REVIEWS

KNOCK-KNOCK

Τελικά έτσι και ασχοληθεί Σλάβος με τα video-games, είναι σχεδόν αδύνατον να μη βγάλει κάποιου είδους διεστραμμένο, σκοτεινό διαμάντι, ανεξαρτήτως genre, συμβάσεων και γενικότερων φραμπαλάδων. Η Ice Pick Lodge, “μάνα” του καρατρανσαβανγκάρντ “The Void” (Τόσο καμμένο που μονάχα υπό την επήρρεια είναι δυνατόν να το κατανοήσεις και να το τελειώσεις) και του πιο “βατού” (χοχό) Pathologic, ζήτησε και πέτυχε μέσα από το Kickstarter την χρηματοδότηση του “Knock-Knock”, ενός αμαλγάματος ψυχεδελικού τρόμου και νυχτερινής περιπλάνησης.

KK1Από την αρχή ένιωσα μια απροσδιόριστη συμπάθεια για τον Ένοικο…

Το ίδιο το παιχνίδι έρχεται κομπλέ με το μύθο του. Σύμφωνα με το θρύλο λοιπόν, τα παιδιά του Παγοξίναρου καμιά όρεξη δεν είχαν να κάμουν παιχνίδι. Ήρθε όμως στην πόρτα τους ένα μυστηριώδες τετράδιο, που περιέγραφε τα πάντα. Ήταν Οι Οδηγίες. Δεν είχαν επιλογή, έπρεπε να τις ακολουθήσουν πιστά. Το Knock-Knock είναι το σκοτεινό, ακέφαλο και δεμένο με ζουρλομανδύα παιδί τους.

Σκεφτείτε ένα survival horror παιχνίδι που δεν σου εξηγεί τίποτα, με την υπερ-χαριτωμένη hand-drawn αισθητική του Don’t Starve, τον αγνό, αγχωμένο τρόμο του Slender και τις εφιαλτικές μορφές του Silent Hill. Ποτέ πριν μια καλύβα στο δάσος δεν φιλοξένησε τόσες κολάσεις.

KK6She Said

 Ξυπνάμε (;) στη μέση της νύχτας με μια λάμπα θυέλλης στο χέρι, βέβαιοι πως κάτι ακούσαμε στο σκοτάδι. Ο συμπαθέστατος (και αμφιβόλου πνευματικής υγείας) πρωταγωνιστής μας, δεν έχει όνομα, ούτε ιστορία. Μονολογεί ασυναρτησίες (που μεταφράζονται σε υποτίτλους) και τα κατακερματισμένα παραληρήματά του πάντα σταματούν προτού αποκαλύψει ο,τιδήποτε για τον ίδιο ή για τον κόσμο του. Για κάποιο λόγο, είναι πολύ σημαντικό ν’ανάψει τα φώτα σε κάθε δωμάτιο του σπιτιού και να ελέγξει εάν η εξώπορτα είναι κλειδωμένη. Μπορεί ακόμη και να βγει στο δάσος, παραέξω, να πάρει τον αέρα του. Και…τί είναι αυτό, εκεί ανάμεσα στα βάτα; Διακρίνει αμυδρά μια κοπέλα με πράσινα μαλλιά και σκισμένα ρούχα. Όταν πλησιάζει, ο κόσμος χάνεται και αντικαθίσταται από ζωντανά ψαροκόκκαλα που συζητάνε την πτώση του Δυτικού Κόσμου ενώ ο Νταλί μαστιγώνει λυσσασμένους ιπποπόταμους που αντιγράφουν ψυχωτικά Ντεγκά.

Γυρίζει στο σπίτι και πέφτει για ύπνο. Και ξυπνάει πάλι. Και είναι ακόμα νύχτα. Και ξέρει πως δεν είναι πια μόνος στο σπίτι.

Η ιδιοφυία και ο θρίαμβος του Knock Knock, έγκεινται τόσο στο πραγματικά εκπληκτικό sound design (σχεδόν φαντάζομαι τον ηχολήπτη -Ιγκόρ των παιδιών να βαράει σανίδια και να χουχουτίζει σε περίεργες εφεδιέρες μες τη μέση της νύχτας) και τα υπέροχα γραφικά, όσο και στην πολύ ιδιαίτερη ατμόσφαιρα που δημιουργεί αυτός ο παραλίγο οικείος μα ολότελα εχθρικός κόσμος του.

KK5Οι περιπλανήσεις στο δάσος, ειδικά προς το τέλος του παιχνιδιού, είναι από τα ατμοσφαιρικότερα σημεία του…

Το “ψωμί” του gameplay έρχεται στα όνειρα (;) του πρωταγωνιστή, όπου καλούμαστε να επιβιώσουμε μέσα στο σπίτι ως την ανατολή του ηλίου. Μετακινούμαστε από δωμάτιο σε δωμάτιο, προσπαθώντας να αποφύγουμε τα Εκτρώματα που τριγυρίζουν ανενόχλητα και μπορούν να εμφανιστούν ανά πάσα στιγμή και από κάθε σημείο, με ελάχιστη προειδοποίηση. Κάθε δωμάτιο είναι σκοτεινό και χρειαζόμαστε χρόνο για ν’ανάψουμε τη λάμπα η οποία προσωρινά θα το καταστήσει ασφαλές. Μπορεί πάλι να θέλουμε να αφιερώσουμε το χρόνο μας στο άνοιγμα κάποιας δύστροπης πόρτας, πάντα υπό την απειλή ενός φρικτού θανάτου (;) στα χέρια των Επισκεπτών. Γυρίζουμε σαν τρελοί από δωμάτιο σε δωμάτιο, προσπαθώντας να μένουμε πάντα ένα βήμα μπροστά από τους διώκτες μας, οι οποίοι παρεπιπτόντως, ελάχιστα hints μας δίνουν για την επόμενη εμφάνισή τους.

Αν αφήσουμε τον χαρακτήρα μας να γλιστρήσει στον ύπνο σε κάποια δωμάτια, εμφανίζονται έπιπλα και αντικείμενα που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ως κρυψώνες. Σε σπάνιες και εξαιρετικές περιπτώσεις, ανακαλύπτουμε κάποιο από τα φρικτά μυστικά της καλύβας, η οποία δείχνει να αλλάζει εντελώς από βραδιά σε βραδιά και από όνειρο σε όνειρο. Αν είμαστε τυχεροί, μπορεί να πέσουμε σε κάποιο ρολοϊ (το σχήμα του οποίου φέρνει μια ύποπτη ομοιότητα στον πρωταγωνιστή μας) το οποίο επισπεύδει την πάροδο του χρόνου και μας φέρνει πιο κοντά στην πολυπόθητη αυγή.

KK7Clock strikes twelve and moondrops burst…

Η γοητεία και ο πυρήνας της εμπειρίας του Knock-Knock, είναι το γεγονός ότι πραγματικά δεν έχουμε ιδέα γιατί κάνουμε ό,τι κάνουμε. Ξέρουμε μόνο πως πρέπει να επιβιώσουμε και πως κατευθυνόμαστε προς ένα προδιαγεγραμμένο τέλος. Οι μονόλογοι του Ενοίκου σε συνδυασμό με κάποιες κρυπτικές σελίδες ημερολογίου που ανακαλύπτουμε δημιουργούν πολύ περισσότερα ερωτήματα απ’όσα απαντούν και το παιχνίδι καταφέρνει να φτιάχνει απίστευτη ατμόσφαιρα, παρά την πολύ μικρή του διάρκεια. Θα σας πάρει τρεις περίπου ώρες για να φτάσετε στο “κακό” φινάλε και ανάθεμα κι αν έχω ιδέα πώς είναι δυνατόν να φτάσει κάποιος στο “καλό”. Μάλλον ψέματα, έχω μια θεωρία, όπως και κάθε παιδί στο Στημικό φόρουμ του παιχνιδιού.

KK2Παροιμίες Απ’Τον Κρόνο

Και αυτό είναι που θέλει να κάνει εξαρχής το Knock-Knock. Δεν το ενδιαφέρει να αφηγηθεί μια αυστηρά στοιχειοθετημένη ιστορία. Ανακατεύει τους εφιάλτες του σε ένα γιγάντιο, μαντεμένιο καζάνι και τους αδειάζει στο κεφάλι σου. Τί νόημα θα βγάλεις, πώς θα τα συνδέσεις και πόσο βαθιά θα φτάσεις προκειμένου να ανακαλύψεις την Αλήθεια, είναι υπόθεση καθαρά προσωπική.

Bonus: Το τραγουδάκι μας για σήμερα. Γιατί απλά πάει.

{youtube}f21zaGqz5cY{/youtube}

BorrachoSysSpecs

Pros

  • Απίστευτη, μοναδική ατμόσφαιρα τρόμου, ανακάλυψης και μαγείας
  • Πάμπολλα μυστικά να ανακαλύψετε
  • Πλουσιότατος και εξαιρετικός οπτικοακουστικός τομέας

Cons

  • Πλήρης έλλειψη καθοδήγησης, σε βαθμό που ίσως ενοχλήσει μερικούς παίκτες
  • Πάρα πολύ σύντομο 
  • Ποτέ δεν ξεκαθαρίζεται τί, ποιός και γιατί. Ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία σας ως gamers, αυτό ή που θα το εκτιμήσετε τρελά ή που θα το σιχαθείτε.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 89%

89%

Στέφανος Κουτσούκος

Ο Στέφανος Κουτσούκος ή αλλιώς "The Artist Formerly Known As Borracho", διέπραξε ποικίλα εγκλήματα τα οποία τον οδήγησαν σε μια ριζική επανεκτίμηση των προτεραιοτήτων και αξιών του. Υπηρέτησε περήφανα στην πειρατική αρμάδα του Ragequit.gr από την ίδρυση του ιστοτόπου το 2012 ως το Μάη του '19.

16 Comments

  1. Όχι, παίζεται εξ’ολοκλήρου με το κήμπορντ, αριστερά-δεξιά, πάνω-κάτω (για τις σκάλες) και ένα action key για contextual actions. Γρίφοι δεν υπάρχουν, καθώς ολόκληρο το gameplay έγκειται στην αποφυγή των Εκτρωμάτων με ευρηματικούς τρόπους. Γίνεται autosave στην αρχή κάθε επιπέδου και κάθε επίπεδο είναι τόσο μικρό που σχεδόν ποτέ δεν αγχώνεσαι αν “χάσεις” καθώς δεν είναι εκεί το φόκους του παιχνιδιού.

  2. Όταν πλησιάζει, ο κόσμος χάνεται και αντικαθίσταται από ζωντανά ψαροκόκκαλα που συζητάνε την πτώση του Δυτικού Κόσμου ενώ ο Νταλί μαστιγώνει λυσσασμένους ιπποπόταμους που αντιγράφουν ψυχωτικά Ντεγκά.

    Στέφανος Κουτσούκος κυρίες και κύριοι….
    * clap clap clap *

  3. Για κάποιον απροσδιόριστο λόγο μου θύμισε αυτό:
    http://www.rockpapershotgun.com/2011/07/02/frankie-goes-to-hollywood-spectrum-review/
    http://www.popmatters.com/column/134877-frankie-goes-to-hollywood-commodore-64-ocean-software-1985/
    όταν μια φορά και έναν καιρό οι ομάδες ανάπτυξης δεν φοβούνταν να πειραματιστούν με περίεργες ιδέες. Οι δεκαετίες των 90s και 00s μας έδωσαν σίγουρα βελτιώσεις στον τεχνικό τομέα, το gameplay, τις ιστορίες και την αφήγηση, αλλά μας απομάκρυναν τελείως από την εξερεύνηση εξεζητημένων concepts. Η ανάπτυξη της indie σκηνής, ευτυχώς, επανέφερε την έννοια του πρωτότυπου game concept που κάνει transcend τις στερεότυπες κατηγοριοποιήσεις (action, RPG, adventure, strategy, κλπ.).

  4. Τελικά έτσι και ασχοληθεί Σλάβος με τα video-games, είναι σχεδόν αδύνατον να μη βγάλει κάποιου είδους διεστραμμένο, σκοτεινό διαμάντι, ανεξαρτήτως genre, συμβάσεων και γενικότερων φραμπαλάδων.

    Δεν καταλαβαίνω γιατί το λες αυτό. Ίσως ο Igor ο φίλος μου, που όλο κάπου χάνεται και εμφανίζεται ξαφνικά, να ξέρει για τι μιλάς…

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL