REVIEWS

SKULL AND BONES

Θα ήταν μάλλον ελαφρώς understatement το να αποκαλέσουμε την πορεία δημιουργίας του Skull and Bones… “ταραχώδη”. Το όλο πρότζεκτ σάλπαρε (χεχ) πίσω στο μακρινό 2013 (!) ως expansion για το εξαιρετικό Assassin’s Creed IV: Black Flag, και μέχρι να φτάσουμε στο σήμερα πέρασε από χίλια κύματα (χεχ): μετατροπή σε ένα MMO spin-off, αλλαγή πλεύσης (χεχ) προς ένα survival game στο στυλ του Rust, αλλαγές στην τοποθεσίας δράσης, απανωτές ακυρώσεις και επανεκκινήσεις, υπερβάσεις στο μπάτζετ, ανακοινώσεις για κάτι που έμοιαζε εν τέλει με κανονικό game, νέες καθυστερήσεις και μετακινήσεις της ημερομηνίας κυκλοφορίας. Ως αποτέλεσμα όλης της παραπάνω φουρτούνας (χεχ) το Skull and Bones κατέληξε επιτέλους στα χέρια μας μόλις πριν από λίγες ημέρες, ως ουσιαστικά ένα multiplayer ship-to-ship combat action game με πειρατικό theme.

Προσέξτε την παραπάνω διατύπωση. Παρά το αρκετά προβεβλημένο στοιχείο περί πειρατείας που φαίνεται να διακατέχει το game (το ότι ονομάζεται… Skull and Bones, υποθέτω πως είναι από μόνο του αρκετά ισχυρή ένδειξη), είναι γεγονός πως σε τελική ανάλυση καταλήγουμε να παίζουμε σε αυτό λιγότερο ως “πειρατές” και περισσότερο ως… πλοία.

Skull and Bones ship combat
Ο τομέας των μαχών αναπόφευκτα θυμίζει Black Flag, στο αρκετά πιο ανεπτυγμένο οπτικά προφανώς.

Όταν κάποιος φέρνει στο νου του είτε γενικά κι αόριστα “πειρατές” είτε ειδικότερα τα πιο γνωστά, αγαπημένα και/ή επιτυχημένα games με πειρατική χροιά, υπάρχει μια σειρά από features τα οποία θα χαρακτήριζε ως θεμελιώδη για αυτό το setting. Γρήγορα έρχονται στο νου πχ η Καραϊβική ως πεδίο δράσης, άξεστοι και λερωμένοι ναύτες με ξύλινα πόδια, καλύπτρες στο μάτι και παπαγάλους στον ώμο, Γάλλοι, Ισπανοί, Άγγλοι και Ολλανδοί αποικιοκράτες/στρατιώτες/έμποροι, μάχες με κανόνια μεταξύ πλοίων, ρεσάλτο και μάχες με σπαθιά και πιστόλια πάνω στα ξύλινα καταστρώματα, κυνήγι θησαυρών στις ζούγκλες, απόκτηση πλούτου και σεντούκια που ξεχειλίζουν με χρυσάφι… ίσως και ένα ελαφρύ ή εντονότερο υπερφυσικό στοιχείο, όπως πχ στα Monkey Island games ή στις διάσημες ταινίες με τους Πειρατές της Καραϊβικής. Από όλα αυτά, το Skull and Bones υλοποιεί κυρίως τις μάχες μεταξύ πλοίων, και όλα τα άλλα είτε τα εφαρμόζει απόλυτα υποτυπωδώς, είτε τα προσπερναει τελείως.

Πεδίο δράσης του game είναι η περιοχή του Ινδικού Ωκεανού, από τις ανατολικές ακτές της Αφρικής μέχρι τη δυτική Ινδονησία (στις αρχικες φάσεις του game πίσω στο 2013 επρόκειτο να λάβει χώρα στην Καραϊβική, αλλά αυτό άλλαξε στην πορεία για κάποιο λόγο), στα τέλη του 17ου αιώνα. Με βάση το υποτυπώδες σενάριο ο χαρακτήρας μας είναι επιζήσας ενός ναυαγίου, που καταλήγει να φτάνει σε ένα από τα 2 μεγάλα πειρατικά κέντρα της περιοχής και να κάνει δουλειές για τον εκεί “πειρατάρχη”, κερδίζοντας φήμη και χρήμα παράλληλα. Οι εξίσου υποτυπώδεις αποστολές της κυρίως πλοκής έχουν κυρίως το σκοπό του να μάθουν στους παίκτες τις βασικές πτυχές του gameplay: συλλογή resources και crafting (πλοίων, οπλισμού, φαγητού, εργαλείων για πιο αποτελεσματικό resource gathering), εμπόριο, και, φυσικά, ναυσιπλοΐα και ναυμαχίες.

