REVIEWS

SOMA

Η εφηβεία φέρνει επαναστατικότητα, τάση για αμφισβήτηση του status quo και διάθεση για ενδοσκόπηση. Τα γηρατειά αποτελούν αφορμή για αναπόληση, αναλογισμό των πράξεων και προετοιμασία για το αναπόφευκτο τέλος. Το κοινό σημείο μεταξύ των δύο φάσεων της ζωής που προλογίζουν και ακολουθούν αντίστοιχα το στάδιο της ενηλικίωσης είναι η επιθυμία, η ανάγκη για φιλοσοφικές αναζητήσεις περί του νοήματος της ζωής και της φύσεως της ανθρώπινης ύπαρξης. Ο έφηβος θα εξετάσει με κριτική ματιά τα όσα έχει διδαχθεί από τους μεγαλύτερους, θα προσπαθήσει να διαχωρίσει τα δεδομένα από τους μύθους και θα απορρίψει δόγματα και δοξασίες επιδιώκοντας να διαμορφώσει την ατομική του ιδεολογική ταυτότητα. Ο ηλικιωμένος θα αναγκαστεί να έρθει αντιμέτωπος με την ιδέα του τερματισμού της πορείας του, θα αναρωτηθεί τι υπάρχει μετά τον θάνατο και θα απολογηθεί στον εαυτό του για ενδεχόμενες λανθασμένες επιλογές. Το σύνολο των σκέψεων, εμπειριών και αναζητήσεων που κάνουμε ως άτομα κατά τη διάρκεια της ζωής μας προσδιορίζει σε μεγάλο βαθμό την ίδια την ατομικότητά μας. Αρκεί όμως μόνο αυτό; Είναι η ανθρώπινη φύση μια απλή συλλογή αναμνήσεων, το αποτέλεσμα του ηλεκτρικού φορτίου που διατρέχει τους νευρώνες του εγκεφάλου όταν σκεπτόμαστε, ή χρειάζεται και κάτι ακόμα για να αυτοπροσδιοριστούμε ως ανθρώπινα όντα;

Soma01
Βαθιά, άγρια θάλασσα.

Το SOMA ακολουθεί την πεπατημένη των προηγούμενων τίτλων της Frictional Games, του Amnesia και της σειράς Penumbra. Πρόκειται, με δυο λόγια, για ένα first-person horror/exploration game με ελαφριά στοιχεία puzzle-solving. Ο πρωταγωνιστής του παιχνιδιού ξυπνά μετά τα γεγονότα της εισαγωγής σε ένα εντελώς ξένο περιβάλλον, χωρίς να γνωρίζει πως ή γιατί βρέθηκε εκεί. Οι απαντήσεις θα έρθουν και θα συνταράξουν τον κόσμο του, όμως οι περιστάσεις επιβάλλουν να παραμερίσει τα συναισθήματά του και να επικεντρωθεί στο νόημα της ύπαρξής του στον συγκεκριμένο χώρο και χρόνο. Ένα νόημα που υπερβαίνει τον ίδιο ως άτομο, που υπερβαίνει τον ίδιο ως άνθρωπο.

Δεν πρόκειται να σας δώσω περισσότερες πληροφορίες για την πλοκή του SOMA, η διαδικασία του σταδιακού ξεδιπλώματός της είναι η μισή χαρά του παιχνιδιού. Συγκρίνοντάς την με την αντίστοιχη πλοκή του Amnesia: The Dark Descent, του τελευταίου πριν το SOMA παιχνιδιού της Frictional, θα την χαρακτήριζα ως λιγότερο horror αλλά με σαφώς περισσότερες φιλοσοφικές προεκτάσεις. Το Amnesia με είχε καθηλώσει καθ’ όλη τη διάρκειά του με το μυστήριο και την ένταση που περιείχε, στο SOMA αισθάνομαι πως έζησα λιγότερο έντονες στιγμές αλλά το σενάριο του παιχνιδιού και τα ερωτήματα που θέτει έχουν μείνει στη μνήμη μου αρκετές μέρες μετά την ολοκλήρωσή του. Αν ψάχνετε για την απόλυτη horror εμπειρία, για gameplay που θα σας αναγκάζει κάθε τόσο να πηδάτε έντρομοι από τη θέση σας, τότε το Amnesia ή το πρόσφατο Alien: Isolation είναι πιο κοντά στις προτιμήσεις σας. Το αίσθημα που θα νιώσετε στο SOMA δεν είναι αυτό του τρόμου αλλά του φόβου. Ενός υποχθόνιου, σκοτεινού, συνεχή φόβου χαμηλής έντασης με σχετικά λίγες κορυφώσεις, ενός φόβου όμως που θα συνεχίσει να σας ακολουθεί ακόμα και όταν κλείσετε τον υπολογιστή σας.

Soma03
Ο ατμοσφαιρικός φωτισμός ενισχύει την ατμόσφαιρα.

Το gameplay του SOMA αντλεί πολλά στοιχεία από σύγχρονα exploration games ή “walking simulators”, όπως περιπαικτικά χαρακτηρίζονται από τους πολέμιους του είδους, καθώς δεν υπάρχει ανάγκη για διαχείριση resources ή εκτεταμένη χρήση εργαλείων και όπλων όπως στο Amnesia και στο Alien: Isolation αντίστοιχα. Το inventory περιλαμβάνει μόνο τα 1-2 αντικείμενα που πιθανώς χρειάζονται για την επίλυση ενός puzzle στην περιοχή που βρίσκεστε και αφαιρούνται αμέσως μετά, ενώ η αλληλεπίδραση του παίκτη με το περιβάλλον ακολουθεί το στυλ των προηγούμενων παιχνιδιών της Frictional και απαιτεί τη χρήση συγκεκριμένων gestures με το mouse. Για παράδειγμα, για να ανοίξετε μία πόρτα θα πρέπει να την “πιάσετε” κρατώντας πατημένο το αριστερό πλήκτρο του ποντικιού και να σύρετε το ποντίκι προς την κατάλληλη κατεύθυνση. Το ίδιο ισχύει για ντουλάπια, συρτάρια, στρόφιγγες, διακόπτες και οποιοδήποτε άλλο αντίστοιχο στοιχείο του περιβάλλοντος. Αξίζει επίσης να σημειωθεί οτι το SOMA υποστηρίζει πλήρως τον χειρισμό μέσω gamepad.

Soma02
Η επίλυση των puzzles στηρίζεται συνήθως στην εξερεύνηση του περιβάλλοντος.

Στον τεχνικό τομέα, η αναβάθμιση των γραφικών σε σχέση με το Amnesia είναι κάτι παραπάνω από αισθητή. Οι developers χρησιμοποιούν (ως επί το πλείστον) textures υψηλής ανάλυσης, ένα ποιοτικό lighting system, διάφορα post-process effects και κορυφαίο sound design για να αποδώσουν ένα συνολικά ικανοποιητικό και όμορφο αποτέλεσμα. Δυστυχώς η παρούσα έκδοση του παιχνιδιού (1.01) έχει ορισμένα τεχνικά ζητήματα και φαίνεται πως θα χρειαστούν ακόμα 1-2 patches για να στρώσει η κατάσταση. Συγκεκριμένα, η ενεργοποίηση του V-Sync προκαλεί απότομα framedrops σε διάφορα σημεία του παιχνιδιού οπότε θα πρέπει να το απενεργοποιήσετε και να υπομείνετε το tearing μέχρι να βρεθεί λύση. Προσοχή, αν έχετε ενεργοποιημένο κάποιας μορφής V-Sync μέσω του driver (π.χ. Adaptive V-Sync) θα πρέπει να το απενεργοποιήσετε και εκεί. Επιπλέον, η μηχανή γραφικών παθαίνει λόξυγγα όταν πρέπει να φορτώσει νέα δεδομένα μέσω streaming, με αποτέλεσμα να παρουσιάζεται το φαινόμενο του stuttering μέχρι να ολοκληρωθεί το background loading όταν εισέλθετε σε μια νέα περιοχή. Το πρώτο patch μείωσε σημαντικά το πρόβλημα αλλά δεν το εξάλειψε. Πάντως το θετικό στοιχείο είναι ότι δεν παρατήρησα κάποιο σημαντικό game-breaking bug ή crash κατά τη διάρκεια της ενασχόλησής μου με τον τίτλο, με εξαίρεση ένα crash to desktop όταν επιχείρησα να τραβήξω screenshot σε ένα συγκεκριμένο level. Όσον αφορά γενικά το framerate και με εξαίρεση τα προβλήματα που περιέγραψα παραπάνω, στο σύστημα της δοκιμής (Intel Q6600 @ 3 Ghz, 8GB RAM, Nvidia GTX 660 2GB) και σε ανάλυση 1680×1050 το SOMA έτρεξε με framerate γύρω στα 60 fps στο μέγιστο επίπεδο λεπτομέρειας.

Soma04
Το χώμα βάφτηκε κόκκινο.

Δυσκολεύομαι να προβώ σε μια λεπτομερή αποτίμηση του SOMA χωρίς να αναφερθώ πιο συγκεκριμένα στα δομικά του στοιχεία, είναι όμως απαραίτητο να δείξω εγκράτεια ώστε να μην χαλάσω την εμπειρία του παίκτη με διάφορα spoilers. Αναγκαστικά λοιπόν θα συνεχίσω τις γενικολογίες, λέγοντας ότι το SOMA είναι λιγότερο “παιχνίδι” από το Amnesia ή από το Alien Isolation και περισσότερο interactive story, χωρίς όμως να είναι τόσο “παθητικό” όσο π.χ. το Dear Esther. Η αποφυγή εχθρών, η επίλυση puzzles, η εξερεύνηση, η συλλογή πληροφοριών και η λήψη αποφάσεων περιλαμβάνονται σαφώς σε αυτό που ονομάζουμε gameplay, απλώς απουσιάζει το κάτι παραπάνω που προσέφερε το Amnesia μέσω της διαχείρισης του πετρελαίου και των tinder boxes και το Alien: Isolation μέσω της ποικιλίας όπλων, εργαλείων και των στιγμών δράσης. Καταλαβαίνω ότι οι συνεχείς συγκρίσεις του SOMA με άλλους τίτλους του είδους ενδέχεται να κουράζουν, όμως είναι ο μόνος τρόπος για να δώσω το στίγμα του παιχνιδιού διατηρώντας αναλλοίωτο το μυστήριό του.

Soma06
Οι εχθροί του SOMA ακολουθούν τα πρότυπα του Amnesia.

Σε κάθε περίπτωση, θεωρώ αυτονόητο ότι το SOMA θα πρέπει να βρίσκεται στη συλλογή κάθε φίλου των horror και exploration games. Δεν προσφέρει τόσο έντονες στιγμές τρόμου όσο αντίστοιχοι τίτλοι του είδους, διαθέτει όμως εκπληκτική ατμόσφαιρα, έναν συμπαγή και καλοσχεδιασμένο κόσμο, πλοκή που θέτει υπαρξιακά ερωτήματα και ωθεί τον παίκτη να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα εφαρμόζοντάς τα στην πράξη εντός του παιχνιδιού. Ένα σκεπτόμενο horror game με περιθώριο πολλαπλών ερμηνειών και συζητήσεων μεταξύ των παικτών, ένας ακόμη ποιοτικός τίτλος από την Frictional Games που αξίζει να γνωρίσει εμπορική επιτυχία. Πολύ απλά, μια εμπειρία.

Pros

  • Δυνατή ατμόσφαιρα
  • Ποιοτικός τεχνικός τομέας
  • Ενδιαφέρουσα πλοκή

Cons

  • Ορισμένα τεχνικά προβλήματα
  • Λιγότερο καθαρό gameplay σε σχέση με παρόμοιους τίτλους
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 86%

86%

Αλέξανδρος Γκέκας

Αφοσιωμένος PC gamer, ο Αλέξανδρος παίζει τα πάντα ανάλογα με τη διάθεση της στιγμής, δείχνει όμως προτίμηση σε turn-based, strategy, RPGs και θεωρεί το UFO: Enemy Unknown ως το καλύτερο παιχνίδι όλων των εποχών. Κατά τα άλλα, προσπαθεί να κρύψει τα χελωνίσια αντανακλαστικά του αποφεύγοντας το competitive multiplayer γιατί, λέει, "δεν του ταιριάζει" και αναζητά τρόπους ώστε να αναγνωριστεί η "Church of Gaben" ως επίσημη θρησκεία στη χώρα μας.

9 Comments

  1. Πιστεύω πως απ΄ολα τα παιχνίδια της Frictional, τα Penumbra ήταν αυτά που ήταν πιο κοντά σε adventure, χωρίς να υπολείπονται σε τρόμο. Έκτοτε άρχισαν να απλοποιούνται και να λιγοστεύουν οι γρίφοι για χάρη της αφήγησης (ναι, ακόμα και στο DD).
    Θα αγοραστεί σύντομα, οι τύποι είναι μετρ του είδους.

  2. Μόλις το τερμάτισα. Πραγματικά δεν υπάρχουν λόγια. Θα τολμήσω να πω ότι είναι μια από τις κορυφαίες εμπειρίες των τελευταίων ετών. Και λέω “εμπειρία” γιατί ξεφεύγει από τα όρια ενός παιχνιδιού. Μόνο το σενάριο θα μπορούσε άνετα να ανήκει σε μια εξαιρετική ταινία. Συγχαρητήρια στη Frictional Games που μας έδωσε κάτι με ψυχή, κάτι που τα μεγάλα studio έχουν ξεχάσει.
    Χαλαρά μέσα στα καλύτερα της χρονιάς.

  3. Το παίζω επιτέλους σοβαρά και αν και στην αρχή ακόμη σχετικά (μόλις έφτασα στον υποσταθμό Λάμδα) επιτέλους μπορώ να πω ότι η ατμόσφαιρά του με “έπιασε”. Περισσότερες εντυπώσεις με τον τερματισμό.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL