Άκουγα τον Καίσαρη στο Ζοσιμάρ και του έβγαλα το καπέλο που παραδέχθηκε την μαλακια που κάνανε πρώτα οι δημοσιογράφοι και μετά εμείς.
Το παλικάρι είχε γράψει ιστορία στην Sheffield. Είχε συνθηματάρα μόνο για πάρτι του. Ψάχνοντας περισσότερα, ανακαλύπτει κανεις ότι αν τελείωνε εκεί την καριέρα του θα του έστηναν αδριάντα κι εμείς εδώ δεν είχαμε ακούσει τίποτα.
Εγω που δεν ασχολούμαι πλέον με τα εγχώρια παρά μόνο αν έχει χαβαλέ η φάση, αγνοούσα πλήρως την ιστορία του παιδιού. Όχι ότι θα άλλαζε η γνώμη μου για το ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλά ως φίλαθλος, τουλάχιστον θα είχα ενθουσιαστεί λίγο περισσότερο για την πολιτογράφηση του στην εθνική μας ομάδα.
Επίσης, τι διαολιά είναι αυτή η σύμπτωση να είσαι μίσος Άγγλος, μίσος Έλληνας, να έχεις αφήσει το σημάδι σου στο Wembley και να αφήνεις την τελευταία σου πνοή μια μέρα πριν από αγώνα μεταξύ των δυο χωρών καταγωγής σου στο γήπεδο των ονείρων σου.