IRATUS: LORD OF THE DEAD

Οι “κλώνοι” παιχνιδιών ορισμένες φορές αποκτούν κακό όνομα πριν ακόμα αποκτήσουν την ευκαιρία να αποδείξουν την ποιότητά τους. Η ενστικτώδης (και ενίοτε δικαιολογημένη) αντίδραση των gamers είναι να σκεφτούν ότι ο κλώνος δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια φθηνή απομίμηση του πρωτότυπου, ωστόσο πιστεύω ότι υπάρχει πάντοτε περιθώριο βελτίωσης, εξέλιξης ή διαφορετικής ερμηνείας ενός έργου, αρκεί ο δημιουργός να έχει τις απαραίτητες ικανότητες και όραμα ώστε να προσφέρει κάτι που έχει λόγο ύπαρξης. Σε αυτήν ακριβώς την κατηγορία εντάσσω το Iratus: Lord of the Dead, έναν καθ’ όλα αξιόλογο “κλώνο” του Darkest Dungeon που διαθέτει όμως τόσα πρωτότυπα στοιχεία και τα υλοποιεί με τέτοιον τρόπο ώστε να διατηρεί τη δική του ταυτότητα και να δικαιολογεί την παρουσία του σε ένα αρκετά “γεμάτο” είδος.

Μια φορά και έναν καιρό υπήρχε ένας νεκρομάντης, ο Iratus. Καλό παιδί, άξιο παλικάρι και αφοσιωμένος στην τέχνη του, την ανάσταση νεκρών (ως zombies, skeletons και άλλα φρικαλέα πλάσματα). Δυστυχώς οι συμπολίτες του δεν ήταν ιδιαίτερα “ζεστοί” στην ιδέα της νεκρανάστασής τους ως υπηρέτες ενός σκοτεινού άρχοντα και με συντονισμένη προσπάθεια κατάφεραν να τον νικήσουν και να τον φυλακίσουν για μια αιωνιότητα σε μια ειδική κρύπτη. Επειδή όμως ο θεός του κόσμου του Iratus αγαπάει τον peasant αλλά αγαπάει και τον necromancer, πολλά χρόνια μετά την ήττα του ο πρωταγωνιστής μας στέκεται τυχερός: Μια ομάδα ανθρακωρύχων βρίσκει τυχαία τον τύμβο του και, παρασυρμένοι από την απληστία για τα πλούτη που ενδεχομένως να κρύβει, σπάνε την σφραγίδα που κρατούσε τον Iratus φυλακισμένο. Ο νεκρομάντης μας είναι πλέον ελεύθερος να πάρει την εκδίκησή του από τους απογόνους όσων τον φυλάκισαν!

Σε αρκετά από τα επιμέρους στοιχεία του το Iratus: Lord of the Dead θα μπορούσε απλουστευτικά να περιγραφεί ως “Darkest Dungeon… από την ανάποδη”. Παίζετε τον ρόλο του κακού της ιστορίας και δεν προσπαθείτε να εξερευνήσετε ολοένα και πιο βαθιά το μπουντρούμι αλλά… να βγείτε από αυτό! Η δράση ξεκινά από το ορυχείο στο οποίο είχε θαφτεί ο Iratus και στόχος σας είναι να βγείτε ξανά στην επιφάνεια, όπου θα εξαπολύσετε τρομερή εκδίκηση σε όσους θεώρησαν ότι σας είχαν ξεφορτωθεί οριστικά. H campaign του παιχνιδιού αποτελείται από πέντε διαφορετικά levels (Mines, Dwarf Tunnels, Mercenary Barracks, Catacombs και τέλος Cathedral) τα οποία θα πρέπει να διασχίσετε με τις δυνάμεις σας και να νικήσετε τα Bosses στο τέλος τους. Ο χάρτης του κάθε level έχει αρκετές διακλαδώσεις, οι εχθροί και τα events είναι πάντοτε ορατά οπότε εσείς αποφασίζετε ποια είναι η πιο πρόσφορη πορεία προς το boss.

Το στοιχείο του RPG είναι ιδιαίτερα ισχυρό καθώς υπάρχει η δυνατότητα αναβάθμισης του ίδιου του Iratus (με passive abilities και spells που καταναλώνουν mana), των μονάδων (τόσο των stats όσο και των abilities) αλλά και του… νεκροταφείου του Iratus με κτήρια που προσδίδουν διάφορα bonuses. Μια ενδιαφέρουσα καινοτομία εντοπίζεται στον τρόπο απόκτησης νέων μονάδων: Δεν τις αγοράζετε αλλά τις… συναρμολογείτε! Στην αρχή του παιχνιδιού αλλά και μετά από κάθε μάχη ο νεκρομάντης μας συγκεντρώνει… πρώτες ύλες (κόκαλα, καρδιές, κρέας, πανοπλίες, κρανία και άλλα, μερικά από τα οποία θεωρούνται πιο σπάνια και δίνουν επιπλέον bonuses). Με τον συνδυασμό των προαναφερθέντων parts δημιουργείτε μονάδες διάφορων τύπων, ενώ προοδευτικά ξεκλειδώνονται περισσότερες μέσω ενός συστήματος in-game achievements. Επίσης, μπορείτε να δαπανήσετε κάποια από αυτά τα αντικείμενα στην οθόνη της Alchemy για να θεραπεύσετε τις μονάδες σας, να αναπληρώσετε mana (για τα spells του Iratus) ή να δοκιμάσετε να φτιάξετε items μεγαλύτερης σπανιότητας.

Είναι προφανές ότι το Iratus: Lord of the Dead πέρασε πρώτα από το στάδιο του Early Access διότι τα περισσότερα επιμέρους στοιχεία του είναι σωστά balanced και λειτουργούν πολύ καλά στην πράξη, καθώς ο παίκτης πρέπει σε κάθε βήμα να σταθμίζει τις ανάγκες του με βάση τις μάχες που έρχονται και να αποφασίζει για τον καλύτερο τρόπο δαπάνης των υπάρχοντων resources. Για παράδειγμα, η χρήση αλχημείας για την θεραπεία των μονάδων σας καταναλώνει parts που ενδέχεται να χρειαστείτε για νέες μονάδες σε περίπτωση που κάποια πεθάνει, αλλά η αναβάθμιση του νεκροταφείου χρειάζεται απαραίτητα τη “θυσία” μονάδων, οπότε πρέπει και εκεί να ξοδέψετε parts. Το παιχνίδι όμως διαθέτει τέσσερα επίπεδα δυσκολίας και autosaves που το καθιστούν προσιτό σε όλους οπότε δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος ανησυχίας ότι θα “κολλήσετε” σε κάποιο αξεπέραστο εμπόδιο. Στο επίπεδο δυσκολίας Normal (το δεύτερο από τα τέσσερα) βρήκα το παιχνίδι σχετικά εύκολο, με την έννοια ότι είχα στη διάθεσή μου αφθονία από parts και μπορούσα εύκολα να διατηρώ τις μονάδες μου σε full health.

Όταν έρθει η ώρα της μάχης θα μεταφερθείτε σε μια οθόνη η οποία ακολουθεί πιστά τον δρόμο που χάραξε το Darkest Dungeon, με τις δυνάμεις σας παρατεταγμένες στη σειρά απέναντι σε αυτές του εχθρού και τις κινήσεις να εκτελούνται σε γύρους ανάλογα με το initiative της κάθε μονάδας. Οι ιδιαιτερότητες του Iratus σε σχέση με την πηγή έμπνευσής του εντοπίζονται στην ύπαρξη του Mana (που επιτρέπει στον νεκρομάντη μας να συμμετάσχει στη μάχη μέσω του spell casting) και του Wrath (που αυξάνεται όταν δέχεστε damage και “ξεκλειδώνει” ισχυρές special abilities στις μονάδες). Εάν αναρωτιέστε τι ρόλο θα μπορούσε να παίζει το sanity, δεδομένου ότι ελέγχουμε undead μονάδες, η απάντηση είναι απλή: Οι δικές μας units δεν έχουν sanity, έχει όμως ο αντίπαλος! Κατά συνέπεια έχετε τη δυνατότητα να επιτεθείτε είτε εναντίον του Vigor (health) των αντίπαλων μονάδων είτε του sanity τους με ειδικές επιθέσεις που θα προκαλέσουν διάφορες αρνητικές συνέπειες όπως debuffs, χάσιμο σειράς, επίθεση στους συμμάχους τους ή και απευθείας θάνατο!

Μετά από περίπου 12 ώρες ενασχόλησης με το Iratus: Lord of the Dead μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι ο τίτλος των Unfrozen και Daedalic είναι ο πιο ποιοτικός “κλώνος” του Darkest Dungeon που έχουμε δει μέχρι τώρα, με σωστή υλοποίηση των περισσότερων στοιχείων του και αρκετές πρωτοτυπίες που του δίνουν μια ξεχωριστή ταυτότητα. Προσπαθώντας να φέρω στον νου μου αρνητικά στοιχεία θα πρέπει να σταθώ σε ορισμένα πράγματα δευτερευούσης σημασίας, όπως ότι θα προτιμούσα η επιλογή του επιπέδου δυσκολίας να είναι ελεύθερη και να μην ξεκλειδώνεται μόλις ολοκληρώσετε το προηγούμενο διότι το Normal είναι μάλλον εύκολο για τους βετεράνους του Darkest Dungeon. Επίσης, οι αναβαθμίσεις του Graveyard είναι μεν χρήσιμες αλλά όχι καθοριστικές οπότε το συγκεκριμένο κομμάτι θα μπορούσε να λείπει χωρίς να χάσει κάτι ιδιαίτερο το παιχνίδι, ενώ οι ατάκες του Iratus κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού δεν έχουν μεγάλη ποικιλία και κουράζουν σχετικά γρήγορα. Κατά τα άλλα πιστεύω ότι το Iratus: Lord of the Dead είναι μια πολύ καλή επιλογή τόσο γενικότερα για τους οπαδούς των roguelikes όσο και ειδικότερα για τους λάτρεις του Darkest Dungeon που ψάχνουν κάτι καινούριο σε παρόμοιο στυλ.