EDITORIALSWord of Manos

Καλύτερα να μασάς, παρά να μιλάς….

Σπεύδω να παραδεχτώ εξ’ αρχής ότι είχα γράψει σε παλαιότερο κείμενό μου ότι δε θα έκανα εκ νέου αναφορά σε αυτό το φαινόμενο. Πέραν όμως του ότι το αντικείμενο δεν είναι ακριβώς το ίδιο, βλέπεις ρε παιδί μου κάποια γραφόμενα στο internet, σε ελληνικές και μη σελίδες, που σε κάνουν να θες να γράψεις με τη σειρά σου πέντε πράγματα, να διερωτηθείς φωναχτά για το τι διάολο συμβαίνει και πολλοί βλέπουν άλλα αντί άλλων, προβαίνοντας σε τόσο αυθαίρετα συμπεράσματα, κάνοντάς σε να αναρωτιέσαι μήπως εσύ είσαι χαζός ή/και στον κόσμο σου και αρνείσαι να δεις την πραγματικότητα.

Αφορμή για το μίνι αυτό ξέσπασμά μου στάθηκαν δύο γεγονότα. Το πρώτο έχει να κάνει με ένα review που εντόπισα για το Leisure Suit Larry in the Land of the Lounge Lizards Reloaded. To δεύτερο δεν είναι άλλο από τις βαρύγδουπες δηλώσεις, εν είδει φωστήρων, που σπεύδουν ορισμένοι συμπατριώτες μας να κάνουν, αναφορικά με την ποιότητα των σημερινών adventure games. Ξεκινώντας από το επίμαχο review, έχουμε έναν άνθρωπο ο οποίος βαθμολόγησε το εν λόγω remake με 20% (ή αλλιώς, 2/10), δηλώνοντας στην κατακλείδα του κειμένου του ότι ο κόσμος δε χρειαζόταν αυτό το Larry game, προτείνοντας μάλιστα, λόγω του… αμαρτωλού αυτού παιχνιδιού, να βάλουμε ένα stop στις Kickstarter καμπάνιες.  

LSLR WoMΦωτιές άναψες ρε μορφονιέ…

Μία πρώτη, μικρή, παύση εδώ: Όσοι έχει διαβάσει 6-7 κείμενά μου κατά το παρελθόν, θα γνωρίζετε ότι α) δεν έχω κάνει αναφορά, ούτε και κανενός είδους κριτική σε οποιονδήποτε game reviewer και β) έχω διατυπώσει κι εγώ κατά το παρελθόν τις επιφυλάξεις, αλλά και τις ξινίλες μου, για διάφορα χαρακτηριστικά του crowd-funding μοντέλου. Θέλετε να το πάμε κι ένα βήμα παραπέρα; Ευθαρσώς σας δηλώνω ότι πιθανώς το 95% που έβαλε ο Στέφανος στο συγκεκριμένο παιχνίδι δε θα το έβαζα εγώ. Και λέω πιθανώς, για δύο πολύ συγκεκριμένους λόγους. Πρώτον διότι δεν έχω βρει ακόμη την ευκαιρία να ασχοληθώ μαζί του, άρα δεν έχω άποψη επί του περιεχομένου του και δεύτερον διότι τυχαίνει να είμαι από εκείνους που δε λάτρεψαν ποτέ τον Larry. Το να μη λατρεύεις κάτι όμως, δεν είναι λόγος για να ασχοληθείς μαζί του και να το θάψεις. Μάλλον είναι ο καλύτερος λόγος για να μην έρθεις σε επαφή μαζί του, ή, αν τελικά το κάνεις, να μη σπεύσεις να δημοσιεύσεις κείμενο κριτικής επ’ αυτού.

Το επόμενο που αμέσως μετά σκέφτηκα να ψαχουλέψω, ήταν το παρελθόν της εν λόγω συντάκτριας. Οι υποψίες μου επαληθεύτηκαν στο έπακρο. Από τα 152 reviews που είχε πραγματοποιήσει προ του Larry Reloaded, κανένα, επαναλαμβάνω κα-νέ-να, δεν αφορούσε adventure game. Η μεγάλη ειρωνεία; Το πλησιέστερο σε αυτήν την κατηγορία παιχνιδιών είχε να κάνει και πάλι με τον Larry και δεν ήταν άλλο από το Box Office Burst. Δε ξέρω και δε με ενδιαφέρει με ποιο κριτήριο αποφάσισε το συγκεκριμένο άτομο να κάνει το review. Αλλά, βρε κοπελιά, επειδή δε πιστεύω ότι αναγκάστηκες να το κάνεις, έχοντας κάποιο πιστόλι στον κρόταφό σου, για ποιο λόγο πήρες αυτή την απόφαση; Μπορεί να θεωρηθεί η κριτική σου εποικοδομητική και εύστοχη, ειδικά όταν σπεύδεις από μόνη σου, στην αρχή του κειμένου, να εναντιωθείς στα Kickstarter projects αλλά και στα Larry games;  

Παύση Νο 2: Ποτέ και πουθενά δεν έχω εκφράσει πεποίθηση ότι ένας συντάκτης δε μπορεί να κάνει reviews δύο, τριών ή περισσοτέρων κατηγοριών video games. Δεν ζω σε κάποιον άλλο, παράλληλο, σύμπαν, ξέρω πολύ καλά ότι υφίστανται άτομα που έχουν βαθιά γνώση περισσοτέρων του ενός genres. Επίσης θέλω να πιστεύω ότι δεν έχω δώσει δικαίωμα να θεωρήσει κάποιος ότι το παίζω παντογνώστης των adventure games, μια και δεν είμαι και φυσικά δε δηλώνω τέτοιος. Τουλάχιστον όμως κάθε φορά που κάθομαι να γράψω ένα έρμο review, νιώθω ότι έχω μία ευθύνη απέναντι σε καθέναν από εσάς, που θα ξοδέψει 5, 10 ή 15 λεπτά για να διαβάσει το κείμενο. Ε λοιπόν αυτό το κείμενο δε μπορεί να είναι αρλουμπολογία ή έκφραση υπερβολικών και μηδενιστικών αντιλήψεων, ειδικά όταν αυτές δε στοιχειοθετούνται καν από το gaming background μου.

Broken Sword WoM“Παιχνιδάρα, έπος, αξεπέραστο, από τα δέκα καλύτερα adventure games όλων των εποχών”. Ναι, ΟΚ…

Ώρα να πάμε και στο δεύτερο συμβάν που εντόπισα. Συναντάω σε διάφορα forums άτομα που συνεχώς αναμασούν την καραμέλα του «δε βγαίνουν πια adventure games της προκοπής», την ίδια ώρα που από μόνοι τους παραδέχονται ότι το τελευταίο που έχουν δει και παίξει ήταν το “Syberia” ή το “Broken Sword”. Ειδικά δε με το δεύτερο, είναι πολύ αστείο αυτό που συμβαίνει: Ένα απλά καλό, ή πολύ καλό αν θέλετε, παιχνίδι και τίποτα περισσότερο, που αν κυκλοφορούσε τη σήμερον ημέρα οι ίδιοι άνθρωποι που το συμπεριλαμβάνουν σε λίστες με τα καλύτερα του είδους ever (!), μάλλον δε θα γυρνάγανε καν να το κοιτάξουν, έχει σχεδόν αναγαγεί σε μύθο. Κι εν τέλει όσο λάθος κι αν είναι να συγκρίνεις παιχνίδια διαφορετικών εποχών, sorry, αλλά το “Broken Sword” δεν είναι καθόλου καλύτερο από αρκετά παιχνίδια που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια.

Αλλά όχι, κάνουμε όλοι λάθος, πρέπει να αποδεχτούμε και να συνειδητοποιήσουμε ότι οι ποιοτικές παραγωγές των παιχνιδιών περιπέτειας σταματήσανε κάπου εκεί στις αρχές του 2000 κι από ‘κει κι έπειτα το χάος. Όσο κι αν προσπαθώ να διαβάζω τέτοια σχόλια και να γελάω, να τα παίρνω αψήφιστα και να τα προσπερνώ, καταντάει τραγικά γελοίο να βλέπεις αυτόκλητους κομήτες να εκφράζονται με τέτοια σιγουριά, βεβαιότητα και απόλυτη στάση, που σε κάνουν να αναρωτιέσαι μήπως κάτι σου έχει ξεφύγει ή αν τελικά απλά νομίζεις ότι ξέρεις πέντε πράγματα περί της συγκεκριμένης κατηγορίας, αλλά ουσιαστικά δε γνωρίζεις το παραμικρό.

Ύστερα, είναι και κάτι άλλο που αποτελεί αντικείμενο απορίας και σχετικής μελέτης. Γιατί αυτό το είδος συγκεντρώνει τόσα πυρά εναντίον του; Για ποιο λόγο κανείς δε μιλάει τόσο συχνά για την εξαφάνιση των εξομοιωτών πτήσης, γεγονότος που ανταποκρίνεται άλλωστε στη σημερινή πραγματικότητα, αλλά όλοι επιμένουν παθολογικά σε μία αβάσιμη άποψη, που τους εκθέτει ανεπανόρθωτα; Τι είναι αυτό που κάνει αρκετό κόσμο να σπεύδει με περίσσια ευκολία και εμφανή ημιμάθεια να επιτεθεί στα adventure games; ΟΚ φίλε μου, μπορώ να δεχθώ ότι εσύ ο ίδιος μεγάλωσες, κουράστηκες ή βαρέθηκες να λύνεις γρίφους, να ψάχνεις, να ζεις μία ιστορία και να βλέπεις σιγά σιγά την εξέλιξή της και προτιμάς πλέον το ανεγκέφαλο, ακατάπαυστο πιστολίδι ή τη συνεχή ανταλλαγή κλωτσομπουνιδιών (στοιχεία στα οποία κι εγώ αρέσκομαι άλλωστε, αλλά…. δεν κάνω κι έτσι), γιατί αυτά σε εκφράζουν. Μη προσπαθείς όμως να μας πεις ότι φταίνε τα adventure games για τη δική σου μετάλλαξη, γιατί πολύ απλά δεν είναι έτσι. Σου έχω νέα: Έχει έρθει η ώρα να το πάρεις χαμπάρι επιτέλους…  

Millenium WoMΑδέρφια μας παραμυθιάσανε αναφορικά με το Millenium. Μάλλον ξέρανε εξ’ αρχής ότι το τέλος των adventure games θα έφερνε, κι όχι του κόσμου όλου!

Από την άλλη βέβαια, αυτό είναι, μεταξύ πολλών άλλων, ο παγκόσμιος ιστός: Η ευκαιρία και η δυνατότητα που έχει ο καθένας να πει το οτιδήποτε, χωρίς να έχει, ή να νιώθει, την παραμικρή υποχρέωση να το στοιχειοθετήσει. Σάμπως σε συζητήσεις που κατά καιρούς έχει βρεθεί ο καθένας μας, δεν έχει εντοπίσει εκείνο τον τύπο που λέει ένα σκασμό παπάτζες και αρλούμπες και τελικά το μόνο που καταφέρνει είναι να γίνεται το comic relief της βραδιάς; Οπότε για ποιον λόγο ζορίζομαι εγώ; H επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων μπορεί να εμπλουτίζει τις μορφές της, ο χαρακτήρας του καθενός μας όμως δε πρόκειται να αλλάξει…

Μάνος Καρκαλέμης

Ο Μάνος δε μπορεί παρά να νιώθει ευτυχής που ασχολήθηκε ενεργά με την gaming αρθρογραφία στα χρόνια 2009-2017, οπότε και του δόθηκε η ευκαιρία να γράψει reviews για κάποια adventure games-διαμάντια, όπως "The Whispered World", "Monkey Island 2-LeChuck's Revenge" (Remastered Edition), "The Book of Unwritten Tales 1&2", "Grim Fandango" (Remastered Edition), "Gabriel Knight-Sins of the Fathers" (25th Anniversary Edition), "Night of the Rabbit", "Memento Mori 2", "Day of the Tentacle" (Remastered Edition).

30 Comments

  1. Καλημέρες.
    Όντως, όσο καιρό διαβάζω reviews δικά σου, δεν έχεις σχολιάσει συναδέλφους σου, το οποίο αποτελεί και έναν από τους λόγους που εξακολουθώ να σε διαβάζω… With that out of the way, περνάω στο κυρίως μενού.
    Ξέρεις καλύτερα από τον καθένα μας πως ρόλος και στόχος του κάθε “σωστού” Reviewer είναι να δώσει στον αναγνώστη μια όσο το δυνατόν πιο ΠΛΗΡΗ και ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ περιγραφή του παιχνιδιού, πέρα από προσωπικές προτιμήσεις, κολλήματα,κλπ. Δυστυχώς, πολλοί reviewers παραβλέπουν αυτές τις δύο παραμέτρους, με τραγικά αποτελέσματα. Ειδικά όσοι κάνουν reviews για μεγάλα sites έχουν και τον έξτρα πονοκέφαλο του game promotion λόγω χορηγών,οπότε η αντικειμενικότητα του review πάει βόλτα στην παραλία… Στο εν λόγω παράδειγμα που έφερες, ο τύπος απλά ΔΕΝ κάνει για reviewer. To να εκμεταλλεύεσαι ένα game για να βγάλεις χολή και να το χρησιμοποιήσεις ως μέσο για προώθηση προσωπικών (και ψιλοακραίων) απόψεων για προσπάθειες τύπου Kickstarter, είναι απλά απαράδεκτο. Θές review για το παιχνίδι; Βάλε κάποιον που ξέρεις πως θα είναι σωστός, και αν το θάψει, τότε οκ, πάσο. Είναι σαν να βάζεις εμένα που ξυπνάω με Thrash να σου πώ την άποψή μου για το τελευταίο CD της Ελληνικής Μπουζουκλερί σκηνής. Στην καλύτερη περίπτωση, ΔΕΝ θα είμαι αντικειμενικός, αφού δεν το έχω με αυτή την μουσική ρε αδερφέ, τι να κάνουμε. Στην χειρότερη περίπτωση,αρπάζω την ευκαιρία και παροτρύνω όσους διαβάσουν τον υπέροχο λίβελο μου να κάψουν το εν λόγω CD, αφού πρώτα το θάψω ποικιλοτρόπως…
    Στα των adventure games ως dead genre, δεν ξέρω αν είναι πιο πολλά τα reviews από τα άρθρα για τον θάνατό τους ως είδος. Πάντως δεν έχω δεί άλλα genre να έχουν την τεράστια ποικιλία και ευελιξία αν θές όσων αφορά σε θεματολογία και πρωτοτυπία, και ας μην είναι προσωπικά αγαπημένα (είμαι RPG addict, sorry). Αλλά δεν θα αγνοήσω ένα Scratches, Chaos in Deponia, The longest journey, Diskworld (το Noir included) και πάει λέγοντας. Είναι νεκρό είδος ΜΟΝΟ για όσους έχουν συμφέρον να προωθήσουν κάτι πιο εύκολο στο κοινό. (Battlefield, σαν παράδειγμα). Δυστυχώς, είναι πολλοί με αυτό το συμφέρον…
    Σαν είδος, το θεωρώ το πλέον απαιτητικό (μαζί με τα RPG) σε θέμα σεναρίου, διαλόγων, πλοκής, κλπ… Γιατί τα γράφω όλα αυτά, έ; Επειδή ένας reviewer για adventure games πρέπει να έχει φάει πολλά χρόνια για να είναι αντικειμενικός και να μην ξύνει απλά την επιφάνεια για ένα παιχνίδι το οποίο θα προσφέρει πολλά περισσότερα από όσα πιστεύει ο μέσος gamer.
    Αρκετά σας ζάλισα πρωί πρωί μάγκες. Αυτά προς το παρόν.

  2. Συμφωνώ και εγώ 100% μαζί σου Μάνο. Ο παραλληλισμός του Αδερφού Φραπέ με τη μουσική είναι επίσης ιδιαίτερα εύστοχος και προφανώς κάποιοι τύποι δεν κάνουν καν τον κόπο να ασχοληθούν και βέβαια “ανταμείβονται” με το αντίστοιχο κοινό.

