήδη ο go0 με τους 3 thralls. Τρέχουμε σαν τον άνεμο τον μακρύ διάδρομο με όλα τα τέρατα να μας έχουν πάρει στο κατόπι. Φτάνουμε στην πόρτα του γρίφου. ΠΟΥ ΝΑ ΣΕ ΠΑΡΕΙ ΕΙΝΑΙ ΚΛΕΙΔΩΜΕΝΗ!!! Το κλειδί για να το πάρουμε πρέπει να σκοτώσουμε 3 mini bosses και προφανώς δεν έχουμε όχι όπλα, ούτε armor. ΖΗΣΕ GONAN ΝΑ ΤΙΜΗΣΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΑΝΟΙΞΕΙΣ!!!! Έρχονται και οι σκελετοί καταπάνω μας και η πόρτα είναι κλειδωμένη..... .
Είμαστε και οι 3 στην είσοδο του dungeon. Από εξοπλισμό τίποτα και οι thralls να πλακώνονται με το boss που το πιο πιθανό με το damage που κάνει να τους ρίξει από στιγμή σε στιγμή. Ο ένας είναι και level 18 που να πάρει. Τσούζει αν πεθάνει....... Σκεφτόμαστε πυρετωδώς πως μπορούμε να σώσουμε τους thralls και τον εξοπλισμό μας και καταλαβαίνουμε ότι οι thralls έχουν επιβιώσει, έχουν σκοτώσει το boss και μας δουλεύουν ψιλό γαζί αρνούμενοι πεισματικά να γυρίσουν σε εμάς και απλώς κάθονται κλειδωμένοι στο δωμάτιο του boss. Μία αμυδρή ελπίδα υπάρχει να σωθεί ο εξοπλισμός. Να γυρίσουμε πίσω στη βάση, να αρπάξουμε ότι εξοπλισμό έχουμε να κάθεται και να ορμίσουμε πίσω στο dungeon να προλάβουμε το πτώμα πριν γίνει despawn. Έχουμε μισή ώρα καιρό.
Ε δεν προλάβαμε. Μπήκαμε πίσω στο dungeon σαν το τσίρκο μαζί με τους thralls που μας λυπήθηκαν και έκαναν teleport Πίσω στην βάση μας, αλλά δυστυχώς τα πτώματα δεν ήταν πλέον εκεί. ούτε προφανώς και τα legendary όπλα τα οποία είχαμε μαζέψει από τα bosses τις πόλης που περάσαμε πηγαίνοντας στο dungeon. Γιατί να μπούμε στον κόπο να τα αφήσουμε σε κάποιο κουτί απέξω; Ως γνωστών οι μπουλντόζες δεν χαμπαριάζουν από damge .
Κάπως έτσι τέλειωσε η μέρα μας. Χαμένη; ΌΧΙ γιατί πηγαίνοντας στο dungeon βρήκαμε κάτι χορεύτριες, μα κάτι χορεύτριες!!!!! Για αυτά τα ζευγάρια "μάτια" άξιζε η θυσία των legendary όπλων...... Εξάλλου ο εξοπλισμός ξαναφτιάχνεται. Θα πάμε και θα πάρουμε το αίμα μας πίσω και θα θυσιάσουμε τις καρδιές τους στον SET!!!!
Υ.Γ
Πέρα από την πλάκα, ήταν μεγάλη βρωμιά του παιχνιδιού αυτή. Εντάξει να σε κατασφάξει ένα boss, αλλά να σε υποχρεώσει να χάσεις τον εξοπλισμό σου ρίχνοντας σου κλειδωμένη πόρτα μπροστά σου είναι κάπως κακό. Αν δεν έχεις διαβάσει οδηγό, όπως καλή ώρα δεν μπορείς να φανταστείς ότι πρέπει να έχεις απέξω αλλαξιές ρούχα αν σου στραβώσει κάτι να μπορείς να έχεις την ρεζέρβα ώστε να βρεις το πτώμα σου. Άσε δε που αποκλείεται να μην έχεις πρόβλημα βάρους κουβαλώντας το πίσω.....
Υ.Γ2
τι γράφω;;;; Ουτε εγώ βγάζω νόημα. Θα το διορθώσω μετά.