REVIEWS

THE LAST TINKER – CITY OF COLORS

Είχα την ευκαιρία να παίξω μια πρώιμη έκδοση του The Last Tinker: City of Colors της Γερμανικής Mimimi Productions ένα μήνα πριν περίπου και, παρ ‘όλη τη σύντομη διάρκεια της, μου είχε αφήσει καλές εντυπώσεις. Εχοντας πλέον τη πλήρη έκδοση στα χέρια μου και παρακολουθώντας τους τίτλους τέλους, το παιχνίδι αποδείχθηκε μια πολύ ευχάριστη έκπληξη και όχι μόνο διατήρησε τις αρχικές καλές εντυπώσεις, αλλά τις ενίσχυσε κιόλας. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Η ιστορία του The Last Tinker είναι αρκετά προσεγμένη για παιχνίδι του είδους, καθώς πίσω από τη παιδική αθωότητα και αφέλεια των πρωταγωνιστικών χαρακτήρων, κρύβονται μερικά ενδιαφέροντα μηνύματα περί ρατσισμού και ισότητας. Στο φανταστικό κόσμο του Tinkerworld και στη κοινωνία της πόλης Colortown, η οποία είναι χτισμένη με χαρτιά, κόλλα και χρώματα, μαίνεται μια έντονη κρίση που ξέσπασε από τις “φυλετικές” ή για να είμαστε πιο ακριβείς, τις “χρωματικές” διακρίσεις μεταξύ των κατοίκων. Η πόλη έχει χωριστεί σε στρατόπεδα από κόκκινους, πράσινους και μπλε κατοίκους, γεγονός που έχει κοστίσει ακριβά στην γαλήνη και στην ηρεμία που επικρατούσε για αιώνες στη πολύχρωμη πόλη, ενώ το χειρότερο είναι ότι οι διαμένοντες σε κάθε περιοχή έχουν κλειστεί στο καβούκι τους, αδιαφορώντας για οτιδήποτε πλην του εαυτού τους και υποτιμώντας κάθε τι διαφορετικό από αυτούς.

The Last Tinker Shot1Οι κόκκινοι είναι μεγάλος μπελάς για τον Koru, στην αρχή τουλάχιστον.

Εμείς ελέγχουμε ένα πιθηκόμορφο κάτοικο της Colortown, ονόματι Koru, ο οποίος σε μια προσπάθειά του να συμμετάσχει στους αγώνες ταχύτητας της πόλης, πέφτει πάνω στο “τσαμπουκά” της κόκκινης περιοχής, Bolzo, γεγονός που κοστίζει την υγεία του ιπτάμενου φίλου του Tap. Πάνω στην απελπισία του, ένα μωβ πνεύμα εμφανίζεται ξαφνικά, πληροφορεί τον Koru ότι είναι ο τελευταίος Tinker (ό,τι και αν σημαίνει αυτό) και παρακαλεί να του δώσει ένα χεράκι στον απώτερο στόχο του, με αντάλλαγμα τη θεραπεία του φίλου του. Ο Koru, μη έχοντας άλλες επιλογές, δέχεται και ακολουθεί το μωβ πνεύμα σε ένα πύργο που υποτίθεται ότι φυλάσσεται (μεταξύ άλλων) το μυστικό για την επίλυση της δυσμενής κατάστασης στη Colortown, το οποίο όμως αποδεικνύεται ότι δεν ήταν αυτό που θα περίμενε κανείς.

Το μωβ πνεύμα αποδείχθηκε διπρόσωπο, καθώς με τη βοήθεια του Koru, ξύπνησε μια σκοτεινή λευκόγκριζη δύναμη, ονόματι Bleakness που απειλεί να σβήσει το χρώμα απ’ ολόκληρη τη Colortown. Η κατάσταση φαίνεται μη αναστρέψιμη, εκτός και αν ο Koru εντοπίσει τα πνεύματα των τριών βασικών χρωμάτων (Red, Green, Blue), των οποίων οι δυνάμεις θα γλιτώσουν τη Colortown από τη καταστροφή που πλησιάζει γοργά, όχι μόνο από το Bleakness, αλλά και από τους ίδιους τους κατοίκους. Σε γενικές γραμμές η πλοκή του The Last Tinker, αν και εξελίσσεται μάλλον προβλέψιμα, είναι καλογραμμένη, διανθισμένη με αρκετό χιούμορ, έξυπνες αναφορές σε κοινωνικά ζητήματα και κατορθώνει να κρατά το ενδιαφέρον του παίκτη σε υψηλά επίπεδα μέχρι το τέλος της περιπέτειας. Ενα ομολογουμένως αξιόλογο επίτευγμα, σε μία εποχή που τα περισσότερα σενάρια χάνουν την έξαψη τους πριν προλάβουν καλά καλά να φτάσουν στη μέση.

The Last Tinker Shot2Αυτόν το ζωγράφο θα τον τιμήσει ιδιαίτερα ο Tsok! Οποιαδήποτε ομοιότητα με τον Bob Ross είναι εντελώς συμπτωματική.

Στο κυρίως παιχνίδι τώρα, το The Last Tinker είναι μία από τις σπάνιες περιπτώσεις παιχνιδιών που ρίχνουν επιτυχημένα σε ένα καζάνι πολλά ετερόκλητα στοιχεία, δημιουργώντας ένα αρκετά εύγεστο μείγμα αντί για μια άνοστη σαλάτα. Κατά βάση πρόκειται για ένα action/platform, εμπλουτισμένο όμως με γενναίες δόσεις μάχης και γρίφων, με σωστά τοποθετημένες πινελιές εξερεύνησης και φυσικά συλλογή αντικειμένων. Η Mimimi Productions έχει κάνει πολύ καλή δουλειά, ορίζοντας τις σωστές δόσεις στο καθένα από αυτά, αποφεύγοντας παράλληλα να προκαλέσει πλήξη στο παίκτη.

Το μυστικό της επιτυχίας είναι ότι κάθε τόσο το παιχνίδι φροντίζει να προσθέτει στον Koru μια νέα ικανότητα, κυρίως από τη στιγμή που ανακαλύπτει ένα-ένα τα χρωματιστά πνεύματα και διορθώνει τα προβλήματα συμπεριφοράς (!) που τα απασχολούν, η οποία ικανότητα εφαρμόζεται είτε στην επίλυση περιβαλλοντικών γρίφων είτε στις μάχες καθ’ αυτές. Για παράδειγμα, το κόκκινο πνεύμα ισχυροποιεί τις γροθιές σας, το πράσινο τρέπει σε φυγή τους εχθρούς ή σταματά το χρόνο, ενώ το μπλε προσφέρει μια ασπίδα προστασίας στον Koru τόσο από χτυπήματα όσο και από το επικίνδυνο Bleak που σαρώνει σχεδόν κάθε περιοχή που επισκέπτεστε. Σοφά σκεπτόμενοι οι σχεδιαστές του παιχνιδιού, θέλησαν να μην σημαδέψουν τον τίτλο τους με τα ανεξίτηλα σημάδια της επανάληψης, εξ’ ου και η εισαγωγή μερικών έξυπνων τρικ με τη μορφή mini-games ή ακόμα και adventure (!) στοιχείων που σπάνε τη μονοτονία, στο σημείο μάλιστα που ήσασταν πεπεισμένοι ότι είχατε δει όλα όσα είχε να προσφέρει ο τίτλος.

The Last Tinker Shot3Το brawling κομμάτι δεν είναι καθόλου δύσκολο αλλά δε γίνεται και βαρετό.

Πραγματικά αξιέπαινη η προσπάθεια της Mimimi Productions και πλην ελαχίστων περιπτώσεων, καμία “αποστολή” που πρέπει να λάβετε εις πέρας δε μοιάζει με τη προηγούμενη. Ακόμα και οι μάχες, οι οποίες δεν διαθέτουν τη πληθώρα combos που ίσως θα περίμενε κανείς και γενικότερα είναι χαμηλής δυσκολίας (κάτι που είχα τονίσει στο preview), δε γίνονται κουραστικές χάρη στη ποικιλία που προσφέρουν οι συνδυασμένες δυνάμεις των πνευμάτων. Από την άλλη, ψήγματα “κούρασης” εντοπίζονται στους γρίφους που συμμετέχουν δύο μανιταρόμορφοι τύποι, ο Biggs και ο Bomber. Ο λόγος είναι ότι το IQ τους είναι επιπέδου…μανιταριού, οπότε θα πρέπει να τους σφυρίζετε κάθε τόσο προκειμένου να σας ακολουθήσουν, κάτι που συχνά καταλήγει σε κάμποσα άσκοπα πήγαινε-έλα, αλλά ευτυχώς ή δυστυχώς οι αντιδράσεις τους στις δυνάμεις των πνευμάτων είναι άκρως απαραίτητες για να επιλύσετε αρκετούς γρίφους του παιχνιδιού.

Φυσικά, ως platform που σέβεται τον εαυτό του, υπάρχουν άπειρα boxes που μπορείτε να σπάσετε, τα οποία συνήθως κρύβουν κάποιους πολύτιμους λίθους (gems). Αυτούς τους εξαργυρώνετε στα σχετικά shops για να τονώσετε τις δυνάμεις του Koru. Μη περιμένετε τίποτε πολύπλοκο, τα upgrades περιλαμβάνουν τα απολύτως βασικά και κατά τη διάρκεια της περιπέτειας θα συγκεντρώσετε τόσα πολλά gems που θα σας φτάσουν (και με το παραπάνω) να αγοράσετε το μεγαλύτερο ποσοστό των upgrades. Οι πιο “ψυχαναγκαστικοί” που θέλουν να τα ξεψαχνίσουν όλα, υπάρχουν επίσης κάποια χρυσά πινέλα που μπορείτε να συλλέξετε, τα οποία χρησιμεύουν μόνο στο να ξεκλειδώσετε τα αντίστοιχα concept arts, κάποιες εικαστικές παρεμβάσεις (π.χ. μικρά ή τεράστια κεφάλια) και βέβαια το σχετικό achievement.

The Last Tinker Shot4Κάποιες φορές θα χρειαστεί να φορέσετε το καπέλο του ντετέκτιβ και να λύσετε ένα μυστήριο.

Αρωγός σε όλα τα παραπάνω “όμορφα” είναι ο πολύ καλός και άμεσος χειρισμός, ο οποίος διευκολύνει ιδιαίτερα τα πράγματα στο platform κομμάτι, καθώς εν μέρει δανείζεται το αντίστοιχο του Assassin’s Creed. Κρατώντας λοιπόν πατημένο το σχετικό κουμπί, ο Koru πηδάει αυτόματα στη κοντινότερη ασφαλή πλατφόρμα, αποφεύγοντας έτσι τους νευρικούς κλονισμούς του παίκτη, καθώς οι περισσότερες πλατφόρμες είναι τόσο στενές που ένα πιθανό “χειροκίνητο” σύστημα θα είχε κακή κατάληξη για το χειριστήριο ή/και το πληκτρολόγιο σας. Το ίδιο ισχύει για το τομέα των μαχών, με τον Koru να αποδεικνύεται ιδιαίτερα ευέλικτος και με ελάχιστη προσοχή δε θα χρειαστεί να επαναλάβετε καμία από τις μάχες του παιχνιδιού, ακόμα και με τα bosses.

Συνοψίζοντας, το The Last Tinker: City of Colors είναι ένας γοητευτικός και πολύ διασκεδαστικός τίτλος, που ναι μεν το σχετικά χαμηλό επίπεδο δυσκολίας και το χαρούμενο και χρωματιστό παρουσιαστικό του απευθύνονται σε gamers μικρής ηλικίας, αλλά δε σημαίνει ότι και τα…μεγάλα παιδιά δεν θα βρουν κάτι που να τους ενδιαφέρει. Με περίπου 7 γεμάτες ώρες gameplay (προσθέστε τουλάχιστον μια-δυο ακόμα για να βρείτε όλα τα μυστικά πινέλα), άρτιου σεναρίου, έξυπνων ιδεών, πετυχημένου soundtrack και καλοσχεδιασμένων χαρακτήρων, χωρίς αμφιβολία το όλο πακέτο κρίνεται ως ποιοτικό και αξίζει το χρόνο που θα του αφιερώσετε.

Pros

  • Αξιόλογη ιστορία με άρτια εξελισσόμενη πλοκή
  • Ομορφα, πολύχρωμα γραφικά
  • Σωστός χειρισμός
  • Χαμηλό επίπεδο δυσκολίας

Cons

  • Χαμηλό επίπεδο δυσκολίας
  • Κάποιοι γρίφοι ίσως σας κουράσουν στην επίλυσή τους

 

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ

Γιώργος Δεμπεγιώτης

Συντάκτης-λάτρης των action, shooter, adventure, RPG’s και ενίοτε racing παιχνιδιών, προτιμά κυρίως το single-player gaming. Που και που ξεσπάει σε κανά multi, αλλά δεν το παρακάνει κιόλας.

4 Comments

  1. Καλημέρες.

    Όμορφο review, για ένα εξίσου όμορφο παιχνίδι. Ο χαμηλός βαθμός δυσκολίας θεωρώ πως προσφέρεται για χαλαρή διασκέδαση, το εικαστικό με τραβάει, μου φαίνεται πολύ ισορροπημένος τίτλος. Και η αξιοποίηση στοιχείων από άλλα genres, φαντάζει ιδανική. Προσωπικά μου αρέσουν τέτοια παιχνίδια, ότι πρέπει για ξεμούδιασμα.

  2. Είναι από τους τίτλους που όσο περισσότερο παίζεις, τόσο καλυτερεύουν. Προσωπικά με εξέπληξε ευχάριστα, καθώς το preview μου άρεσε μεν, αλλά έδειχνε πολύ πιο απλοϊκό απ’ ότι είναι στην πραγματικότητα.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL