REVIEWS

DYSCOURSE

To Dyscourse είχε τραβήξει την προσοχή μου από την αρχή της Kickstarter καμπάνιας του. Γουστόζικα, «καλλιτεχνικά» γραφικά που έφερναν στο νου το αντίστοιχο στυλ των The Cave και Deathspank και δέσμευση για choice & consequence gameplay το οποίο θα είχε πραγματικό αντίκτυπο στην διαμόρφωση της περιπέτειας. Δεν θα υφίστατο δηλαδή καμιά «ψευδαίσθηση της επιλογής» (Αχέμ, Telltale, αχούμ, γκάχ) αλλά κάθε μας απόφαση θα διαφοροποιούσε ουσιαστικά την εκάστοτε παρτίδα. 

Τα παιδιά εκεί στην Owlchemy Labs δεν βιάστηκαν και μετά από δυο περίπου χρόνια ανάπτυξης, παρέδωσαν έναν εξαιρετικά ενδιαφέροντα αν και δυστυχώς πολύ μικρής διάρκειας, τίτλο. Ας δούμε όμως λίγο πιο αναλυτικά τι εστί Dyscourse. Η βασική σεναριακή ιδέα του παιχνιδιού, είναι το απολύτως παραδοσιακό (και πλέον άρρηκτα συνδεδεμένο με το τηλεοπτικό Lost) σενάριο της πτώσης αεροσκάφους σε ερημικό νησί και της απόπειρας μιας μικρής ομάδας επιζώντων όχι μόνο να επιβιώσουν στο νέο και αφιλόξενο περιβάλλον τους αλλά και να καταφέρουν ενδεχομένως να ξεφύγουν από αυτό.

Dyscourse1Ερχόμενοι για πρώτη φορά σε επαφή με το γκρουπ των επιζώντων

Πρωταγωνίστρια του Dyscourse και χαρακτήρας που ελέγχουμε είναι η Rita, μια παραδοσιακή Καλοτεχνίτισσα που δουλεύει μπαρίστα σε κάποιο ακατονόμαστο καφέ προκειμένου να πληρώνει τα δίδακτρα της σχολής της. Λίγες στιγμές αφού ανακτήσει τις αισθήσεις της στο μυστηριώδες νησί, θα γνωρίσει ένα κάργα παράταιρο και απολύτως εμπνευσμένο cast επιζώντων/ναυαγών και σύντομα θα αναδειχθεί στην άτυπη, de facto ηγέτιδά τους. Το αν και πόσοι θα επιβιώσουν από αυτούς, εξαρτάται καθαρά από τις επιλογές μας κατά την διάρκεια της περιπέτειας.

Το Dyscourse, πιστό στις δεσμεύσεις του, διαδραματίζεται στην διάρκεια δέκα ημερών και κάθε παρτίδα του διαρκεί το πολύ μιάμιση ώρα. Εάν δηλαδή επρόκειτο για κάποιο περισσότερο «παραδοσιακό» παιχνίδι, όπου λίγη σημασία θα είχαν οι επιλογές μας, θα μιλάγαμε για πολύ φτωχό replay value σε υψηλή τιμή. Είμαι στην ευχάριστη θέση να γράψω, πως το Dyscourse είναι από τα λίγα story driven παιχνίδια, το οποίο έκανε ακόμη και εμένα, που πάντοτε επιλέγω ένα playthrough, με τις «αληθινές» μου επιλογές και δεν κοιτάζω ποτέ πίσω, να το ξεκινήσω από την αρχή αμέσως μόλις το τελείωσα, επιδιώκοντας να διορθώσω συγκεκριμένα σφάλματα που είχα κάνει στην πρώτη μου απόπειρα να πλοηγήσω τους κινδύνους του.

Dyscourse3Κάποιες στιγμές θα κληθούμε να λάβουμε αποφάσεις με έντονο χρονικό περιορισμό

Το ότι τα κατάφερα οριακά καλύτερα και με έτρωγε το χέρι μου να ξεκινήσω από την αρχή και τρίτη φορά (ας όψονται οι ανάγκες του review και η αμαρτωλή σαγήνη του Pillars Of Eternity που ακυρώνει σχεδόν κάθε άλλη gaming ενασχόληση αυτές τις ημέρες) μαρτυρά τη δύναμη του γραψίματος και των πιθανοτήτων που προσφέρει το παιχνίδι. Αν και δεν έχουν ηχογραφηθεί καθόλου voice overs, το πολύ ατμοσφαιρικό soundtrack σε συνδυασμό με τα χαριτωμένα gobbledygook που «μιλάνε» οι χαρακτήρες, δημιουργούν ένα πλούσιο ηχητικό χαλί και κατορθώνουν, με πολύ λίγα μέσα, να ζωντανέψουν τον κόσμο του παιχνιδιού. Σε αντίθεση με το φιλόδοξο, υπερτιμημένο και άνισο Gods Will Be Watching, το Dyscourse δεν πρόκειται να σας δημιουργήσει πουθενά εκνευρισμό ή αίσθημα αδικίας. Κάθε τι που συμβαίνει είναι άμεση συνέπεια κάποιας επιλογής μας και ως εκ τούτου φέρουμε την αποκλειστική ευθύνη για τα όσα φρικτά μπορεί να πάθει κάποιο μέλος της ομάδας που συμπαθούμε. Αν και δεν υπάρχει παραδοσιακή δυνατότητα “load”, μπορούμε, αφού τελειώσουμε το παιχνίδι για πρώτη φορά, να γυρίσουμε πίσω το χρόνο σε οποιαδήποτε από τις δέκα μέρες του και να επιχειρήσουμε να συνεχίσουμε κάνοντας διαφορετικές επιλογές. Είναι ένας μηχανισμός που αποδεικνύεται ανέλπιστα εθιστικός και η επιτυχία του οφείλεται στις πολύ καλογραμμένες προσωπικότητες των υπόλοιπων επιζώντων. Μπορεί η Owlchemy να διατήρησε σκόπιμα το σύμπαν της μικρό και καρτουνιστικό, αλλά κατάφερε να δημιουργήσει πραγματικούς χαρακτήρες. Ο παρανοϊκός συνωμοσιολόγος Teddy, μέγιστος φόρος τιμής στον Frohike των X-Files, το άθλιο νέρντ Γκάρετ, ο #1 οπαδός των Cure και της αυτοκτονίας-στο-γραφείο Steve, μαζί με τον αξιολάτρευτο George και την δυνάστριά του Jolene, συνθέτουν ένα φοβερό μωσαϊκό χαρακτήρων που πραγματικά θα σας προκαλέσουν να σκεφτείτε με ποιους από αυτούς θα κάνατε χωριό και στην πραγματική ζωή, ποιους θα διαλέγατε να σώσετε εάν τα πράγματα έφταναν στο χειρότερο.

Dyscourse4Το νησί κρύβει αρκετά μυστικά και αν είμαστε τυχεροί, ίσως ανακαλύψουμε μερικά από αυτά

Αν και τα screenshots μπορεί να δημιουργούν την ψευδαίσθηση πως κινούμαστε στον ανοιχτό κόσμο του νησιού, το παιχνίδι στην ουσία χωρίζεται σε «σκηνές», ακριβώς όπως και οι τίτλοι της Telltale, όπου έχουμε κάποια πολύ περιορισμένη ελευθερία κινήσεων και όλο το ζουμί βρίσκεται φυσικά στις επιλογές που θα κάνουμε. Στο τέλος κάθε παρτίδας, μας παρουσιάζονται τα αποτελέσματα των επιλογών μας με τη μορφή ανακοινώσεων και ειδήσεων, προκαλώντας μας να ξεκινήσουμε από την αρχή και ίσως να τα καταφέρουμε λίγο καλύτερα αυτή τη φορά.

Η Owlchemy έχει ανακοινώσει μάλιστα την κυκλοφορία της δωρεάν επέκτασης/mini campaign του παιχνιδιού, «Indie Island», όπου έχουμε δέκα σχεδιαστές «ιερά τέρατα» του χώρου, να αντικαθιστούν τους βασικούς χαρακτήρες της campaign και να προσπαθούν να επιβιώσουν στο νησί. Σίγουρα ναρκισσιστικό και αυτοαναφορικό, αλλά διασκέδασα τόσο με το Dyscourse, που κάθε αφορμή για να επιστρέψω στο στιλιζαρισμένο, απλό και προκλητικό του κόσμο, είναι ευπρόσδεκτη.

Dyscourse5Κάτι πηγαίνει να γίνει σιγά σιγά…

Το Dyscourse έχει πλήρη επίγνωση των ορίων και του budget του και μέσα σε αυτά, κατορθώνει να δημιουργεί ένα διαβολεμένα διασκεδαστικό σύνολο, που ψυχαγωγεί ποιοτικά και άρτια οποιονδήποτε επιλέξει να επενδύσει σε αυτό. Το αρχικό του κόστος μπορεί να είναι σχετικά υψηλό, ειδικά εάν κάποιος δεν σκοπεύει να ασχοληθεί με περισσότερα του ενός playthroughs, αλλά πρόκειται για ένα από τα λίγα εκείνα παιχνίδια, που πραγματικά το αξίζουν.

Σπιρτάδα, ατμόσφαιρα, καλό γράψιμο και ποιοτικότατη υλοποίηση των choice & consequence μηχανισμών, καθιστούν το Dyscourse μια ιδιαίτερα αξιόλογη πρόταση για τος φίλους της κατηγορίας.

Pros

  • Ιδιαίτερα ευχάριστη αισθητική των γραφικών και προσεγμένος ηχητικός τομέας
  • Ποιοτικό γράψιμο
  • Ουσιαστικό choice & consequence gameplay το οποίο ενθαρρύνει πολλαπλά playthroughs
  • Πληθώρα easter eggs και “κρυφών” ατσίβμεντς για να ανακαλύψουμε.

Cons

  • Πάρα πολύ σύντομη διάρκεια σε σχέση με την τιμή στην οποία διατίθεται
  • Απουσία ηχογραφημένου speech το οποίο θα πήγαινε την εμπειρία στο επόμενο επίπεδο

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 80%

80%

Στέφανος Κουτσούκος

Ο Στέφανος Κουτσούκος ή αλλιώς "The Artist Formerly Known As Borracho", διέπραξε ποικίλα εγκλήματα τα οποία τον οδήγησαν σε μια ριζική επανεκτίμηση των προτεραιοτήτων και αξιών του. Υπηρέτησε περήφανα στην πειρατική αρμάδα του Ragequit.gr από την ίδρυση του ιστοτόπου το 2012 ως το Μάη του '19.

2 Comments

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL