REVIEWS

GUILTY GEAR Xrd – REVELATOR

Η επέλαση των fighting games στα PC μας συνεχίζεται ακάθεκτη, καθώς η Arc System Works, η εταιρία-συνώνυμο των 1 vs 1, δεν σταματά να προσφέρει ανά τακτά χρονικά διαστήματα τους πιο “χτυπητούς” τίτλους του καταλόγου της στη πλατφόρμα του Steam. Πρόσφατο “θύμα” είναι το Guilty Gear Xrd Revelator, το τελευταίο πόνημα της μακρόβιας σειράς Guilty Gear που μετρά ήδη διψήφιο αριθμό τίτλων και αποτελεί ίσως τη ναυαρχίδα της Arc System Works, απολαμβάνοντας τη μεγαλύτερη “φροντίδα” απ’ όλα τα παιχνίδια της. Συνέπεια αυτού, το Guilty Gear Xrd Revelator (GGXR από εδώ και στο εξής για λόγους συντομίας) να είναι, με άνεση, ο πιο προσεγμένος τίτλος που έχει παρουσιάσει η εταιρία μέχρι τώρα.

Κατ’ αρχάς, το παιχνίδι είναι από τα απαιτητικότερα fighting games που έχετε παίξει, από την άποψη ότι προκειμένου να χειρίζεστε στοιχειωδώς καλά τον ήρωα που επιλέξατε, θα χρειαστείτε πολύωρη εξάσκηση και εκτεταμένη μελέτη πάνω στις special κινήσεις και στα combos του. Βέβαια, για να μην βγουν τελείως οι αρχάριοι παίκτες εκτός προγράμματος, υφίσταται η επιλογή Stylish, που αυτοματοποιούνται κάποια πράγματα (combos, special κινήσεις κλπ), με το ανάλογο κόστος όμως στην αποτελεσματικότητα των χτυπημάτων και στο περιορισμό του αριθμού των special κινήσεων. Σε κάθε περίπτωση όμως, είτε επιλέξετε Stylish είτε Technical, αν αξιολογείτε τον εαυτό σας σαν έμπειρο παίκτη του είδους, επιβάλλεται η παρακολούθηση του Tutorial mode, το οποίο είναι ό,τι καλύτερο έχει παρουσιαστεί ποτέ σε παρόμοιο παιχνίδι. Αναφερόμαστε σε κανονικά μαθήματα, ασκήσεις και mini games, από απλά πατήματα των πέντε κουμπιών επίθεσης (punch, kick, slash, heavy slash και το combo-starter dust) με την ενδεικνυόμενη σειρά μέχρι σύνθετα combos διψήφιου αριθμού χτυπημάτων που, εφόσον τα ολοκληρώσετε με επιτυχία, θα έχετε πάρει μια καλή ιδέα για το ποιον του παιχνιδιού. Διαφορετικά, αν αγνοήσετε το Tutorial mode κινδυνεύετε να φάτε τα μούτρα σας όχι μόνο παίζοντας ενάντια σε ανθρώπινους παίκτες, αλλά και ενάντια στην ΑΙ που δεν χαρίζει κάστανα, εκτός αν παίζετε στο easy mode…

GGXR Shot1Εντυπωσιακή η χρήση της Unreal Engine.

Όσον αφορά το καστ των χαρακτήρων, το GGXR δεν πρόκειται να αφήσει κανένα παραπονεμένο: περιλαμβάνονται περισσότεροι από 20 φαντεζί χαρακτήρες, που ο καθένας είναι στη κυριολεξία “ένας και ένας”, με τη δική του προσωπικότητα και στυλ μάχης, χωρίς ζαβολιές με περιπτώσεις κλώνων που απλά υπάρχουν για να συμπληρώνουν έναν άλφα αριθμό. Αυτομάτως, αυτό συνεπάγεται ότι αν αφιερώσετε κάποιες ώρες στην εκμάθηση ενός μαχητή της αρεσκείας σας, θα χρειαστείτε άλλες τόσες στην εκμάθηση κάποιου άλλου, καθώς η συμπεριφορά του στο ρινγκ έχει τελείως διαφορετική φιλοσοφία. Συνεπώς, η αντοχή στο χρόνο του παιχνιδιού εκτοξεύεται στη τροπόσφαιρα, εφόσον βέβαια είστε πρόθυμοι να ασχοληθείτε με όλους τους χαρακτήρες που προσφέρει το GGXR.

GGXR Shot2Με τόση ποικιλία μαχητών, δύσκολα θα βαρεθείτε.

Ακόμα και αν δεν είστε όμως, το GGXR μπορεί να σας εντυπωσιάσει και με λιγότερα, καθώς χρησιμοποιεί ένα ιδιόμορφο κρεσέντο για να πλάσει ένα από τα εντυπωσιακότερα συστήματα μάχης που έχετε δει. Ο αργός ρυθμός μάχης σε συνδυασμό με τα ταχύτατα combos, τα πανίσχυρα Burst specials και τα ακαριαία instant kills από ένα γεμάτο Tension, που με ένα πετυχημένο χτύπημα ρίχνουν στο έδαφος ακόμα και τον πιο επικίνδυνο αντίπαλο, δημιουργούν μια υπέροχη χορογραφία που θυμίζει ταινία anime στα καλύτερά της – με τη διαφορά ότι σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής είστε εσείς ο ίδιος. Είναι από τα fighting games που συμβαίνουν τόσα πολλά πράγματα στην οθόνη που είναι βέβαιο ότι, αν έχετε απαίδευτο μάτι, θα χαθείτε μέσα σε έναν κυκεώνα από χρώματα και αύρες που πλημμυρίζουν την οθόνη. Όλα όμως είναι θέμα συνήθειας και σύντομα θα είστε σε θέση να ξεχωρίζετε τι ακριβώς πράττει ο καθένας και να αντιδράτε ανάλογα. Άλλωστε, το GGXR έχει τις καλύτερες σχέσεις με το χαρακτηρισμό “εθιστικό” και δεν θα σας αφήσει να το παρατήσετε έτσι εύκολα. 


Εξάλλου, το GGXR, εκτός του τυπικού arcade mode (Episodes ονομάζεται, με διαλείμματα από anime κλιπάκια), όπου αξιοσημείωτο είναι ότι μετά από κάθε stage, άσχετα με την αρχική σας επιλογή, προσαρμόζει σταδιακά το επίπεδο δυσκολίας ανάλογα με το πόσο επιδέξιος ή αδέξιος ήσασταν, υπάρχει το κλασικό “διπλό” με το φιλαράκι σας ή με την ΑΙ για άπειρες ώρες ποιοτικού “ξύλου”. Για τους πιο προχωρημένους παίκτες, υπάρχει το Μ.Ο.Μ. mode, κατά κάποιο τρόπο το survival/score mode του παιχνιδιού, που κερδίζετε μετάλλια και πόντους ανάλογα με το πόσο πετυχημένα εκτελείτε combos και special κινήσεις ενάντια στο πλήρες roster του παιχνιδιού, το οποίο αυξάνει διαρκώς τη πρόκληση που προσφέρει ενάντια στο παίκτη. Δίχως άλλο, αρκετά ζόρικο και χρονοβόρο για να το ολοκληρώσει κανείς. Επίσης, για τους λάτρεις των anime, υπάρχει το Story Mode, που απλά παρακολουθείτε μια ταινία από την αρχή έως το τέλος (με ενδιάμεσα saves αν το επιθυμείτε, καθώς δεν είναι μικρή σε διάρκεια), χωρίς να μπορείτε να παρέμβετε ή να συμμετάσχετε σε κάποια μάχη. Άλλωστε υπάρχει μπόλικο back story γύρω από τα Guilty Gear, μη ξεχνάτε ότι πρόκειται για μια σειρά που μετράει κοντά στα δεκαεννιά χρόνια ύπαρξης και οι Ιάπωνες λατρεύουν τις ιστορίες…

GGXR Shot3Ζόρικο και προκλητικό το MOM mode.

Για το τέλος έμεινε το online mode, το αλατοπίπερο ενός σύγχρονου fighting game, που δεν απογοητεύει. H’ σωστότερα δεν απογοητεύει πλήρως. Από τη μία έχουμε ένα εξαιρετικό net κώδικα, με μηδαμινό lag και ανύπαρκτες αποσυνδέσεις, θαρρείς ότι παίζεις offline με το κολλητό σου, από την άλλη υφίσταται το γνωστό πρόβλημα των σχετικά άσημων παιχνιδιών του Steam, δηλαδή τη μικρή συμμετοχή παικτών. Αν και προς το παρόν δεν υπάρχει θέμα να μην βρείτε συμπαίκτη, τα διαθέσιμα rooms είναι λίγα, με συνολικό αριθμό παικτών να μην ξεπερνά τους 15 κάθε φορά – σε ranked και σε casual matches. Το γεγονός ότι δεν υποστηρίζεται cross-play με τους παίκτες του PS4, πιθανόν μελλοντικά να οδηγήσει σε τελείως άδειους servers και νεκρό online, ιδίως όταν το παιχνίδι δεν ανήκει στη κατηγορία του “οικονομικού” – για τίτλο που πρωτοκυκλοφόρησε το 2015, τα 46 ευρώ για την απλή έκδοση είναι μάλλον πολλά. Ως εκ τούτου, αν θέλει η Arc System Works το GGXR να μην έχει τη τύχη των υπόλοιπων παιχνιδιών που έχει κυκλοφορήσει μέχρι τώρα, όπως του προκατόχου του GGX Sign ή του Blazblue, οφείλει να ενεργήσει πιο δυναμικά: είτε αυτό λέγεται marketing είτε patch που να προσθέτει δυνατότητα για cross-play. Ευτυχώς ή δυστυχώς, η πλειοψηφία των Guilty Gear X παικτών βρίσκεται στη κονσόλα της Sony και το “πάντρεμα” με τους PC users θα ήταν ιδανικό, όπως σοφά έχει εκμεταλλευτεί η Capcom και διατηρεί ακόμα το Street Fighter V ψηλά στις προτιμήσεις ακόμα και των PC παικτών.

GGXR Shot4Με τόσο “μέτσολ” soundtrack, θα ήταν χλωμό να μην υπήρχε και μια τύπισσα που να δέρνει με τη κιθάρα…

Άλλωστε το GGXR τεχνικά δεν υπολείπεται σε τίποτα από τα κορυφαία fighting games του είδους: η χρήση της Unreal Engine είναι εξαιρετική και τα “ζωγραφιστά” 3D μοντέλα συνδυάζουν καταπληκτικά τη retro νοσταλγία με τη σύγχρονη προσέγγιση. Τα πλούσια backgrounds του κάθε stage είναι γεμάτα ζωντάνια και δεν δείχνουν να κουράζουν τη μηχανή γραφικών προκειμένου να μην διατηρεί με άνεση τα 60 fps, ενώ το soundtrack είναι υψηλότατων προδιαγραφών, με rock/metal καταστάσεις που ανεβάζουν την αδρεναλίνη των μαχών στα ύψη. Κάτι που πρέπει να αναφερθεί είναι η έλλειψη αγγλικού dub, οπότε θα χρειαστεί να αρκεστείτε μόνο στο γιαπωνέζικο πρωτότυπο που ίσως ακούγεται αστείο σε ορισμένα αυτιά – προσωπικά δεν με ενόχλησε καθόλου, πάντα προτιμώ τη γνήσια εκδοχή από τη μεταγλωττισμένη.

Λένε ότι τα πολλά λόγια είναι φτώχεια και το συμπέρασμα είναι ένα: το GGXR είναι ένα αριστουργηματικό fighting game που αξίζει τα μάλα να έχετε στη συλλογή σας, ενώ αν είστε λάτρεις του είδους, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα “αρρωστήσετε” για πολύ καιρό. Αρκεί να συνεχίσουν να υπάρχουν παίκτες και για online αναμετρήσεις.

Pros

  • Εξαιρετικό και βαθύ σύστημα μάχης
  • Καταπληκτικός τεχνικός τομέας
  • Στρωτό και χωρίς προβλήματα online mode…

Cons

  • …με μικρή συμμετοχή παικτών
  • Αρκετά απαιτητικό για τους μη μυημένους, που πιθανόν να προτιμήσουν πιο προσιτές προτάσεις
  • Υψηλή τιμή πώλησης

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 89%

89%

Γιώργος Δεμπεγιώτης

Συντάκτης-λάτρης των action, shooter, adventure, RPG’s και ενίοτε racing παιχνιδιών, προτιμά κυρίως το single-player gaming. Που και που ξεσπάει σε κανά multi, αλλά δεν το παρακάνει κιόλας.

2 Comments

  1. Ωραίο φαίνεται, τόσο αυτή όσο και η “αδελφική” σειρά Blazblue. Βγάζουν μια 90’s arcadeίλα. 🙂

    Inb4 Borracho’s “ο τομ βάιτς (sic) και οι drive by posers είναι η μόνη αλήθεια, ο ριούντεν και οι άνιμε μικιμάου όμως μιλάνε απευθείας στη γουισκοπρεπή μου ψυχή” snarky remark.

  2. Μπαααά, πού τέτοια μεγαλεία.

    Ο Waits παραμένει είδωλο, οι Drive-By Truckers έχουν να βγάλουν πραγματικά καλό δίσκο από το Go-Go Boots και το Calamity Trigger που είχα δοκιμάσει για να θυμηθώ Samurai Showdown μεγαλεία και να δακρύσω, ήταν μεν πολύ δυνατό, απλά διαπίστωσα πως με το που βλέπω άνιμε σχεδιασμό, κατεβάζω διακόπτες. Καλό σίγουρα, μπάτ νοτ φορ μη!

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL