REVIEWS

THIS IS THE POLICE 2

Why did you run?

Είχα αφήσει τον Jack Boyd να γέρνει στον παγωμένο τοίχο μιας ακόμη λέσχης στην οποία δεν θα ξανάμπαινε ποτέ, να μετρά παραιτημένα ως το άπειρο. Είχα γείρει πίσω στην καρέκλα μου και είχα αποχαιρετήσει σιωπηλά έναν από τους εντυπωσιακότερους και πλέον περίπλοκους πρωταγωνιστές που είχα ποτέ την χαρά να ενσαρκώσω σε παιχνίδι. Δεν περίμενα πως το ιδιότροπο, τέρμα hardcore κράμα ολόμαυρου noir και παιχνιδιού διαχείρισης πόρων που ήταν το This Is The Police θα γνώριζε την απαιτούμενη εμπορική επιτυχία προκειμένου να δει και συνέχεια.

Προς μεγάλη μου έκπληξη, το This Is The Police II, όχι μόνο εμφανίστηκε σχεδόν από το πουθενά, αλλά με το ‘καλημέρα’ έδειξε τέτοια φιλοδοξία, που με έπιασε ολότελα εξαπίνης. Το παιχνίδι δεν χωρά σε καλούπια. Περιλαμβάνει και ενσωματώνει διαφορετικά στοιχεία στο gameplay του, τα οποία εξυπηρετούν την αφήγησή του με τρόπο ιδιοφυή και οργανικό. Αποτελεί την συνέχεια της άγριας κατηφόρας (μερικές φορές, οι χωρατατζήδες την βαφτίζουν ‘λύτρωση’) του τσακισμένου Υπεράνδρα™, Jack Boyd.

Στην εξαιρετική εισαγωγή της περιπέτειας μας δίνεται η ευκαιρία να εξηγήσουμε κάποια πράγματα στα παιδιά μας.

H μακροσκελής (μα τόσο απολαυστική) εισαγωγή του παιχνιδιού, μας μεταφέρει στη φαινομενικά ήσυχη και κοιμισμένη κωμόπολη του Sharpwood, κάπου στον μυθικό Βορρά των Η.Π.Α., μακριά από την βαβούρα, το χάος και την βία του Freeburg. H νεαρή σερίφισσα έχει βρεθεί αθέλητα στο πόστο της και τραβάει ένα άλφα-βήτα-γάμμα ζόρι, καθώς το Sharpwood έρχεται πακέτο με ορισμένες πολύ ιδιαίτερες προκλήσεις. Όταν οι…λεβέντες από το γραφείο της επιδράμουν στην ξεχασμένη καλύβα όπου διαμένει κάποιος τσαμπουκαλεμένος παππούς ονόματι Warren Nash, τα πράγματα μπλέκουν ακόμη περισσότερο. Όχι μόνο ανακαλύπτουμε την μοίρα του Αρχηγού Boyd, αλλά λαμβάνουμε και ως προίκα 28 κιλά ηρωϊνης που αναπαύονταν ειρηνικά κάτω από το σανιδένιο πάτωμα του φτωχικού μας.

Προφανώς και θα βρεθούμε στα σίδερα, απ’ όπου θα ξεγλιστρήσουμε ωσάν το χέλι, καθώς ο Jack, παρά την…ταλαιπωρημένη νέα του εμφάνιση, διατηρεί την δύναμη της πειθούς του στο ακέραιο. Σύντομα θα βρεθούμε επικεφαλής του αστυνομικού τμήματος του Sharpwood, προς μεγάλη ανακούφιση της Lily. Και…ποιός είναι ο σκοπός μας, ρωτάς, Τακτικέ Αναγνώστη. Στο πρώτο παιχνίδι τα πράγματα ήταν απλά και διαφημισμένα. Έπρεπε να βγάλουμε μισό εκατομμύριο μέσα σε έξι μήνες, προκειμένου να ‘αποσυρθούμε αξιοπρεπώς’ (κούνια που μας κούναγε). Το This Is The Police II ξεκινά από την φλου βάση του “Βγάλε την μέρα και κάνε το σταυρό σου” και προχωρά σε μερικά ιδιαίτερα τολμηρά μονοπάτια.

Ο νεαρός δεν μιλά όμορφα και είναι ασέβαστος. Θαρρώ δεν θα τα πάμε καλά.

Ίσως ο καλύτερος χαρακτηρισμός για το παιχνίδι είναι ‘εξομοίωση ενήλικης ζωής’. Συμβαίνουν διάφορα φρικτά. Το Παρελθόν, (πάντα με Πι κεφαλαίο) παραμονεύει. Κρατιέσαι ζωντανός με σάλιο, προσευχή και φτηνό ουίσκι. Κάνεις τη Δουλειά, καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο, γιατί ξέρεις πως αν σταματήσεις τη Δουλειά, το Μαύρο Σκυλί που σ’έχει χρόνια στο κατόπι, θα κλείσει τα σαγόνια του γύρω από τον κουρασμένο σου λαιμό. Κρύβεσαι, ελπίζεις, προσεύχεσαι. Στην πορεία, θα σώσεις και θα καταστρέψεις ζωές. Θα κατέβεις ακόμη πιο βαθιά. Κάποιοι θα σε ανακηρύξουν ζώντα άγιο και αλλού δεν θα πλησιάζεις ούτε με αλεξίσφαιρο και συνοδεία. Το επίπεδο της γραφής και των ερμηνειών των ηθοποιών, προεξέχοντος του ‘πολύ’ John St. John, είναι υψηλότατο και υφαίνει ένα απερίγραπτα μεθυστικό όσο και ανέλπιδο ξόρκι.

Με περισσότερες από είκοσι ώρες στο παιχνίδι, θαρρώ δεν έχω φτάσει ακόμη ούτε στα μισά και ήδη τα πράγματα δείχνουν να ξεφεύγουν επικίνδυνα από τον έλεγχο. Το This Is The Police II, έλαβε πολύ σοβαρά υπ’ όψιν τις κριτικές που ασκήθηκαν στο πρώτο μέρος της σειράς. Το εκνευριστικό RNG των περιστατικών, μας άφησε επιτέλους χρόνους και πλέον έχουμε μια καθαρά ‘χειροποίητη’ περιπέτεια. Κάθε ημέρα συμβαίνουν συγκεκριμένα γεγονότα, με συγκεκριμένη σειρά. Παράλληλα, το παιχνίδι έχει επικεντρωθεί στο να προσφέρει μια κινηματογραφική εμπειρία, βάζοντάς μας πάντοτε στον ρόλο του πρωταγωνιστή.

Άλλη μια όμορφη μέρα ξημερώνει στο Sharpwood

Εξακολουθούμε να επιλέγουμε τους αστυνομικούς της βάρδιας για κάθε ημέρα και να διαχειριζόμαστε τις προσωπικότητες και τα αίτηματά τους, και το σύστημα που είδαμε στο πρώτο παιχνίδι, έχει δεχθεί μια ριζική και ολότελα ευπρόσδεκτη αναβάθμιση. Ναι μεν κάθε αστυνομικός (δεν υπάρχει πλέον διάκριση μεταξύ αστυνομικών και ερευνητών/ντετέκτιβ) έχει ένα ‘γενικό’ βαθμό που δείχνει την ικανότητά του και προσδιορίζει την συνεισφορά του όταν απαντά σε κάποιο σήμα, αλλά πλέον διαθέτει μια πλήρη καρτέλα χαρακτήρα, όπου βλέπουμε, την δύναμη, την ταχύτητα, την ευφυία, την διακριτικότητα καθώς και την ικανότητά του στο σημάδι και τις διαπραγματεύσεις. Απαντώντας με επιτυχία σε σήματα, κάθε αστυνομικός κερδίζει πόντους που μπορούμε να επενδύσουμε προκειμένου να βελτιώσουμε τις ικανότητές του.

Μια από τις μεγάλες χαρές του παιχνιδιού σε σχέση με τον προκάτοχό του, είναι πως ακόμη και το χειρότερο γιωτοστούρναρο που μας δίνεται, με προσεκτικούς χειρισμούς από μέρους μας, μπορεί να εξελιχθεί σε υπερπολύτιμο στέλεχος του Τμήματος. Όσο προχωράμε μάλιστα στο παιχνίδι, μας δίνεται η δυνατότητα να…πιάσουμε φιλιές με μερικούς από τους πλέον ιδιαίτερους όσο και χρήσιμους επιχειρηματίες του Sharpwood, oι οποίοι (με το αζημίωτο πάντα) μας βοηθάνε να διαχειριστούμε καλύτερα το δυναμικό μας. Μπορεί η θεραπεία για τον αλκοολισμό του Βαρελά Τζο να είναι κομμάτι ανορθόδοξη, αλλά έχει 100% εγγυημένα αποτελέσματα και ο Μουραντιάν θα σταματήσει επιτέλους να στουκάρει κάθε περιπολικό που χρεώνεται.

Δείγμα από τις έρευνες του παιχνιδιού. Πλέον έχουμε πολύ μεγαλύτερο έλεγχο στην διενέργεια αυτών.

Οι έρευνες επίσης επιστρέφουν σαφώς βελτιωμένες, καθώς πλέον μπορούμε να τις αναθέσουμε σε οποιονδήποτε από τους αστυνομικούς μας και μας δίνεται πολύ μεγαλύτερη ελευθερία ως προς τον τρόπο που διαχειριζόμαστε την διαδικαία. Με λίγα λόγια, τα κομμάτια που αγαπήσατε στο πρώτο μέρος, επιστρέφουν ακόμη περισσότερo βελτιωμένα, με όλο σχεδόν τον έλεγχο πλέον στα χέρια σας. Το στοιχείο αυτό, όπως και στο Darkest Dungeon, είναι που τελικά συνεισφέρει στον πολύ μεγάλο βαθμό εθισμού του παιχνιδιού. Η επιτυχία ή η αποτυχία, χρεώνεται αποκλειστικά και μόνο σε εμάς. Ναι, είναι δυνατό να έχουμε ‘κακή τύχη’ σε ορισμένες περιστάσεις, αλλά από την στιγμή που έχουμε προετοιματεί κατάλληλα, δεν υπάρχει περίπτωση να βγούμε χαμένοι.

Η πλέον διαφημισμένη προσθήκη στο This Is The Police II σε σχέση με τον προκάτοχό του, είναι φυσικά η εισαγωγή στρατηγικών, πλήρως turn based μαχών στον κόσμο του παιχνιδιού. Αρκετές φορές κατά την διάρκεια της περιπέτειας, θα λάβουμε σήματα για επιχειρήσεις των οποίων η περιπλοκότητα θα μας βάλει απευθείας μέσα στην δράση. Οι βετεράνοι της σειράς XCOM θα χαμογελάσουν ως τ’αυτιά, καθώς το παιχνίδι υλοποιεί με μεγάλη επιτυχία, ένα ιδιαιτέρως σοφιστικέ μοντέλο στρατηγικής. Ανά πάσα στιγμή γνωρίζετε έαν οι αστυνομικοί σας είναι καλυμμένοι, εάν τους έχουν αντιληφθεί οι κακοποιοί και κάθε επιτυχημένη βολή ισοδυναμεί με αιμορραγία και θάνατο, στα πρότυπα του ανελέητα θεσπέσιου, Hard West. Στα χέρια ενός ικανού παίκτη, οι επιχειρήσεις θα ολοκληρώνονται συνεχώς με επιτυχία. Τίποτε σχεδόν δεν αφήνεται στην τύχη και θα συλλάβετε εαυτούς να παίζετε ξανά και ξανά την ίδια αποστολή, επειδή γνωρίζετε πως όλες οι αποτυχίες σας, οφείλονται στο σκληρό σας γιωτιλίκι και μόνο. Δίχως υπερβολή, υπήρξαν φορές που αφιέρωνα τρεις και τέσσερις ώρες στο ίδιο επίπεδο, απερίγραπτα πεισμωμένος και ξέσπαγα σε άναρθρες ιαχές ικανοποίησης μόλις κατόρθωνα επιτέλους να φέρω τα πράγματα ακριβώς όπως τα ήθελα.

Αν θέλατε ποτέ να παίξετε εκείνο το ηρωϊκό πιστολίδι από το Max Payne 3 σε turn based εκδοχή, είναι η τυχερή σας μέρα!

Η δε ποικιλία των συγκεκριμένων αποστολών, εντυπωσιάζει. Από γεμάτα αδρεναλίνη πιστολίδια σε νεκροταφεία, μέχρι σκληρά εγκεφαλικές καταλήψεις οικίας οι οποίες απαιτούν ώρες σχεδιασμού και απόλυτης αυτοσυγκέντρωσης προκειμένου να ολοκληρωθούν με επιτυχία, το This Is The Police 2, εισάγει διαρκώς νέα στοιχεία και προκλήσεις στο gameplay του. Προσθέστε εδώ το γεγονός πως κάθε αστυνομικός αποκτά συγκεκριμένα ενεργά perks και φέρει παραμετροποιήσιμο εξοπλισμό και έχετε ένα βαθύ, απίστευτα περίπλοκο παιχνίδι στρατηγικής, εγκιβωτισμένο μέσα στο ευρύτερο πακέτο noir μεγαλοπρέπειας του τίτλου.

To This Is The Police II έρχεται πολύ κοντά στον τίτλο του ‘τέλειου indie’. Το σενάριο, η γραφή και οι ερμηνείες των ηθοποιών βρίσκονται σε υψηλότατα επίπεδα και όχι μόνο ζωντανεύουν τους καταραμένους που συμπορεύονται με τον Jack στον μακρύ του δρόμο, αλλά αφηγούνται μια ιστορία που παρακολουθείς ξέπνοα και είναι αδύνατο να αφήσεις προτού ολοκληρώσεις με όση επιτυχία σου επιτρέψουν οι…ιδιαίτερες συνθήκες σου. Οι turn based μάχες και ο σχεδιασμός των πιο περίπλοκων εξ’ αυτών, θα μπορούσαν να αποτελούν ένα παιχνίδι από μόνες τους. Η καθημερινή διαχείριση του προσωπικού μας, οι έρευνες υποθέσεων, οι ανακρίσεις και η εξάρθρωση συμμοριών ήδη αποτέλεσαν τον κορμό του πρώτου παιχνιδιού και επιστρέφουν εδώ υπερ-ενισχυμένες. Ακόμη και mini-games έχουν συμπεριληφθεί εδώ, τα οποία βρίσκουν οργανικά την θέση τους στην ροή του παιχνιδιού και εξυπηρετούν ακόμη περισσότερο τον απόλυτο εμβαπτισμό μας στο ζόρικο δειλινό του Sharpwood.

Say it.

Θα μπορούσα να γράψω τρεις-τέσσερις σελίδες ακόμη για την ομορφιά, την ποικιλία και την περιπλοκότητα του ματωμένου και ολόμαυρου αυτού διαμαντιού της επονομαζόμενης ‘αστυνομικής λογοτεχνίας’. Θαρρώ όμως πως το νόημα έχει καταστεί πέρα από σαφές, Τακτικέ Αναγνώστη : έχουμε εδώ έναν από τους κορυφαίους αφηγηματικούς τίτλους της χρονιάς, ενδεδυμένο μάλιστα με υπέροχα εθιστικούς ‘παιχνιδένιους’ μηχανισμούς. Σκληρά απαραίτητο και με διαφορά στην κορυφή της λίστας μου με τα καλύτερα παιχνίδια που έχουμε δει ως τώρα μέσα στο 2018.

Πόσο βαθύ είναι το σκοτεινό τούτο ποτάμι;

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 95%

95%

Απαραίτητο

Υποδειγματικό sequel το οποίο βελτιώνει εκθετικά τα στοιχεία του προκατόχου του, σαν να έχει να αποδείξει τα πάντα από την αρχή. Παράλληλα, αποτελεί μια από τις κορυφαίες noir αφηγήσεις που είχαμε ποτέ την τιμή να δούμε στο αγαπημένο μας μέσο. Ανδροπρεπές, κολασμένα εθιστικό, αμείλικτο. Σκληρός υποψήφιος για Παιχνίδι Της Χρονιάς '18.

Στέφανος Κουτσούκος

Ο Στέφανος Κουτσούκος ή αλλιώς "The Artist Formerly Known As Borracho", διέπραξε ποικίλα εγκλήματα τα οποία τον οδήγησαν σε μια ριζική επανεκτίμηση των προτεραιοτήτων και αξιών του. Υπηρέτησε περήφανα στην πειρατική αρμάδα του Ragequit.gr από την ίδρυση του ιστοτόπου το 2012 ως το Μάη του '19.

8 Comments

    1. Τεράστιο λάθος μου, Σύντροφε Χάβοκ και θαρρώ πρέπει να επανορθώσω : σε 4Κ και με όλες τις επιλογές (ανύπαρκτες) γραφικών στο τέρμα, το παιχνίδι απέδωσε τα αναμενόμενα 60 FPS (καθότι το κομπούτερ μου είναι προφανώς το καλυτερότιστο) άρα και προφανώς αξίζει για όλους. ΠΡΟΣΟΧΗ : έαν έχετε απόδοση 55-56 FPS σε τίποτε παρακατιανά 1440p, μην μπείτε καν στον κόπο, δεν θα καταλάβετε ΤΙΠΟΤΕ.

  1. Πραγματικά ξεπέρασε κάθε προσδοκία η ποιότητα του game. Διορθώνει ένα προς ένα κάθε ψεγάδι που μπορούσε να βρει κάποιος στο 1, εμπλουτίζοντας παράλληλα τη συνταγή με στοιχεία που το εξυψώνουν σε άλλο λέβελ. Η ιστορία του Jack Boyd (και το πόσο μπορεί, λίγο ή πολύ, να ταυτιστεί κάθε ανήρ μαζί του) θα έπρεπε να διδάσκεται σε σεμινάρια.

  2. Με αφορμή την εξαιρετική σου παρουσίαση (όπως και του πρώτου μέρους την ίδια περίοδο του 2016) ξεκίνησα το παιχνίδι.

    Το παιχνίδι είναι πραγματική απόλαυση! Δεν έχω να προσθέσω κάτι μιας και τα έχεις καλύψει όλα στο υπέρ αναλυτικό και όμορφο review!

    Όσοι το σκέφτεστε ακόμα, μην το σκέφτεστε άλλο, ξεκινήστε το αμέσως 🙂

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL