LOL BROSCIENCE #2

PENTAKILL!!!…Επ, γεια σας, δεν σας είδα που στεκόσασταν εκεί. Παρακαλώ, περάστε, έχουμε τόσα να πούμε. Ας ξεκινήσουμε από το τέλος του προηγούμενου άρθρου.

“Αναλαμβάνω την ευθύνη”, είχα πει πως είναι η φράση που αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της προσπάθειας για αυτοβελτίωση. Πιστεύετε πως είναι εύκολο; Κάθε άλλο. Πεπρωμένο, γονείς, DNA, Θεός, διάβολος, καταραμένη κενωνία, εκπαίδευση κτλ. είναι χιλιάδες οι παράγοντες στους οποίους μαθαίνουμε από μικροί να ρίχνουμε το φταίξιμο για οτιδήποτε. Δεν είναι μεμονωμένο το φαινόμενο. Η ανθρωπότητα ολόκληρη ψάχνει να βρει άφεση αμαρτιών και προσπαθεί να πιαστεί από οπουδήποτε. Ανάλογα την μόδα. Φροϋδικά συμπλέγματα; Been there. Γονίδια; Done that. Πιστεύουμε πως η μοίρα μας είναι γραμμένη, την ψάχνουμε σε φλιτζάνια, αστρολογικούς χάρτες και χαρτορίχτρες.

Και η ελεύθερη σκέψη; Η πρωτοβουλία; Δεν υπάρχει αμφιβολία πως το περιβάλλον μας είναι καθοριστικός παράγοντας για την εξέλιξή μας, αλλά υπάρχει κάτι στο οποίο είμαστε απολύτως ελεύθεροι. Ο τρόπος με τον οποίο μας επηρεάζει το περιβάλλον μας. Από δυσχερείς συνθήκες μπορεί να γαλουχηθεί ένας δυνατός χαρακτήρας ή ένας διεφθαρμένος. Δεν είναι μια τυχαία διαδικασία. Το άτομο έχει ευθύνη. Καθένας έχει τις αρχές και τα “όπλα” που του έχουν δοθεί, αλλά και την σκέψη, την ικανότητα να κάνει επιλογές και να φιλτράρει τις εμπειρίες του.  

Πως λοιπόν αυτό εφαρμόζεται στο αγαπημένο μας MOBΑ; Είναι απλό. Αρκεί να θυμηθείτε το τελευταίο παιχνίδι που χάσατε. Σίγουρα οι συμπαίκτες σας ήταν χάλια, “τάιζαν” τους πάντες και ήταν υπεύθυνοι για την ήττα σας, ενώ υπονόμευαν την προσπάθειά σας. Και εγώ σας λέω πως όντως έτσι έγινε. Τύχατε με τους χειρότερους παίχτες στην ιστορία, το σύστημα bug-αρε και σας πέταξε με τον πάτο των πάτων, ενώ οι υπόλοιποι ήταν τουλάχιστον 1000 παιχνίδια πιο έμπειροι από εσάς. Μπορείτε να κάνετε κάτι; Ναι, μπορείτε. Να μην αφήσετε αυτήν την εμπειρία να περάσει ανεκμετάλλευτη και να αποκομίσετε τα μέγιστα οφέλη.

Γυρίζοντας στη βάση. Είναι η σωστή κίνηση ή όχι; Όχι και τόσο απλό.

Μπορείτε μεν να αφοσιωθείτε στο να σπαμάρετε το chat με μπινελίκια και διαφόρους γλαφυρούς τρόπους με τους οποίους θα λοβοτομήσετε τους συμπαίκτες σας, καθώς και να τους υπενθυμίσετε πως παίζουν με τον πατέρα τους, αλλά μπορείτε να εξασκήσετε τα αρχηγικά σας προσόντα δίνοντας συμβουλές και οδηγίες για να βρείτε τρόπους να αποφύγετε την ήττα. Και ο πρώτος κανόνας για να κερδίσει κανείς είναι πως πρέπει να κάνει ό,τι μπορεί για να μη χάσει. Πχ. δεν έχει σημασία αν στο ποδόσφαιρο μια ομάδα βάζει 5 γκολ όταν δέχεται 6. Έτσι λειτουργούν όλα τα αθλήματα και έτσι λειτουργεί και το League of Legends.

Όταν λοιπόν έχετε χάσει, τα νεύρα σας έχουν χτυπήσει κόκκινο, κάνατε ότι μπορούσατε για να κερδίσετε και είστε έτοιμοι να εκραγείτε, σταματήστε, ηρεμήστε και αποφασίστε πώς θα αφήσετε να σας επηρεάσει το παιχνίδι που μόλις παίξατε. Αναλάβατε τις ευθύνες σας, κάνατε ότι μπορούσατε; Ακόμα και πριν το παιχνίδι. Βεβαιωθήκατε πως ο υπολογιστής σας μπορούσε να το τρέξει απρόσκοπτα; Πως ο αδερφός σας δεν κατέβαζε και σας ανέβαζε το Ping; Πως μπήκατε έτοιμοι για να παίξετε και να κερδίσετε και όχι για να τσακωθείτε; Ήσασταν σε καλή κατάσταση; Μέσα στο παιχνίδι κάνατε αξιοπρεπές lasthit; Τα αντικείμενά σας ήταν τα ιδανικά για την συγκεκριμένη περίσταση;

Μην προσπαθήσετε να δικαιολογήσετε τον εαυτό σας. Ο εγωισμός μας έχει γαλουχηθεί τόσο πολύ στο να αποφεύγει την ευθύνη της αποτυχίας, που θα βρει οποιοδήποτε παραθυράκι αντανακλαστικά. Έδωσε ο συμπαίκτης first blood; E, κάποιος θα το έπαιρνε, δεν τελειώνει εκεί το παιχνίδι. Δεν είπε miss και φάγατε gang; Ας κοιτάγατε το minimap όπως οφείλατε. Μείνατε πίσω στο lane; Αγοράσατε τα κατάλληλα αντικείμενα και προσέχατε με extra wards και εντείνατε τις προσπάθειες για farm; Η ομάδα σας έδωσε ανόητες μάχες; Τοποθετήσατε wards ώστε να αποτρέψετε τέτοιες συγκρούσεις ή προσπαθήσατε να αλλάξετε την ροή του παιχνιδιού; Χάσατε παρόλα αυτά; Δεχτείτε την ήττα σαν μέρος του παιχνιδιού. Δεν μπορείτε να κερδίσετε τους πάντες αλλά μπορείτε να βγείτε καλύτεροι από τον εαυτό σας μετά από κάθε παιχνίδι. Ανταγωνιστείτε τον εαυτό σας. Κρατήστε replay από παιχνίδια σας και δείτε τα μετά από ένα μήνα έντιμης προσπάθειας. Και γελάστε με την ψυχή σας.

Μην επενδύετε μόνο στην εμπειρία. Η εμπειρία είναι σίγουρα η βάση στην οποία πρέπει να πατήσει η ενδοσκόπηση, αλλά χωρίς την δεύτερη, είναι χωρίς ουσία, απλή επανάληψη. Δύο χιλιάδες παιχνίδια δεν σημαίνουν τίποτα αν κάνουμε τα ίδια και τα ίδια. Δέκα παιχνίδια όμως, στα οποία καθίσαμε, σκεφτήκαμε και βρήκαμε τα λάθη μας και κατόπιν τα διορθώσαμε αξίζουν πολλά περισσότερα.

Κερδίσαμε , χάσαμε, κάθε παιχνίδι είναι μια πολύτιμη ευκαιρία για βελτίωση

Ένα προσωπικό παράδειγμα είναι ένα συνεχόμενο σερί κακών παιχνιδιών στο Dominion. Θεωρώ τον εαυτό μου καλό παίχτη (και αντικειμενικά είμαι αρκετά σταθερός). Όμως δεν έδινα σημασία στο να σκοτώνω creeps στο Dominion. 2-3 creeps = 1 kill. Τόσο απλό. Το παιχνίδι μου βελτιώθηκε με μια απλή κίνηση. Σταμάτησα να ρίχνω ευθύνες στους άλλους, σκέφτηκα που μπορώ να βελτιωθώ και ξεκίνησα να σκοτώνω creeps ή για την ακρίβεια να νοιάζομαι για το last hit σε ένα περιβάλλον που θεωρητικά έχει πλεονασμό gold. Συγκριτικά με  ένα φίλο μου είμαι +30 creeps πάνω μέσο όρο. 10 kills διαφορά. Ουάου; Ναι, τόσο απλό. Είμαι καλύτερος από τον προηγούμενο εαυτό μου; Ναι. Πήρα τα πάνω μου μετά από αυτό; Ναι. Ήταν ο μοναδικός παράγοντας; Όχι. Αλλά όταν αποκτήσει κανείς τη συνήθεια να αναλαμβάνει τις ευθύνες του έστω και για ένα μικρό, σχεδόν αμελητέο παράγοντα, τότε αυτή η συνήθεια θα τον συνοδεύει και στις υπόλοιπες δραστηριότητες.

Λοιπόν τι περιμένετε; Παίξτε όσο καλύτερα μπορείτε, αναλογιστείτε τα λάθη σας με έντιμο τρόπο στο τέλος του παιχνιδιού και βγείτε καλύτεροι από τον προηγούμενο εαυτό σας. Στο επόμενο άρθρο, τεχνικές για να εκμηδενίσετε τον εκνευρισμό σας και να πάρετε το 100% των δυνατοτήτων σας.