Τα public εγγυούνται να σου φέρουν ξένους εκδοτικούς οίκους. Όπως προανέφεραν οι υπόλοιποι, δεν πληρώνεις μεταφορικά γιατί κάνουν συνέχεια παραγγελίες χονδρικής, οπότε θα το έχεις ετοιμοπαράδοτο το πολύ σε 2 βδομάδες.
Τώρα για τις μεταφράσεις. Γενικώς δεν έχω πρόβλημα με μεταφρασμένα κείμενα αν όντως γνωρίζω ότι έχει μεταφραστεί με μεράκι. Παρόλα αυτά στην αγορά ενός βιβλίου κρίνω τα εξής ως προς τη γλώσσα:
α) Ποια είναι η γλώσσα στην οποία έχει γραφτεί. Αν είναι τα αγγλικά, σίγουρα πηγαίνω για τα αγγλικά με τη μία. Δεν έχει νόημα να διαβάζω κάτι στην ελληνική όταν μπορώ να βιώσω 100% το αρχικό κείμενο. Πρωτότυπο > anything else. Ισχύει ακόμη και για τα Harry Potter. Ναι, τα έχω διαβάσει. Ναι, τα έχεις διαβάσει και εσύ. Θα είναι το μυστικό μας, μην ανησυχείς.
β) Ποιος είναι ο μεταφραστής. Κακά τα ψέμματα, η Ανούμπις έχει "κακό όνομα" σε μεταφράσεις ειδικά σε fantasy τίτλους (ξεφύλλισα ένα από τα Game of Thrones - το αποτέλεσμα ήταν ιλαρό).
γ) Από ποιο κείμενο έχει μεταφραστεί. Προτιμώ να μη διαβάζω κείμενο που έχει μεταφραστεί από μετάφραση (συμβαίνουν και αυτά).
Εν προκειμένω για το Dune και τη μετάφρασή του ψιλιάζομαι ακόμη περισσότερο, ειδικά όταν παίρνω μήνυμα από ανώνυμο ατσαλοεπιβήτορα που μου λέει "χαράς το κουράγιο" μου που το διαβάζω στα αγγλικά. Το κείμενό του είναι απολύτως βατό, με συνοχή. Περιέχει ορολογίες του κόσμου του Dune, αλλά για αυτό υπάρχει και το γλωσσάρι. Επεξηγηματικότατο. Επίσης σε αντίθεση με το Game of Thrones (το τονίζω γιατί εδώ πέρα έχει αναπτυχθεί ολόκληρη κουλτούρα λόγω της σειράς και έχει γίνει κουραστικό) όπου η ανατροπές είναι τύπου "ποιος θα πεθάνει ύστερα" και "ας σπαταλήσω μισή σελίδα να περιγράψω πώς η ξανθόψειρα δρακοβασίλισσα καβαλάει το μουσκουλιασμένο μισθοφόρο", στο Dune η διαχείριση των δεδομένων είναι αριστουργηματική. Δύο λέξεις γράφει στο τέλος μίας υποενότητας και σε ιντριγκάρει να διαβάσεις 20 σελίδες παραπέρα.