Skull and Bones resource gathering
Το οποίο resource gathering γίνεται μέσω Quick-Time Events. Για κάποιο λόγο.

Το σκέλος ναυσιπλοΐας και ναυμαχιών θα μπορούσε να χαρακτηριστει υποτυπωδώς ως “Assassin’s Creed Black Flag αλλά χωρίς το Assassin’s Creed”. Εννοώντας αφενός πως οι μάχες είναι τελείως action/arcade παρά έχουν οποιαδήποτε υπόνοια tactical combat (πυροβολούμε τα κανόνια μας και αυτά κάνουν reload μέσα σε 5-6 δευτερόλεπτα, τα εχθρικά πλοία έχουν weak points που αν καταστραφούν προξενούν μεγαλύτερη ζημιά, αν πέσουν τα Hull Points του πλοίου μας τότε απλά “τρώμε” ένα repair kit και αυτά αναπληρώνονται), αφετέρου πως είναι πλήρως ανύπαρκτο οποιουδήποτε είδους man-to-man combat – για να κάνουμε ρεσάλτο σε ένα αντίπαλο πλοίο το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε είναι να ρίξουμε τα HP του αρκετά χαμηλά, να πετάξουμε τους γάντζους μας σε αυτό, και τα υπόλοιπα γίνονται αυτόματα μέσα σε 5 δευτερόλεπτα κι εμείς λαμβάνουμε απλά ένα μήνυμα με το ποσοστό του loot που μαζέψαμε ως αποτελεσμα του ρεσάλτου. Ακόμα και αν καταστρέψουμε βέβαια κάποιο πλοίο, το loot που κουβαλάει μετατρέπεται σε βαρελια που επιπλέουν βολικά πάνω από το ναυάγιο και μπορούν να συλλεχθούν με ένα απλό κουμπί, αλλά τουλάχιστον το Boarding προσφέρει κάποιο μικρό bonus στο Loot ώστε να έχει και κάποιο νόημα.

Όμοια απουσία swordfighting ισχύει και για τις λεηλασίες στις πάσης φύσεως βάσεις στη στεριά. Εμείς απλά εκκινούμε το Plunder με το κατάλληλο κουμπί, και μετά πρέπει να καταστρέψουμε με το πλοίο μας τους αμυντικούς πύργους και τις εχθρικές θαλάσσιες ενισχύσεις ενώ το πλήρωμά μας αυτόματα συγκεντρώνει loot στη στεριά το οποίο λαμβάνουμε σε 5-6 κλιμακωτά στάδια.

Skull and Bones boarding
Ως έχει, η λειτουργία Boarding καταφέρνει περισσότερο να αποσπάει την προσοχή απο την ένταση των μαχών παρά να προσφέρει ιδιαίτερες συγκινήσεις.

Ουσιαστικά το παραπάνω αποτελεί και τον πυρήνα του gameplay loop για τη συντριπτική διάρκεια του παιχνιδιού (υπαρχει μια μικρή διαφοροποίηση όταν φτάσουμε στο endgame, όπως θα δούμε παρακάτω). Το 95% του χρόνου μας στο Skull and Bones το περνάμε κουμαντάροντας το πλοίο μας, ενώ ομοίως η πλειοψηφία των διαθέσιμων main/sidequests αφορούν την επίθεση σε εχθρικά πλοία και/ή φρούρια, τη συγκέντρωση συγκεκριμένου είδους resources/commodities και τη μεταφορά τους προς την υποδειχθείσα τοποθεσία στον κόσμο. Το υπόλοιπο 5% που περνάμε στις ανά τον κόσμο βάσεις στη στεριά αφορά κυρίως το σκέλος του “downtime”, δηλαδή την αγορά/πώληση εξοπλισμού και commodities, το craftάρισμα, την ανάληψη νέων missions ή το customization του πλοίου και του χαρακτήρα μας.

