REVIEWS

HOT TIN ROOF: THE CAT THAT WORE A FEDORA

Ας δούμε πόσα πράγματα ούρλιαζαν από χιλιόμετρο “μερακλίδικο Μπορατσοπαίχνιδο” κατά την κυκλοφορία του Hot Tin Roof : Πιασάρικο chiptune-noir soundtrack, μονίμως νυχτωμένο αστικό σκηνικό, θρυλούμενο αναρχικό και ανατρεπτικό χιούμορ μεταξύ Jazzpunk και παλιών καλών point and click adventures και περισσότερο μυστήριο απ’ όσο θα μπορούσες ποτέ να καταβρέξεις με τις μαγικές σαπουνόφουσκες του όπλου σου. Όπα, μισό λεπτό, τις ποιές;!

Και κάπως έτσι ξεκινά η άδοξη περιπέτεια της ενασχόλησής μου με ένα τίτλο που ενώ φωνάζει από μακριά πως έχει καμωθεί με αγάπη, φροντίδα και μεράκι, απλώς δεν ευτύχησε να έχει τους απαραίτητους πόρους, προκειμένου να ολοκληρωθεί όπως τον οραματίστηκε η δημιουργός εταιρεία, Glass Bottom Games.

HTR1Η μέθοδος με την οποία σώζουμε το παιχνίδι μας πάντως, είναι από τις πιο εμπνευσμένες που έχουμε δει εδώ και χρόνια

Το βασικό concept του παιχνιδιού, είναι λαμπρό : κάπου, κάποτε, υφίσταται η αιώνια νουάρ πόλη της Hot Tin Roof. Άνθρωποι, γάτες και ποντικοί ζουν σε άψογη δυσαρμονία, δίχως κανείς να θεωρεί πως είναι ιδιαίτερα παράξενο να έχεις σωματεία αρουραίων και γάτους βοηθούς αστυνομικών. Η πρωταγωνίστριά μας, με πλήρη επίγνωση του γεγονότος πως η τεχνοτροπία των γραφικών επιτρέπει μόνο τις βασικότερες των απεικονίσεων, δείχνει να απολαμβάνει να εξηγεί στους μισούς χαρακτήρες που συναντάει, πως δεν είναι άντρας. Η βοηθός της, η μυστηριώδης γάτα Francine, Franky για τους φίλους, δείχνει να απολαμβάνει την όλη κατάσταση. Το σκηνικό είναι δηλαδή, έτοιμο. Σουρεαλισμός, μυστήριο, αναρχικό χιούμορ, το αγοράζουμε *χθες*, σωστά;

Δυστυχώς η απάντηση είναι “όχι και τόσο”. Το παιχνίδι αν και αμιγώς 3D, επιλέγει να υιοθετεί μια απεικόνιση side-scrolling 2D platform παιχνιδιού, κάτι που στην πορεία, αποδεικνύεται καταστροφικό. Η Hot Tin Roof ξαφνιάζει με το μέγεθος και την λεπτομέρεια του σχεδιασμού της. Πέρα από τις κρυμμένες περιοχές, τα μυστικά και τις προαιρετικές αποστολές που μπορούμε να ανακαλύψουμε, δίνει, μέσα από την έκταση και την πληθώρα των σωστά τοποθετημένων και σχεδιασμένων κτιρίων της, την αίσθηση μιας πραγματικής πόλης από film noir, τηρουμένων βέβαια πάντοτε των αναλογιών.

HTR2Εξερευνώντας το Ossified Egg

Λόγω της ιδιαίτερης απεικόνισης που έχει επιλεγεί όμως, η πλοήγηση στους δρόμους και τις αλέες της, αναδεικνύεται σε μέγιστο πονοκέφαλο. Αν και είναι δύσκολο να εξηγήσω το αποπροσανατολιστικό μοντέλο κίνησης του παιχνιδιού σε γραπτό κείμενο, φανταστείτε το εξής. Ένας πλήρως 3D κόσμος, με την κάμερα γυρισμένη σε 2D προοπτική και την ηρωϊδα να κινείται από τα αριστερά προς τα δεξιά. Μόλις φτάνουμε στην άκρη μιας στροφής ή γωνίας, περιστρέφεται ολόκληρη η κάμερα, προκειμένου να μας τοποθετήσει στην νέα “οθόνη”. Εάν εντοπίσουμε κάποιο σοκάκι που θέλουμε να εξερευνήσουμε ή οποιοδήποτε σημείο ενδιαφέροντος στο “βάθος” της οθόνης, πρέπει πρώτα να κινηθούμε οριζόντια μέχρι το μονοπάτι που οδηγεί σε αυτό και κατόπιν να πατήσουμε το “πάνω” ή το “κάτω”, προκειμένου να λάβουμε άλλη μια περιστροφή μεταξύ πρώιμου graphic adventure και καμμένου dungeon crawler εικοσαετίας. Και αν λειτουργούσε όσο απλά το περιγράφω, ίσως ήταν μια ευπρόσδεκτη ρετρό πινελιά στο όλο θέμα. Δυστυχώς, οι συνεχείς περιστροφές, σε συνδυασμό με την πλήρη απουσία κάθε είδους χάρτη, πυξίδας ή τελοσπάντων κάποιου “οδηγού” προς την πορεία ή τον επόμενο στόχο μας, πολύ γρήγορα δημιουργούν τεράστιο εκνευρισμό.

Ειδικά σε ένα παιχνίδι που δανείζεται αρκετά Metroidvania στοιχεία στον σχεδιασμό του, η ύπαρξη ενός έστω επαρκούς χάρτη, κρίνεται απαραίτητη, ώστε να γνωρίζουμε ανά πάσα στιγμή σε ποιές τοποθεσίες θα πρέπει να επιστρέψουμε. Η έλλειψη χάρτη και καθοδήγησης στο Hot Tin Roof, σε συνδυασμό με την εκκεντρική επιλογή απεικόνισης, κάνουν ακόμη και την έρευνα ενός σκοτεινού στενού που εντοπίζουμε, από ευχάριστη και διασκεδαστική περιπέτεια, έναν αφόρητο πονοκέφαλο.

HTR3Δείγμα του Clue Inventory, άλλης μιας έξυπνης ιδέας η οποία όμως, υλοποιήθηκε λειψά.

Και είναι πραγματικά κρίμα, γιατί βαθιά στα σώψυχα του κώδικά του, το Hot Tin Roof ήθελε να είναι ένα μερακλίδικο, αναρχικό point and click adventure παιχνίδι. Η περιπέτειά μας ξεκινά με τον Αρχηγό της Ανθρωπογατοποντικονομίας™ να μας αναθέτει την πρόσφατη αποστολή μας. Μια πλούσια κατοικία έχει διαρρηχθεί και έχει κλαπεί μια πολύτιμη διαθήκη. Φυσικά ο κλήρος της διαλεύκανσης του μυστηρίου πέφτει σε εμάς και σύντομα θα βρεθούμε να λιώνουμε τους δρόμους της Hot Tin Roof, σε αναζήτηση υπόπτων, στοιχείων και άλλων γαργαλιστικών κλισέ, που σε ένα καλύτερο κόσμο, θα μας έδιναν ένα πολύ στιλάτο και αξιομνημόνευτο παιχνίδι περιπέτειας.

HTR4Η χρήση διαφορετικών τύπων πυρομαχικών για διαφορετικές καταστάσεις είναι μια έξυπνη ιδέα που ουσιαστικά “στηρίζει” τον τίτλο

Το μεγαλύτερο μέρος του gameplay του παιχνιδιού, πέρα από την -προβληματική- εξερεύνηση και τους διαλόγους, στηρίζεται σε ένα παραλίγο Metroidvania, platforming μοντέλο. Με απλά και μάλλον ατσούμπαλα controls περιηγούμαστε στα μεγαλύτερα “επίπεδα” του παιχνιδιού, αναζητώντας ίχνη και χαρακτήρες. Το αρκετά στοιχειώδες platforming κομμάτι συμπληρώνεται από τον ομολογουμένως έξυπνο μηχανισμό του όπλου μας. Υπάρχουν τέσσερις διαφορετικοί τύποι πυρομαχικών, κάθε ένας εκ των οποίων μας επιτρέπει και μια διαφορετική αλληλεπίδραση με το περιβάλλον. Τα “απλά” άσφαιρα φερ ‘ειπείν, διαλύουν εμπόδια ενώ οι…σαπουνόφουσκες, “ξεβρωμίζουν το background” και αποκαλύπτουν κρυμμένες πλατφόρμες και μυστικά. Η χρήση των διαφορετικών τύπων πυρομαχικών για την επιτυχή πλοήγησή μας στον κόσμο του παιχνιδιού κρίνεται επιτυχημένη, καθώς μετατρέπει αδιάφορα κατά τ’ άλλα επίπεδα, σε σχετικά ενδιαφέροντες περιβαλλοντικούς γρίφους.

Και φτάνουμε στην μεγαλύτερη ίσως από τις απογοητεύσεις του τίτλου. Όταν προωθείς την ατμόσφαιρα και το vibe ως την σημαντικότερη αιτία αγοράς ενός τίτλου, είναι καλό να είσαι απόλυτα σίγουρος πως μπορείς να παραδώσεις όσα υπόσχεσαι. Η ποιότητα του γραψίματος του Hot Tin Roof έχει σχεδόν σχιζοφρενικές μεταπτώσεις. Την μια στιγμή διαβάζεις κάτι πανέξυπνο που σε στέλνει κατευθείαν πίσω στις χρυσές ημέρες της Lucasarts και την επόμενη, ο διάλογος καταρρέει σε έναν ωκεανό μετριότητας. Η πλήρης έλλειψη voice-overs αφαιρεί πολύ από την αίσθηση του τίτλου, καθώς και το γεγονός πως όλοι οι διάλογοι λειτουργούν ως “δέντρα” επιλογών, τα οποία κάθε φορά ξεκινούν από την αρχή. Δεν “θυμάται” δηλαδή κανείς χαρακτήρας τί έχετε πει προηγουμένως και πολλές φορές, καθώς οι επιλογές είναι αμοιβαία αποκλειόμενες, πρέπει να κάνουμε τον ίδιο ακριβώς διάλογο δυο και τρεις φορές προκειμένου είτε να λάβουμε την πληροφορία που θέλουμε, είτε να διαβάσουμε όλο το διαθέσιμο κείμενο. Αν μάλιστα κάποια επιλογή οδηγεί στην απόκτηση κάποιου στοιχείου για το Clue Inventory μας (άλλη μια έξυπνη και τραγικά υποαξιοποιούμενη ιδέα του παιχνιδιού), κάθε φορά που την επιλέγουμε, το στοιχείο προστίθεται εκ νέου στο Clue Inventory, δημιουργώντας αχρείαστη σύγχυση και αφήνοντας μια αίσθηση προχειρότητας.

HTR5Ατμοσφαιρικά σχεδιασμένες τοποθεσίες δυστυχώς δεν επαρκούν για να εξιλεώσουν το παιχνίδι

Η δε μεγαλύτερη αμαρτία που διαπράττει το παιχνίδι, είναι πως πολλές φορές μένουμε εντελώς ξεκρέμαστοι σεναριακά, σε ένα ψευδο-3D λαβύρινθο τοποθεσιών, να μυρίζουμε τα νύχια μας για το τί πρέπει να κάνουμε στην συνέχεια του παιχνιδιού. Ακόμη χειρότερα, αρκετά αφηγηματικά νήματα ξεκινάνε για να εγκαταλειφθούν εντελώς απότομα και ξαφνικά από εκεί που ερευνούμε φερ’ ειπείν μια ύποπτη γιάφκα αρουραίων, παγώνουν τα πάντα και καλούμαστε να ασχοληθούμε με την εξιχνίαση μιας εντελώς άσχετης δολοφονίας. Αν φυσικά δεν μας κόψει να μιλήσουμε στους πάντες για τα πάντα, προκειμένου να πάρουμε το συγκεκριμένο ίχνος, μένουμε να αναρωτιόμαστε γιατί δεν ολοκληρώνεται με τίποτα η ιστορία με τα ποντίκια.

HTR6Το Diner είναι μια τοποθεσία που δεν μπορεί να λείπει από κανένα νουάρ που σέβεται τον εαυτό του!

Προχειρότητα και μπέρδεμα δηλαδή, στοιχεία τα οποία ειδικά όταν πρόκειται για ένα αστυνομικό μυστήριο, καταστρέφουν ολόκληρη την εμπειρία. Και αυτό το χαρμάνι αντιθέσεων είναι το Hot Tin Roof. Το soundtrack είναι πανέμορφο, ατμοσφαιρικό και σε προδιαθέτει για τα καλύτερα. Η νυχτερινή ατμόσφαιρα και αρκετοί διάλογοι αποπνέουν μεράκι και φροντίδα. Ο φρικτός τρόπος πλοήγησης στον κόσμο του παιχνιδιού και τα δείγματα εγκατάλειψης του τίτλου από την μέση και μέτα, μας προσγειώνουν απότομα στην πραγματικότητα. Ήθελα να αγαπήσω το Hot Tin Roof. Όλα τα βασικά στοιχεία μιας μερακλίδικης νουάρ απόδρασης ήταν εκεί. Δυστυχώς κάπου στο χτύπημα στο μίξερ, διαπιστώθηκε πως τα μισά αυγά ήταν κλούβια, η φαρίνα ληγμένη και η κουβερτούρα είχε κάνει σε αμπάρι σαπιοκάραβου για μήνες. Προβληματικό ντεμπούτο για ένα γοητευτικό κόσμο, ο οποίος, ίσως σε ένα άλλο τύπο παιχνιδιού, θα μπορούσε πραγματικά να λάμψει.

Pros

  • Εξαιρετικό προσεγμένο και ατμοσφαιρικό soundtrack
  • Φωνάζει από μακριά πως είναι καμωμένο με πολλές οκάδες ψυχής και αγάπης για τα “χρυσά” point and click adventures
  • Μεγάλος κόσμος προς εξερεύνηση…

Cons

  • …στον οποίο το παιχνίδι μας αφήνει εντελώς χαμένους, δίχως χάρτη, πυξίδα ή κάποια ένδειξη αναφορικά με το πού πρέπει να πάμε και γιατί.
  • Η ποιότητα των κειμένων μεταπηδά από “σπιρτόζικα και καλόγουστα” σε “ποιά μαϊμού το έγραψε αυτό όταν δεν κοίταγα” πάμπολλες φορές μέσα στον ίδιο διάλογο
  • Αφήνει την αίσθηση πως μια ιδιαίτερα μερακλίδικη και μεγαλόπνοη ιδέα εγκαταλείφθηκε κάπου στα μισά και μας έμεινε ένα απλώς λειτουργικό παιχνίδι
  • Η έλλειψη voice-overs δημιουργεί άσχημη αντίθεση με το φοβερό soundtrack

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 68%

68%

Στέφανος Κουτσούκος

Ο Στέφανος Κουτσούκος ή αλλιώς "The Artist Formerly Known As Borracho", διέπραξε ποικίλα εγκλήματα τα οποία τον οδήγησαν σε μια ριζική επανεκτίμηση των προτεραιοτήτων και αξιών του. Υπηρέτησε περήφανα στην πειρατική αρμάδα του Ragequit.gr από την ίδρυση του ιστοτόπου το 2012 ως το Μάη του '19.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL