KATHY RAIN

Δεν είμαι ο μεγαλύτερος οπαδός των παιχνιδιών που βασίζονται στην AGS (Adventure Game Studio) μηχανή, αλλά οφείλω να παραδεχτώ ότι μέσω αυτής έχουν κυκλοφορήσει κάμποσα ενδιαφέροντα adventures. Ιδίως η Wadjet Eye, που πεισματικά συνεχίζει να τη χρησιμοποιεί στα παιχνίδια της, πρωτοστατεί με τίτλους όπως το Gemini Rue, το Primordia, το Resonance και τη σειρά Blackwell, αλλά υπάρχουν και άλλοι αξιόλογοι παίκτες στη “πιάτσα” που προσφέρουν κυρίως freeware μικρά διαμαντάκια, αλλά και κανονικούς εμπορικούς τίτλους (όπως το πρόσφατο The Order of the Throne της Infamous Quests). Μέσα στους τελευταίους θα πρέπει να τοποθετήσουμε τη Clifftop Games, μια μικρή ομάδα από τη Στοκχόλμη, και τον ιθύνοντα νου Joel Staaf Hästö, ο οποίος είναι υπεύθυνος για το Kathy Rain – A Detective Is Born (όπως είναι ο πλήρης τίτλος του), του οποίου την παρουσίαση θα διαβάσετε παρακάτω. Πρόκειται για ένα παραδοσιακό point ‘n’ click adventure που ξεκίνησε να σχεδιάζεται πριν τέσσερα χρόνια περίπου και δίχως άλλο, το τελικό προϊόν δείχνει ότι το μεράκι και το ταλέντο του δημιουργού του δεν περνούν απαρατήρητα.

Η υπόθεση του Kathy Rain διαδραματίζεται το 1995 και πρωταγωνίστρια της περιπέτειας είναι (προφανώς) η φερώνυμη ηρωίδα, μια δυναμική σπουδάστρια δημοσιογραφίας που ολίγον-τι διαφέρει από τα συνηθισμένα πρότυπα των κουστουμαρισμένων politically correct συναδέλφων της: ντυμένη πάντα με μια τύπου rock ‘n’ roll ένδυση, φουλ στα σκισμένα τζιν και στα δερμάτινα, περήφανη οδηγός Corley μηχανής του ’76 (The Katmobile, όπως την έχει βαφτίσει), φανατική καπνίστρια και, δείχνοντας γεμάτη αυτοπεποίθηση και με τσαγανό, απέχει παρασάγγας από την κατηγορία των ατόμων που δεν εκφράζουν αυτό ακριβώς που σκέφτονται. Χωρίς να μας κοινοποιούνται πολλές πληροφορίες για το βιογραφικό της, μαθαίνουμε ότι το οικογενειακό παρελθόν της Kathy δεν είναι και το καλύτερο δυνατό, με το πατέρα της να την έχει εγκαταλείψει χρόνια τώρα και τη μητέρα της έγκλειστη σε ψυχιατρική κλινική. Όμως οι δεσμοί αίματος με την οικογένειά της δεν έχουν αποκοπεί εντελώς, καθώς μία μέρα μαθαίνει από την “χαριτωμένα” φλύαρη συγκάτοικό της Eileen για την κηδεία του αγαπημένου της παππού, Joseph Rain, στη μικρή πολιτεία του Cornwell Springs.

Από εδώ ξεκινούν όλα…

Αρχικά, η Kathy είχε ενδοιασμούς κατά πόσο θα έπρεπε να παραστεί στη τελετή, καθώς είχε να επισκεφθεί το Cornwell Springs από κοριτσάκι, αλλά εν τέλει παίρνει τη γενναία απόφαση να το πράξει. Εκεί θα συναντηθεί με τη γιαγιά της, όπου μαθαίνει κάποιες ενδιαφέρουσες πληροφορίες γύρω από τη κατάσταση του παππού της, ο οποίος ήταν καθηλωμένος σε αναπηρική καρέκλα από το 1981. Ο Joseph Rain λοιπόν για καιρό ερευνούσε μια υπόθεση πνιγμού μιας έφηβης κοπέλας της περιοχής, η οποία έγινε κάτω από τελείως μυστηριώδεις συνθήκες, όπου μία νύχτα οι αρχές τον βρήκαν σε κατάσταση σοκ μέσα στο δάσος του Cornwell Springs. Έκτοτε, ο Joseph δεν επανήλθε ποτέ και παρέμεινε “φυτό”, παρ’ όλες τις προσπάθειες των γιατρών να τον επαναφέρουν, ενώ το αξιοπερίεργο ήταν ότι στις διάφορες ιατρικές εξετάσεις που του έγιναν, ο εγκέφαλος του έδειχνε ανέπαφος. Η ανεξήγητη κατάσταση του Joseph “γαργάλησε” τη περιέργεια της Kathy, η οποία, έχοντας και το δημοσιογραφικό δαιμόνιο μέσα της, αποφασίζει να ερευνήσει σε βάθος την υπόθεση, ιδίως από τη στιγμή που γενικότερα στη μικρή κοινωνία του Cornwell Springs, έχει παρατηρηθεί δυσανάλογα υψηλό ποσοστό κατοίκων με συμπτώματα παράνοιας.

Για ποιο λόγο ο Joseph Rain είχε εμμονή με τη κοπέλα που πνίγηκε και έψαχνε στοιχεία; Ηταν πράγματι δολοφονία ή μήπως αυτοκτονία; Τι ρόλο έχουν η τοπική εκκλησία και ο σερίφης; Αυτά είναι μόνο ελάχιστα από τα ερωτήματα μιας, ομολογουμένως, καλογραμμένης και ενδιαφέρουσας σκοτεινής ιστορίας, με αρκετά στοιχεία υπερφυσικού και ψήγματα σουρεαλισμού, η οποία ξετυλίγει το κουβάρι της πλοκής με αξιοσημείωτη μαεστρία. Ιδίως ο τρόπος που αναδεικνύεται ο χαρακτήρας της Kathy κατά την εξέλιξη της περιπέτειας είναι εξαιρετικός, εξωτερικεύοντας και άλλες πτυχές της προσωπικότητας της που δικαιολογούνται απόλυτα από τα συμβάντα και τις πρότερες επιλογές της, κάνοντας τη απόλυτα ανθρώπινη ως προς το τρόπο συμπεριφοράς της. Ίσως από τους πιο καλοδουλεμένους ήρωες που έχουμε δει σε adventure, χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν εξίσου κι άλλοι αξιόλογοι χαρακτήρες στο παιχνίδι, όπως για παράδειγμα ο Goober που πιστεύει ότι κάποτε έπαιξε πρωταγωνιστής σε πραγματικές ταινίες, ο θεοσεβούμενος ιερέας Isaac με τη πράα φωνή ή ο πληθωρικός αρχηγός της τοπικής συμμορίας The Black Hats.

Η μετάβαση από περιοχή σε περιοχή γίνεται μέσω του Katmobile. Όμορφη πινελιά, δε μπορώ να πω.

Από την άλλη, η ιστορία καθ’ αυτή καθηλώνει με την αφήγησή της, έχει ρυθμό και ουσία, θίγει κάποια ταμπού θέματα όπως αυτά της πίστης και της θρησκείας, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι τόσο “ενοχλητικά” όσο διατείνονται οι developers, από τη δική μου οπτική γωνία τουλάχιστον. Αν έχει περάσει κανείς από εμπειρίες τύπου Downfall και The Cat Lady, τα περιθώρια σοκαρίσματος μειώνονται δραστικά. Εντούτοις, οφείλω να αναφέρω ότι το Kathy Rain αφήνει μερικά ερωτήματα μετέωρα, τα οποία ίσως απαντηθούν σε κάποιο μελλοντικό sequel (το φινάλε αφήνει σαφέστατο υπονοούμενο για κάτι τέτοιο), ενώ κάποιες σεναριακές ιδέες (π.χ. η αγάπη του Joseph για τα μαθηματικά) δεν καλλιεργούνται όσο θα έπρεπε. Σε κάθε περίπτωση όμως, το πρόσημο δείχνει θετικό και θεωρώ ότι πρόκειται για μία από τις αρτιότερες ιστορίες που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια.

Στο τομέα των γρίφων, η δυσκολία τους θα έλεγα ότι είναι μεσαίου επιπέδου, ανάλογα βέβαια και με το πόσο έμπειροι adventurers είστε. Ένας νεοεισερχόμενος στο χώρο σίγουρα θα δυσκολευτεί πολύ σε κάποιους από αυτούς, πιθανόν να μην τους επιλύσει καν χωρίς κάποιο walkthrough, αν έχει συνηθίσει στα Telltale-ικά κατασκευάσματα, αλλά ένας θιασώτης, πλην δυο-τριών περιπτώσεων, δεν θα αντιμετωπίσει ιδιαίτερα προβλήματα να ολοκληρώσει το παιχνίδι, αρκεί να δείξει το βαθμό αφοσίωσης που του αρμόζει. Αλλωστε, η δράση σε κάθε μία από τις πέντε ημέρες που διαρκεί η περιπέτεια διαδραματίζεται σε σχετικά λίγες οθόνες, με το παιχνίδι να “ανοίγει” αρκετά κυρίως στη τρίτη ημέρα, ενώ ο εκάστοτε στόχος σας καθίσταται πάντα σαφής, συγκεκριμένος και με ουκ ολίγα εύστοχα hints, προερχόμενα κυρίως από την ίδια τη Kathy. Σχεδόν ό,τι περιμένατε από παιχνίδι του είδους θα το βρείτε εδώ: inventory-based γρίφους, γρίφους που επιλύονται με το διάλογο απέναντι στους υπόλοιπους χαρακτήρες της περιπέτειας, καθώς και κάποια σοφιστικέ αινίγματα που θα πρέπει να στίψετε λιγουλάκι το μυαλό σας για να τα συνδυάσετε εκεί που πρέπει. Προσωπικά δηλώνω ικανοποιημένος με τη συντριπτική πλειοψηφία των γρίφων, ενώ ακόμα και στη δεύτερη μέρα, όπου η δράση της περιορίζεται μόνο σε μία (!) οθόνη, είναι εντυπωσιακό το πόσο έξυπνους γρίφους κατάφεραν να χωρέσουν μέσα σ’ αυτή οι άνθρωποι της Clifftop Games. Πραγματικά αξιέπαινη δουλειά.

Ένας από τους ωραίους γρίφους του παιχνιδιού

Ο χειρισμός δεν θα σας προβληματίσει καθόλου, καθώς αρκεί μόνο το αριστερό πλήκτρο του ποντικιού για να καλύψετε πλήρως τις απαιτήσεις του παιχνιδιού. Με απλό κλικ λαμβάνετε μια περιγραφή του αντικειμένου που σημαδεύετε με το κέρσορα, ενώ εφόσον στο σημείο αυτό υπάρχει η δυνατότητα και άλλης ενέργειας πέραν του “look”, τότε ανοίγει ένα μικρό κυκλικό υπο-μενού με τις υπόλοιπες δυνατές ενέργειες (pick up, combine, remove κλπ). Με το space εμφανίζονται όλα τα hotspots της τρέχουσας τοποθεσίας, αν και μπορώ να πω ότι δεν μου χρειάστηκε ιδιαίτερα καθώς τα περισσότερα αντικείμενα εντοπίζονται σε εμφανείς θέσεις, ενώ βαρύτατο ρόλο παίζει το σημειωματάριο της Kathy, στο οποίο προστίθονται αυτόματα όλες οι σημαντικές πληροφορίες που μαθαίνετε κατά τη περιπλάνησή σας. Μέσω αυτού, μπορείτε να αντλήσετε καινούρια ερωτήματα προς τους εκάστοτε συνομιλητές σας, οπότε επιβάλλεται να επιστρέφετε σε άτομα που έχετε ήδη επικοινωνήσει προηγουμένως, ενώ η καταγραφή τηλεφωνικών αριθμών σάς επιτρέπει να κάνετε και κάποια τηλεφωνήματα που είναι απαραίτητα για την εξέλιξη της πλοκής. Γενικότερα, αναφορικά με το χειρισμό δεν θα βρείτε τίποτα απολύτως για να σας προβληματίσει, ενώ καλό είναι να έχετε υπόψη σας ότι αρκετά αντικείμενα δεν μπορείτε να τα πάρετε αν πρώτα δεν θεωρήσει η Kathy ότι τα χρειάζεται, οπότε ας έχετε κατά νου αυτή τη σχεδιαστική επιλογή των developers.

Στο τεχνικό τομέα, το Kathy Rain, όπως έχουμε ήδη αναφέρει, χρησιμοποιεί την AGS μηχανή, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ποιότητα των γραφικών. Όμως, χωρίς δισταγμό νομίζω ότι πρόκειται για μία από τις καλύτερες υλοποιήσεις που έχουμε δει ποτέ. Οι διάφορες τοποθεσίες που επισκέπτεται η Kathy είναι απολύτως πειστικές και ατμοσφαιρικές, από το νεκροταφείο και το ζεστό σπίτι της γιαγιάς, μέχρι την απομονωμένη καλύβα στην άκρη της λίμνης και το αφιλόξενο δάσος. Πάντως, η τελευταία ημέρα του παιχνιδιού έχει τη πιο ενδιαφέρουσα εικαστική άποψη απ’ όλες, αλλά φυσικά δεν πρόκειται να σας αποκαλύψω τι πρόκειται να δείτε εκεί. Εξίσου όμορφος είναι και ο σχεδιασμός των χαρακτήρων, με κάμποσα frames animation και με αρκετές μικρές λεπτομέρειες στη κάθε τους κίνηση, που προσδίδουν ένα ιδιαίτερο τόνο ζωντάνιας στο καθένα από αυτούς.

Δείγμα του σημειωματάριου της Kathy με τα θέματα που μπορούν θα θιχτούν σε κάποια συνομιλία.

Στα συν σίγουρα συγκαταλέγεται και ο ηχητικός τομέας, με συμπαθέστατα πρωτότυπα μουσικά κομμάτια να συνοδεύουν, σαν μουσικό χαλί, την έρευνά σας, ενώ τα voice-overs είναι πραγματικά εξαίσια, κυρίως χάρη στην επίβλεψη του επικεφαλής της Wadjet Eye, Dave Gilbert, που έβαλε και αυτός το χεράκι του με τα ανάλογα αποτελέσματα. Χωρίς να υπάρχουν “παρίες”, ξεχωρίζουν άνετα η ηθοποιός που δανείζει τη φωνή στη Kathy, που άλλωστε της ανήκουν και οι περισσότερες γραμμές κειμένου, του Goober και ενός ανατριχιαστικού κοκκινοντυμένου άνδρα…

Η μεγαλύτερη και ίσως πραγματικά μοναδική ένσταση που έχω από το Kathy Rain είναι η διάρκειά του, η οποία δεν ξεπερνά τις έξι με επτά (το πολύ) ώρες παιχνιδιού. Αφενός κατά αυτό το τρόπο το παιχνίδι διατηρεί σταθερά ένα υψηλό επίπεδο ποιότητας, αφετέρου είναι μάλλον ατυχές να ζητείται αντίτιμο 15€ (13€ αν επιλέξετε τη GOG έκδοση) για ένα παιχνίδι που ολοκληρώνεται μέσα σε ένα απόγευμα. Θεωρώ ότι η ιστορία “σήκωνε” άνετα τουλάχιστον ένα δίωρο ακόμα, καθώς σε κάποιες πτυχές της θα μπορούσε να επιλεχθεί ένα διαφορετικό μονοπάτι από την “εύκολη” λύση της απλής τηλεφωνικής επικοινωνίας (θα καταλάβετε τι εννοώ όταν παίξετε το παιχνίδι), ενώ το γεγονός ότι μένουν κάποια θέματα ανοικτά για τυχόν επερχόμενο sequel, αφήνει μία ελαφρώς πικρή αίσθηση του ανολοκλήρωτου.

Όχι και το καλύτερο μπαρ για μια γυναίκα…

Έστω και έτσι λοιπόν, το Kathy Rain συνολικά αποτελεί ένα πολύ καλό adventure που κάθε λάτρης των point ‘n’ click adventures θα πρέπει να παίξει κάποια στιγμή, ακόμα και αν δυσκολεύεται να αποδεχθεί την old-school χροιά της AGS μηχανής. Ιδίως σε μια καλή πτώση τιμής, θα είναι λουκούμι πρώτης τάξης και μακάρι εμπορικά να πετύχει για να δούμε τόσο μια καλή συνέχεια του παιχνιδιού όσο και περισσότερες περιπέτειες γραμμένες από τη πένα του Joel Staaf Hästö.

Pros

Cons