REVIEWS

VERDUN

Τα μέσα της δεκαετίας του ’90 ήταν γεμάτα με αναφορές στον Β’ ΠΠ. Βλέπετε εκεί γύρω στο ’94 με ’95 ήταν η πεντηκοστή επέτειος πολλών σημαντικών γεγονότων που έλαβαν χώρα τότε όπως η απόβαση της Νορμανδίας, η πτώση του Βερολίνου, η ρίψη των ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι κοκ.  Η τηλεόραση και οι εφημερίδες βομβάρδιζαν την παγκόσμια κοινή γνώμη με αναλύσεις, επετειακά άρθρα, ντοκιμαντέρ κλπ αναζωπυρώνοντας για τα καλά το ενδιαφέρον του κοινού για έναν πόλεμο που εδώ που τα λέμε ποτέ δεν έφυγε και εντελώς από τη μόδα.

Το αποτέλεσμα ήταν τα αμέσως επόμενα χρόνια να φτάσουν στη μεγάλη οθόνη πάμπολλες σχετικές χολυγουντιανές παραγωγές. Θυμηθείτε μερικές πρωτοκλασάτες : O Aγγλος Ασθενής (’96) Η Διάσωση του Στρατιώτη Ράιαν (’98), H Λεπτή Κόκκινη Γραμμή (’98), U-571 (’00), Το μαντολίνο του Λοχαγού Κορέλι (’01), Enigma (’01), Εχθρός προ των Πυλών (΄01) και δε συμμαζεύεται.

 002VerdunΒρομάει πρωτοπαγκοσμιοπολεμίλα από χιλιόμετρα
Η αναφορά στην συγκεκριμένη περίοδο δεν είναι τυχαία. Η ίδια εποχή (μέσα ’90 με αρχές ’00) έφερε και την γέννηση του 3D gaming όπως το ξέρουμε σήμερα και φυσικά η βιομηχανία συμμετείχε στο πανηγύρι με δεκάδες σχετικούς τίτλους κάθε είδους (από το Pacific Strike και το Panzer General μέχρι το Commandos και το Hidden and Dangerous).  Πάταγο φυσικά δημιούργησαν και μερικά από τα πρώτα tactical First Person Shooters όπως το Μedal Of Honor Allied Assault ή το Battlefield 1942, σειρές που με την προσθήκη του Call of Duty κυριάρχησαν στο shooter σκηνικό για σχεδόν μια δεκαετία. Οπως πια γνωρίζουμε, η έλευση από την μία του Battlefield 2 και από την άλλη του CoD Μodern Warfare, έστρεψε (οριστικά απ΄ότι φαίνεται) τους FPS προβολείς μακριά από το παρελθόν. Αν και υπάρχουν ακόμα υπερδημοφιλή Β’ ΠΠ παιχνίδια (με κυριότερο το World of Tanks φυσικά), σε ό,τι έχει να κάνει με τα FPS ειδικά, η σημερινή παικτική βάση είναι συνηθισμένη στα σύγχρονα όπλα και πυρομαχικά, τις εξελιγμένες διόπτρες και τα οχήματα στην αιχμή της τεχνολογίας. Οτιδήποτε παλιότερο μοιάζει πια καταδικασμένο στο εμπορικό περιθώριο.

Και ο Α’ΠΠ;

Eνώ ο Μεγάλος Πόλεμος είχε αποτελέσει την έμπνευση για αρκετά παιχνίδια στο παρελθόν (ειδικά εξομοιωτές πτήσης όπως το Red Baron ή το Blue Max), δυστυχώς η εξελικτική πορεία που ακολούθησαν τα Shooters περίπου προσπέρασε τον Α’ ΠΠ, με την ανυπαρξία οποιουδήποτε σχετικού τίτλου άξιου αναφοράς να είναι εκκωφαντική. Το συγκεκριμένο κενό έρχονται να καλύψουν δύο ανεξάρτητα στούντιο, τα M2H και Blackmill Games. Όχημά τους σε αυτήν την προσπάθεια το Verdun.

003VerdunΚάνε πέρα μη σε στείλω στο ανατολικό μέτωπο να αναπνέεις με καλάμι στο Βιστούλα για να μην σε βρει ο Μπρουσίλωφ

Tο παιχνίδι παίρνει το όνομά του από την ομώνυμη γαλλική πόλη (κοντά στα σύνορα με Βέλγιο και Λουξεμβούργο) στην οποία έλαβε χώρα μια από τις πιο αιματηρές μάχες του Δυτικού Μετώπου. Η επιλογή του συγκεκριμένου μετώπου ήταν μάλλον αναμενόμενη. Εκτός του ότι οι εξελίξεις εκεί ήταν πιο νευραλγικές για την πορεία του πολέμου σε σχέση με το Ανατολικό και το Βαλκανικό μέτωπο, το Δυτικό παρουσιάζει όλα τα χαρακτηριστικά που θα περίμενε κάποιος παίκτης με βάση τις εικόνες, τα στερεότυπα και γενικά τον θρύλο του Α’ ΠΠ. Χαρακώματα, λάσπη, αέρια και ατελείωτη σφαγή. Από αυτήν την οπτική γωνία το Verdun δεν απογοητεύει αφού το σκηνικό των χαρτών του είναι ακριβώς αυτό.

Παίζοντας

Το παιχνίδι προσφέρει δύο modes. Το πρώτο είναι το κλασικό όλοι εναντίον όλων Deathmatch (ή Rifle Deathmatch όπως ονομάζεται εδώ) το οποίο δυστυχώς δεν λέει και πολλά πράγματα μιας και παίζεται σε μικρούς τετράγωνους χάρτες, χωρίς δουλεμένα spawn points. Το ”ψαχνό” πάντως βρίσκεται στο Frontlines. Οι δύο παρατάξεις έχουν στη διάθεσή τους σειρές από χαρακώματα και επιτίθενται εναλλάξ. Ο σκοπός της κάθε πλευράς είναι να καταφέρει να ”κατακτήσει” όλα τα χαρακώματα του αντιπαλου και για να το καταφέρει αυτό θα πρέπει να φέρει πολλούς παίκτες στην εχθρική περιοχή μέχρι ο κυκλικός μετρητής να γεμίσει. Για να γίνει αυτό χρειάζεται το τοπικό αριθμητικό πλεονέκτημα και για να επιτευχθεί πρέπει να σκοτωθούν οι αμυνόμενοι (το respawn γίνεται πίσω από την πρώτη γραμμή). Ανάλογα αν οι αμυνόμενοι καταφέρουν να κρατήσουν για αρκετό χρονικό διάστημα τη γραμμή τους ή απωθήσουν μακριά τους επιτιθέμενους κερδίζουν το πλεονέκτημα και το δικαίωμα στην αντεπίθεση. Οι αξιωματικοί μπορούν να καλέσουν το πυροβολικό ή χτύπημα με αέρια, δίνοντας στο Verdun έναν διαφορετικό τακτικό αέρα, σχεδόν μοναδικό.  Εκτός από πολύ ενδιαφέρον, το Frontlines ως mode ταιριάζει γάντι στη ατμόσφαιρα της μάχης χαρακωμάτων. Μάλιστα το παιχνίδι ενεργώς αστυνομεύει τις γραμμές και τιμωρεί όσους ξεστρατίσουν εκτός ορίων ”εκτελώντας” τους μετά από σύντομη αντίστροφη μέτρηση (περίπου όπως στα Battlefield οταν βγαίνεις εκτός ορίων χάρτη), οπότε οι παίκτες κινούνται αρκετά συντεταγμένα.

Το πρόβλημα εδώ είναι ότι το Verdun υποστηρίζει μέχρι 32 παίκτες και οι μάχες δεν μοιάζουν ποτέ μα ποτέ μαζικές, αφαιρώντας κάτι από την αίσθηση του πολέμου, την οποία θα εξυπηρετούσε ο διπλάσιος αριθμός παικτών (όπως στα BF3 και 4) ή η δυνατότητα για προσθήκη bots (όπως στο RO2). Υπάρχουν ελαφρυντικά βέβαια – μια τέτοια υλοποίηση θα ήταν υπερβολικά φιλόδοξη για δύο μικρά συνεργαζόμενα στούντιο.

Αυτή είναι γενικά και η αιτία που ένα τόσο πλούσιο ιστορικό γεγονός ουσιαστικά περιορίζεται σε μια χούφτα χάρτες του δυτικού μετώπου αγνοώντας εντελώς το ανατολικό και τα νότια μέτωπα (Βαλκάνια και Καλλίπολη) για να μην αναφερθούμε καν στις συγκρούσεις που προηγήθηκαν του Α’ ΠΠ ή αποτέλεσαν την συνέχειά του (Βαλκανικοί, Μικρασιατικός, επέμβαση των συμμάχων στον ρωσικό εμφύλιο κλπ). Τουλάχιστον έγινε η αρχή.

Κατά τα άλλα οι δημιουργοί του Verdun αποδεικνύουν το μεράκι τους (όχι δηλαδή ότι υπήρχε αμφιβολία γι’αυτό), εφοδιάζοντας τον τίτλο με αρκετή ιστορική ακρίβεια σε εξοπλισμό και ιματισμό (και μπόλικους gameplay οδηγούς στο steam). Ναι, μην περιμένετε εκατοντάδες όπλα. Ανάλογα με τον ρόλο που έχει ο κάθε παίκτης στην ομάδα, ανάλογος είναι και ο εξοπλισμός του. Ενα πιστόλι για τον υπασπιστή αρχικά (διαθέτει κυάλια, αργότερα ξεκλειδώνει και τυφέκιο), τυφέκια διαφόρων ειδών και ελαφρά πολυβόλα για τους υπόλοιπους ενώ υπάρχουν και τα συμπληρωματικά (πχ. διόπτρες για εμπλοκή από απόσταση, ξιφολόγχες, χειροβομβίδες, φτυάρια κλπ). Αξίζει να σημειωθεί και το εξαιρετικό επίπεδο της κοινότητας των παικτών. Το Verdun αποτελεί μια πολύ συνειδητοποιημένη και ειδική επιλογή άλλωστε και δεν προσφέρεται για τρολάρισμα, επιδειξιομανία ή διαδικτυακό βρισίδι.

Τεχνικός Τομέας

Το παιχνίδι χρησιμοποιεί την Unity, η οποία ναι μεν πια στην πέμπτη της έκδοση έχει κλείσει την ψαλίδα με τις παραδοσιακές μηχανές σε εφέ και δυνατότητες, αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση το αποτέλεσμα δεν είναι καθόλου βελτιστοποιημένο. Σε ανάλυση 1080p με πλήρη εφέ, η R9 290X της δοκιμής έβλεπε τα ρολόγια της να πέφτουν 200 και 300MHz χαμηλότερα από το μέγιστο, μάλλον λόγω έλλειψης γραφικού φορτίου, ρίχνοντας αρκετές φορές και το framerate κάτω από τα 50 στο Frontlines. Ο μέσος όρος ήταν πάντως σταθερά πάνω από τα 50FPS. Αν και γενικά τα μοντέλα των όπλων και των στολών ειναι προσεγμένα και η επιλογή της χρωματικής παλέτας συνετή, τα γραφικά οπωσδήποτε δεν αποτελούν το δυνατό κομμάτι του τίτλου (είναι της κλάσης του RO2 το οποίο ποτέ δεν διακρίθηκε για τις οπτικές του χάρες ενώ είναι και παιχνίδι τετραετίας). Στα συν πάντως η ποιοτική μουσική.

004VerdunΕδώ η σειρούλα έχει συγχιστεί που η 290Χ έχει πέσει στα 916ΜHz χωρίς λόγο

Επίλογος

Τελικά ποια είναι αυτά τα εξειδικευμένα γούστα που αναφέρθηκαν παραπάνω; Αξίζει τo Verdun τα περίπου 20 ευρώ που ζητάει; Η απάντηση στο τελευταίο αυτό ερώτημα είναι ”Υπό προϋποθέσεις”.

Το παιχνίδι οπωσδήποτε δεν απευθύνεται στον παίκτη που ψάχνει το γενικά καλύτερο multiplayer FPS για το PC αυτήν τη στιγμή. Αυτό ονομάζεται Battlefield 4 και υπάρχει στην αγορά εδώ και καιρό. Επίσης σε καμία περίπτωση δεν στοχεύει στο σύνηθες κοινό της κατηγορίας που καταναλώνει παιχνίδια σε σύγχρονο ή ελαφρώς φουτουριστικό σκηνικό. Αυτοί οι παίκτες έχουν πληθώρα παιχνιδιών να διαλέξουν (CοD, Αrma, Insurgency, Titanfall κοκ). Αυτοί που θεωρητικά θα εκτιμήσουν τις συγκινήσεις που το Verdun προσφέρει, είναι οι λάτρεις των Παγκόσμιων Πολέμων, της ιστορίας, των τουφεκιών κινητού ουραίου κοκ. Το πρόβλημα εδώ είναι ότι αυτή η, περιορισμένη όπως και να το κάνουμε, αγορά έχει εδώ και χρόνια το δικό της βασιλιά, δηλαδή το Red Orchestra 2/Rising Storm. Ναι, το RO2 αν και παλαιότερος τίτλος είναι σαφώς ανώτερο παιχνίδι, πιο πλούσιο και πιο βαθύ. Είναι όμως και αρκετά πιο περίπλοκο σε χειρισμό, και μοντέλο εξομοίωσης κλπ αφήνοντας λιγο ζωτικό χώρο και για το Verdun.

Aν λοιπόν είστε φανατικοί του Α’ ΠΠ ή ψοφάτε για πιο παλιομοδίτικα settings από αυτά που προσφέρουν οι περισσότεροι τίτλοι της αγοράς και ταυτόχρονα το RO2 σας φαίνεται δύστροπο (ή αν το βαρεθήκατε), οπωσδήποτε δοκιμάστε το Verdun. Αν η παραπάνω περιγραφή δεν σας ταιριάζει, κοιτάξτε αλλού.

Pros

  • Επιτέλους ενα FPS της προκοπής για τον Α’ΠΠ
  • Μερακλήδες συντελεστές
  • Προσιτή τιμή

Cons

  • Κατώτερο του Red Orchestra 2
  • Μικρή ποικιλία σε χάρτες και modes
  • Φτωχός τεχνικός τομέας

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 71%

71%

Βασίλης Ξερικός

Γεννημένος στην Αθήνα το 1979. Gamer εξ απαλών ονύχων, η πρώτη μου επαφή με το σπορ έγινε με έναν κλώνο του Pong σε προσχολική ηλικία.  Αν και πιστός χρήστης PC από to 1989 και την εποχή των XT έχουν περάσει από την κατοχή μου και διάφορες κονσόλες (Atari 2600, διάφορες Sega, σειρά των Playstation κλπ) ενώ η εισαγωγή μου στην gaming δημοσιογραφία έγινε μόλις το Γενάρη του 2012 και το PC Master. Παλαίμαχος των adventures, πλέον μοιράζω τον gaming χρόνο μου μεταξύ MMO, RPG (κάθε είδους) και Shooters. Email:  [email protected] Follow me: Facebook | Twitter | SteamID: Kuivamaa

One Comment

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL