REVIEWS

NIOH: COMPLETE EDITION

Πόσο συχνά ακούμε πλέον τις φράσεις «δύσκολο σαν το Dark Souls» και Souls-like παιχνίδι! Πολλές φορές περιγράφει σε ένα ποσοστό τη δυσκολία του παιχνιδιού (αν και αρκετές φορές πρόκειται για υπερβολή και σχόλιο εντυπωσιασμού) ή κάποιες κοινές παραμέτρους με τη διάσημη σειρά της From Software, όπως stamina που μειώνεται από τις ενέργειές μας και respawn των εχθρών αφού πέσουμε στη μάχη. Οι Γιαπωνέζοι της Team Ninja λοιπόν, προσπαθούν με το Nioh: Complete Edition να μας δώσουν τη δική τους οπτική πάνω στα ζόρικα action-rpg. Έχουμε να κάνουμε με μια περίπτωση ευλαβικής αντιγραφής ή κάτι περισσότερο;

Nioh 01Stranger in a strange land…
Η ιστορία του Nioh εκτυλίσσεται γύρω στο 1600. Η Αγγλία βρίσκεται σε πόλεμο με την Ισπανία. Χάνοντας έδαφος μέρα με τη μέρα, η βασίλισσα της Αγγλίας Ελισάβετ η Α’, στρέφεται στους αλχημιστές και στο μυστικισμό για αναζήτηση λύσης στην επικείμενη ήττα. Η λύση βρίσκεται στη μορφή των amrita stones, οι οποίες δίνουν μεγάλη δύναμη σε όσους ξέρουν να τις χρησιμοποιήσουν. Έτσι, η πλάστιγγα αρχίζει και γέρνει ξεκάθαρα προς τους Άγγλους, με συντριπτικές νίκες κατά της Ισπανικής Αρμάδας. Θέλοντας να κρατήσουν μυστική τη χρήση τους, όσοι είχαν εμπλακεί στην μεταφορά της φυλακίζονται. Ανάμεσα σε αυτούς είναι και ο William, πειρατής και μισθοφόρος. Στην προσπάθειά του να δραπετεύσει από τον Πύργο του Λονδίνου, πέφτει πάνω στον αλχημιστή Edward Kelley, ο οποίος του κλέβει την Saorsie (Guardian Spirit που συνόδευε το William από παιδί) και αναχωρεί για την Ιαπωνία με εντολή της βασίλισσας, όπου οι Amrita Stones βρίσκονται σε αφθονία. Ο William αναπόφευκτα τον ακολουθεί και όταν πατάει στον ιαπωνικό έδαφος, βρίσκει μια χώρα ρημαγμένη από τον πόλεμο, τους ληστές και… άλλα πιο δαιμονικά πράγματα. Στην αναζήτηση του για τον Kelley θα συναντήσει αρκετά ιστορικά πρόσωπα της Shengoku περιόδου, όπως τους Tokugawa Ieyasu, Hattori Hanzo, Ishida Mitsunari κ.α. Η ιστορία δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίες αλλά γενικά δεν κάνει κοιλιά και διατηρεί το ενδιαφέρον μας. Στην ατμόσφαιρα του παιχνιδιού συμβάλλουν τόσο τα voice acting (κατά κύριο λόγο γιαπωνέζικα), όσο και η αποτύπωση της εποχής με ενδυμασίες, τοποθεσίες, αρχιτεκτονική κτλ. αλλά και η προσπάθεια ενοποίησης της Ιαπωνίας πριν το πέρασμα στην Edo εποχή. Επίσης, η συντριπτική πλειοψηφία των npcs στο Nioh, είναι υπαρκτά πρόσωπα του παρελθόντος (κάποια από τα οποία έχουν την απαραίτητα fantasy σάλτσα για να δένουν πιο ωραία στο fictional history θέμα του παιχνιδιού).

Nioh 02Για το πρώτο playthrough επέλεξα τα dual swords και ό,τι χάνουν σε εύρος το αναπληρώνουν σε ταχύτητα.
Η ουσία, όπως θα περίμενε κανείς, βρίσκεται σε μεγάλο βαθμό στη μάχη. Το σύστημα μάχης του Nioh κατατάσσεται μέσα στα 2-3 πιο καλοφτιαγμένα και μεθοδικά που υπάρχουν αυτή τη στιγμή. Ταχύτερο, με μεγαλύτερη ακρίβεια αλλά και ποικιλία που δε συναντάμε στα παιχνίδια της From Software. Στο Nioh όταν δέχεστε ένα χτύπημα το σώμα του William αντιδρά και αποτυπώνει την ένταση του χτυπήματος, αν είναι αρκετά δυνατό δε, θα μας σπρώξει προς αντίστοιχη ρεαλιστική κατεύθυνση. Έτσι δε θα δείτε εδώ σκηνικά π.χ. να δέχεστε χτύπημα πισώπλατα και να εκτινάσσεστε στα δεξιά. Το ίδιο ισχύει φυσικά και για τους αντιπάλους μας. Στη διάθεσή μας έχουμε 7 όπλα, 5 από το βασικό παιχνίδι και άλλα 2 που προστέθηκαν με τα DLC. Αυτά έχουν διαφορετικό εύρος επιθέσεων αλλά και βάρος που επηρεάζει την ταχύτητα που χτυπάμε, για παράδειγμα το kusarigama είναι ιδιαίτερα γρήγορο με μικρό range αλλά διαθέτει και μια λιγότερο γρήγορη αλλά μακρινή επίθεση, ενώ το odachi έχει μεγάλο εύρος, είναι σχετικά βαρύ και προξενεί συνήθως μεγαλύτερη ζημιά. Κάθε όπλο περιλαμβάνει διαφορετικά patterns όσο αφορά στα quick και strong attacks αλλά και στις αλληλουχίες που προκύπτουν από αυτά.

Σε αυτά, προσθέστε και τα διαφορετικά skills αυτών που διακρίνονται σε passive ενδυνάμωση ή ειδικές κινήσεις/τεχνικές (μου θύμισε το Severance: Blade of Darkness, στο Nioh όμως είναι πολύ περισσότερες). Εκτός από τα skills για τα όπλα υπάρχουν και οι μαγείες του παιχνιδιού που κατατάσσονται στα Ninjutsu items και στα Onmyo magic. Η πρώτη κατηγορία περιλαμβάνει διάφορα τεχνάσματα ή όπλα που χρησιμοποιούν οι Ninja όπως scrolls που τους αυξάνουν την ταχύτητα, kunai για χτυπήματα εξ αποστάσεως, βόμβες που παραλύουν τους αντιπάλους κλπ. Η δεύτερη περιέχει επιθετικά που προκαλούν απευθείας damage στους αντιπάλους μας, debuffs που τους ρίχνουν την άμυνα ή τους κάνουν πιο αργούς, regeneration spells, αμυντικά spells όπως αύξηση του defense και πολλά ακόμη. Όλες οι μαγείες έχουν περιορισμένες χρήσεις, οι οποίες ανανεώνονται όταν προσευχηθούμε σε κάποιο shrine (περισσότερα παρακάτω) ή από συγκεκριμένα αναλώσιμα και abilities. Ζωτικής σημασίας στη μάχη είναι και η διαχείριση του Ki (λειτουργεί ως stamina). Αυτό καταναλώνεται για όλες τις ενέργειες μας (από το τρέξιμο και το guard, μέχρι τα dodge και skills) και αν ξεμείνουμε δε θα μπορούμε για κάποιο χρόνο να κάνουμε τίποτα. Πρέπει πάντα να προσέχουμε να μην είναι λίγο γιατί αν δεχτούμε χτύπημα ανεξαρτήτως αν αμυνθήκαμε (με guard) ή όχι, θα μείνουμε εξουθενωμένοι και φυσικά εκτεθειμένοι στον επικείμενο Πόνο (sic).

Nioh 03Το “The Shrike”, ένα από τα parry/riposte skills του παιχνιδιού. Έχουν απαιτητικό timing αλλά αξίζει να μάθετε έστω ένα από αυτά.