    Πάντως, αναφορικά κιόλας με το 95% που έδωσα στο Λάρι, μου έδωσες μόλις μια λαμπρή ιδέα για προσεχές άρθρο-καντίνα. Χαμός θα γενεί 🙂

  3. Ενδιαφέρον κείμενο Μάνο, και συμφωνώ και στα 2 θέματα. Καλά το 1ο είναι άστειο, προφανώς το 20% δικαιολογείτε σε 2 μόνο περιπτώσεις α) να μιλάμε για μη-playable παιχνίδι τίγκα στα μπαγκς και στα errors β) να μιλάμε για μεγάλη προσωπική αντιπάθεια. Φυσικά από το κείμενο καταλαβαίνεις οτί ισχύει το δεύτερο, και είναι κρίμα. Για το ζήτημα των adventures τι να πω, δεν έχω εμπειρία, αλλά από αυτά που ακούω, διαβάζω και γενικά τσεκάρω (trailers, reviews κτλ.) τα τελευταία χρόνια νιώθω ότι ζώ στα 90s, τόσο καλή εντύπωση μου έχουν αφήσει οι δεκάδες ποιοτικές κυκλοφορίες κάθε χρόνο, πραγματικά απορώ γιατί κάποιος (είτε φαν του είδους, είτε όχι) να επιμένει για το αντίθετο! Για το γενικότερο ζήτημα reviews μου άρεσε το παράδειγμα μουσικής και μένα του συνgamer Grmadness, δεν γίνεται να αναλαμβάνει την παρουσίαση του κάποιος που δεν έχει επαφή (είτε λόγο γούστου, είτε λόγο συγκιριών) με το αντικείμενο. Δεν θα ρωτήσω ποτέ την μάνα μου να μου πεί πως της φάνηκε το νέο άλμπουμ των Immortal βρε αδερφέ, θα εμπιστευτώ ένα άτομο που ξέρω ότι έχει σχέση με τον χώρο και το είδος.

  4. δεν εχω χρονο τωρα αλλα θα επανελθω με σχολια το βραδυ.

    νομιζω παντως οτι το συγκεκριμενο συμβαν θα πρεπει να αποτελεσει τσιγκλιμα και να τελειωνουμε με τους αρθρογραφους “λαστιχο” και τους αγαπητους μεν αλλα ασχετους δε”αλεξιπτωτισστας”:D!

  5. Καλά, είναι γνωστό, κυρίως σε ξένα sites, το φαινόμενο o κάθε ανθυπογραφιάς “games journalist” να γράφει ό,τι παπαριά θέλει, και άμα βρεθεί κανένας να του την πει τεκμηριωμένα, ξαφνικά θυμάται ο ίδιος και υπενθυμίζει και στους άλλους πως δεν είναι δα και πραγματικός δημοσιογράφος, blogging για παιχνίδια κάνει, οπότε δε τρέχει τίποτα…

  6. Όσο για το 2/10, είναι για γέλια, αλλά όχι όσο το κείμενο του “review” που είναι και αυτό που μετράει. Άλλωστε το 2/10 θα το καταλάβαινα αν το κείμενο επικεντρωνόταν στα πραγματικά αρνητικά του τίτλου, γιατί η αλήθεια είναι πως όσο και να λατρεύουμε το Larry, οι πρώτες περιπέτειες του, όπως και τα περισσότερα adventure της πρώιμης Sierra, έχουν μαύρο χάλι από άποψη adventure game design.

    Αλλά περισσότερο από αυτό, αυτό που μπορεί να φέρει τον οποιοδήποτε λογικό άνθρωπο σε απόγνωση σχετικά με το μέλλον του ανθρώπινου είδους, δεν είναι πως βρέθηκε μια μαλάκω να πει της παπαρίες της για ένα παιχνίδι που δε καταλαβαίνει, αλλά τα σχόλια του κοινού, που όλοι θαυμάζουν την ταλεντάρα και την κριτικής της δεινότητα.

    Προτείνω να αφήσουμε στην άκρη χαζομάρες τύπου κοσμοraiding, και να κάνουμε ομαδικό ντου στο eurogamer, μπας και ξεστραβώσουμε κανέναν…

  7. Είναι νεκρό είδος ΜΟΝΟ για όσους έχουν συμφέρον να προωθήσουν κάτι πιο εύκολο στο κοινό. (Battlefield, σαν παράδειγμα).

    Και για όσους, από ξεροκεφαλιά, δεν ψάχνονται και δεν δοκιμάζουν νέες κυκλοφορίες, θα πρόσθετα. Μου θυμίζουν κάτι μεταλάδες που έχουν μείνει στα 80’s με την πεποίθηση ότι τότε ήταν η μαγική εποχή που βγαίναν μόνο “underground” διαμάντια και σήμερα μόνο mainstream “μετριότητες”. ΕΛΑ ΑΛΕΕΕΚΟ (που λέει και η διαφήμιση…).

    Μάνο, να υποθέσω ότι το πρώτο συμβάν ήταν κυρίως η αφορμή για το άρθρο (πολύ εύστοχο κιόλας), σωστά; Όσο να ‘ναι το δεύτερο γεγονός το συναντάμε εδώ και αρκετό καιρό, κατανταεί και αστείο πλέον.

    Φίλε “σκληροπυρηνικέ/παλαιομοδίτη-μη-χέσω” adventurά, εσύ που πιστεύεις ότι τα adventure γεννήθηκαν και πέθαναν στο Space Quest και στο Grim Fandago, κάνε τη χάρη στο ευατό σου να δοκιμάσει ένα Black Mirror, ένα The Lost Crown, ή ένα Book of Unwritten Tales (τυχαίες επιλογές) και αν η Ιθάκη σε γελάσει, θρήνησε πιο γοερά…

  8. Αδέρφια κατόπιν των σχολίων του Great0ldOne, συνειδητοποίησα ότι έχουμε να κάνουμε με γυναίκα κι όχι με άντρα, οπότε και έσπευσα να κάνω την απαραίτητη διόρθωση στο κείμενό μου.

    ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ βέβαια ότι δε κάνει καμία διαφορά και δε παίζει τον παραμικρό ρόλο αν είναι άντρας ή γυναίκα ο/η reviewer. Τα γραφόμενα μας ενδιαφέρουν, όχι το φύλο του αρθρογράφου.

    Adhan, σωστά κατάλαβες, το πρώτο περιστατικό στάθηκε η κυρίως αφορμή του παρόντος κειμένου. Αλλά μου κάνει τεράστια ότι και το δεύτερο, αντί να μειώνεται δείχνει να εντείνεται κιόλας, παρά την μεγάλη κινητικότητα στην κατηγορία. Κι είναι πραγματικά απορίας άξιο το γιατί…

  9. ”Καλά, είναι γνωστό, κυρίως σε ξένα sites, το φαινόμενο o κάθε ανθυπογραφιάς “games journalist” να γράφει ό,τι παπαριά θέλει”

    Κατά σύμπτωση,υπάρχει σε γνωστό ελληνικό και δημοφιλές gaming site πρόσφατο review του Larry remake, στο οποίο ο”reviewer” το κρίνει αρνητικά. Το πρόβλημα δεν είναι αυτό βέβαια, ούτε εμένα άλλωστε με ενδιέφερε ποτέ ιδιαίτερα το εν λόγω game. To θέμα είναι πως στα negatives πέρα από άλλα χαρακτηριστικά που ήταν γνωστά από την αρχική έκδοση και οι
    fans τα περίμεναν και στο remake, o θεούλης έβαλε και πως -και το γράφω ακριβώς όπως το είδα-το θέμα sex έχει κουράσει!?
    Θέλω να πω με αυτό πως το φαινόμενο “reviewers” που γράφουν ότι τους κατέβει στη γκλάβα επειδή δε γνωρίζουν τι ακριβώς είναι αυτό με το οποίο έχουν καταπιαστεί και ποίες είναι οι προσδοκίες του κοινού στο οποίο απευθύνεται δεν είναι βέβαια καινούργιο. Είναι όμως ένα φαινόμενο που εγώ το εντοπίζω περισσότερο σε ελληνικά παρά σε ξένα sites.

    ΥΓ Kαι γι’αυτό ευγνωμονώ τους θεούς που συνωμότησαν και ξεπήδησε το ragequit…tex merphy giveaway (σλουρπ,σλουρπ) :p

  10. Νταξ’ το κλασικό έργο, τα adventures πέθαναν, τι θέλουν τώρα με το Larry κλπ.Το έχω ξαναπεί και θα το ξαναπώ. Απλά το είδος έχει περάσει κάτω από το mainstream ραντάρ- τίποτε άλλο. Οι μεγάλοι publishers (ΕΑ,Activision Blizzard,Ubisoft, Square Enix κλπ) δεν ασχολούνται με το είδος, παρουσία ουσιαστική στις κονσόλες δεν έχει, τα μεγάλα game sites και gaming awards το αγνοούν αλλά αυτό ανθεί μια χαρά. Το ότι από δω που είμαι δεν μπορώ να δω την Ουρουγουάη, αυτό δεν πάει να πει πως δεν υπάρχει και όσο κι αν την αγνοώ και εσκεμμένα, δεν αλλάζει τίποτα.

  11. Mε δεδομένο ότι κάποτε ήταν ο απόλυτος στυλοβάτης του PC gaming Βασίλη, το είδος, αν μη τι άλλο, δικαιούται σεβασμού ή, τουλάχιστον, δίκαιης και ώριμης-σοβαρής αντιμετώπισης από τον καθέναν.

    Αντί να βλέπουμε αυτό όμως, συναντάμε πασίγνωστα sites που -στην καλύτερη- κάνουν αυτό ακριβώς που λες, στη χειρότερη προκαλούν ζημιά. Διότι, ας μη γελιόμαστε, η βαθμολογία από sites σαν το Eurogamer παίζει μεγάλο ρόλο για την τύχη ορισμένων παιχνιδιών, ειδικά κάποιων που δεν είναι και τόσο γνωστά στο ευρύτερο κοινό.

    Κι επειδή ορισμένα πράγματα τελικά δε μπορεί να είναι τυχαία, δείτε βαθμολογία που είχε δώσει το ίδιο site στο πρώτο επεισόδιο του “The Journey Down” http://www.eurogamer.net/articles/2012-05-29-the-journey-down-chapter-one-review

    Πρέπει εδώ να σας μεταφέρω την απογοήτευση που είχε νιώσει τότε ο δημιουργός του εν λόγω τίτλου, ο Theodor Waern, την οποία και μου είχε μεταφέρει, σε επικοινωνία που είχαμε. Κι είχε κάθε δίκιο ο άνθρωπος να νιώθει έτσι, καθώς το παιχνίδι του ήταν πραγματικά υπέροχο και τέτοιου είδους βαθμολόγηση ήταν απολύτως φυσιολογικό να του κόψει τα φτερά, αλλά, δυστυχώς, και τις πωλήσεις.

    Ήθελα να ‘ξερα πάντως ρε παιδιά, αν όντως τα adventure games εξαφανίζονταν μια μέρα, οι συντελεστές ορισμένιων “μεγάλων” sites θα ένιωθαν καλύτερα;

  12. Όχι. Θα αναπωλούσαν για καλές εποχές που υπήρχαν adventures, δηλαδή παιχνίδια που απαιτούσαν κάποια ποσότητα φαιάς ουσίας για να τα ολοκληρώσεις. Εδώ οι περισσότεροι ανέδειξαν το Fahrenheit (Indigo Prophesy) ως την αναβίωση των adventures (εξαιρετικό interactive game, αλλά όχι adventure), τι να λέμε τώρα?

  13. Για ποιο λόγο κανείς δε μιλάει τόσο συχνά για την εξαφάνιση των εξομοιωτών πτήσης, γεγονότος που ανταποκρίνεται άλλωστε στη σημερινή πραγματικότητα

    Το θέμα δεν είναι ότι δεν βγαίνουν flight sims, αλλά ότι απευθύνονται, σε ανθρώπους που προτιμούν τον ρεαλισμό από το gameplay (Hello DCS :p:p). Όταν βγαίνει δοκιμαστής πιλότος (test pilot προς το ελληνικότερον 🙂 ), και σου λέει ότι το game είναι πιο δύσκολο από το να χειρίζεσαι το πραγματικό αεροσκάφος, κάτι λάθος γίνεται!!!

  14. Τέτοιου είδους “reviewers” και πουλημένα “gaming” sites είναι ντροπή για τον χώρο. Κάποια στιγμή πρέπει να ξυπνήσουν οι αναγνώστες και να μπορούν να αντιλαμβάνονται τι διαβάζουν και εάν πρέπει να το λάβουν υπόψιν τους. Αλλιώς δεν πρόκειται να σταματήσουν.

    Εσείς πάντως παιδιά μην πτοήστε. Παραμείνετε αυτοί οι διαφορετικοί και αλλόκοτοι συντάκτες που έχουν την (κακή για κάποιους) συνήθεια να αγαπούν το gaming και να σέβονται τους αναγνώστες τους, προσφέροντας τους όσο το δυνατό πιο αντικειμενικές απόψεις.

  15. Ωραίο άρθο Μάνο, εν μέρη συμφωνώ μαζί σου…

    στο θέμα των reviews απλά δεν μπορείς να στηρίζεσαι στην αντικειμενικότιτα του reviewer…επίσης αν οι reviewers έγραφαν μόνο άρθα για τα παιχνίδια που τους αρέσουν, όλο το internet θα ήταν ενα ουτοπικό μέρος μόνο με “ωραία” παιχνίδια…και λέω λοιπόν αν έπαιξα π.χ. το Larry Reloaded και δεν μου άρεσε για το Α ή Β λόγο που δεν συμφωνεί με τον Στέφανο, τι θα έπρεπε να κάνω; να του ζητήσω τα ρέστα;
    στην τελίκη το review μια γνώμη δεν είναι ή κανω λάθως; Η γνώμη η δική μου, του reviewer και του κάθε reviewer παραμένει γνώμη είτε έχω βάσεις σε αυτά που λέω, είτε λεω αρλούμπες… και οχι δεν οφείλει να γίνει αποδεκτή απο κάποιον αλλα τουλάχιστον σεβαστή, ποσο μάλλον σε ένα χωρο σαν το internet που έχει στόχο την προώθηση κατα βάση πληροφοριών και συνεπώς την διάδοση γνωμών και ιδεών…

    Επισης για αυτο που έγραψες παρακάτω, το οτι εσύ νιώθεις ευθύνη απέναντι στους ανάγνωστες δεν σημαίνει απαραίτητα οτι όλοι νιώθουν έτσι.

    Το να μη λατρεύεις κάτι όμως, δεν είναι λόγος για να ασχοληθείς μαζί του και να το θάψεις. Μάλλον είναι ο καλύτερος λόγος για να μην έρθεις σε επαφή μαζί του, ή, αν τελικά το κάνεις, να μη σπεύσεις να δημοσιεύσεις κείμενο κριτικής επ’ αυτού.

    αυτός λοιπόν δεν ειναι ένας λόγος παραπάνω να μην ασχολείσε και εσυ με reviews που δεν σου αρέσουν;

    Στη συνέχεια συμφωνώ οτι είναι λάθος να κατηγορείς τα adventure games γιατι εσένα προσωπικά δεν σου αρέσουν, αλλα για το προς τα που θα στραφούν “οι μάζες” δεν μπορώ να το χαρακτηρίσω ως λάθος και εννοείτε οτι ανάλογα θα πράξουν οι εταιρίες παιχνιδιών (τονίζω το “εταιρίες”) που φυσικά έχουν αποτερό σκοπό το κέρδος…

    …στο τέλος άθελα μου μπορεί να παρεξήγησα τα λεγόμενα σου, αλλα η ελέυθερη έκφραση ειναι δικαίωμα του καθένα ! το να μην το σέβετε αυτος ο “καθενας” ειναι λάθος…

  16. μεγάλο θέμα άνοιξες Captain…
    ρεαλισμός vs gameplay (ελπίζω με τον όρο ρεαλισμό να μην εννοείς μονο τα γραφικά)

    ειμαι πολύ περίεργος να δω τι προτιμάει η ragequit κοινότητα…
    προσωπικά δεν ξερω, ειναι δύσκολη ερώτηση θα έλεγα μάλλον ανάλογα το είδος του game, αν και στην πλειοψηφία των παιχνιδιών που παίζω μάλλον τείνω προς το gameplay.

  17. Γιάννη καταρχήν προφανώς και δεν υφίσταται αντικειμενικότητα σε ένα review, αφού από έναν άνθρωπο γράφεται, με τις προσωπικές πεποιθήσεις, τα γούστα, τις ιδιοτροπίες και τις αντιλήψεις του.

    Εννοείται επίσης ότι κανείς δε θέλει ένα net όπου όλα τα reviews θα έχουν θετικό απολογισμό επί του παιχνιδιού που αναφέρονται. Ασφαλώς με ό,τι έγραψα παραπάνω δεν εννοούσα κάτι τέτοιο. Αυτό που με προβληματίζει είναι το να κάνει κάποιος/κάποια review παιχνιδιού από μία κατηγορία όπου είναι εμφανές ότι δεν έχει μεγάλη σχέση και επαφή, να το ξεκινάει με σαφή δείγματα προκατάληψης απέναντι στη φύση, αλλά και στη διαδικασία μέσα από την οποία προέκυψε αυτό και τελικά να κλείνει λέγοντάς μας ότι ο κόσμος δε χρειαζόταν ένα τέτοιο remake.

    Κι ακριβώς επειδή είναι remake, εκεί κολλάει κι αυτό που ανέφερα ότι καλύτερα είναι να μένεις μακριά. Αν το πρώτο παιχνίδι δε σε είχε συνεπάρει, δεν ήταν εκ των αγαπημένων σου, ποιος ο λόγος να σπεύσεις, σε συνδυασμό με τις ενστάσεις που εξ’ αρχής διατυπώνεις, να γράψεις κριτική επ’ αυτού;

    Kανείς δεν είπε ότι το Larry Reloaded είναι, ή πρέπει να απηχεί στη συνείδηση του καθενός μας, ως παιχνίδι που αντε και σόνι χτυπάει το 95άρι που του έδωσε ο Στέφανος. Όμως εκείνος ανέλυσε το γιατί έφτασε σε αυτόν τον βαθμό, περιέγραψε τη νοσταλγία που του ξύπνησε ο εν λόγω τίτλος, ανέφερε όμως την ίδια στιγμή και τις βελτιώσεις που είδε στο παρόν remake και εν τέλει κατέληξε σε αυτόν τον βαθμό, ο οποίος επαναλαμβάνω ότι δεν είναι καθόλου απαραίτητο να εκφράζει τον καθέναν μας. Ήξερε όμως τι θα παίξει, ήθελε να το δει, είχε περιέργεια να διαπιστώσει τι είχαν καταφέρει οι δημιουργοί του. Δε ξεκίνησε ένα review με ξεκάθαρο αρνητισμό, δεν ασχολήθηκε με ένα είδος που δεν κατέχει, δε μίλησε για κάτι που δε γνωρίζει.

    Προσωπικά φροντίζω να κάνω reviews τίτλων με τους οποίους έχω πάντοτε καλή διάθεση να ασχοληθώ και να ανακαλύψω τι έχουν να μου/μας προσφέρουν. Για εμένα κάθε παιχνίδι ξεκινά, ως δημιουργία, με θετικό πρόσημο κι αναλόγως των στοιχείων, καλών και κακών, που στην πορεία βλέπω ότι έχει, διαμορφώνεται η γνώμη μου. Ναι, έχω αποφύγει να κάνω review τίτλου που ένιωθα ότι είχα κακή διάθεση απέναντί του κι εκ των υστέρων, διαβάζοντας το κείμενο του συνεργάτη μου, κατάλαβα ότι πολύ καλά έκανα, διότι πιθανότατα θα το είχα αδικήσει. Κι εννοείται ότι ποτέ, μα ποτέ, δε θα με δείτε να κάνω κριτική ενός RPG/strategy/MMO τίτλου. Δεν έχω καμία δουλειά εκεί…

    Κλείνω λέγοντας ότι το δικαίωμα της γνώμης και της ελεύθερης έκφρασης το ασπάζομαι πλήρως, ούτε συζήτηση επ’ αυτού. Απλά κι εγώ όταν διαβάζω κάτι που με… τσιγκλάει, καθώς αναφέρει χοντράδες, ανακρίβειες ή/και διαπιστώνω ότι ο τόνος του γράφοντα είναι ξεκάθαρα -και την ίδια στιγμή αναιτιολόγητα και δίχως στοιχειοθέτηση- επιθετικός, παίρνω το ερέθισμα να διατυπώσω τις ενστάσεις μου. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο από αυτό. Όπως ανέφερα και στο κείμενο, ούτε δικαστής το παίζω, ούτε παντογνώστης, αλίμονο. Γνωρίζω άλλωστε πολύ καλά ότι έχει υπάρξει, υπάρχει και θα υπάρχει κόσμος που έχει τις διαφωνίες του με δικά μου reviews. Θέλω να πιστεύω όμως ότι δεν έχει διαπιστώσει προκατάληψη, εμφανή αδικία και υπερβολή από μέρους μου, διαβάζοντάς τα…

  18. Εν προκειμένω, καλύτερο παράδειγμα για αυτά που αναφέρει ο Μάνος δεν είναι το 95άρι που έδωσε το Στέφανος στο Larry, αλλά το 82 που έδωσε στο The Swapper (”http://ragequit.gr/reviews/item/the-swapper-pc-review”), παρότι το παιχνίδι του έβγαλε την πίστη. Το ότι δεν του άρεσε, δε σημαίνει πώς θα πρέπει να το χαντακώσει, αλλά να εκτιμήσει τα χαρακτηριστικά του και για ποιο κοινό στοχεύουν.

  19. Οκ Μάνο, χαίρομαι που το ξεκαθάρισες και ευχαριστώ για το χρόνο σου 🙂

    Northlander, ναι ρε παιδιά και εγώ μαζί σας είμαι και μου αρέσουν πολυ τα δικά σας review, αλλα το θέμα ειναι οτι δεν σέβονται ολοι αυτά που σέβεστε εσείς οταν γράφετε ενα review ή άρθρο ή οτιδήποτε και απλά δεν χρειάζετε να ασχολήστε με αυτούς…

  20. Σίγουρα πιστεύω ότι η παραπάνω κυρία απλώς έπαιξε το παιγνίδι χωρίς να το καταλάβει και έτσι είναι δύσκολο να γράψεις Review ‘οταν δεν καταλαβαίνεις τι παίζεις. Και μηδέν να το βαθμολογούσε ποτέ δεν βγάλει απο τις καρδιές μας τον πιό Cult ήρωα που έχει σχεδιαστεί σε παιγνίδια adventure. Ενας συμπαθητικός κοντός άντρας 40 χρόνων ντυμένος με κουστούμι λευκό βινίλιο ψάχνει απεγνωσμένα να βρει με οποιοδήποτε τρόπο μια γυναίκα και έτσι μας απογειώνει με τις γκάφες του και μας χαρίζει ατελείωτο γέλιο. Larry μην στενοχωριέσαι εμείς θα σα αγαπάμε τρελλά για ΠΑΝΤΑ🙂

  21. Εντάξει, για άλλη μια φορά, τα mainstream μέσα έχουν χειρότερα reviews από το Αλμανάκο. ΒΤW, η συγκεκριμένη κυρία, μάλλον θεωρεί όλοι όσοι τρελενόμαστε για ωραίες γυναίκες, είμαστε σεξιστές και φαλοκράτες. 😀

  22. Giannis1345, δυστυχώς χρειάζεται και παραχρειάζεται. Sites σα το Eurogamer έχουν τεράστια επισκεψιμότητα και καλώς ή κακώς, διαμορφώνουν gaming συνειδήσεις, αλλά και τάσεις μέσα στην γενικότερη αγορά, και κατ’ επέκταση την διαδικασία παραγωγής, των παιχνιδιών.

    Αν αγαπάς το gaming, το τι γράφεται στο IGN, το Eurogamer και το Gamespot, σε επηρεάζει είτε το θες είτε όχι. Πραγματικά πιστεύεις πως δε χρειάζεται να ασχολήσε με κάτι που σε επηρεάζει, ειδικά όταν κρίνεις πως η επιρροή είναι αρνητική;

    Και θα μου πεις, τι να κάνουμε; Σίγουρα, δε θα χάσουμε τον ύπνο μας, ούτε θα πάμε να διαδηλώσουμε κάτω από το σπίτι της συντάκτριας του Eurogamer (αν και θα είχε πλάκα), ειδικά τη στιγμή που στη χώρα και στη ζωή μας υπάρχουν πολύ πιο άμεσα προβλήματα.

    Μια επώνυμη απάντηση/τοποθέτηση όμως, έστω σε μια γωνίτσα του Ιnternet που μιλάει μια περίεργη γλώσσα που καταλαβαίνουν λιγότεροι άνθρωποι στον κόσμο από τα καθημερινά views του Eurogamer, είναι καλό, και κατ’ εμέ, ηθικά επιβεβλημένο να υπάρχει, και χαιρετίζω το Μάνο που την έγραψε.

  23. Αυτό το link που έδωσες δεν είναι review, είναι δυστύχημα. Δεν εξετάζω καν το βαθμό που βάζει, πιο σημαντικό είναι ότι ανάθεμα κι αν μπορεί να καταλάβει άνθρωπος πέντε πράγματα για το παιχνίδι από αυτά που γράφει. Δεν απαιτώ από κάθε reviewer να παίζει 20 χρόνια adventure games, αλλά βρε αδερφέ, όπως δεν θα πάω εγώ να περιγράψω αγώνα σούμο μου φαίνεται το ίδιο λογικό να μην γράφει κάποιος για ένα είδος που ούτε γνωρίζει ούτε καν του αρέσει. Επίσης, κάποιοι reviewers δείχνουν να πιστεύουν πως ο κόσμος τους διαβάζει για να δει πόσες εξυπνίστικες ατάκες και χαριτωμένες κακιούλες μπορούν να πετάξουν. Δεν κάνεις stand up comedy, ένα προϊόν επιχειρείς να περιγράψεις ώστε κάποιος να αποφασίσει μόνος του -κι όχι εσύ για αυτόν- αν αξίζει να το αγοράσει ή όχι. Ούτε εγώ έχω πολλά καλά πράγματα να πω για το Reloaded, αλλά αυτό το “review” με εξόργισε.

    Τώρα για τον “θάνατο” των adventures, τι άλλο να πω που δεν έχουμε πει ξανά και ξανά; Ξέρω ότι είναι δύσκολο αλλά προσπάθησε να μην ασχολείσαι! Εδώ φτάσαμε στο σημείο να αναρωτιόμαστε μήπως έχει ξεκινήσει νέα χρυσή εποχή με τόσες παιχνιδάρες που βγαίνουν… σιγά μην αρχίζουμε πάλι να εξηγούμε γιατί δεν έχουν πεθάνει, σε αυτούς που έχουν να παίξουν 15 χρόνια.

  24. Επίσης, κάποιοι reviewers δείχνουν να πιστεύουν πως ο κόσμος τους διαβάζει για να δει πόσες εξυπνίστικες ατάκες και χαριτωμένες κακιούλες μπορούν να πετάξουν. Δεν κάνεις stand up comedy, ένα προϊόν επιχειρείς να περιγράψεις ώστε κάποιος να αποφασίσει μόνος του -κι όχι εσύ για αυτόν- αν αξίζει να το αγοράσει ή όχι

    ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ εύστοχο το σχόλιο σου Άλκη, συμφωνώ 100%!

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Back to top button
elEL