KAO THE KANGAROO

Αν υπάρχει ένα είδος που δε συναντάμε συχνά στα PC μας, αυτά είναι τα 3D platforms. Πέρα από κάποια remasters/remakes παλαιότερων παιχνιδιών και το Crash Bandicoot 4, το οποίο εντοπίζεται αποκλειστικά στο Battle.net (σε περίπτωση που το ψάχνετε δηλαδή), οι επιλογές είναι περιορισμένες σε indie χωράφια και όχι πάντα ιδιαίτερα ποιοτικές. Αυτό το «κενό» είδε η Tate Multimedia, δημιουργός της παλιάς τριλογίας Kao The Kangaroo (εποχής 2000-2005), η οποία αποφάσισε να δώσει ξανά σάρκα και οστά στον ήρωα που την έκανε γνωστή, κυκλοφορώντας ένα καινούριο παιχνίδι με το συμπαθέστατο αυτό μαρσιποφόρο.

Το καινούριο Kao The Kangaroo αποτελεί ουσιαστικά reboot της σειράς, αν και με τον τρόπο που παρουσιάζει το καστ των ηρώων, δείχνει να προϋποθέτει κάποια γνώση των πρωτότυπων παιχνιδιών. Στη δική μου περίπτωση, δεν είχε τύχει να ασχοληθώ με κάποιο παλαιότερο παιχνίδι της σειράς, οπότε η εμπειρία για μένα ήταν εξ’ ολοκλήρου καινούρια. Όσο και αν το gameplay απεδείχθη αρκετά γνώριμο.

Δεν αναφερόμαστε μονάχα στην υπόθεση του παιχνιδιού, που ούτως ή άλλως είναι τετριμμένη και απλοϊκή. Εξάλλου, τι πλοκή μπορεί να διαθέτει ένα 3D platform παιχνίδι όπου ο Kao ψάχνει να βρει τα αγαπημένα μέλη της οικογένειάς του (αδερφή και πατέρα) που έχουν εξαφανιστεί, με την αρωγή ομιλούντων γαντιών (τα περίφημα Eternal Gloves) που του παρέχουν έξτρα δύναμη στις γροθιές του; Η αλήθεια είναι ότι η υπόθεση εξιστορείται με αρκετά «ανάλαφρο» και χιουμοριστικό ύφος, προκειμένου να ελαφρύνει το θλιβερό γεγονός ότι μια μυστηριώδης και σκοτεινή δύναμη, η οποία τιτλοφορείται απλώς Eternal Warrior, έχει διαφθείρει τον κόσμο και μόνο ο Kao και οι πυγμαχικές του ικανότητες μπορούν να το σώσουν.

Το Kao The Kangaroo ακολουθεί πιστά το μοτίβο των περισσότερων 3D platforms, όπου περιπλανιόμαστε ανάμεσα σε τέσσερις κόσμους/hubs, οι οποίοι με τη σειρά τους διαθέτουν έναν αριθμό από πίστες που οφείλουμε να ολοκληρώσουμε προκειμένου να περάσουμε στον επόμενο. Βασική προϋπόθεση για να αποκτήσουμε πρόσβαση στην επόμενη πίστα είναι να μαζέψουμε έναν συγκεκριμένο αριθμό από ρούνους, οι οποίοι ευτυχώς εντοπίζονται πάντοτε σε κοινή θέα, οπότε δεν απαιτείται περαιτέρω εξερεύνηση από μέρους μας.

Όσοι όμως νοιώθουν completionists, θα βρουν κάμποσο υλικό για να μαζέψουν προκειμένου να «πιάσουν» το 100% του παιχνιδιού. Σε κάθε πίστα υπάρχουν αρκετά μυστικά περάσματα, κάποια προφανή, άλλα που απαιτούν παρατηρητικότητα και καλά ανακλαστικά, τα οποία έχουν ως επιβράβευση είτε ένα από τα τρία γράμματα της λέξης KAO, είτε συλλεκτικά διαμάντια είτε πάπυρους που περιέχουν πληροφορίες για το lore των εχθρών ή του κόσμου του Kao γενικότερα. Εκτός αυτού, κάθε πίστα είναι γεμάτη από νομίσματα και σεντούκια, τα οποία παρέχουν το ανάλογο κεφάλαιο στο καγκουρό μας, ώστε στη συνέχεια να μπορέσει να αγοράσει από το κατάστημα του κεντρικού hub, καρδιές (αν μαζέψουμε τέσσερις, τότε αυξάνουμε την αντοχή του Kao κατά ένα χτύπημα) και έξτρα ζωές που εξασφαλίζουν ότι αν χάσουμε, δε θα χρειαστεί να επαναλάβουμε ολόκληρη την πίστα από την αρχή. Εννοείται ότι τόσο καρδιές όσο και επιπλέον ζωές, μπορούμε να τα βρούμε και καταχωνιασμένα σε κάποια γωνιά της εκάστοτε πίστας – απλώς πρέπει να προσπαθήσουμε λιγάκι παραπάνω.

Αρωγός στην πραγματικά ευχάριστη διαδικασία συλλογής όλων αυτών των αντικειμένων είναι ο μηχανισμός του platforming, ο οποίος έχει υλοποιηθεί έξοχα. Τα controls είναι όπως οφείλουν να είναι για ένα παιχνίδι που σέβεται τον εαυτό του και τους παίκτες του: απλά, στιβαρά, χωρίς καθυστερήσεις και με άμεση απόκριση στις εντολές μας, ενώ δεν εντοπίζονται παρά ελάχιστα προβλήματα με την κάμερα, και αυτά σε πολύ συγκεκριμένα σημεία μονάχα. Σπάνιο για παιχνίδι του είδους, κι όμως, η Tate Multimedia τα κατάφερε πολύ καλά σε αυτό το κομμάτι.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το παιχνίδι φροντίζει τακτικά να εμπλουτίζει τους μηχανισμούς του, ανανεώνοντας έτσι το ενδιαφέρον του παίκτη. Παραδείγματος χάρη, αργότερα στο παιχνίδι ο Kao μπορεί να κρεμαστεί από τα αυτιά του (!) σε συγκεκριμένου τύπου ανάποδες δικτυωτές πλατφόρμες ή να αιωρηθεί μέσω μιας grapple δυνατότητας των γαντιών του. Εξάλλου, το Kao The Kangaroo δε διατηρεί συνέχεια το ίδιο μοτίβο σε όλες τις πίστες του, καθώς θα βρεθούμε αντιμέτωποι με προκλήσεις όπως κυνηγητά (με την κάμερα να θυμίζει τις σχετικές πίστες του Crash Bandicoot), «σερφάρισμα» σε γλιστερές επιφάνειες, ακόμα και με απλούς γρίφους. Όσον αφορά το τελευταίο, οι περισσότεροι γρίφοι αφορούν κυρίως την εφαρμογή ενός από τα τρία στοιχεία που μπορούν να αποθηκευτούν στα γάντια μας (φωτιά, πάγος και αέρας) σε κάποιο συγκεκριμένο σημείο του περιβάλλοντος, προκειμένου να δημιουργήσουμε τις κατάλληλες συνθήκες για να προχωρήσουμε παρακάτω. Συνθήκες τύπου πτώση ευμεγέθων αντικειμένων που θα λειτουργήσουν ως πλατφόρμες, πάγωμα της ροής του νερού και ούτω καθ’ εξής.

Σε κάθε περίπτωση όμως, το παιχνίδι δεν προβληματίζει με τυχόν backtracking τακτικές ή εκτεταμένη εξερεύνηση, καθώς το απαραίτητο στοιχείο για τον εκάστοτε γρίφο βρίσκεται πλησίον του σημείου που οφείλουμε να το χρησιμοποιήσουμε. Ως εκ τούτου, γίνεται γρήγορα ορατό ότι δε σκοπεύει να ταλαιπωρήσει τον παίκτη και επιλέγει το δρόμο της χαμηλής πρόκλησης. Ιδιαίτερα το brawling κομμάτι, καθώς μην ξεχνάμε ότι ο Kao είναι πυγμάχος, είναι διαδικαστικό. Πατώντας το σχετικό κουμπί της επίθεσης, ο ήρωας γρονθοκοπεί τον εκάστοτε εχθρό, γεμίζοντας ταυτόχρονα μια ειδική μπάρα (αρκετά γρήγορα, θα λέγαμε), η οποία εφόσον φορτίσει, έχουμε την επιλογή να εκτελέσουμε μια area of effect επίθεση που σαρώνει πραγματικά. Επίσης, έχει τη δυνατότητα να χτυπάει τους εναέριους εχθρούς με την ουρά του, ενώ το dodge αποδεικνύεται άκρως αποτελεσματικό. Εντούτοις, οι διάφοροι ζωόμορφοι εχθροί που αντιμετωπίζουμε (βατράχια, μαϊμούδες, κατσίκες, τα γνωστά) δεν αντέχουν και πολύ στο ξύλο, έχουν προβλέψιμες επιθέσεις που αποφεύγονται εξίσου εύκολα, ενώ το ίδιο ισχύει και για τα bosses.

Με την εξαίρεση του πρώτου boss, το οποίο παραδόξως είναι το πιο δύσκολο απ’ όλα όσα θα συναντήσουμε στο παιχνίδι (φταίει και το γεγονός ότι μέχρι τότε δεν είναι εφικτό να έχουμε μαζέψει αρκετές καρδιές, ώστε να έχουμε περιθώριο λάθους), τα boss fights είναι απρόσμενα εύκολα. Στη δική μου περίπτωση τα πέρασα όλα με την πρώτη προσπάθεια (ακόμα και το τελευταίο boss), καθώς οι επιθέσεις τους, παρ’ όλο που διαθέτουν δύο ή τρεις φάσεις, είναι τόσο προβλέψιμες που μόνο από απερισκεψία ή βιασύνη μπορούμε να χάσουμε. Εκτιμώ ότι αυτό συνέβη γιατί το Kao Τhe Kangaroo απευθύνεται και σε μικρότερες ηλικίες, αλλά για να είμαι ειλικρινής, υπάρχουν μερικά σημεία που ένα παιδί δέκα ετών θα δυσκολευτεί πολύ να τα περάσει. Κατά συνέπεια, η χαμηλή πρόκληση είναι δίκοπο μαχαίρι που «κοστίζει» στη συνολική εντύπωση που αποκομίζει ο παίκτης από αυτό, αλλά και στη χρονική διάρκεια που απαιτείται για να το ολοκληρώσει.

Συγκεκριμένα, χρειάστηκα περίπου επτά ώρες για τους τίτλους τέλους, έχοντας ανακαλύψει όλα τα μυστικά στις περισσότερες πίστες που έπαιξα. Συνεπώς, αν κάποιος θέλει να απομυζήσει ό,τι έχει να προσφέρει το παιχνίδι, δύσκολα θα χρειαστεί περισσότερες από εννιά-δέκα ώρες και αυτές κυρίως, ψάχνοντας και ολοκληρώνοντας επιτυχώς τα time challenges που προκύπτουν από τα διάφορα Eternal Wells. Εκτός αυτού, φαίνεται ότι το παιχνίδι ολοκληρώθηκε μάλλον βιαστικά, τόσο με το σενάριο που «κλείνει τις τρύπες του» πολύ γρήγορα όσο και με το περιεχόμενο του τελευταίου κόσμου, το οποίο είναι συντριπτικά μικρότερο από αυτό που συναντάμε π.χ. στο Hoopaloo Island ή στο Hungry Jungle. Ίσως να μπορούσαν να χωρέσουν ένα-δυο κόσμοι ακόμα, εξάλλου το παιχνίδι είναι τόσο διασκεδαστικό που δε θα λέγαμε όχι.

Περνώντας στον τεχνικό τομέα, το Kao The Kangaroo κάνει πολύ καλή δουλειά στο να απεικονίσει μια ελκυστική εικόνα για το μάτι. Τόσο στα πλούσια περιβάλλοντα, με τα ζωντανά χρώματα και τις απλές σχεδιαστικές γραμμές, όσο και στους προσεγμένους χαρακτήρες (κεντρικούς και villains) που διαθέτουν όμορφο και ομαλό animation. Εξαιρετική δουλειά. Όσον αφορά τον ήχο, το voice-over είναι άνω του μετρίου, σαν εκείνα που θα ακούγαμε σε ένα Σαββατιάτικο καρτούν (όχι μεταγλωττισμένο πάντως), ενώ η μουσική είναι κυρίως χαλαρωτική, παιχνιδιάρικη και απλώς συνοδεύει με ευχάριστο τρόπο τις προσπάθειές μας.

Εν κατακλείδι, το Kao The Kangaroo είναι ένα ευχάριστο και διασκεδαστικό platform, του οποίου το χαμηλό επίπεδο δυσκολίας σε συνδυασμό με τη μικρή του διάρκεια, αποτελούν τροχοπέδη ώστε να μπορέσει να τοποθετηθεί δίπλα σε κορυφαίους τίτλους όπως το Crash Bandicoot και το Ratchet & Clank. Ωστόσο, η ποιότητά του είναι ενδεδειγμένη και αναμφίβολα αποτελεί μια αξιόλογη πρόταση για τους φίλους των platformers.