Αυτά μπορεί να φαίνονται ως κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί, κάπου εδώ όμως έρχεται το Ki pulse να αλλάξει τα δεδομένα. Το Ki που καταναλώνουμε επιθετικά δεν χάνεται άμεσα αλλά δεσμεύεται για λίγα δευτερόλεπτα μετά από τη λήξη της αλληλουχίας χτυπημάτων που καταφέρνουμε. Αν πετύχουμε το Ki pulse (γίνεται με το πάτημα ενός πλήκτρου) παίρνουμε πίσω το Ki που είχε δεσμευτεί. Μια ένδειξη είναι το νέφος από λαμπερά σωματίδια γύρω από το William που αρχίζει να συρρικνώνεται, όσο πιο κοντά βρίσκεται στο να εξαφανιστεί όταν κάνουμε το Ki pulse, τόσο περισσότερο Ki αναπληρώνεται ακαριαία. Υπάρχει και η δυνατότητα μέσω απόκτησης συγκεκριμένων skills που υπάρχουν σε όλες τις κατηγορίες όπλων να μπορούμε να κάνουμε Ki pulse με την αλλαγή μεταξύ των stances και ακόμη και με το dodge. Αυτό ανεβάζει τον ρυθμό στις μάχες και επιτρέπει πολλαπλά χτυπήματα, εναλλαγή μεταξύ διαφορετικών κινήσεων καθώς και αστραπιαίο πέρασμα από επίθεση σε άμυνα, κάνοντας ταυτόχρονα οικονομία στο Ki. Μιας κι έγινε λόγος για τις stances, τρεις είναι εκείνες που θα χρησιμοποιούμε: η low, η medium και η high. Η πρώτη ευνοεί το dodge και τις γρήγορες αποφυγές, με μικρή κατανάλωση Ki κατά την επίθεση και ταχύτατα αλλά όχι τόσο δυνατά χτυπήματα, ιδανική επίσης για κοντούς εχθρούς. Η δεύτερη ευνοεί το μπλοκάρισμα των χτυπημάτων (guard) καταναλώνει περισσότερο Ki στα χτυπήματα και διαθέτει επιθέσεις μεσαίας ταχύτητας και δύναμης. Η τρίτη στάση είναι η απόλυτα επιθετική, με μεγάλη κατανάλωση Ki, διαθέτει πιο αργά και ισχυρά χτυπήματα που ανοίγουν εύκολα την άμυνα των εχθρών και προξενούν υψηλό damage, αλλά οι αμυντικές δυνατότητές της είναι περιορισμένες. Αξίζει να αναφερθεί ότι αρκετά skills γίνονται αποκλειστικά σε συγκεκριμένες stances. Μετά από αυτά γίνεται αντιληπτό πως το Nioh διαθέτει ένα ιδιαίτερο βάθος στη μάχη του, που θέτει νέο πήχη στην κατηγορία.

Nioh 04Η άλλη ένδειξη για το Ki pulse βρίσκεται στο UI. H κόκκινη μπάρα είναι τα Ki που πρόκειται να χαθούν. Από τη στιγμή που σταματάμε την επίθεση, μια λευκή μπάρα αρχίζει και την καλύπτει γρήγορα. Όσο περισσότερο την έχει καλύψει όταν το επιχειρήσουμε, τόσο καλύτερο το αποτέλεσμα.
Συνετό είναι να επιλέγουμε τις μάχες μας. Ένα στενό μονοπάτι ή μια σκαλωσιά δεν είναι το ιδανικότερο μέρος για να πολεμήσουμε κάποιο δυνατό εχθρό, καθώς ελλοχεύει ο κίνδυνος με μια λάθος κίνηση ή από το impact ενός χτυπήματος να βρεθούμε στο κενό. Ομοίως για περιβαλλοντικούς κινδύνους όπως φωτιά, ιστούς κλπ. ή μηχανισμούς που ενεργοποιούν παγίδες, πρέπει να έχουμε σωστή αίσθηση του πεδίου μάχης. Αν το επιτρέπουν οι συνθήκες, εκμεταλλευτείτε τα sneak και plunge attack που ακόμη κι αν δε βγάλουν από τη μέση κάποιο αντίπαλο αμέσως, δίνουν ξεκάθαρο αβαντάζ. Χρήσιμα εργαλεία που δίνουν το πάνω χέρι είναι και τα 3 ranged όπλα (bow, rifle, cannon) τα οποία είναι ιδανικά για να ξεφορτωνόμαστε από απόσταση ενοχλητικό εχθρικό support.

Οι αντίπαλοί μας ποικίλουν και διαχωρίζονται σε ανθρώπινους και yokai (διάφορα πνεύματα, απέθαντοι, δαίμονες κτλ.). Τα δεύτερα συνήθως εμφανίζουν μεγαλύτερη πρόκληση, καθώς είναι πιο τερατώδη με μεγαλύτερο reach και σε λίγες περιπτώσεις μόνο γίνονται staggered από τη ζημιά που δέχονται. Παράλληλα όμως δεν μπορούν να μπλοκάρουν, κάτι που κάνουν οι άνθρωποι. Τα περισσότερα από αυτά διαθέτουν κάποιο αδύναμο σημείο που αν χτυπήσουμε το Ki τους εξαλείφεται για κάποιο διάστημα και τότε δεν μπορούν να αντεπιτεθούν ανάμεσα στα χτυπήματα που τρώνε. Γενικά και οι δύο τύποι εχθρών ακολουθούν τον ίδιο κανόνα με εμάς, αν ξεμείνουν από Ki, μένουν ανοιχτοί σε επιθέσεις. Την παράσταση σίγουρα κλέβουν τα αφεντικά που βρίσκονται στο τέλος αρκετών αποστολών. Τα περισσότερα είναι αρκετά εντυπωσιακά (παρμένα από την ιαπωνική παράδοση και μυθολογία, όπως και τα υπόλοιπα πλάσματα) και ανήκουν ξεκάθαρα στις στιγμές που το Nioh δείχνει τα δόντια του όσον αφορά το δείκτη δυσκολίας, οπότε θα πρέπει να μελετήσουμε πολύ καλά τις κινήσεις τους και να προσαρμόσουμε την τακτική αναλόγως. Μέσα στις περιοχές θα συναντάμε συχνά κάποιους τάφους σημαδεμένους με ένα σπαθί. Σε αυτά τα σημεία βρίσκονται οι revenants, που έχουν διπλό ρόλο. Από τη μία λειτουργούν όπως τα μηνύματα άλλων παικτών στα DS, από την άλλη μας δίνεται η δυνατότητα να αναστήσουμε ένα avatar τους (που χειρίζεται ο υπολογιστής) και να το παλέψουμε με ανταμοιβή ένα ή περισσότερα αντικείμενα από αυτά που είχαν πάνω τους και glory. Το glory αποτελεί ένα είδος δευτερεύοντος currency που μπορούμε να ξοδέψουμε αργότερα στο παιχνίδι για εξοπλισμό, σπάνια crafting υλικά, skins που αλλάζουν την εμφάνιση του William κ.α. Στο ίδιο μέρος που ανταλλάσσουμε glory με αμοιβές, μπορούμε να γίνουμε μέλος κάποια clan, οι οποίες είναι πολλές και προσφέρουν διαφορετικά bonus τα οποία όσο περισσότερο χρόνο ανήκουμε σε αυτή, τόσο πιο μεγάλα γίνονται.

Nioh 05Κάθε μάχη με τα bosses του Nioh είναι αγχωτική!
Εκτός από το να πολεμάμε και να ολοκληρώνουμε quests, μέρος του χρόνου μας θα πάει στην εξερεύνηση του κόσμου του παιχνιδιού. Αυτός έχει περισσότερο τη δομή του Demons’ Souls. Τα επίπεδα (missions) είναι αποκομμένα το ένα από το άλλο και πρόσβαση σε αυτά έχουμε μέσα από τον κεντρικό χάρτη. Σε αυτόν έχουμε 6 συνολικά περιοχές-επαρχίες της main campaign κι ακόμη 3 από το expansion. Σε κάθε περιοχή συναντούμε 3 main missions και αρκετές sub-missions (συνήθως πάνω από 4-5). Αυτές έχουν ένα προτεινόμενο level (συνιστάται να είστε όσο πιο κοντά γίνεται σε αυτό), ενώ ένας αριθμός σπαθιών που κυμαίνονται από ένα έως πέντε είναι πρακτικά ο δείκτης δυσκολίας τους και εξαρτάται όχι μόνο από το επίπεδο του χαρακτήρα μας αλλά και τον εξοπλισμό του. Οι main missions είναι αυτές που προωθούν την κεντρική ιστορία, ενώ στις sub-missions πέρα από τις καλές ανταμοιβές, αρκετές φορές παίρνουμε και σημαντικές πληροφορίες για χαρακτήρες ή ιστορικά γεγονότα του παρελθόντος. Αυτές μπορεί να χρησιμοποιούν το περιβάλλον κάποιας main αλλά τροποποιημένο, με διόδους που θυμόμασταν ανοιχτές να έχουν κλείσει, νέα μονοπάτια να έχουν ανοίξει κλπ. ή και να είναι εντελώς νέες. Μέσα σε όλες τις αποστολές θα βρίσκουμε loot (σε μεγάλο ποσοστό τυχαίο), αλλά και amrita (οι πόντοι εμπειρίας του Nioh). Τα επίπεδα κρύβουν αρκετά μυστικά, είτε πρόκειται για κάποιο πτώμα με σπάνια αντικείμενα που κείτεται σε μια λεπτή προεξοχή στην πλαγιά και χρειάζεται προσεκτική κατάβαση από ψηλότερες και αντίστοιχα στενές πλατφόρμες για να φτάσουμε, καλυμμένα περάσματα που μπορεί να κρύβουν κάποιο θησαυρό κλπ. Κάποια επίπεδα είναι αρκετά μεγάλα και μπορεί να βρεθούμε σε δίλημμα για το ποιο δρόμο να πάρουμε, ενώ κάποια άλλα, αν και έχουν κάποιες διακλαδώσεις, είναι σχετικά γραμμικά και δε θα χρειαστεί πολύ μέχρι να προσανατολιστούμε.

