<span style="font-weight: 400">Τελευταία έπαιξα το Lust of Darkness όπου το Κθουλικό και ταυτόχρονα σεξουαλικό του θέμα με τράβηξαν στην αγκαλιά του όπως το τυρί τον ποντικό. Τελικά όμως ήταν free τυράκι η καλοστημένη φάκα;</span>
<span style="font-weight: 400">Η ιστορία του δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο. Η γυναίκα σας έχει εξαφανιστεί εδώ και ένα χρόνο και ξαφνικά έρχεται γράμμα από εκείνη ότι είναι εγκλωβισμένη σε ένα mansion και πρέπει να πάτε να την σώσετε , χωρίς προφανώς την συνοδεία της αστυνομίας, ή το στρατού….. Τελευταία φορά που το πάθαμε αυτό, βρήκαμε ένα mansion γεμάτο ζόμπια. Αυτή τη φορά αρχικά τα πράγματα είναι λίγο καλύτερα, γιατί το mansion είναι γεμάτο από μέλη ενός σεξουαλικού cult που επιδίδονται σε όργια, ενώ εμείς οι καψεροί ψάχνουμε την γυναίκα μας και αρχίζουμε να ψιλιαζόμαστε τον λόγο που δυσκολευομαστε να περνάμε από τις πόρτες τον τελευταίο χρόνο χωρίς να βρίσκουμε. Τα κέρατα όμως αρχίζουν να περνούν σε δεύτερη μοίρα όταν καταλαβαίνουμε ότι το Cult έχει σχέση με τον cthulhu και οι τελετές έχουν κάποιον απώτερο σκοτεινό σκοπό. </span><span style="font-weight: 400">Μπορεί να ακούγεται συναρπαστικό όλο αυτό, αλλά η υλοποίηση του δεν μπορώ να πω ότι πείθει ιδιαίτερα, μιας και η πλοκή ξετυλίγεται κάπως ατσούμπαλα και πάσχει από την συνηθισμένη ασθένεια των collectibles , που στην προκειμένη περίπτωση είναι χρήσιμα, γιατί δίνουν περισσότερο φως στην υπόθεση μιας και το κάθε ένα δίνει επιπλέον πληροφορίες. Κάπως έτσι αναγκάζεσαι να ανοίγεις το κάθε ντουλάπι και συρτάρι που υπάρχει στο σπίτι ώστε να μην σου ξεφύγει κάτι, παρά να αφήνεσαι να σε καταπιεί το περιβάλλον του παιχνιδιού, στο οποίο πραγματικά έχει γίνει πολύ καλή δουλειά.</span>
<span style="font-weight: 400">Το περιβάλλον είναι γενικώς σκοτεινό και σαν χρώμα κυριαρχεί το κόκκινο, δημιουργώντας έναν απειλητικό και ταυτόχρονα ερωτικό κόσμο, ο οποίος σε πολλά σημεία μοιάζει να είναι βγαλμένος από πίνακα ζωγραφικής. Κάτι λογικό αν αναλογιστούμε ότι είναι εμπνευσμένος από τα κείμενα του Lovecraft και από πίνακες των Zdzisław Beksiński και Giger. Οι τοποθεσίες που εξελίσσεται η δράση εναλλάσσονται από τη Βικτωριανή έπαυλή στο παράλληλο Plane της Lusst’ghaa, οι οποίες ναι μεν είναι πανέμορφες , αλλά νιώθεις ότι η μετάβαση γίνεται μόνο για να γίνει, χωρίς να υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος σκοπός. Υποτίθεται μάλιστα ότι ο κόσμος της Lusst’ghaa είναι mirror της έπαυλης, αλλά δεν μπορώ να πώ ότι έπεσε στην αντίληψή μου. </span>
<span style="font-weight: 400">Σαν Gameplay θα το έβαζα στην κατηγορία walking simulator , μιας και την περισσότερη ώρα τριγυρίζουμε μέσα στο mansion ψαχουλεύοντας και υπάρχουν μονάχα δύο σημεία όπου υπάρχει μία στοιχειώδη stealth προσέγγιση και μερικά άλλα όπου βάζουμε τα πόδια στους ώμους μιας και μας κυνηγάει κάποιος μπαμπούλας. Οι γρίφοι που συναντάμε είναι εύκολοι και δεν θα ταλαιπωρήσουν κάποιον για αρκετή ώρα. (παρατηρούμε ότι το gameplay είναι το τελευταίο feature του παιχνιδιού. Κάτι που θα το έκανε ιδανικό παιχνίδι για τον κύριο Στέφανο, αν η ιστορία ξετυλίγονταν με καλύτερο τρόπο. )</span>
<span style="font-weight: 400">Και εδώ έρχεται η δύσκολη ώρα να πω αν θα το πρότεινα. Κρατόντας μικρό καλάθι στο θέμα της ιστορίας και έχοντας υπ όψιν ότι η διάρκεια του παιχνιδιού είναι κάνα τρίωρο το πολύ , θα έλεγα ναι, αλλά πάντα σε κάποια γενναία έκπτωση, μιας και το περιβάλλον θεωρώ ότι θα αποζημιώσει τον υποψήφιο αγοραστή. </span>
https://www.youtube.com/watch?v=6otAqxIsH0A">https://www.youtube.com/watch?v=6otAqxIsH0A