Υπάρχει και ένα υποτυπώδες (σαν πολλές φορές δεν καταλήγω να γράφω αυτή τη λέξη;) σκέλος treasure hunting, το οποίο επίσης λαμβάνει χώρα στη στεριά. Αποκτώντας κάποιο treasure map κυρίως ως loot, επισκεπτόμαστε την τοποθεσία που υπονοεί με βάση κάποια υποτυπώδη clues (“η τοποθεσία βρίσκεται ΝΔ του Χ μέρους”, ενώ παράλληλα παρέχεται και φωτογραφία με το art της σωστής τοποθεσίας το οποίο art μπορούμε να δούμε και browsάροντας τοποθεσίες στον world map, δηλαδή πρέπει να είναι χαζός κάποιος για να μη καταλάβει το σωστό μέρος) και μόλις φτάσουμε εκεί και βρούμε το “X marks the spot” σημείο (το οποίο φωτοβολείται βολικά με μια δέσμη φωτός μόλις το πλησιάσουμε), κυριολεκτικά πατάμε F για να ξεθάψουμε το σεντούκι.

Skull and Bones treasure
Ακριβώς όπως στην πραγματική ζωή!

Η συντριπτική πλειοψηφία των παραπάνω γίνεται σε PVE περιβάλλον, με τα μοναδικά PVP instances να αφορούν συγκεκριμένα world events τα οποία οι παίκτες μπορούν να κάνουν join οικειοθελώς. Αυτό ευτυχώς αλλάζει κάπως μόλις ανεβάσουμε το πειρατικό rank μας αρκετά ώστε να ξεκλειδώσουμε το endgame σκέλος. Στο πλαίσιο αυτού όλες οι στεριανές τοποθεσίες του κόσμου γίνονται τρόπον τινά nodes παραγωγής special currency (“Pieces of Eight”), και ανά διαστήματα της μισής ή μίας ώρας ξεκινάνε παγκόσμια PVP events “Hostile Takeover” στα οποία πρέπει να πολεμήσουμε με άλλους παίκτες αλλά και PVE εχθρούς για να θέσουμε την εκάστοτε τοποθεσία υπό τον έλεγχό μας.

Το currency που παράγεται στις υπό την κατοχή μας τοποθεσίες δεν αποταμιεύεται αυτόματα, αλλά πρέπει να το συλλέξουμε manually εκεί και μετά να το μεταφέρουμε (χωρις fast travel) πίσω στα κεντρικά. Ενίοτε αυτό εκκινεί και μερικά ενδιαφέροντα PVP events, του στυλ να δεχθούμε να γίνουμε PVP στόχοι για τη διάρκεια του ταξιδιού της επιστροφής και αν καταφέρουμε να φτάσουμε ασφαλείς τότε να τσεπώσουμε τα διπλάσια χρήματα, με υπαρκτό βέβαια τον κίνδυνο να μας εξολοθρεύσει κάποιος και να τσεπώσει τα coins για τον εαυτό του.

Αυτό το currency επίσης χρησιμοποιείται για να αγοραστούν τα ισχυρότερα crafting recipes του παιχνιδιού, για να αναβαθμιστούν περαιτέρω οι σταθμοί (ώστε πχ να παράγουν περισσότερα pieces ή να αυξηθεί το cap των pieces που μπορούν να αποθηκευτούν εκεί πριν χρειαστεί να τα “αδειάσουμε”), ή για να ξεκλειδωθούν διαφόρων ειδών κλιμακωτά perks που βοηθούν την όλη διαδικασία. Τα ποσά αυτού του currency που συγκεντρώνουμε είναι και το κριτήριο βάσει του οποίου τοποθετούμαστε στα Leaderboards του Skull and Bones, και με βάση το rank μας σε κάθε σεζόν αποκτούμε διαφόρων ειδών καλούδια. Προφανώς μόλις λήγει η κάθε σεζόν τότε η κατοχή όλων των σταθμών γίνεται reset και πρέπει να ξεκινήσουν όλα από την αρχή.

Skull and Bones endgame Empire map
Το όλο endgame είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες πτυχές του τίτλου, για όσους ενδιαφέρονται για αυτό το στυλ gameplay έστω.

Σε γενικές γραμμές θα χαρακτήριζα το Skull and Bones ένα αρκετά “safe” πειρατικό παιχνίδι. Αν και Multiplayer τίτλος, σε καμία περίπτωση δεν τοποθετεί τον παίκτη σε καταστάσεις PVP κινδύνου παρά μόνον αν το δεχθεί ο ίδιος κάνοντας join σε συγκεκριμένα events. Ακόμα και η απεικόνιση της πειρατείας είναι αρκετά ασφαλής και “Netflix” στο στυλ, με τους πειρατές να εμφανίζονται λιγότερο ως άξεστοι ληστές και παρτάκηδες και περισσότερο ως “ελευθεριακοί προασπιστές της ντόπιας κουλτούρας και πολέμιοι του καπιταλισμού και της αποικιοκρατίας” (φράσεις που αναφέρονται ρητά τόσο στην εισαγωγή του game όσο και στις ομιλίες διαφόρων NPCs), με ό,τι συνεπάγεται αυτό.

Ως αποτέλεσμα του ταλαίπωρου κύκλου δημιουργίας του, είναι σαφές πως το game μετά από κάποια φάση “βγήκε απλά για να βγει επιτέλους” και να μπορέσει η Ubisoft να αφιερώσει πόρους σε άλλα projects, και ως εκ τούτου υποφέρει από μια μικρή κρίση ταυτότητας. Όπως εύστοχα δηλώνουν στην κεντρική τους σελίδα οι δημιουργοί του επίσης πρόσφατου Helldivers 2, “a game for everyone is a game for no one”, και το Skull and Bones στην τελική του μορφή αφήνει αυτήν ακριβώς την αίσθηση πως προσπαθεί να είναι πολλά πράγματα για πολλούς αλλά τα περισσότερα εξ αυτών υλοποιούνται (ΜΑΝΤΕΨΤΕ ΤΗ ΛΕΞΗ) υποτυπωδώς, καταλήγοντας έτσι να είναι “λίγο απ’όλα”.

Είναι μεν πειρατικό game, αλλά μόνο αρκετά πειρατικό ώστε να χρωματίσει το σκέλος ship-to-ship combat που είναι ο πυρήνας του (και για να πουλήσει τα αντίστοιχα cosmetics στο in-game store προφανώς), και χωρίς άλλες ιδιαίτερες προεκτάσεις στο gameplay. Είναι μεν PVP, αλλά μόνο αρκετά PVP ώστε να δικαιολογήσει τον χαρακτηρισμό του ως Multiplayer game. Έχει μεν σκέλος treasure hunting γιατί “δε γίνεται game για πειρατές χωρίς κυνήγια θησαυρού), αλλά αυτό υλοποιείται με τον πλέον (ΠΑΜΕ) υποτυπώδη και απλοϊκό τρόπο. Υπάρχουν PVE events που προσφέρουν υψηλή πρόκληση και πολύτιμα rewards, αλλά αυτά είναι ελάχιστα στον αριθμό και γρήγορα καταλήγουν επαναλαμβανόμενα. Και αυτό μπορεί να ειπωθεί για το σύνολο σχεδόν των features του.

Crafting ships in Skull and Bones
Τα προς το παρόν 9 διαθέσιμα πλοία που μπορούμε να craftάρουμε και να πιλοτάρουμε διαχωρίζονται σε “Tank/DPS/Support” ανάλογα με τα stats και τα perks τους, σε μια προσπάθεια να ισχυροποιηθεί ο co-op χαρακτήρας.

Ως υπόθεση εργασίας μπορώ να σκεφτώ πολλά πράγματα που θα μπορούσαν να είχαν υλοποιηθεί στο game ώστε να προσδώσουν μεγαλύτερο βάθος, χαρακτήρα, και/ή παράγοντα πρόκλησης. Θα μπορούσε να γίνει αποκλειστικά φουλ PVE singleplayer ή PVP multiplayer χωρίς μεσοβέζικες λύσεις (ή έστω singleplayer με την ύπαρξη φουλ PVP servers). Θα μπορούσε να αποκτήσει βαθύτερο σύστημα Reputation ώστε οι πράξεις μας στο game να έχουν μια υπαρκτή επίπτωση, και έτσι πχ αν σακατεύουμε διαρκώς πλοία των Γάλλων τότε αυτοί να μας κυνηγάνε με το που μας εντοπίζουν στις θάλασσες μέχρι να τους εξευμενίσουμε με αποστολές ή με τις κατάλληλες δωροδοκίες (ως έχει στο game, αν εξαγριώσουμε πχ τους Γάλλους τότε το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να πλεύσουμε κάπου μακριά και απόμερα, και αυτόματα γινόμαστε Neutral ξανά μέσα σε λίγα λεπτά). Θα μπορούσε επίσης να έχει αληθινά dynamic σύστημα οικονομίας με τις τιμές των commodities να καθορίζονται με βάση τις αγοραπωλησίες των παικτών και ελλείψεις/ανάγκες που δημιουργούνται από τις διενέξεις μεταξύ των factions (ως έχει, οι τιμές των προϊόντων αυξομειώνονται περιστασιακά μεν, αλλά με τρόπο πλήρως random). Αλλά αυτή η συζήτηση είναι καθαρά φιλολογική, καθώς το game είναι αυτό που είναι.

Skull and Bones sailing in pretty scenery
Κάποιος μπορεί να κατηγορήσει το Skull and Bones για πολλά πράγματα, αλλά άσχημο δε μπορεί να το πει για κανένα λόγο.

Αυτό που είναι το Skull and Bones στη μορφή που ήρθε εν τέλει στα χέρια μας δεν είναι και ΑΠΟΛΥΤΩΣ μέτριο η αλήθεια είναι. Προφανώς η πρώτη εντύπωση δημιουργείται από τον εικαστικό τομέα ο οποίος είναι πανέμορφος, τόσο στη στεριά όσο και στις ανοιχτές θάλασσες. Έπειτα η ναυσιπλοΐα και οι μηχανισμοί της (αέρας, καιρικές συνθήκες, ταχύτητα, και το πώς επηρεάζουν αυτά τον έλεγχο των πλοίων) είναι άρτια υλοποιημένη και σχεδόν χαλαρωτική θα έλεγα, ενώ το ship-to-ship combat ειδικά προς τα τέλη του game και απέναντι σε ισχυρούς PVE ή PVP αντιπάλους είναι σίγουρα διασκεδαστική εμπειρία. Και τα PVP events από μόνα τους μπορούν να προσφέρουν εντονότατες συγκινήσεις. Παίζοντας το game 2-3 μέρες νωρίτερα από το πλήρες release λόγω του review code είχα συναντήσει έναν αρκετά άδειο κόσμο η αλήθεια είναι και μπορούσα να ολοκληρώνω τα PVP events πρακτικά μόνος μου, χθες ωστόσο μπήκα σε αντίστοιχα events με τη συμμετοχή άλλων παικτών και μπορώ να πω πως το καταευχαριστήθηκα, σε σημείο να αφήσω αναστεναγμό ανακούφισης όταν εν τέλει ολοκλήρωσα επιτυχώς το event όντας νικητής. Και ήδη τη στιγμή που γράφω αυτές τις λέξεις νιώθω μια επιθυμία να ξαναμπώ στο game για να συμμετάσχω σε κανένα Hostile Takeover για να επεκτείνω την οικονομική μου αυτοκρατορία και να σκαρφαλώσω στο Leaderboard.

Όντας αυτό που είναι, το game λογικά θα κάνει αίσθηση σε όσους λάτρεψαν τις ναυμαχίες των Assassin’s Creed και επιζητούν ένα game με αυτές ως επικεντρο του gameplay, θα το τσεκάρουν και όσοι θέλουν ένα game με (έστω και “safe”) πειρατικό theme, ή όσοι ψάχνουν έναν αντίστοιχο τίτλο με co-op δυνατότητες ώστε να παίξουν συνεργατικά μαζί με άλλους 1-2 φίλους τους και με αρκετά PVP στοιχεία ώστε να εκτονώσουν την ανταγωνιστικότητά τους και να σκαρφαλώσουν στα Leaderboards. Υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο το game να αναβαθμιστεί ριζικά στο μέλλον (live service γαρ) και να γίνει κάτι περισσότερο εντυπωσιακό και αντάξιο του 10ετούς development cycle του. Αλλά, στην παρούσα μορφή του, τα σημεία στα οποία το Skull and Bones όντως λάμπει μαλλον καταλήγουν να χάνονται μέσα σε μια θάλασσα (χεχ) μετριότητας.


Follow us on Google News

Go to discussion...

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 70%

70%

The Rum is Almost Gone

Το Skull and Bones είναι οπτικά πανέμορφο και ο φρενήρης ρυθμός των ship-to-ship μαχών του μπορεί εν δυνάμει να προσφέρει έντονες PVP και PVE συγκινήσεις. Ωστόσο, ως αποτέλεσμα του ταραχώδους, υπερδεκαετούς κύκλου δημιουργίας του και της συνεπαγόμενης "κρίσης ταυτότητας" του game, τα high points του καταλήγουν να χάνονται μέσα σε μια θάλασσα μετριότητας.

Κώστας Καλλιανιώτης

Αρχαιολόγος/Ιστορικός, RPG Player, Οπαδός των Motörhead, Καταναλωτής Προβατίνας.

Related Articles

Back to top button
elEL