REVIEWS

SERPENT IN THE STAGLANDS

Ο Joe και η Hannah, που λέτε, ήταν ένα ευτυχισμένο ζευγάρι. Η μεγάλη τους αγάπη ήταν η τεχνολογία και κυρίως τα video games. Ο Joe δούλευε σαν σχεδιαστής και η Hannah ήταν προγραμματίστρια και web designer. Σαν ζευγάρι λοιπόν κι ενώ όλα πήγαιναν κατ’ ευχή, αποφάσισαν να ιδρύσουν μια μικρή εταιρεία οι δύο τους. Την ονόμασαν Whalenought Studios και μετά από πολλές προσπάθειες και αγώνα κατάφεραν να κυκλοφορήσουν δύο games, τα Isle of Bxnes (για Android συσκευές) και Bridge to the Moon. Έλα όμως που το σαράκι τους έτρωγε και ήθελαν να δημιουργήσουν κάτι ακόμη μεγαλύτερο και πιο εντυπωσιακό… ήρθε η ώρα για Kickstarter! Το νέο τους πόνημα είχε την ονομασία Serpent in the Staglands και μέσα από την καμπάνια του διαφημίστηκε σαν το old school RPG εκείνο που θα συνδύαζε άψογα δύο θρύλους του παρελθόντος: το Baldur’s Gate και το Darklands. Συγκέντρωσαν το ποσό των 28.000 δολαρίων και το μεγάλο τους όνειρο έγινε πραγματικότητα. Κάπου εδώ μπαίνω εγώ στην ιστορία και σας καλώ να με ακολουθήσετε σε ένα ταξίδι μέσα από τα σκοτεινά Staglands.

Το Serpent in the Staglands μας τοποθετεί στον fantasy κόσμο του Vol που δανείζεται αρκετά στοιχεία από την Τρανσυλβανία του μεσαίωνα. Αναλαμβάνουμε το ρόλο ενός θεού ονόματι Necholai, ο οποίος αποφασίζει να πάρει θνητή μορφή και να συμμετάσχει στους εορτασμούς των θνητών για το moonlit festival. Όταν όμως έρχεται η στιγμή να επιστρέψει στον κόσμο των θεών, ένα ανυπέρβλητο μαγικό τείχος εμποδίζει το πέρασμά του από το portal που ο ίδιος είχε δημιουργήσει. Σύμμαχός μας είναι ο Erlein, ο ιερέας του ναού (αφιερωμένου σε εμάς παρακαλώ!) που βρισκόμαστε, και ταυτόχρονα ο μοναδικός που γνωρίζει την πραγματική μας υπόσταση. Αφού μας φυγαδεύσει και μας προτείνει ορισμένους πιστούς συμμάχους, μας αφήνει με τη θνητή μας μορφή σε ένα ταξίδι στα Staglands για την ανακάλυψη της αλήθειας. Σαν ένας απλός έμπορος και σε ένα εύθραυστο σώμα, άγνωστος μεταξύ αγνώστων, ξεκινάμε μια περιπέτεια δίχως επιστροφή…

Serpent 01Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να κρύβεται βαθιά μέσα σε έναν σκαμμένο τάφο…

Η πρωτοτυπία στο σενάριο είναι δεδομένη από τα πρώτα λεπτά ενασχόλησης με τον τίτλο. Είμαστε θεοί κι όμως δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τις πανίσχυρες δυνάμεις μας. Αφού απαντήσουμε σε μερικές ερωτήσεις που ορίζουν την θεϊκή μας προέλευση, συνεχίζουμε στη δημιουργία του χαρακτήρα μας. Ναι, ο Necholai πρέπει να επιλέξει τη μορφή που θα έχει βαδίζοντας ανάμεσα στους υπόλοιπους θνητούς και μάλιστα όχι ανάμεσα στις γνωστές και “ξεπερασμένες” fantasy φυλές. Εδώ έχουμε τους Ameythevians με το χαρακτηριστικό μωβ δέρμα και τα ξωτικίσια αυτιά, τους λευκόδερμους Varuchov που αποτελούν τους καλύτερους και πιο αξιόπιστους μεταλλωρύχους του κόσμου και τους Lachovinians που κατά βάση αποτελούν μια βάρβαρη και άνομη φυλή. Την πεντάδα των λαών του κόσμου του Vol συμπληρώνουν οι Taratoriths που κατάγονται από τις τεράστιες ερήμους του βορρά και οι Pasaarens που αποτελούν τους καλύτερους hunters και ζουν σε μητριαρχικές κοινότητες. Κάθε φυλή μας δίνει και τρία διαφορετικά traits να επιλέξουμε, με τα αντίστοιχα bonus στα στατιστικά μας.

Επιλογή κλάσης δεν υφίσταται. Το παιχνίδι είναι classless και μας δίνει τη δυνατότητα να χτίσουμε χαρακτήρες ανάλογα με τον τρόπο παιχνιδιού που επιθυμούμε. Αρχικά έχουμε 2 πόντους να βάλουμε στα κύρια stats μας (Intelligence, Dexterity, Strength, Occult και Perception) και άλλους 2 που τους τοποθετούμε σε κάποια από τα τρία βιβλία War, Spell και Aptitude. Το War Book περιλαμβάνει skills που αφορούν μάχη κάθε είδους, το Spell Book είναι γεμάτο από αρκούντως πρωτότυπα spells και τέλος το Aptitude Book μας επιτρέπει να βάλουμε πόντους σε skills που επηρεάζουν τους τρόπους που αλληλεπιδρούμε με το περιβάλλον και τους χαρακτήρες του κόσμου. Η δημιουργία χαρακτήρα είναι πλούσια, ενδιαφέρουσα και περέχει πληροφορίες και αριθμούς για κάθε στατιστικό, ξόρκι ή ability που μας ενδιαφέρει. Σημειώστε εδώ πως μπορούμε να δημιουργήσουμε έως και τέσσερις ακόμη χαρακτήρες, ολοκληρώνοντας έτσι ένα party πέντε ατόμων ή να περιηγηθούμε μόνοι στον κόσμο αναζητώντας συμμάχους. Αν όμως κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού διώξουμε έναν από τους χαρακτήρες που δημιουργήσαμε στο ξεκίνημα, αυτός θα χαθεί για πάντα κάτι που δε συμβαίνει με τους NPCs που συναντάμε και προσλαμβάνουμε.

Το Serpent in the Staglands λειτουργεί και συμπεριφέρεται σαν ένας κλασικός κλώνος party based παιχνιδιών ρόλων. Κινούμαστε στο περιβάλλον, συγκεντρώνουμε αντικείμενα, ανακαλύπτουμε νέες περιοχές, πολεμάμε και βελτιώνουμε τις δυνάμεις και τα χαρακτηριστικά της ομάδας μας. Κι εδώ όμως ο τίτλος προσφέρει μια τελείως διαφορετική οπτική στο χώρο, πάντα με old school καταβολές, σε σχεδόν κάθε τομέα του gameplay.

Serpent 02Κάπως έτσι κινούμαστε στον κόσμο του Vol…

Αρχικά θα προξενήσει ιδιαίτερη εντύπωση η απουσία log και quest book στα οποία καταγράφονται πληροφορίες και αποστολές. Αντί αυτών έχουμε διαθέσιμο ανά πάσα στιγμή ένα journal στο οποίο μπορούμε να κρατάμε σημειώσεις. Το παιχνίδι μας αφήνει τελείως μόνους. Δε μας παίρνει από το χεράκι για να μας υποδείξει ποιος NPC μας έδωσε το quest, που πρέπει να πάμε και τι οφείλουμε να κάνουμε. Θα ανακαλύψουμε σημειώματα, χάρτες με υποδείξεις, κρυμμένα μηνύματα… από εκεί και πέρα όμως η αναζήτηση και εύρεση του επόμενου βήματος είναι καθαρά δική μας υπόθεση. Το journal (ή ακόμη καλύτερα ένα κομμάτι χαρτί κι ένα μολύβι!) θα γίνει η δεύτερη φύση μας. Μπορεί να ακούγεται εξωπραγματικό -ίσως και “πρωτόγονο”- για τους νεότερους κυρίως παίχτες, αλλά προσωπικά λάτρεψα τον συγκεκριμένο μηχανισμό.

Οι “ελλείψεις” δε τελειώνουν εδώ. Στο Serpent in the Staglands δεν υφίσταται ούτε χάρτης (εντάξει νεαρέ gamer που λιώνεις στον υπολογιστή σου με το Witcher και το Dragon Age, μπορείς να σταματήσεις εδώ την ανάγνωση αυτού του άρθρου). Στις περιοχές που κινούμε το party μας απλά μπορούμε να κάνουμε ένα υποτυπώδες zoom ενώ η μετακίνηση από τη μια περιοχή στην άλλη γίνεται μέσω του χάρτη του κόσμου κάνοντας click στο αριθμημένο τετράγωνο που επιθυμούμε. Φυσικά τα αριθμημένα αυτά τετράγωνα δε γνωρίζουμε σε τι αντιστοιχούν γιατί ο χάρτης δεν έχει ονόματα και υποδείξεις. Οι πληροφορίες που αποκτούμε αποτελούν και τον μοναδικό μας μπούσουλα: μαθαίνουμε ότι η πόλη Corem είναι στο νότο αλλά όχι σε ποιο τετράγωνο του χάρτη υπάρχει. Στη συνέχεια βρίσκουμε ένα χάρτη θησαυρού με ένα τεράστιο Χ λίγο πιο βόρεια από την Corem. Υπολογίζουμε περίπου που πέφτει και αρχίζουμε την εξερεύνηση. Η αίσθηση ενός πραγματικού open world παιχνιδιού δεν ήταν ποτέ μα ποτέ τόσο μοναδική όσο εδώ.

Η μάχη είναι real time κι έχουμε η δυνατότητα pause για να μελετήσουμε και να οργανώσουμε τις κινήσεις μας. Για κάθε επίθεση και spell “πέφτουν” στο τραπέζι τα αντίστοιχα ζάρια όπως σε κάθε κλασικό RPG που σέβεται τον εαυτό του. Βεβαίως σημαντικό ρόλο παίζουν οι πόντοι που έχουμε μοιράσει σε abilities, stats και spells ώστε να αυξάνουμε συνεχώς τις πιθανότητες επιτυχίας. Ανοίγοντας το character sheet μπορούμε ανά πάσα στιγμή να δούμε τους πλήρεις μαθηματικούς τύπους υπολογισμού του hit chance, spell potency, cast speed κλπ. Οι λάτρεις των υπολογισμών θα βρουν τον παράδεισό τους και σε κάθε level up θα στύβουν το κεφάλι τους για τον διαμοιρασμό των νεοαποκτηθέντων πόντων ώστε να δημιουργήσουν τον απόλυτο χαρακτήρα.

Serpent 03Παρατηρήστε τον caster που άνετος κάνει channeling ένα healing spell στο tank της ομάδας… κλασική στρατηγική!

Στο παιχνίδι τα νέα spells και abilities ξεκλειδώνουν με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Τόσο το War όσο και το Spell book αποτελούνται από τρεις σελίδες, καθεμιά από τις οποίες αντιστοιχεί και σε ένα επίπεδο abilities/spells. Ό,τι υπάρχει στην πρώτη σελίδα είναι ξεκλείδωτο εξαρχής, ενώ για να ανοίξουμε τις επόμενες σελίδες αρκεί να ανεβάσουμε τα αντίστοιχα stats. Για παράδειγμα το δεύτερο επίπεδο μαγείας θα ξεκλειδώσει όταν το άθροισμα του Intelligence και Occult είναι 26 ενώ όταν φθάσει στο 32, το τρίτο επίπεδο θα είναι πλέον διαθέσιμο σε εμάς. Για το War book ισχύει κάτι αντίστοιχο αθροίζοντας τα Strength και Dexterity. Μονάχα το Aptitude book διαφοροποιείται καθώς απλά βάζουμε πόντους στα Harbinger, Nobility, Woodwise, Philosophy, Linguistics και Herbology. Εννοείται πως για το κάθε τι υπάρχει αναλυτική και πλήρης περιγραφή μέσα στο παιχνίδι. Θεωρώ πως το όλο σύστημα λειτουργεί εξαιρετικά και επιτρέπει τη δημιουργία ιδιαίτερων χαρακτήρων που ανταποκρίνονται με διαφορετικό τρόπο στις καταστάσεις που συναντούμε.

Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στο σύστημα μαγείας και στο πως ακριβώς λειτουργεί. Ένας χαρακτήρας με τους κατάλληλους πόντους στα Intelligence και Occult μπορεί να χρησιμοποιήσει spells. Εφόσον έχει ξεκλειδώσει ένα επίπεδο μαγείας όλα τα ξόρκια στο επίπεδο αυτό είναι διαθέσιμα και απλά η προσθήκη πόντων σε αυτά τα ενδυναμώνει. Δεν υπάρχει κανένας περιορισμός στην εκτέλεση των διαφόρων ξορκιών, όπως για παράδειγμα στο σύστημα με τα slots του Dungeons & Dragons ή στη χρήση mana pools άλλων RPGs. Καστάρουμε ό,τι θέλουμε, όποτε το θέλουμε απλά και όμορφα. Για να εξισορροπηθεί όμως η κατάσταση και να μην καταστεί η μαγεία overpowered, τα περισσότερα spells είναι channeling και χρειάζονται αρκετό χρόνο για να χρησιμοποιηθούν και να ενεργήσουν. Το σύστημα λειτουργεί πανέξυπνα αφού μπορούμε πριν από μια μάχη να αρχίσουμε να καστάρουμε τα ξόρκια που θέλουμε (των οποίων το channeling δεν πρόκειται να σταματήσει ποτέ) και μετά να ξεκινήσουμε να πολεμούμε. Έτσι γλιτώνουμε άπειρο micromanagement και τη χρήση pause κατά τη διάρκεια της μάχης.

Serpent 04Οι πόλεις σφύζουν από ζωή και ενδιαφέροντες NPCs… και παπάκια! Πολλά παπάκια! Ατέλειωτα παπάκια!

Το παιχνίδι είναι τεράστιο και απαιτεί πλήρη αφοσίωση και εκμετάλλευση των πληροφοριών που ανακαλύπτουμε. Κάθε νέο μέρος το οποίο επισκεπτόμαστε έχει κάτι να προσφέρει: ένα νέο εχθρό, ένα πρωτότυπο αντικείμενο, έναν ιδιαίτερο NPC να προσλάβουμε στην ομάδα μας. Δεν υπάρχει σωστός και λάθος τρόπος για να παίξει κανείς το Serpent in the Staglands. Ακόμα και το “ιδιαίτερο” κτίσιμο ενός χαρακτήρα δε θα μας φέρει ποτέ σε αδιέξοδο αφού υπάρχουν περισσότερες από μία λύσεις για να αντιμετωπίσουμε καταστάσεις και εμπόδια. Μπορούμε να κάνουμε pull εχθρούς μέσα στην πόλη ώστε να μας βοηθήσουν στη μάχη οι φρουροί (με τον κίνδυνο να πεθάνουν για πάντα διάφοροι άτυχοι NPCs… ο θάνατος είναι μόνιμος στον κόσμο του Vol!), να σκοτώσουμε χαρακτήρες που μας φαίνονται ύποπτοι ανακαλύπτοντας παράξενα σημειώματα στα κουφάρια τους, να τοποθετήσουμε παγίδες, να παίξουμε τυχερά παιχνίδια κερδίζοντας χρήματα, να πάρουμε μέρος σε ανταγωνισμούς ανάμεσα σε guilds… το Serpent in the Staglands προσφέρει έναν υπέροχο και ελεύθερο κόσμο να κινηθούμε και να δράσουμε! Μπορώ να γράφω για δεκάδες ώρες μικρές ή μεγαλύτερες λεπτομέρειες που ανακάλυψα στο παιχνίδι κατά τη διάρκεια της ενασχόλησής μου με αυτό. Να αναφέρω τους εχθρούς που φέρονται ιδιαίτερα έξυπνα βουτώντας σε τρύπες για να εμφανιστούν αργότερα σε άλλες, γειτονικές ή για τις παράξενες πόρνες που συνάντησα σε οίκο ανοχής και ζήτησαν να πληρώσω για την ελευθερία τους σε αντάλλαγμα προσφοράς των εξαιρετικών rogue-like ικανοτήτων τους; Κάθε γωνία του Serpent in the Staglands κρύβει μυστικά που θα ανακαλύψετε και δύσκολες αποφάσεις που πρέπει θα λάβετε. Για κάθε απόφαση όμως υπάρχει και η ανάλογη συνέπεια… αυτό μην το ξεχάσετε ποτέ!

Σε ένα τόσο μεγάλο παιχνίδι όμως είναι λογικό να υφίστανται και αρκετά bugs. Μάλιστα το Serpent in the Staglands, δυστυχώς βρίθει από δαύτα. Ο Joe και η Hannah όμως κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους ώστε το παιχνίδι να γίνει polished το ταχύτερο δυνατό. Φανταστείτε ότι μέσα σε 10 ημέρες που ασχολούμαι με το παιχνίδι, υπήρξαν 6 νέα updates! Συνάντησα αρκετά μικροπροβλήματα, κανένα όμως που να είναι game breaking. Ονόματα χάνονται από τα saved games, εχθροί γίνονται revive στο σημείο που είχα κάνει save και τους είχα εξολοθρεύσει πριν λίγο μετά από load, ένα μέλος της ομάδας μου εμφανίζεται σε άλλη θέση του χάρτη όταν μπαίνω σε μια νέα περιοχή… καταλάβατε γενικώς τι συμβαίνει. Μικροπράγματα αλλά αρκετά για να δημιουργήσουν εκνευρισμό και ένα μικρό άγχος (αν και το εξαιρετικό quick save είναι φύλακας άγγελος), χωρίς όμως να είναι ικανά να αμαυρώσουν την εξαιρετική εικόνα του τίτλου.

Serpent 05Δείγμα του character sheet του χαρακτήρα μας.

Η old school RPG renaissance των τελευταίων μηνών με παιχνίδια όπως τα Pillars of Eternity και Lords of Xulima μόλις βρήκε έναν νέο ισχυρό σύμμαχο με όλα τα φόντα να εξελιχθεί σε δυναμικό ανταγωνιστή. Είναι σαφές ότι το Serpent in the Staglands απευθύνεται σε σκληροπυρηνικούς role playing gamers που έχουν γαλουχηθεί με παιχνίδια της δεκαετίας του 90. Τόσο τα retro γραφικά όσο και η υπερβολική δυσκολία του τίτλου (ειδικά στο ξεκίνημα!) θα αποτρέψει τους νεότερους παίχτες από την απόκτησή του. Το Serpent in the Staglands όμως αποτελεί ένα διαμάντι και ένα μικρό θαύμα: χαμηλό budget και δύο μόνο άτομα στα credits αλλά πολύ μεράκι, λεπτομέρεια, εξαιρετικό σύστημα RPG κανόνων και ένας υπέροχος, μαγικός, μοναδικός κόσμος… έτσι πρέπει να φτιάχνονται τα video games που τόσο αγαπάμε!

Pros

  • Τεράστιος, μαγικός και πραγματικά ανοιχτός κόσμος.
  • Μεγάλη διάρκεια.
  • Εξαιρετικό rule system στην ανάπτυξη των χαρακτήρων, τη μαγεία και τη μάχη.
  • Πραγματικό σκληροπυρηνικό old school RPG…

Cons

  • … που σημαίνει αυτομάτως ότι οι νεότεροι παίχτες πρέπει να μείνουν μακρυά!
  • Αρκετά bugs (που ευτυχώς διορθώνονται πολύ σύντομα).

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 90%

90%

Νίκος Καλαγκιάς

Ο Νίκος είναι ένας gamer που τον χαρακτηρίζουν δύο απλές λέξεις: "Ατσάλι" και "Φωτιά". Ναι, καλά καταλάβατε. Οτιδήποτε video game έχει μέσα το fantasy/μεσαιωνικό στοιχείο έχει και το όνομα του γραμμένο επάνω. Ασχολείται κυρίως με RPGs και strategies ενώ ποτέ δε θα πει όχι και σε καλογυαλισμένους hack 'n slash fantasy τίτλους. Εκεί που το πολεμικό κέρας ηχεί, εκεί που το ατσάλι συναντά το ατσάλι, εκεί που το θάρρος και ο ηρωισμός ξεπερνούν τα πάντα και η θυσία του αδελφού εξυψώνει τα πολεμικά ιδανικά... θα βρείτε και τον Νίκο δίπλα με ένα gamepad στο χέρι να ουρλιάζει: "Chaaaarge!"

16 Comments

  1. Και μόνο από το όνομα και το λογότυπο, ο εν λόγω τίτλος με είχε γοητεύσει. Χαίρομαι ιδιαιτέρως που διαβάζω πως και το περιεχόμενο ανταποκρίνεται πλήρως στην αρχική εντύπωση. Έτσι όπως με πάει η καταραμένη Άλφα Ζήτα, θα το παίξω κάπου το 2019 σε έρημο νησί, αλλά ας είναι. Πρέπει να αξίζει 🙂

  2. Μπράβο ρε Νίκο, πολύ ωραίο κείμενο! 😀
    To παιχνίδι φαίνεται να είναι (σχεδόν) όπως το περίμενα. Θα το είχα πάρει ήδη αν ήθελα κάτι “βαρύ” αυτή την χρονική περίοδο.
    Βουρ στις ερωτήσεις
    1. Το channeling είναι το casting time άλλων rpg;
    2. Party members υπάρχου αρκετοί; Έχουν προσωπικές ιστορίες;
    3. Ελευθερία στις ενέργειες του παίκτη υπάρχει π.χ. μπορείς να κλέψεις ή να σκοτώσεις οτιδήποτε και οποιονδήποτε;
    4. Random encounters κατά το ταξίδι στον κεντρικό χάρτη υπάρχουν;
    5. Όταν λες ότι δεν υπάρχει quest log, πρέπει να σημειώνεις τα πάντα με το χέρι (ονόματα npcs, τι ζητάνε, τοποθεσία κτλ.); Επίσης δε καταγράφονται σημαντικά γεγονότα σε στυλ recap (βλ. Pillars);
    EDIT:
    6. Τα γραφικά κάνουν ομαλό scale σε full screen και 1080p ή θα έχω πονοκέφαλο στην προσπάθεια να εστιάσω στις λεπτομέρειες;

  3. Το συγκεκριμένο rpg μου το υπέδειξε ένας συνάδελφος. Δεν είναι όμως για καλοκαίρι με ζέστες και περιορισμένες ώρες μπρος στο pc. Είναι για χειμώνα, κρύο καιρό μια κούπα καφέ και ένα σημειωματάριο δίπλα από το πληκτρολόγιο. Τότε θα το ευχαριστηθείς.

  4. 1. Περίπου. Θέλει κάποιο χρόνο να εκτελεστεί πχ ένα healing spell. Μόλις αρχίσει να λειτουργεί κάνει channel, δηλαδή καθώς περνάει ο χρόνος συνεχίζει να healάρει.
    2. Ελάχιστα πράγματα. Περισσότερο έχουν “προσωπικότητες” και αντιδρούν με ποικίλους τρόπους σε καταστάσεις.
    3. ΝΑΙ!!!!!!!!!!! 🙂 (με τις ανάλογες επιπτώσεις βέβαια)
    4. Ναι.
    5. Τίποτα. Καταγράφονται οι πρόσφατοι μόνο διάλογοι, αλλά δε βοηθά και πολύ. Πάρε τετράδιο. 🙂
    6. Μια χαρά θα είσαι.

  5. Ρε παιδιά μήπως να σταματούσατε να κάνατε reviews σε καλά rpgs μέχρι να βρω περισσότερο χρόνο ή να μειωθεί το backlog; Δηλαδή ντροπή από ένα σημείο και μετά. Σκεφτείτε και τους συνανθρώπους σας!! :p

    btw το παιχνίδι έχει και ένα εκτενές demo για όποιον θέλει να δει πιο άμεσα περί τίνος πρόκειται.

  6. Πρώτα πρώτα συμφωνώ με τύριον. Λυπηθείτε μας.
    Εξαιρετικότατο review Νίκο. Και επειδή οι όποιες επιπλέον μου απορίες καλύφθηκαν απ’ τον ανταν, θα επισημάνω μια μικρή παράλειψη. Το παιχνίδι υπάρχει και στο gog.
    Επίσης, μιας και το ανέφερες και στο κείμενο σου, ελπίζω και σε review για το Lords of Xulima.
    Κλείνω όπως ακριβώς έκλεισες κι εσύ.
    έτσι πρέπει να φτιάχνονται τα video games που τόσο αγαπάμε!

  7. Η πλάκα είναι πως με τον έναν ή τον άλλο τρόπο καταλήγουμε να αναφερόμαστε στο Codex έστω και φευγαλέα όταν ασχολούμαστε με κάποιον τίτλο της ιδιοσυγκρασίας τους, όπως το Age of Decadence ή το Underrail 😛

    Lurkαρα εκεί για ένα διάστημα 2002-2003 θυμάμαι, ωραίες εποχές… και όλα τα thread κατέληγαν σε εικόνες goatse.

  8. Φαίνεται να υλοποιεί τρομερές ιδέες, ακριβώς όμως αυτές οι επιτηδευμένες ελλείψεις στο HUD σημαίνουν ότι το παιχνίδι μας ζητά σημαντικά παραπάνω χρόνο. But still, φαίνεται μπόμπα. Και πολύ ωραίο review, εύγε.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Back to top button
elEL