Nioh 06Λίγο πριν μπούμε στην 2η κύρια αποστολή της πρώτης περιοχής. Στα δεξιά έχουμε διάφορες πληροφορίες συγκεντρωμένες όπως τη δυσκολίας της και πόσα Kodama περιέχει. Τα εικονίδια πάνω δεξιά μας λένε πως στην αποστολή υπάρχουν shrines και μπορούμε να την παίξουμε σε co-op.
Η πρόοδός μας σώζεται στα Kodama shrines, που έχουν το ρόλο των bonfires των Souls παιχνιδιών. Εδώ μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το amrita για να ανεβάσουμε level, να ετοιμάσουμε τις διάφορες μαγείες κ.α. Έχοντας επαρκές amrita, μπορούμε να επενδύσουμε σε κάποιο από τα 8 κύρια στατιστικά που μεταφράζεται και σε αύξηση του level μας. Αυτά με τη σειρά τους επηρεάζουν μια σειρά από δευτερεύοντα stats όπως Attack, Break, διάφορες resistances, Ki Pulse, Onmyo Mgic Capacity, το βάρος που μπορούμε να φορτωθούμε και πόσο ευκίνητοι θα είμαστε κ.α. Προσοχή χρειάζεται στο ανέβασμα των στατιστικών σε σχέση με το όπλο που χρησιμοποιούμε περισσότερο, καθώς η ζημιά τους κλιμακώνεται βάσει συγκεκριμένων attributes. Σημαντικοί είναι και οι prestige πόντοι που παίρνουμε ολοκληρώνοντας in game achievements και μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να αποκτήσουμε μικρά bonus στη ζωή, στο damage κ.α. (μοιάζουν αρκετά με το Badass rank σύστημα των Borderlands).

Nioh 07Βρίσκοντας ένα κρυμμένο Kodama. Έχετε τα μάτια σας (και τ’ αυτιά σας) ανοιχτά!


Εκτός από τις διάφορες ανταμοιβές, όλες οι main και μερικές από τις sub missions περιλαμβάνουν ένα αριθμό από κρυμμένα Kodama (πνεύματα που μοιάζουν με μικρά πράσινα ανθρωπάκια) τα οποία από τη στιγμή που τα βρούμε και ενεργοποιήσουμε κάποιο από τα blessings στα shrines, μας δίνουν κάποιο παθητικό μπόνους όπως μεγαλύτερο drop rate σε crafting υλικά, περισσότερο amrita κ.α., το οποίο ισχύει για όλες τις missions μιας επαρχίας. Στα shrines αυτά μπορούμε να επιλέξουμε και το Guardian Spirit θα μας συνοδεύει. Θα βρούμε πολλά τέτοια πνεύματα κατά τη διάρκεια της περιπέτειας, που θα κάνουν τη ζωή μας ευκολότερη. Αυτά μας προσφέρουν κάποιες χρήσιμες ικανότητες που είναι μονίμως ενεργές και το Living Weapon. Όταν γίνει διαθέσιμο (συλλέγοντας amrita), για περιορισμένο χρονικό διάστημα υπερκαλύπτει τη ζωή και το Ki με μια δική του μπάρα. Κατά συνέπεια όσο χτυπάμε και δεχόμαστε χτυπήματα μειώνεται η διάρκειά του, και όταν τελειώσει επιστρέφουμε στην κατάσταση που ήμασταν πριν. Ο τρόπος που διαχειρίζεται τον θάνατο το Nioh είναι παρόμοιος με τα Souls παιχνίδια, αν πεθάνουμε χάνουμε προσωρινά τα Amrita points και το Guardian Spirit (χωρίς την προστασία του δεχόμαστε 20% επιπλέον ζημιά) και έχουμε μια ευκαιρία να τα ανακτήσουμε, σε περίπτωση που δεν τα καταφέρουμε το Amrita χάνεται και το Spirit επιστρέφει αυτόματα σε εμάς.

Nioh 08Το Living Weapon εν δράση. To καθένα από αυτά διαθέτει και μια μοναδική μακρινή επίθεση που έχει διαφορετικές συνέπειες για τους εχθρούς μας.
Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει και το crafting των αντικειμένων. Εδώ υπάρχουν πολλές επιλογές για να φτιάξετε τον εξοπλισμό των ονείρων σας. Βρίσκοντας smithing texts για πανοπλίες και όπλα και δίνοντας τα στη σιδηρουργό μπορούμε να κατασκευάσουμε ανά πάσα στιγμή αντικείμενα που βρίσκονται κοντά στο level του William. Πολύ βολική μέθοδος για να αποκτήσουμε αντικείμενα τη στιγμή που τα θέλουμε, αρκεί φυσικά να έχουμε τα απαραίτητα υλικά. Τα αντικείμενα φέρουν κάποιες ιδιότητες και ανάλογα με τη σπανιότητά τους, έχουν διαφορετικό αριθμό slots από αυτές (οι οποίες με τη σειρά τους κι αυτές, ποικίλουν σε rarity). Κάποια έχουν μία ή περισσότερες έμφυτες (innate) abilities που σημαίνει πως όσα διαφορετικά αντίτυπα και να βρούμε από τα συγκεκριμένα, θα τη φέρουν πάντα, ενώ μπορεί να έχουν και μία που μπορεί να κληρονομηθεί σε κάποιο άλλο αντικείμενο (inheritable), υπό προϋποθέσεις. Στο reforge λοιπόν, μπορούμε να πειράξουμε οποιαδήποτε ability εκτός από τις προαναφερθείσες. Τα αποτελέσματα είναι τυχαία σε κάθε reforge, δίνοντας έτσι μια υπόσταση τζόγου στην προσπάθεια για την τέλεια πανοπλία ή όπλο. Με κάποια σπάνια υλικά όμως, μπορούμε να αυξήσουμε τις πιθανότητες μας για σπανιότερες ιδιότητες ή και ακόμα και να επιλέξουμε από ένα σύνολο ιδιοτήτων. Η διαδικασία αυτή κοστίζει χρήματα αλλά και υλικά τα οποία αποκτούμε αποσυναρμολογώντας εξοπλισμό που δεν χρειαζόμαστε.

Πολύ συχνός τρόπος ενδυνάμωσης των αντικειμένων είναι και το soul match, που πρακτικά δίνει levels σε αυτά, χρησιμοποιώντας ως “xp” ένα αντικείμενο μεγαλύτερου lvl, το οποίο το μεταβιβάζει στο base material (το αντικείμενο που θέλουμε να αναβαθμίσουμε) Κάθε διαδοχική προσπάθεια για soul match αυξάνει πολύ το απαιτούμενο ποσό σε gold, κάτι που υποψιάζομαι έγινε με τη λογική να μην βρίσκει ο παίκτης π.χ. ένα μόνο όπλο που του αρέσει και να μένει σε αυτό για πάντα ανεβάζοντάς του level, αλλά να υπάρχει μια συνεχής ανανέωση στο εξοπλισμό. Η άλλη λειτουργία που έχει το soul match είναι να μεταφέρει τη inheritable ability που αναφέρθηκε προηγουμένως. Το μόνο που απαιτείται για να γίνει αυτό, είναι το αντικείμενο που θα χρησιμοποιηθεί ως soul match material (δηλ. θα ενισχύσει το base material) να έχει πλήρη familiarity μπάρα, η οποία γεμίζει όσο έχουμε equipped το αντικείμενο και παίρνουμε amrita. Αν το βασικό έχει ήδη inheritable, αυτή θα αντικατασταθεί, αν δεν έχει θα αποκτήσει μία επιπλέον. Αξίζει να σημειωθεί εδώ πως στο πρώτο πέρασμα στο παιχνίδι (Way of the Samurai), μόνο τα όπλα διαθέτουν familiarity μπάρα και inheritable ιδιότητες. Σε γενικές γραμμές, πρόκειται για ένα άκρως λειτουργικό κι εθιστικό σύστημα crafting που προσδίδει έξτρα βάθος στο Nioh.

Nioh 09Το soul match στην πράξη. Παρόλο που το material έχει μικρότερο level από το base αντικείμενο, δεν θα μειωθεί το level του δεύτερου και εν προκειμένω μας ενδιαφέρει μόνο να μεταφέρουμε την inheritable ability (Yokai close combat damage).
Όσον αφορά στον τεχνικό τομέα, τα πράγματα είναι ικανοποιητικά. Έχουμε δει κατά καιρούς εντυπωσιακότερα παιχνίδια, ειδικά όσον αφορά κάποια textures στο περιβάλλον. Από την άλλη, οι χαρακτήρες και τα διάφορα πλάσματα έχουν άρτιο σχεδιασμό, με πολλές λεπτομέρειες, στην πανοπλία, στο δέρμα τους κτλ. Στην ζωντάνια τους επί της οθόνης, συνεισφέρουν και οι κινήσεις τους, που στα 60 fps είναι απίστευτα ρευστές. Σε υψηλά επίπεδα βρίσκονται οι φωτοσκιάσεις και το συνολικό art direction που δίνουν πόντους στην ατμόσφαιρα. Το παιχνίδι δεν είναι ιδιαίτερα απαιτητικό και εκτός από μερικές στιγμές σε συγκεκριμένα επίπεδα (συνήθως αυτά που υπήρχε ομίχλη ή πολύ καπνός) που είχα πτώσεις στα frames, δεν είχα ιδιαίτερο πρόβλημα να το τρέξω με όλες τις ρυθμίσεις στο μέγιστο. Η μουσική είναι ταιριαστή με τη θεματική του Nioh, με το soundtrack να αποτελεί ένα μίγμα από ambient, ανατολίτικες και συμφωνικές συνθέσεις που δίνουν έναν αέρα μυστηρίου και κινδύνου στο παιχνίδι.

Κάποια στραβοπατήματα εντοπίζονται στην απόδοση του Nioh με τη μορφή random crashes που συμβαίνουν κάποιες φορές κατά την αρχική φόρτωση αποστολών και κάποιων περίεργων glitches που προκαλούν μαύρισμα στην οθόνη. Ευτυχώς δεν συμβαίνουν ιδιαίτερα συχνά και τα δεύτερα λύνονται είτε αν κάνουμε παύση ή ελαχιστοποίηση με alt-tab. Όσον αφορά το gameplay, χτυπάει άσχημα η εμφάνιση gamepad prompts ακόμη και στο mouse & keyboard χειρισμό. Επιπλέον, συγκεκριμένες εχθρικές επιθέσεις φαίνεται να έχουν hit detection που τιμωρεί περισσότερο τον παίκτη, τουλάχιστον από αυτά που εκλαμβάνουμε από τα εφέ τους ή το εύρος των όπλων με τα οποία γίνονται, αν και υπήρχαν περιπτώσεις που με κάποιο δικό μας skill να αποφύγουμε κάποια εχθρική επίθεση ευκολότερα απ΄ότι με dodge. Αυτό όμως ίσως να οφείλεται στο ποιο σημείο του William έχουν οριστεί να πλήττουν και στο ότι το Nioh δεν χαρίζεται στα invincibility frames (μπορούν να τροποποιηθούν κάπως μέσα από λίγα skills).

Nioh 10“Κι άμα μου τη δίνει κάτι τέτοια δειλινά, παίρνω τα σπαθιά μου και πάω στα βουνά”.
Αυτό που μένει τελικά είναι ένα ξεκάθαρα θετικό πρόσημο. Πόσο μάλλον αν προσθέσουμε και το υλικό που προσφέρει το παιχνίδι, τόσο κατά τη διάρκεια του όσο και μετά (epilogue missions, DLC), την ενασχόληση με τις Twilight Missions (δυσκολότερες εκδοχές ήδη υπαρχουσών αποστολών), την Abyss, όπου αποτελεί ένα κλιμακούμενης δυσκολίας mega dungeon με μερικά από τα καλύτερα items του παιχνιδιού, το multiplayer όπου μεταξύ άλλων μπορούμε να καλέσουμε κάποιο άλλο παίκτη για βοήθεια (σχεδόν σε οποιαδήποτε mission) και φυσικά, τα 4 new game+ που εισάγουν νέες rarities στα αντικείμενα και αυξάνουν τη δυσκολία αλλά και τα amrita που κερδίζουμε. Συνοψίζοντας, ο χαρακτηρισμός «ένας ακόμη Souls κλώνος» για το Nioh είναι άδικος. Είναι ένα συμπαγές action-rpg με υψηλή πρόκληση, βαθύ σύστημα μάχης που δίνει ενδιαφέρον σε κάθε αναμέτρηση, πολύ loot για να εξοπλίσουμε το χαρακτήρα μας κατά το δοκούν και ένα κατανοητό και εθιστικό σύστημα crafting που θα μας απασχολήσει για αρκετές ώρες. Δεν μένει μοιρολατρικά μόνο στις καταβολές του αλλά κάνει βήματα προόδου. Ο δρόμος του Nioh σας περιμένει!

my specs

Το review code για το Nioh: Complete Edition μας προσέφερε η CD Media, την οποία ευχαριστούμε θερμά.

Pros

  • Εθιστική, πολυδιάστατη μάχη που αγγίζει νέο ταβάνι  στην κατηγορία
  • Μοναδικό art design και σχεδιασμός που αναπαριστούν τέλεια την περίοδο που διαδραματίζεται το παιχνίδι
  • Η ικανοποίηση στο να προσπερνάς κάθε πρόκληση
  • Συστήματα looting, forging και ενδυνάμωσης χαρακτήρα που καταπίνουν ώρες gameplay
  • Πολύ περιεχόμενο

Cons

  • Κάποια crashes και glitches στα γραφικά
  • Μερικές περιγραφές σε αντικείμενα ή ιδιότητες τους δεν έχουν ξεκάθαρη ερμηνεία
  • Η κάμερα σε στενά σημεία μπορεί να αποπροσανατολίσει ειδικά αν πολεμάμε κάποιο μεγαλόσωμο εχθρό
  • Ανακύκλωση μερικών bosses του βασικού campaign στις δευτερεύουσες αποστολές
  • Ενδείξεις από gamepad στην οθόνη όταν παίζουμε με m/k
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 92%

92%

Παναγιώτης Μητράκης

Τέκνο των 80's, ξεκίνησε τη gaming πορεία του με coin-ops και το κλασικό Game Boy. Ξαπόστασε στο αγαπημένο του SNES και ήρθε σε επαφή με το PC gaming το 1998, με παιχνίδια-σταθμούς όπως Half-Life και Baldur's Gate. Δε λέει όχι σε (σχεδόν) κανένα είδος αλλά έχει μια προτίμηση σε RPG και survival horror και προσπαθεί να μυήσει κι άλλους στα Silent Hill, τα S.T.A.L.K.E.R. και τις δημιουργίες της Looking Glass και της Obsidian.

17 Comments

  1. Εξαιρετικό review! Το παιχνίδι είναι εκπληκτικό και το σύστημα μάχης του είναι ίσως ό,τι καλύτερο έχουν να επιδείξουν τα souls-like games. Το μοναδικό πράγμα που με χαλάει είναι τα άπειρα random drops και οι τεράστιο αριθμοί αντικειμένων που συγκεντρώνονται στο inventory… αν ήθελα να παίξω Diablo θα έπαιζα Diablo :p

  2. Καλύτερα να ξεκινήσεις με αυτό. Είναι πιο βατό είναι όσον αφορά τη δυσκολία και δε παίζουν invasions από άλλους παίχτες.

    Επίσης είναι πιο νορμάλ όσον αφορά το πως εξελίσσεται η ιστορία και οι χαρακτήρες, έχει αρκετά cutscenes και ο χαρακτήρας σου μιλάει full. Βέβαια για πολλούς μεγάλος μέρος της ατμόσφαιρας του παιχνιδιού βρίσκεται ακριβώς σε αυτήν την περιορισμένη ύπαρξη ιστορίας /npcs

  3. Το “πιο βατό” είναι σχετικό. Καταρχήν, λιγότερο γενναιόδωρα i-frames (μπορεί να είναι και καλό αυτό, ΑΝ δεν έχεις πρότερη επαφή με τα Souls). Όπως λένε στα ρήβιους στο steam… “If you play this and expect Dark Souls clone, you are going to die like a lot and then probably whine like those “I am a 10 years Dark Souls expert, this game is too hard, it sucks” reviews”.
    Τις περιοχές τις βρήκα γενικά πιο βατές, τα bosses (και κάποιοι συγκεκριμένοι εχθροί) όμως είναι πιο ζόρικα (μάλιστα στα demo ήταν πιο σαδισμός και πολύς κόσμος ζήταγε να ρίξουν λίγο τη δυσκολία, κάτι που έγινε). Βέβαια το leveling και ειδικά η αναβάθμιση του εξοπλισμού βοηθάνε, και κάνουν πολύ πιο forgiving κάποιες καταστάσεις, αλλά και πάλι θα πρέπει να μάθεις αργά ή γρήγορα patterns εχθρών και να εξοικειωθείς με τη μάχη. Υπάρχουν και κάποιες QoL προσθήκες (π.χ. Summoner’s Candle, χε κάποιοι είδαν το Hollow Knight) που μειώνουν πιθανό εκνευρισμό.
    Για την ιστορία συμφωνώ.

    Από εκεί και πέρα νομίζω κάτι Lords of the Fallen και The Surge ίσως να είναι καλύτερα entry points-πιο φιλικά.
    tldr Βάσσια αν έχεις αφήσει το DS στη μέση καλύτερα τελείωσε εκείνο πρώτα. Από εκεί και πέρα το Nioh δεν έχει καμία σχέση με τα παιχνίδια της From σε ιστορία, κόσμο κτλ. έτσι άνετα το παίζεις και ενδιάμεσα. Ξέρεις πόσοι ξεκίνησαν με Bloodborne ή έπαιξαν Demons’ Souls αργότερα; Ούτε κι εγώ έχω ασχοληθεί πέρα demon-dark souls αλλά δε με εμπόδισε να το απολαύσω.:)

  4. Πολύ καλό review! Πλούσιο και περιγραφικό χωρίς να γίνεται κουραστικό.
    Έχω μια ένστασή όσον αφορά τη δυσκολία του παιχνιδιού, αλλά και το γενικό κλίμα του.
    Αρχικά είναι σαδιστικά δύσκολο και απαιτεί από τον παίχτη τη ζωή του ολόκληρη. Πρέπει να είσαι διατεθειμένος να πεθάνεις και 2-3 φορές το λεπτό, ακόμα κι αν έχεις 30-40 Levels πάνω από το προαπαιτούμενο της κάθε αποστολής, Οι εχθροί κάνουν damage 300-400 Hp και σε κάθε level παίρνεις 20-25 Hp. Αυτό δεν το βρίσκω καθόλου διασκεδαστικό και για μένα επισκιάζει όλα τα θετικά στοιχεία του παιχνιδιού. Θεωρώ ότι είναι για παίχτες του τύπου “είμαι παιχταράς και την έχω μεγαλύτερη απ’ όλους (την εμπειρία) και γι αυτό τερματίζω τα παιχνίδια στο Ultra hard! Yeaaaaaaah!”. Λες και μετράει αυτό καθόλου στο παιχνίδι και όχι το γεγονός ότι απλά πρέπει να πεθάνεις 3000 φορές και να αφιερώσεις 100 ώρες για να τελειοποιηθείς στο σύστημα μάχης του παιχνιδιού αποστηθίζοντας τη συμπεριφορά των αντιπάλων. Τρομερή ικανότητα… Αν το να παίζει το παιχνίδι με τα νεύρα σου, στην προσπάθειά σου να αποδείξεις κάτι σε κάποιον, είναι διασκέδαση, τότε το Nioh είναι ένα το κατάλληλο για σένα.
    Αν θέλει κάποιος να παίξει λίγο χαλαρά και να ευχαριστηθεί το σενάριο και την εξερεύνηση, τότε αναγκαστικά θα πρέπει να παίξει άλλο παιχνίδι. Την πραγματικότητα δεν έχεις κανένα ουσιαστικό λόγο για εξερεύνηση, αφού όλα τα οφέλη της εξισώνονται με λίγο παραπάνω farming. Η φιλοσοφία είναι ίδια με αυτή των Dark Souls, όπου παιχνίδι των 20 ωρών τερματίζει σε 80-100, γιατί το 20% του χρόνου βλέπεις τη Loading screen, το 60% παίζεις το ίδιο και το ίδιο σημείο και ένα 20% είναι το κανονικό gaming. Αυτό το βρίσκω παθολογικά ανώμαλο και δεν ταιριάζει σε ισορροπημένους ανθρώπους, όμως οι δημιουργοί φροντίζουν να φτιάχνουν το υπόλοιπο σύνολο με τέτοιο τρόπο, ώστε να γίνεται εθιστικό (οι ψυχολόγοι πιάνουν δουλειά εδώ…). Τέτοια παιχνίδια δε χρειάζονται σενάριο, αλλά ένα κόσμο με ωραία ατμόσφαιρα και ατελείωτο χρόνο. Σαν παλιός RPG player είμαι απογοητευμένος από αυτή την κατάντια των RPGs. Οι παραγωγοί ποντάρουν στον εγωισμό του παίχτη και όχι στο βαθύ σενάριο και την εξερεύνηση. Εξαίρεση αποτελεί το καταπληκτικό, μοναδικό, απίστευτο Witcher 3. Το Nioh δεν πρέπει να παίρνει πάνω από 60-65% βαθμολογία φέροντας στον τίτλο του τη λέξη RPG. Τα Gothic ήταν action-rpgs, αυτό είναι action με κάποια στοιχεία RPG και παραμετροποίησης, αλλά δεν είναι RPG… Είναι 40€ που πλήρωσα εντελώς τσάμπα. Κάποια στιγμή όμως θα πρέπει να τιμωρηθούν τέτοιες προσπάθειες. Δε μπορεί να βλέπουμε την ποιότητα των RPGs να πέφτει με το χρόνο από τη μία και από την άλλη να επικροτούμε τέτοιες προσπάθειες. Είναι ένα καλό action και τίποτα άλλο.

  5. Έλα στην αγκαλιά μου Τζοφιέλ.

    Προφανώς και δεν έχουμε να κάνουμε με RPG, αλλά ακριβώς όπως έγραψες, με ένα πολύ δύσκολο action παιχνίδι, με στοιχεία RPG progression, τα οποία ούτως ή άλλως πλέον μπαίνουν σε σχεδόν ΚΑΘΕ είδος παιχνιδιού, ως προστιθέμενη αξία. RPG σημαίνει πάνω και πρώτα απ’ όλα, ουσιώδεις επιλογές αναφορικά με την εξέλιξη του σεναρίου και τον τρόπο προσέγγισης του κάθε προβλήματος/γρίφου ή μάχης.

    Παιχνίδια όπως τα Dark Souls/Nioh/Bloodborne εύστοχα ονομάστηκαν “Masocore” και ακριβώς απευθύνονται σε κοινό το οποίο διαθέτει εκατοντάδες ώρες προκειμένου να αποστηθίζει και να αποκωδικοποιεί αλληλουχίες κινήσεων και σχήματα επίθεσης, χωρίς κάποια συναισθηματική επένδυση. Μια φούλ τούμπανο εκδοχή του παραδοσιακού Pacman με άλλα λόγια. Και τότε, οι φυσιολογικοί άνθρωποι έπαιζαν πέντε πίστες και το άφηναν. Οι “σκληροί” καταστρέφονταν να αποστηθίσουν τα πάντα και έφταναν ως το τελικό…κρασάρισμα.

    Δεν με ενοχλεί να υπάρχουν τέτοια παιχνίδια στην αγορά, ούτε να λαμβάνουν υψηλές βαθμολογίες, από την στιγμή που στο είδος τους (το οποίο καθόλου δεν με αφορά, φυσικά) είναι άριστα. Επίσης, δεν θεωρώ πως κανείς θα τα εκλάβει ως “RPG” με σενάριο, χαρακτήρες ή ουσία. Action-RPG’s στην καλύτερη. Για τους θιασώτες του είδους, μια χαρά είναι. Εμείς, έχουμε να προσβλέπουμε στο Kingdom Come: Deliverance!

  6. Eίστε λίγο υπερβολικοί, προφανώς σε αυτά τα παιχνίδια δεν βρίσκεις ιστορία με ανατροπές, επιλογές κλπ ούτε φυσικά προτείνονται για χαλαρό παίξιμο αλλά δεν πρέπει και να πουλήσεις την ψυχή σου σε σκοτεινούς θεούς για να τα μάθεις. Από την εμπειρία μου με τα Soulborne τουλάχιστον αν ξεπεράσεις το αρχικό σοκ μετά βρίσκεις το μεγαλείο που κρύβεται πίσω από αυτά τα παιχνίδια, εξάλλου από τον δεύτερο γύρο και μετά είναι η πραγματική τους αξία όπου είσαι πιο έτοιμος και δεν φοβάσαι τόσο :p Το μεγαλύτερο κακό σε αυτά τα παιχνίδια κάνουν κάτι πονηροί που επειδή ασχολούνται και τα τερματίζουν νομίζουν πως κρατάνε τον father gascoine από τα φρύδια και βγάζουν και γλώσσα σε όσους για οποιονδήποτε λόγο δεν ασχολήθηκαν μαζί τους.
    Εξάλλου τι να κάνουμε ρε Μποράτσε εγώ φταίω που πιο πολύ δυσκολεύομαι στα παιχνίδια της TellTale με τις κρίσιμες αποφάσεις και τα διλήμματα που σε οδηγούν σε σημείο να θες να τα ξαναρχίσεις από την αρχή; Απλά αυτοί που τα γουστάρουν κάνουν κακή διαχείριση των παικτικών τους προτιμήσεων, κανονικά ξέρεις πρέπει να βγαίνουν να λένε οτι εκεί χρειάζεται ατσάλινη ψυχραιμία και σιδερένια θέληση μετά ψυχρής λογικής, έτσι φαίνεται ο τρου χαρντκορ κλπ.

  7. Πρέπει να είσαι διατεθειμένος να πεθάνεις και 2-3 φορές το λεπτό, ακόμα κι αν έχεις 30-40 Levels πάνω από το προαπαιτούμενο της κάθε αποστολής,

    Δεν διαπίστωσα κάτι τέτοιο, όχι 30-40 που λες, αλλά 15 levels να ήμουν πάνω (τυχαίνει αναπόφευκτα αρκετές φορές μέχρι και την 4η περιοχή) από την αποστολή σκότωνα άνετα εχθρούς και (συνήθως) το boss. Ξανατονίζω ότι τα level του χαρακτήρα σίγουρα βοηθάνε αλλά την διαφορά την κάνει κυρίως ο καλός εξοπλισμός. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ένα επίπεδο που κοίταζα και είχε δυσκολία 5 σπαθιά, πήρα 3 level πριν μπω αλλά δεν άλλαξε. Μόλις όμως άλλαξα πλήρως το εξοπλισμό μου (νέο set με μεγαλύτερο level, ομοίως το όπλο και reforge για abilities που ήθελα) η δυσκολία έπεσε στο 1 σπαθί!!

    Οι εχθροί κάνουν damage 300-400 Hp και σε κάθε level παίρνεις 20-25 Hp.

    Σωστά, γι’ αυτό όμως υπάρχουν διάφορες passive abilities που δίνουν ζωή, damage reduction, regeneration καθώς και το γενικό defence από τις armors οπότε το damage μειώνεται σημαντικά. Και φυσικά τα block και dodge (στοιχεία που σχεδόν όλα τα action-rpg έχουν). Η μάχη δεν έχει την λογική, κάθομαι σε ένα σημείο με τον αντίπαλο, ανταλλάσσουμε σφαλιάρες και όποιος προλάβει να ρίξει το περισσότερο ξύλο κερδίζει. Όπως και στα Gothic (αν προσπαθούσες να σπαμάρεις επιθέσεις κατέληγες ξάπλα), έτσι κι εδώ χρειάζεται και η ικανότητα του παίκτη.

    Η φιλοσοφία είναι ίδια με αυτή των Dark Souls, όπου παιχνίδι των 20 ωρών τερματίζει σε 80-100, γιατί το 20% του χρόνου βλέπεις τη Loading screen, το 60% παίζεις το ίδιο και το ίδιο σημείο και ένα 20% είναι το κανονικό gaming.

    Θα διαφωνήσω, τόσο για τα Souls όσο και για το Nioh. Disclaimer: δε θεωρώ ότι είμαι υπερπαίκτης, ούτε έχω εντρυφήσει σε αυτά τα παιχνίδια. Δεν υπήρχε σημείο δύσκολο που να μην πέρασα με την 2η ή 3η προσπάθεια. Οι φορές που πέθανα μέσα στο παιχνίδι ήταν σχετικά λίγες και να σου πω, ούτε εγώ το περίμενα πριν αναλάβω το παιχνίδι. Ο κύριος λόγος; Δεν βιαζόμουν. Όταν έβλεπα μια δύσκολη περίπτωση δεν ορμούσα τυφλά. Αν κάτι στράβωνε φρόντιζα να είχα τρόπο διαφυγής. Παρατηρούσα τι είδος αντιπάλου με περιμένει και προσπαθούσα να τον απομονώσω στο μέρος που ήθελα. Όταν βιαζόμουν να τελειώσω μια αποστολή, ναι εκεί συνήθως μου στοίχιζε παραπάνω προσπάθειες. Ακόμη και τα περισσότερα bosses έπεφταν με 1-4 απόπειρες (εκτός από 2 κάπου στην αρχή που μου έριξαν αρκετό ξύλο). Οπότε δε νιώθω ότι υπήρξαν “νεκρές” ώρες σε απόπειρες.

  8. Συμπληρώντας τα λεγόμενα των προηγούμενων θα διαφωνήσω οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως με το χαρακτηρισμό (και την κρίση ως συνέπεια αυτού) του Niοh ως RPG.

    Btw, μιας και έγινε αναφορά στο Witcher 3 το έχει παίξει στη Death March δυσκολία? όχι μόνο είναι κατάσταση λίγο πολύ όπως την περιγράφεις στο NioH αλλά υπάρχει και mechanic αν θυμάμαι καλά να τιμωρεί τη διαφορά σε lvls αυτηκαθεαυτή. Βάλε και κάποιο φίλο/γνωστό/άγνωστο στο internet να βρεθεί να σου πει/γράψει “αν δε τερμάτισες το W3 σε DM δυσκολία δε το τερμάτισες στα αλήθεια” και όλα αυτά που προσάπτεις στο NioH και στα souls παιχνίδια ισχύουν στο 100% για το W3. Σωστα? Λάθος!
    Στο W3 πχ η αυξημένη δυσκολία εξυπηρετεί στο να μην αντιμετωπίζεις της μάχες με spam low/heavy attacks αλλά να δουλέψεις και λίγο με τις τακτικές σου, το alchemy, τα poisons και τα signs και ουσιαστικά αναγκάζοντας σε να ασχοληθείς με τα προαναφερόμενα να σε κάνει να καταλαβαίνεις καλύτερα τι σημαίνει να έισαι “witcher” (άρα ++ στο RP της υπόθεσης).

    Κάτι επίσης που πιστεύω σου διαφεύγει είναι το μεγαλύτερο μέρος της δυσκολίας των souls παιχνιδιών και του Nioh δεν είναι μόνο η δυσκολία στις μάχες αλλά οι αυξημένες συνέπεις λόγω της έλλεψης quicksave/quickload. Aν το εφαρμόσεις αυτό σε διάφορα παιχνίδια θα δεις και αυτά πόσο “είμαι παιχταράς και την έχω μεγαλύτερη απ’ όλους (την εμπειρία) και γι αυτό τερματίζω τα παιχνίδια στο Ultra hard! Yeaaaaaaah!” ξαφνικά θα γίνουν…

  9. @Borracho
    ούτε εμένα με πειράζει που υπάρχουν αυτά τα παιχνίδια. Απλά δεν πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να παίρνει βαθμό ως RPG, αλλά ως action. Κατά τα άλλα με καταλαβαίνεις και σε καταλαβαίνω πάνω στο θέμα. Για όσους από εμάς ο όρος του RPG έχει ταυτιστεί με άλλου επιπέδου παιχνίδια είναι ντροπή να λέμε τέτοια παιχνίδια RPGs…

    @Steel_Havoc
    Ο καθένας διασκεδάζει με το δικό του τρόπο. Το θέμα είναι ότι τα τελευταία χρόνια ο χαρακτηρισμός RPG έχει γίνει λάστιχο και ο καθένας το τραβάει κατά το δοκούν και σύμφωνα με το πόσο τον συμφέρει σε επίπεδο marketing. Έχει χαθεί λίγο η έννοια το όρου, που πλέον καλύπτει ένα τόσο ευρύ φάσμα, ώστε να καταλήγει περισσότερο παραπλανητικός, παρά προσδιοριστικός του είδους του παιχνιδιού. Οι reviewers, θεωρώ, ότι θα πρέπει να βάζουν τα πράγματα στη θέση τους.

    @Adhan
    Αρχικά, καταλαβαίνω ότι όλα είναι θέμα εξοικείωσης. Αν έχεις παίξει παιχνίδια του είδους (action, DarkSouls-like), τότε ξέρεις πώς θα σκεφτείς και θα προσαρμοστείς πιο γρήγορα στις όποιες ιδιαιτερότητες του παιχνιδιού. Εγώ είμαι RPG gamer και όχι gamer. Τα τελευταία 20 χρόνια παίζω μόνο RPG. Απολαμβάνω ένα καλογραμμένο σενάριο, με βάθος επιλογών και ξέγνοιαστη εξερεύνηση ενός φανταστικού κόσμου. Ο στόχος μου είναι η διασκέδαση. Όταν ένα παιχνίδι απαιτεί απόλυτη προσήλωση, συγκέντρωση και ατσάλινα νεύρα, τότε αγχώνομαι και παύει να είναι διασκεδαστικό για μένα.
    Κάποτε χρειάζονταν καλός σχεδιασμός, σενάριο και gameplay για να διατηρήσεις το ενδιαφέρον του παίχτη. Τώρα απλά ανεβάζουν τη δυσκολία και ερεθίζουν τον εγωισμό του παίχτη (βλέπε trophies, όπου υπάρχουν και παγκόσμιες λίστες, που μετράνε ποιος την έχει μεγαλύτερη.. την “ικανότητα”). Γεμίζουν ώρες gameplay όχι με πραγματικό περιεχόμενο, αλλά με loading screens και εγωϊστικούς στόχους. Υπάρχουν άτομα που το αγοράζουν στο PS4 ή το Xbox μόνο και μόνο γι αυτό το λόγο…
    Το παιχνίδι το βρήκα εξαιρετικά δύσκολο και παίζοντας την τρίτη αποστολή (αυτή που ζητάει Level 10 και χρησιμοποιεί το χάρτη της πρώτης) έχανα συνεχώς μετά τη μέση της πίστας (επίτηδες δεν γράφω του χάρτη) και ήμουν 34 level, λόγω farming στην πρώτη αποστολή. Επειδή επένδυσα στη μαγεία δεν είδα κάποιον αποτελεσματικό τρόπο. Το μαγικό που μειώνεις το damage του αντιπάλου έχει τραγικά χαμηλή απόδοση και γίνεται λίγες φορές (3 νομίζω). Μόλις κάνεις pray οι εχθροί κάνουν respawn και πάλι από την αρχή… Αυτό είναι ο ορισμός του rpg του 2017 με βαθμό 84% στο metacritic…
    Το θέμα είναι ότι ενώ χαρακτηρίζεται σαν “action – RPG” απευθύνεται σε οπαδoύς των “action” και όχι σε οπαδούς των RPGs. Τί πειράζει αν δεν έχει σενάριο, επιλογές διαλόγων που να επηρεάζουν κάτι, εξερεύνηση κτλ Αυτά είναι “πταίσματα”. Του βάζουμε ένα 90+ με τίτλο “action RPG” και μετά απορούμε γιατί χρόνο με το χρόνο πέφτει η ποιότητα των RPGs και γίνονται όλο και πιο ρηχά με μετριότατο story και μερική ή παντελής έλλειψη επιλογών στο σενάριο και εξερεύνησης…
    Στα Gothic, που αναφέρεις, το σύστημα ήταν δύσκολο στα πρώτα lenvels. Στην αρχή ένας Elite Orc σε κατέβαζε με 1 χτύπημα και στο τέλος με 7-8. Αν αφιέρωνες χρόνο μπορούσες να τον βγάλεις και όταν ήσουν 8-9 level. Δεν έχει σχέση με το Nioh, όπου τα λάθη δε συγχωρούναι ακόμα και σε μεγαλύτερα Levels. Να μη μιλήσω για ιστορία και για ανοιχτό κόσμο πριν από 15 χρόνια. Εκείνο ήταν πραγματικό action RPG και βρίσκω ντροπιαστικό, για λογαριασμό σου, να το συγκρίνεις με το Nioh (δεν το γράφω προσβλητικά, αλλά σαν RPG gamer το θεωρώ ιεροσυλία)…:p:D
    Συνοπτικά, σαν action RPG δεν μπορεί να πάρει πάνω από 65-70%, γιατί του λείπουν κάποια βασικά, δομικά στοιχεία για να χαρακτηριστεί ation-RPG (λέγε με Gothic, KOTOR κ.α.). Σαν action είναι πλήρες (αν και δεν έχω αρκετή εμπειρία πάνω σε αυτό για να το κρίνω σωστά) και αξίζει το βαθμο που πήρε.

    @Tommas
    Άλλο πράγμα να στηρίζεις τη νίκη σε μία μάχη στην εξυπνάδα, τη εξοικείωση με τους κανόνες του RPG και την εκμετάλλευση των πόρων που σου προσφέρει το παιχνίδι και άλλο στα αντανακλαστικά και στην στρατηγική των αντιπάλων. Η δυσκολία πρέπει να ρυθμίζεται σε κάθε παιχνίδι. Σε παιχνίδια τύπου DarkSouls αυτό δε γίνεται επίτηδες από τους δημιουργούς, γιατί όλη η ουσία του παιχνιδιού ΕΙΝΑΙ η δυσκολία του. Γι αυτό και δεν επιτρέπει save παντού. Στόχος είναι να πιστέψεις ότι κάτι κατάφερες που έβγαλες το τάδε Boss, ώστε το σενάριο, οι διάλογοι και η εξερεύνηση να περάσουν σε δεύτερη μοίρα.

  10. Δεν έχεις και άδικο σε αυτό που λες αν και σύμφωνα με το σκεπτικό σου θα έπρεπε το παιχνίδι να χαρακτηρίζεται σε κλίμακες, δηλαδή λίγο rpg, πολύ rpg, πλήρες rpg κλπ κάτι που δείχνει δύσκολο, ακόμα και 100% action ας πούμε δεν το λες, πιστεύω ο χαρακτηρισμός action rpg στέκει μια χαρά.

  11. Επειδή επένδυσα στη μαγεία δεν είδα κάποιον αποτελεσματικό τρόπο. Το μαγικό που μειώνεις το damage του αντιπάλου έχει τραγικά χαμηλή απόδοση και γίνεται λίγες φορές (3 νομίζω).

    Καταρχήν δε θα πρότεινα σε κάποιον που δεν έχει ασχοληθεί με Souls-like παιχνίδια να ξεκινούσε με χαρακτήρα που δίνει βάρος στη μαγεία. Γιατί έτσι στηρίζεται πολύ στη μάχη εξ αποστάσεως ως πιο safe επιλογή και δεν θα κάτσει να ασχοληθεί και ιδιαίτερα με τα μοτίβα που χρησιμοποιούν οι εχθροί (δεν το λέω για σένα, αλλά γενικά αυτή είναι η νοοτροπία σε κάποιον “πρωτάρη”). Προσωπικά θα συμβούλευα για ένα melee build με toughness, με πολύ ki και ki reduction σε κινήσεις και guard. Spear ή dual sword είναι αρκετά φιλικά για αρχή, αναλόγως αν θες ταχύτητα ή reach. Onmyo και Ninjutsu ναι, αλλά ως support και διευκόλυνση (π.χ. αρκετά bosses γίνονται πολύ εύκολα με sloth). Από εκεί και πέρα, οι χρήσεις που έχεις ανεβαίνουν. Πως; Αναβαθμίζοντας το μαγικό και κάνοντας equip τις διαφορετικές versions στο ίδιο shortcut (κάνεις μία φορά μόνο assign και οι υπόλοιπες εκδοχές του μπαίνουν αυτόματα όταν τις κάνεις απλά equip). Έτσι π.χ. το devigorate αν κάνεις assign to shortcut την III version και equip τις 2 προηγούμενες θα έχεις σύνολο 9 χρήσεις που σου πιάνουν 12 (5+4+3) από το magic capacity. Ομοίως και τα ninjutsu items. Όλες οι μαγείες γενικά δυναμώνουν με το στατιστικό magic (dex για ninjutsu) και με passive omnyo/ninjutsu power up από αντικείμενα, guardian spirits, prestige κλπ.
    Ναι αν κάνεις pray κάνουν respawn οι εχθροί αλλά όταν κάνεις pray σε ένα νέο shrine έχεις αποφασίσει (υποτίθεται) ότι δε θα γυρίσεις πίσω οπότε δε σε νοιάζει έτσι κι αλλιώς.

    ξέγνοιαστη εξερεύνηση ενός φανταστικού κόσμου.

    Την εξερεύνηση στα Gothic, στα BG, στο ToEE, μόνο ξέγνοιαστη δεν τη λες… :p

    βλέπε trophies, όπου υπάρχουν και παγκόσμιες λίστες

    Trophies (achievements) υπάρχουν και στο steam. Πόσοι άραγε, πραγματικά, ασχολούνται πρωτίστως με αυτά και όχι με το ίδιο παιχνίδι; 😉

    Εκείνο ήταν πραγματικό action RPG

    Και το Nioh επίσης. Κατά τη γνώμη μου, απλά είναι διαφορετικές σχολές-οπτικές γωνίες.
    Από τη μία η ευρωπαϊκή με Witcher και Gothic και η αμερικάνικη με Mass Effect και Elder Scrolls κι από την άλλη η ιαπωνική με Dark Souls, Dragon’s Dogma (το οποίο είναι η αλήθεια δυτικοφέρνει αρκετά) και Monster Hunter.
    Να το θέσω και διαφορετικά… αν παιχνίδια όπως τα Diablo και Titan Quest λογίζονται ως τέτοια, γιατί όχι και το Nioh…

  12. @Steel_Havoc
    Όταν ένα παιχνίδι είναι 10% RPG και 90% action, τότε λέγεται action. Επιπλέον, για να το πεις RPG δε φτάνει μόνο να υποστηρίζει εξέλιξη του χαρακτήρα. Τα Batman, τα τελευταία Tomb Raider, τα τελευταία Far Cry κ.α. υποστηρίζουν εξέλιξη του χαρακτήρα, αλλά κανένας δεν τα λέει RPGs…

    @Adhan
    Μάγο έπαιζα σε όλα τα RPG (από Gothic, μέχρι DnD), γιατί μου έδινε την ευκαιρία να δω τις αδυναμίες των εχθρων στα elements (fire, ice κτλ), μετά Warrior και μετά τοξότη ενισχύοντας τα όπλα μου με τα κατάλληλα elements. Δεν είμαι πρωτάρης στα RPG ή στα action-rpg, αλλά σίγουρα είμαι πρωτάρης στα DarkSouls-like παιχνίδια. Αυτό λέμε. Θέλει εξοικείωση γιατί είναι ένα άλλο είδος. Πχ στα Gothic 1,2 και 3 ο πρώτος μου χαρακτήρας ήταν μάγος και ακόμα και την πρώτη φορά δεν αντιμετώπισα πρόβλημα. Στα υπόλοιπα, που αναφέρεις στο πρώτο μέρος της απάντησής σου, έχεις δίκιο, αλλά και πάλι μιλάμε με καθαρά action στοιχεία: παρατήρηση μοτίβου εχθρών, γρήγορα αντανακλαστικά κτλ.

    Η εξερεύνηση ήταν μια χαρά ξέγνοιαστη στα Gothic. Οι εχθροί ήταν δύσκολοι εκεί που δεν έπρεπε να πας από την αρχή και όχι σε κάθε περίπτωση. Πχ όταν συναντούσες τον πρώτο Orc στο Gothic 2 ήταν έξω από την πρώτη πόλη και πήγαινες με παρεα έναν κυνηγό. Μαζί τον καταφέρνατε μια χαρά και αν πέθαινες είχες και ένα save λίγο πιο πριν και ξαναδοκίμαζες και όχι να αντιμετωπίσεις όλους τους εχθρούς από την πόλη μέχρι εκεί και χωρίς το δικαίωμα ενδιάμεσου save, χάνοντας παράλληλα και όλα σου τα xp. Εκεί προσπαθούσαν να σου προσφέρουν ευχαριστηση με τον κόσμο του παιχνιδιού, το σενάριο και την εξερεύνηση και όχι να γεμίσουν τις ώρες σου με την επανάληψη του ίδιου σημείου του παιχνιδιού λες και είσαι αυτιστικός.

    Θα μείνεις έκπληκτος αν δεις πόσοι ασχολούνται με τα trophies συνολικά (steam + ps4 + xbox). Συνολικά είναι πολλά εκατομμύρια gamers… Έχω PS4 pro και PC. Ξέρω τί σου λέω… Υπάρχουν άτομα που αγοράζουν το παιχνίδι στο PS4 και όχι από “τον θείο” σε pc, όχι από τιμιότητα, αλλά για να καταγραφούν τα trophies τους. Η δυσκολία του Nioh ή των Dark Soul κτλ δεν αλλάζει για να υπάρχει κοινή βάση και να μπορούν οι παίχτες να την μετράνε καλύτερα (την ικανότητά τους) σε παγκόσμιο επίπεδο…

    Δε λογίζω παιχνίδια όπως το Diablo 3 σαν RPG (ούτε καν διαλέγεις τί θα ανεβάσεις κατά το Levelup). To Diablo 1 ήταν το πρώτο μεγάλο πλήγμα των RPG. Ήταν η πρώτη φορά που ονομάστηκε RPG κάτι που δεν ήταν RPG. Περισσότερο hack and slash action είναι.

    Αν μου συγκρίνεις Witcher και Gothic με τα Dark Souls και Nioh, υποστηρίζοντας ότι αντιπροσωπεύουν το ίδιο πράγμα αλλά από διαφορετική κουλτούρα, τότε κάποιος πρέπει να κάνει σεμινάρια στους Ιάπωνες του Nioh και των DS για το τί είναι RPG και τί action…

    Δε νομίζω ότι ισχύει αυτό που γράφεις. Πιστεύω ότι βρήκαν ένα καινούριο είδος και με το κατάλληλο marketing το έχουν επιβάλει στο κοινό. Μαγκιά τους, αλλά ΔΕΝ είναι RPG. Είναι κατά βάση action με κάποια στοιχεία εξέλιξης χαρακτήρα.

    Πάντως σε ευχαριστώ για το ότι μου έδωσες tips στην αρχή του post σου. Αν αποφασίσω να το παίξω, θα φτιάξω Samurai με ακόντιο.

  13. Eντάξει δεν είναι το ίδιο η εξέλιξη χαρακτήρα στα DS με του Batman και του Tomb Raider για αυτό. Στα DS η εξέλιξη του χαρακτήρα έχει μεγαλύτερο βάρος και διαμορφώνεις και το στυλ μάχης που θα ακολουθήσεις στο παιχνίδι.

  14. Ό,τι είπε ο Havoc. 3 perks και 5 combos moves προφανώς δεν τα κάνουν rpg. Και ούτε διαφορετικά builds μπορείς να κάνεις σε τέτοια παιχνίδια (και θα πρόσθετα και μερικά ακόμη όπως DmC, Bayonetta και GoW, τα οποία είναι ο ορισμός του hack n slash action), αφού λίγο πολύ παίρνεις τα πάντα και το playthrough το δικό μου καταλήγει ίδιο με το δικό σου κ.ο.κ. κάτι που δεν ισχύει στο Nioh.
    Κολλάς στο D3 ενώ αρκετα αυτού του τύπου έχουν ανάπτυξη χαρακτήρα που θα ζήλευαν κανονικά crpgs (βλ. Path of Exile).
    Πολύ σημαντικά και για μένα σενάριο και χαρακτήρες αλλά εντάξει με αυτή τη λογική και τα Walking Dead rpg θα τα λέγαμε. Αν δεν υπάρχουν από πίσω υπόβαθρο με μηχανισμούς, ζαριές και αίσθηση προόδου, δύσκολο να μιλάμε για τέτοιο παιχνίδι. Θυμίζω επίσης ότι το open world που αναφέρεις επανειλημμένα δεν… κάνει τα action-rpg, δες Witcher 2 ή Mass Effect 2 (πλατύ σαν ωκεανός, ρηχό σαν λακούβα, oh wait, δεν είναι ούτε καν πλατύ :)). Και με τις 4 abilities για κάθε κλάση, δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί μιλάνε για 3rd person shooter με κάποια στοιχεία rpg. Καλώς ή κακώς, διαλόγους πολλαπλής επιλογής, βαθιά σενάρια και εξερεύνηση μπορείς να βρεις σε και σε άλλα είδη (action, action-adventure, horror κλπ.), οπότε δεν ειναι χαρακτηριστικό γνώρισμα των rpg, άσχετα αν μας αρέσουν να υπάρχουν.

    Όσον αφορά το marketing, τουλάχιστον του πρώτου παιχνιδιού που τα ξεκίνησε (Demons’ Souls) η ίδια η Sony πήγε να το “αυτοκτονήσει με τα πλάνα που είχε να το κυκλοφορήσει μόνο Ιαπωνία κι αργότερα μόνο Αμερική μέσω Atlus (αφήνοντας στα κρύα του λουτρού την Ευρώπη για ένα ακόμη χρόνο μέχρι να αναλάβει η Namco, θα την ξέρεις την ιστορία μιας και έχει ps4 και λογικά παρακολουθείς τι γίνεται με τη retail αγορά). Αν δεν υπήρχε word of mouth άκλαφτο θα είχε πάει. Εκεί που λες για τα achievements και τα trophies ξέρεις ποιο είναι το οξύμωρο; Δεν υπάρχει ούτε ένα τέτοιο που να σχετίζεται με κάποιο “ανδραγάθημα” στο παιχνίδι, κάτι δηλαδή το οποίο θα μοστράρεις επειδή πέτυχες κάτι ακατόρθωτο που ο άλλος παίκτης δε θα μπορούσε να καταφέρει. Α, κι ένας legit λόγος να το προτιμήσει κάποιος στο ps4 είναι πως έχει περισσότερο κόσμο online (μην ξεχνάμε ότι κυκλοφόρησε νωρίτερα από το pc), συνεπώς γρηγορότερη διαδικασία το summon visitor στο co-op.
    Τέλος πάντων, έχει πολύ ζουμί η κουβέντα του τι θεωρείται και τι όχι rpg (”http://www.rpgcodex.net/content.php?id=10819″). Για το Nioh ας συμφωνήσουμε ότι διαφωνούμε 😀

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL