στο loan απ οσα ξερω, δεν εχεις οικονομικο οφελος, απλα γλυτωνεις το συμβολαιο του παικτη. προσεξε μονο τους ορους που σου βαζουν. πολλες ομαδες οπως γινεται και στην κανονικη ζωη, βαζουν ορο οτι αν παιξει καλα, τον αγοραζουνε στο τελος της σεζον και τον χανεις.
βεβαια εξαρταται γιατι τον στελνεις. αν θες να τον ξεφορτωθεις, θες να υπαρχει αυτος ο ορος. εγω, επειδη γουσταρω τεραστιο ροστερ, τους δανειζω κυριως για να παρουν παιχνιδια και να μη γκρινιαζουν, οταν εχω πολλους καλυτερους στην ιδια θεση.
αν θες να ξεφορτωθεις παικτη απο τα 31-32 και πανω, εκτος αν ειναι σουπερ σταρ, ειναι μονοδρομος το offer to clubs και η τελευταια λυση σου. συνηθως αυτοι εχουν πολυ μεγαλα συμβολαια και θα κανεις ετσι χωρο στο μπατζετ των μισθων που ειναι πολυ σημαντικο. μετρητο δυσκολα να βγαλεις απο κει.
καλα εκανες και πηρες μικρη ομαδα. ενταξει, εγω ειμαι ψυχακιας και ξεκιναω αγγλια την τελευταια κατηγορια, ερασιτεχνικο επιπεδο. μαζοχισμος. παικτες με ενα η δυο διψηφια χαρακτηριστικα, γέροντες, 6-7 οπαδοι σε καθε ματς, λεφτα ουτε για μια μεταγραφη... χρειαζεσαι τουλαχιστον 7-8 σεζον για να φτασεις σ ενα καλο επιπεδο με 2-3 ανοδους. εχε υπομονη και μην τα παρατησεις με τον πρωτο υποβιβασμο η διωξιμο.
α, και κατι αλλο με τεραστια σημασια. μην απορησεις, αλλά εχω καταλαβει οτι δεν παιζει τοσο μεγαλο ρολο το συστημα, (εννοω 4-4-2 κλπ) αλλα πολυ πιο σημαντικα ειναι:
1. οι ρολοι του καθε παικτη. πας στην καρτελα του καθενος πριν το ματς και βρισκεις τον ρολο που του ταιριαζει αναμεσα σ αυτους που υπαρχουν για τη θεση του. το παιχνιδι σε βοηθαει χρωματιζοντας τα σημαντικοτερα attributes του καθε ρολου, γιατι αν τα ηξερες απ εξω δε θα ησουν ο εμπον πειτζ, αλλα θα ησουνα πορτογαλος και θα σε λεγανε χοσέ. το μονο ασχημο ειναι οτι το παιχνιδι μετα "δε θυμαται" τον ρολο του καθε παικτη, αλλα τον default, ας πουμε. για μενα αυτο ειναι ενα τρομερο μπαγκ, γιατι σε κουραζει να τον βρισκεις καθε φορα ή να τον θυμασαι απ εξω (χλωμο) και ειναι και παραλογο. η λυση ειναι να εχεις παιχταρδες με ολα τα νουμερα απο 15 και πανω και να κανουν τα παντα. :lol:
2. το γενικο στυλ της ομαδας κατα το ματς. δεν το βλεπω τωρα μπροστα μου, αλλά εννοω εκει που λεει: attacking, counter, standard, defensive κλπ. διαλεξε προσεκτικα. μονο με την εμπειρια σιγα σιγα θα μαθεις ποτε ν αλλαζεις το στυλ. ενταξει, οταν στησεις ομαδαρα, παιζεις μονο ατακινγκ και σπανια στο τσουλού counter. στο standard νομιζω επιλεγει η ΑΙ του παιχνιδιου το "σωστο" καθε φορα, αλλα ετσι δεν εχει πλακα, ετσι δεν ειναι?
στα παλια cm, τον προγονο των fm, ημουνα μπαγεβιτς. 3 αλλαγες στο 70, τους πιο κουρασμενους και σχεδον ποτέ αλλαγη συστηματος. πιστεψε με, στο fm12 και στο fm13 πρεπει να ψαχνεσαι καθε στιγμη. ειναι πολυ κοντα η νικη με την ηττα. και το παιχνιδι εχω καταλαβει οτι "σε τιμωρει" αν αραξεις πισω κι απλα κοιτας τις φασεις. (ασχετο, δεν ειναι απολαυση να βλεπεις τους παιχτες σου να σερνονται στο γηπεδο η να κανουν παπαδες? μπορεις να μουτζωνεις, να βριζεις, να τους αποθεωνεις.. κορύφωση). μπορει να σου ριξει 3 τεμαχια σε 5 λεπτα και να σπασεις πληκτρολογια και ποντικια. προσεξε το.
3. σημαντικο επισης ειναι στη γενικη συμπεριφορα της ομαδας να τσεκαρεις αν θα παιζεις πιο ελευθερα, με περισοτερη φαντασια, με τη μια την μπαλα (direct) κλπ.
ξερω, φαινονται πολλα ολ αυτα, αλλα συνηθιζονται. επισης δεν ειναι δικα μου, αλλα οπως θα σου συμβει σε λιγο καιρο η μαλλον σου εχει ηδη συμβει, ειναι μαζεμενη εμπειρια απο ατελειωτες συζητησεις με αλλους καμενους. μολις βρεις συγκαμενο fmίστα, αρχιζεις τις ιστοριες, τα συστηματα, τις ιδεες. αυτα ειναι τα ωραια του παιχνιδιου. ρωτα, ρωτα, εγω φοβαμαι μη σε κουρασω και σορυ για το σεντονι, αλλά πωρωνομαι. μπορω να μιλαω για ωρες για το fm. κατσε να μπει κι ο τσοκ και θα γραψει κι αυτος σεντονια, φανταζομαι. :lol:
επισης υπαρχουν ιστοριες φοβερες γυρω απ το παιχνιδι. για τον εθισμο που προκαλει, για τους παικτες που εκανε διασημους χωρις να παιξουνε ποτε σε μεγαλη ομαδα, για το πως το χρησιμοποιουν σοβαρα μανατζερς, σκαουτερς και προπονητες... και οπως λεει ο τεραστιος φάν Robbie Williams (ωραιος τραγουδιστης κι ωραιος τυπος), για να δειξει ποσο πολυ συναντιεται το παιχνιδι με την πραγματικοτητα:
“It’s the best game I have ever played. It IS a game, isn’t it?” :mosh: