THE WILL OF ARTHUR FLABBINGTON

Σε μια, σχετικά, φτωχή σε αριθμό χρονιά (σε σύγκριση με τις προηγούμενες) στο χώρο των adventures, είναι ιδιαίτερα ευχάριστο το γεγονός ότι υφίσταται ένα πολύ αξιόλογο επίπεδο ποιότητας στους εκπροσώπους του είδους. Το Will of Arthur Flabbington της Gugames (που κατά 95% αποτελείται από τον lone developer Fabio Guggeri), μετά από ένα αρκετά μακρύ χρονικό διάστημα ανάπτυξης, ήρθε για μια ακόμη φορά να αποδείξει ότι όταν υπάρχουν καλές ιδέες, που συνοδεύονται από έξυπνες υλοποιήσεις, πάντα καταλήγουν σε ένα αρτιότατο αποτέλεσμα. Ανεξαρτήτου καινοτομιών ή πρωτοτυπίας.

Το Will of Arthur Flabbington δεν υπόσχεται τίποτε περισσότερο από ένα χιουμοριστικό adventure με ύφος παλαιάς σχολής pixel-art, το οποίο όμως απαιτεί ταυτόχρονα κοφτερό μυαλό, έντονη παρατηρητικότητα και φαντασία στη σκέψη. Ομολογουμένως, χωρίς το παιχνίδι να είναι εξωφρενικά δύσκολο, είναι ένα από τα δυσκολότερα που έχουμε παίξει τα τελευταία χρόνια και αυτό οφείλεται σε όχι τυχόν παράλογους γρίφους που ζητούν από τον παίκτη να συνδέσει το φεγγάρι με τα κορδόνια του. Αντίθετα, αποτελείται από μια σειρά από πολύ ευρηματικούς γρίφους, όπου κάθε φορά που κόμπιαζα αλλά έβρισκα τη λύση, αναφωνούσα «τόσο απλό ήταν τελικά». Και αυτό ακριβώς είναι που κερδίζει το στοίχημα μεταξύ ενός καλού και ενός μέτριου/κακού adventure.

Ισχυρός σύμμαχος στην απολαυστική εμπειρία που συνθέτει το Will of Arthur Flabbington είναι η πλοκή του. Πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι ο Jack Flabbington, ένας συμβατικός νέος της σύγχρονης εποχής, ο οποίος για «καλή» του τύχη είχε έναν πλούσιο θείο, τον Arthur, που ξαφνικά έφυγε από το μάταιο τούτο κόσμο. Ωστόσο, το τηλεφώνημα που δέχτηκε από το συμβολαιογράφο δεν είναι τόσο ευχάριστο για τον ίδιο, καθώς μαθαίνει ότι στη διαθήκη του, ο θείος του δεν του αφήνει απολύτως τίποτα.

Το χειρότερο είναι ότι στη διαθήκη, όντως αναφέρεται ότι υπάρχει κάτι σαν θησαυρός, αλλά αυτό το «κάτι» το αφήνει σε δύο ηλικιωμένους φίλους του, το οποίο ο Jack θεωρεί ότι είναι ο νόμιμος δικαιούχος του, ως εγγύτερος συγγενής. Προκειμένου λοιπόν να μάθει από πρώτο χέρι τα σχέδια του θείου του, ως λογικός άνθρωπος που είναι, καταφεύγει σε ένα μέντιουμ (!) με σκοπό να κάνει séance και να φέρει το πνεύμα του Arthur στον υλικό κόσμο, έστω και προσωρινά. Πράγματι, η séance έχει επιτυχία, μόνο που αντί για τον θείο του, το μέντιουμ καλεί έναν άλλο, τελείως άσχετο, Arthur! Τι ατυχία να έχεις δυσπρόφερτο επώνυμο.

Η κατάσταση δυσχεραίνει με το γεγονός ότι, χάρη στο ισχυρό spell που εκτέλεσε το μέντιουμ, ο Jack έχει «κολλήσει» με το συγκεκριμένο πνεύμα μέχρι να ολοκληρώσει το στόχο του, που δεν είναι άλλος από το να βρει το θησαυρό. Φυσικά, ούτε το πνεύμα του «λάθος» Arthur είναι ευχαριστημένο με την τύχη του, αλλά μην έχοντας άλλη επιλογή, οφείλει ο ένας να βοηθήσει τον άλλο, όσο και αν δεν υπάρχει ουδεμία συμπάθεια μεταξύ τους. Όπως γίνεται αντιληπτό, η διαμάχη μεταξύ του Jack και του Arthur αποτελεί το εφαλτήριο για μια σειρά από ξεκαρδιστικές καταστάσεις, γεμάτες καυστικό χιούμορ (και όχι τόσο πολιτικά ορθό – καιρός ήταν), ενώ οι γρίφοι που πλάθονται συχνά απαιτούν συνδυασμό των ιδιαίτερων ικανοτήτων τους.

Ο Jack είναι θρασύς και συχνά αυθάδης, γεγονός που μπορεί σε στιγμές να τον ωφελήσει αλλά και να τον βάλει σε μπελάδες, ενώ ο αιωρούμενος Arthur είναι αόρατος στον υπόλοιπο κόσμο και, λίγο αργότερα, αποκτά τη φοβερή ικανότητα να κάνει possess ανθρώπους, που το νοητικό τους επίπεδο είναι σχετικά χαμηλό. Έχοντας αυτά τα χαρακτηριστικά κατά νου, αλλά διατηρώντας και τα εγκεφαλικά μας κύτταρα σε εγρήγορση, θα χρειαστεί να χειριστούμε κατάλληλα και τους δύο πρωταγωνιστές της ιστορίας, ώστε να περάσουμε επιτυχώς μέσα από τρία Acts, αυξανόμενης δυσκολίας μεν, αλλά όχι και διάρκειας δε.

Συγκεκριμένα, το πρώτο Act είναι αρκετά μικρό και διαθέτει μόλις τρεις οθόνες, οπότε είναι σχετικά εύκολο να προχωρήσουμε παρακάτω. Το δεύτερο Act είναι, με διαφορά, το μεγαλύτερο σε διάρκεια, αλλά και το πιο ανοιχτό, καθώς μπορούμε να επισκεφθούμε, σχεδόν εξ’ αρχής, έναν αξιοσημείωτο αριθμό από τοποθεσίες. Συνέπεια αυτού είναι να «τρέχουν» παράλληλα πολλοί επικείμενοι γρίφοι, πράγμα που είναι αρκετό να μας κάνει να χαθούμε, τουλάχιστον μέχρι να πιάσουμε του ενός την άκρη της κλωστής και να την ξετυλίξουμε σιγά-σιγά μέχρι να βγάλουμε νόημα.

Η αλήθεια είναι ότι το παιχνίδι προσπαθεί να μας δώσει κάποια hints, με τον Arthur να λειτουργεί ως ένα μικρό journal, εφόσον του μιλήσουμε ως Jack, ωστόσο η καθοδήγηση είναι λιλιπούτεια και το παιχνίδι σχεδόν πετάει τον παίκτη στα βαθιά νερά. Παρ’ όλα αυτά, ο εν λόγω σχεδιασμός της δράσης δεν είναι ενοχλητικός, γιατί συχνά είναι πασιφανές τι πρέπει να κάνουμε σε κάθε περίπτωση (π.χ. για να επιστρέψει ο ανθοπώλης στη θέση του, πρέπει να τον βοηθήσουμε να πιάσει ένα ψάρι), απλώς πρέπει να ανακαλύψουμε τον τρόπο να υλοποιήσουμε τη λύση που έχουμε στο μυαλό μας.

Όπως αναφέρθηκε και πρωτύτερα, δεν υφίστανται moon-logic γρίφοι, μερικοί όμως είναι ικανοί να μας κάνουν να κολλήσουμε πολύ άσχημα, αν δεν είμαστε αρκούντως παρατηρητικοί (όπως εκείνος με το γάλα). Το γεγονός ότι υπάρχουν ορισμένα red-herring αντικείμενα, που χρησιμοποιούνται όμως σε κάποιους προαιρετικούς, εντέλει, γρίφους, απλώς για να κερδίσουμε το σχετικό achievement, δυσχεραίνει αρκετά το έργο μας. Ωστόσο, τίποτε δεν είναι ακατόρθωτο, με το τρίτο Act να «μαζεύει» πολύ τον ανοικτό κόσμο του Act 2, δίχως όμως να υπολείπεται σε δυσκολία γρίφων.

Ως εκ τούτου, το Will of Arthur Flabbington σε καμία περίπτωση δεν απευθύνεται σε νεοφερμένους του είδους που δε διαθέτουν «βαρύ βιογραφικό» στο είδος, όπως και στους μη υπομονετικούς παίκτες. Εντούτοις, δε μπορούν και δε χρειάζεται να είναι όλα για όλους, ώστε να τα κρίνουμε αρνητικά, πόσο μάλλον όταν το παιχνίδι διακατέχεται από υψηλή ποιότητα γραφής, εμφανή «αγάπη» για το ίδιο το προϊόν, αλλά και για τα adventures γενικότερα (υπάρχουν ουκ ολίγες εύστοχες αναφορές σε πασίγνωστους εκπροσώπους του είδους). Κατά συνέπεια, το τεχνικός τομέας έρχεται σε δεύτερη μοίρα, μην εντυπωσιάζοντας κάπου (το voice-over είναι απλώς ικανοποιητικό), αλλά, παράλληλα, δεν είναι αυτός ο σκοπός του.

Σκοπός του είναι να παρουσιάσει ένα προκλητικό, έξυπνο, σε στιγμές αυθάδικο και χιουμοριστικό old-school adventure που θα απολαύσουν, κατά κύριο λόγο, οι θιασώτες του είδους. Και εκεί, το Will of Arthur Flabbington δε λαθεύει. Αν αναζητάτε λοιπόν ένα τέτοιο adventure, δε χρειάζεται να ψάξετε περισσότερο.

Go to discussion...