REVIEWS

ASSASSIN’S CREED: UNITY

Θα ξεκινήσω τη παρουσίαση του Assassin’s Creed: Unity με μια δήλωση που πλέον έχει γίνει viral εδώ και μερικές ημέρες: Ναι, η Ubisoft τα έκανε μαντάρα. Το Assassin’s Creed: Unity σαν προϊόν είναι ημιτελές, γεμάτο glitches και bugs τα οποία, αν και τα περισσότερα δεν είναι game-breaking, δεν δικαιολογούνται σε καμία περίπτωση για έναν τίτλο της κλάσης του. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι το παιχνίδι ήθελε πολλή δουλειά ακόμα, ίσως και μήνες, πριν οι υπεύθυνοι αποφασίσουν να του δώσουν το πράσινο φως για τη κυκλοφορία του. Δυστυχώς όμως, Αρη, ήταν πολλά τα λεφτά.

Το Assassin’s Creed: Unity έπρεπε να κυκλοφορήσει το φετινό Νοέμβριο (αν και το αρχικό σχέδιο ήταν να σκάσει μύτη στα τέλη Οκτώβρη), γιατί διαφορετικά οι ισολογισμοί δεν θα έβγαιναν. Η μεγάλη απόφαση που πήρε πέρυσι η Ubisoft να καθυστερήσει το τότε μεγαλεπίβολο project, Watch_Dogs, πιθανότατα της κόστισε πολλά, ιδίως όταν εντέλει αποδείχθηκε ότι το παιχνίδι δεν ήταν κάτι το εξωπραγματικό, παρ’ όλη την επιθετική «πολιτική» και τις φανφάρες του τμήματος marketing της εταιρίας. Δεν ήταν διατεθειμένη λοιπόν να παίξει ξανά αυτό το ρίσκο, οπότε αποφάσισε να κυκλοφορήσει το «πολλά-βαρύ» και “next-gen” AC: Unity όπως-όπως και να διορθώσει το παιχνίδι στη συνέχεια με patches – μια κάκιστη ιογενής συνήθεια που συνεχίζει να “ρουφάει” τη βιομηχανία των ΑΑΑ παιχνιδιών μέχρι το μεδούλι. Η απόφαση αυτή αποδείχθηκε ότι ήταν ακόμα χειρότερη από την πολύμηνη καθυστέρηση του Watch_Dogs: πτώση της μετοχής της εταιρίας κατά 9 μονάδες και εξοργισμένοι reviewers και πελάτες για ένα παιχνίδι που, ιδιαίτερα στις πολυδιαφημισμένες κονσόλες «νέας γενιάς» ήταν σχεδόν unplayable από την αδυναμία της βαρύτατης μηχανής γραφικών να διατηρήσει έστω ένα αξιοπρεπές frame rate.

AC Unity Shot1Οι περίπατοι στις γειτονιές του Παρισιού είναι απολαυστικοί.

Οσον αφορά τη PC έκδοση που θα διαβάσετε παρακάτω, παρέλαβα το κώδικα του παιχνιδιού αφότου είχαν ήδη ενσωματωθεί δύο patches που διόρθωναν κάποια glitches και μερικά bugs, αλλά όχι αυτά του κακού performance. Αυτό ευελπιστούμε να διορθωθεί στο επόμενο μεγάλο patch, το οποίο είναι άγνωστο το πότε ακριβώς θα κυκλοφορήσει. Η απόδοση στο σύστημα δοκιμής ήταν επιεικώς σάπια. Μόνο κατόπιν μιας out-of-the-box λύσης κατάφερα να το κάνω playable (High ρυθμίσεις, επιλογή Vsync στο off και ενεργοποίηση του Adaptive Vsync μέσα από το Control Panel της Nvidia) για να καταγράψω τις εντυπώσεις μου. Τα προβλήματα βέβαια δεν έπαψαν να υπάρχουν (αποστολές που δεν ολοκληρώνονταν, κανά-δυο crashes στο desktop), αλλά τουλάχιστον κατάφερα να ασχοληθώ ανθρώπινα με το παιχνίδι και να εκνευριστώ ακόμα περισσότερο που η Ubisoft έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της για να κατέστρεψει το καλύτερο ίσως Assassin’s Creed από την εποχή του αξεπέραστου Assassin’s Creed 2.

Το Assassin’s Creed: Unity λοιπόν μας μεταφέρει στη πολυτάραχη Γαλλία του 18ου αιώνα, λίγο μετά τη Γαλλική Επανάσταση του 1789. Εμείς παίρνουμε το ρόλο του Arno Victor Dorian, ενός ντελικάτου και θερμόαιμου τύπου που θυμίζει αρκετά τη κράση και τη γοητεία του Ezio Auditore, ο οποίος εισχωρεί στη σέχτα των Assassins περισσότερο για προσωπικούς λόγους (εκδίκηση για το θάνατο του πατέρα του όταν ήταν μικρός), παρά για να τιμήσει τον ιερό σκοπό της. Βέβαια, θα ήταν αδύνατο τα καταιγιστικά γεγονότα της εποχής εκείνης να τον αφήσουν ανεπηρέαστο, οπότε παράλληλα με τους προσωπικούς του δαίμονες, ο Arno θα αναλάβει (με ή δίχως τη συγκατάθεση των ανωτέρων του) να διεκπεραιώσει ουκ ολίγες πολιτικού περιεχομένου δολοφονίες, που θα του χτίσουν ένα επιπλέον σκαλοπάτι για να φθάσει στον απώτερο στόχο του. Οπως είναι αυτονόητο, Παρίσι και έρωτας πάνε μαζί, οπότε ενεργή συμμετοχή στη προσπάθεια του να εντοπίσει το πόσο βαθιά είναι η τρύπα του λαγού αποτελεί η πανέμορφη Elise De La Serre, μια δυναμική φιγούρα και παιδική φίλη του ήρωα, που προσπαθεί να ισορροπήσει μεταξύ του καθήκοντος και του έρωτά της για τον Arno.

AC Unity Shot2Οποιεσδήποτε ομοιότητες με τον Batman είναι συμπτωματικές.

Δεν θα ήθελα να προχωρήσω σε περισσότερες λεπτομέρειες πάνω στο συμπαθητικό (με κάποια κενά, ως είθισται) σενάριο και τη πλοκή του AC: Unity, πέρα ότι περιλαμβάνει, έστω και φευγαλέα, μερικά γνωστά ιστορικά πρόσωπα (Ναπολέων, Μαρκήσιος Ντε Σαντ, Ροβεσπιέρος) καθώς επιφυλάσσει ορισμένες ενδιαφέρουσες ανατροπές που θα πρέπει να βιώσετε μόνοι σας. Θα τονίσω όμως ότι για ένα ακόμη παιχνίδι της σειράς, μετά το περσινό Black Flag, το μυστικιστικό στοιχείο είναι παρατημένο κάπου σε μια γωνιά να κείτεται κουλουριασμένο σε εμβρυϊκη στάση. Ακόμα και το όλο background story με την Abstergo και τον αγώνα των σύγχρονων Templars/Assassins να εντοπίσουν τον μυστηριώδη Sage περνάει μάλλον αδιάφορα στο παίκτη – προσωπικά τα σχετικά segments (τα επονομαζόμενα Rifts) μου φάνηκαν περισσότερο ως “διακοπή για διαφημίσεις” παρά μου γαργαλούσαν το ενδιαφέρον να δω τι θα συμβεί παρακάτω.

Αυτό που αξίζει να γίνει ιδιαίτερη μνεία είναι η αναπαράσταση του Παρισιού, όπως έχει επιτευχθεί από τους σχεδιαστές της Ubisoft. Με διαφορά πρόκειται για τη καλύτερη και πιο ζωντανή υλοποίηση πόλης που έχετε δει σε παιχνίδι. Μια πόλη που σφύζει από ζωή, αλλά και μιζέρια, με τους δρόμους, τις πλατείες, τις γειτονιές και τα αξιοθέατά της (όπως η Παναγία των Παρισίων) πιο “αληθινά” και πειστικά από ποτέ. Η έκρυθμη κατάσταση της εποχής αποτυπώνεται εξαιρετικά στην οθόνη, με κόσμο να συμμετέχει ενεργά στην επανάσταση, απατεώνες να κλέβουν ή εκβιάζουν τους πιο φιλήσυχους πολίτες, εξαθλιωμένοι ζητιάνοι και ψηλομύτες αριστοκράτες, το μείγμα είναι τόσο πετυχημένο που δεν χορταίνεις να το ζεις και να παίζεις. Σε αυτό συμβάλλει και η για πρώτη φορά πλήρης συνοχή μεταξύ των εσωτερικών και εξωτερικών χώρων, που είναι από κάθε άποψη εντυπωσιακή και εκτοξεύει το immersion σε άλλο επίπεδο (όταν δεν πέφτει το frame rate).

AC Unity Shot3Το καλύτερο μέρος για να πράξεις μια δολοφονία: σε δημόσια εκτέλεση.

Φυσικό επακόλουθο λοιπόν είναι μια τέτοιας ποιότητας πόλη να υποστηρίζεται από ένα μεγάλο αριθμό δραστηριότητων και πράγματι έτσι είναι. Το Assassin’s Creed: Unity ξεχειλίζει μέχρι το καπάκι από κάθε είδους δραστηριότητες, οι οποίες διακρίνονται αυτή τη φορά για τη ποικιλία και την ευρηματικότητα τους, έστω και αν κάποιες φορές είναι παράταιρες με τη κεντρική ιστορία του παιχνιδιού – δεν μας εκπλήσσει κάτι τέτοιο, άλλωστε πρόκειται για συχνότατο φαινόμενο σε open-world παιχνίδια. Αποστολές προστασίας σημαντικών προσώπων, εντοπισμού αντικειμένων, δολοφονιών (εννοείται) ακόμα και εξιχνίασης εγκλημάτων και γρίφων-σπαζοκεφαλιές του Νοστράδαμου περιλαμβάνει το μενού. Το θετικό της υπόθεσης είναι ότι σπάνια γίνονται κουραστικές ακριβώς επειδή φροντίζουν να μην επαναλαμβάνουν μέχρι θανάτου τα ίδια, μονότονα, μοτίβα, ενώ ιδιαίτερα οι αποστολές εξιχνίασης προσθέτουν μια πολύ ευχάριστη νότα και θυμίζουν, κατά κάποιον τρόπο, ένα πιο απλοποιημένο LA Noire. Μεγάλο ρόλο στο κεφάλαιο “δραστηριότητες” παίζει το Cafe De Theatre, το οποίο αποτελεί το ορμητήριο σας και απ’ όπου λαμβάνετε ένα σταθερό εισόδημα σε λίβρες ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Φυσικά μπορείτε να το ανακαινίσετε ή να αγοράσετε “υποκαταστήματα” για την αύξηση του εισοδήματος σας, αλλά και για να ξεκλειδώσετε ακόμα περισσότερες αποστολές και εξοπλισμό για τον Arno.

Σε αντίθεση λοιπόν με το πρόσφατο Assassin’s Creed, που δεν είχε και τόση σημασία η ενασχόληση με τον…εσωτερικό κόσμο του ήρωα (ο Kenway του Black Flag ενδιαφερόταν μόνο για το σκαρί του) η ενίσχυση του εξοπλισμού και γενικότερα ο εμπλουτισμός των ικανοτήτων του Arno είναι υψίστης σημασίας, αν σκοπεύετε να έχετε ελπίδες επιβίωσης στα προχωρημένα sequences. Υπάρχουν τεσσάρων ειδών νομισματικές μονάδες στο παιχνίδι: οι λίβρες, τα Sync Points, τα Creed Points και τα Helix Points. Με τις λίβρες (εικονικά χρήματα) αγοράζετε αναλώσιμα (πυρομαχικά, medicines, bombs κλπ), όπλα και κάποια είδη ρουχισμού που βελτιώνουν τα χαρακτηριστικά του Arno (head, chest, forearms, waist και legs), με τα Sync Points αγοράζετε τις διάσημες “assassinικές” ικανότητες για τον Arno (double assassination, money pouch, sword mastery κοκ – τίποτα δεν είναι δωρεάν σε αυτή τη ζωή), ενώ με τα Creed Points βελτιώνετε τον ήδη υπάρχον εξοπλισμό. Το “αγκάθι” στις προαναφερθείσες νομισματικές μονάδες είναι τα Helix Points, που αντιστοιχούν σε πραγματικά χρήματα. Μάλιστα, το Assassin’s Creed: Unity περιλαμβάνει σύστημα με microtransactions, που απευθύνονται σε παίκτες με πλήρη έλλειψη υπομονής και που προτιμούν να ξοδεύουν αληθινά χρήματα για να έχουν πρόσβαση κάτι που θα μπορούσαν να αποκτήσουν in-game, αν έκαναν το κόπο να ασχοληθούν λίγο παραπάνω. Νομίζω ότι είναι περιττό να σχολιάσω το πόσο αρνητική εντύπωση προκαλεί κάτι τέτοιο, ιδίως σε ένα παιχνίδι που ήδη σε full-price κοστίζει 60€, ενώ το όλο θέμα με τα κλειδωμένα μπλε σεντούκια και το mobile app που απαιτείται να κατεβάσετε στο smartphone σας (!) για να τα ξεκλειδώσετε, είναι προτιμότερο να το αφήσουμε στην ησυχία του.

AC Unity Shot4Το σύστημα μάχης είναι σαφώς βελτιωμένο και αρκετά πιο δύσκολο από τα προηγούμενα Assassin’s Creed.

Αφήνοντας στην άκρη τις εμπορικές πρακτικές της Ubisoft, στρέφουμε τη προσοχή μας στις κύριες αποστολές του παιχνιδιού, οι οποίες επιτέλους ξεφεύγουν κατά πολύ από το άκρως κουραστικό μοτίβο του “κρυφάκουσε-τη-κουβέντα-για-δέκα-χιλιόμετρα-και-μετά-καθάρισέ-τους-όλους”. Το Assassin’s Creed: Unity επικεντρώνεται στις δολοφονίες και παραδόξως μας αφήνει πολύ λάσκα τα λουριά. Συγκεκριμένα, όταν μας ανατεθεί να εξοντώσουμε ένα σημαντικό πρόσωπο, δεν μας περιορίζει τίποτε απολύτως για το πως θα το πετύχουμε: θέλετε να δοκιμάσετε την αθόρυβη μέθοδο; Be my guest. Την “όλα-τα-σφάζω-όλα-τα-μαχαιρώνω”; Μαζί σας. Το μόνο που κάνει είναι το παιχνίδι είναι να μας δίνει κάποιες συμβουλές, οι οποίες πιθανότατα θα κάνουν το έργο μας ευκολότερο (π.χ. σαμποτάρετε όλα τα alarm bells της περιοχής ή προκαλέστε αντιπερισπασμό με τη βοήθεια των επαναστατών), αλλά δε σημαίνει ότι μας υποχρεώνει κιόλας. Αυτή η ελευθερία είναι υπέρ του δέοντος καλοδεχούμενη και συχνά θα χρειαστεί να βάλουμε το μυαλό και τη παρατηρικότητα μας να δουλέψουν ως το ποια είναι η ιδανικότερη προσέγγιση, δίχως κάποιο επιβλητικό χεράκι να μας καθοδηγεί.

Βέβαια καλό είναι να έχετε στο νου σας ότι η «φουλ επίθεση» μέθοδος, τουλάχιστον στα πρώτα στάδια του παιχνιδιού, δεν ενδείκνυεται ιδιαίτερα, καθώς στο Unity εντοπίζεται μια αξιοσημείωτη αύξηση του επιπέδου δυσκολίας στις μάχες. Δεν υπάρχει πλέον το μαγικό κουμπάκι counter, αλλά έχει αντικατασταθεί από το parry και πρέπει να το πατήσετε τη κατάλληλη στιγμή για να αποκρούσετε το επερχόμενο χτύπημα, ενώ το dodge επιβάλλεται αν θέλετε να μην σας σκοτώνουν εν ψυχρώ οι αντίπαλοι με τις πιστόλες τους. Επίσης, όσοι έχουν φονικές διαθέσεις ενάντια στον Arno, δεν περιμένουν πια ένας-ένας τη σειρά τους για να βρεθούν αναπόφευκτα στην αγκαλιά του Δημιουργού, αλλά επιτίθονται όλοι μαζί, οπότε μια σύρραξη ενάντια σε 4-5 μεσαίου-υψηλού level σπαθοφόρους καταλήγει πολύ συχνά σε desychronization. Κατά προτίμηση λοιπόν, είναι καλό να επιλέγετε τη stealth μέθοδο, όπου πατώντας το σχετικό κουμπί, ο Arno κινείται αθόρυβα σαν αίλουρος, ενώ διαθέτει επιπλέον τη δυνατότητα για cover, που δυστυχώς όμως δεν βοηθάει όσο θα περίμενε κανείς, λόγω της έλλειψης δυνατότητας άμεσης αλλαγής της κάλυψης (όπως συμβαίνει π.χ. στο Splinter Cell: Blacklist). Παρ’ όλα αυτά υπάρχουν κάμποσες ακόμα διευκολύνσεις, όπως το αλάνθαστο και ενισχυμένο Eagle View, οι μεταμφιέσεις, το Last Known Position (που εφαρμόστηκε και στο Middle Earth: Shadow of Mordor) έτσι ώστε να είστε ενήμεροι για τη τοποθεσία που οι φρουροί προτίθονται να σας ψάξουν, καθώς και μερικά ενδιαφέροντα gadgets ειδικά κατασκευασμένα γι’αυτή τη δουλειά (Phantom και Berserk Blades, Cherry bombs).

AC Unity Shot5Φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει το παραδοσιακό σκαρφάλωμα σε View Points.

Κάπου εδώ όμως παρατηρείται και η συνηθισμένη τρικλοποδιά που συναντάμε σε όλα τα Assassin’s Creed μέχρι σήμερα. Αναφερόμαι φυσικά στην ιδιότροπη και ανισόρροπη ΑΙ, η οποία, παρά την εντατική προπόνηση που υπέστη τις μάχες, όταν αναλαμβάνει τη φύλαξη μια περιοχής, εξακολουθεί να φέρεται τελείως χαζά απέναντι στον Arno. Υπάρχουν στιγμές που ο ήρωας έρχεται φάτσα-κάρτα απέναντι σε ένα φρουρό, του έχει κόψει ήδη τη καρωτίδα, αλλά τόσο αυτός όσο και η γύρω του είτε συνεχίζουν να τον προειδοποιούν να φύγει από τη περιοχή είτε αναφωνούν ηλιθιωδώς «hey, you!». Από την άλλη, υπάρχουν περιπτώσεις που αντιλαμβάνονται τον Arno μόλις ξεπροβάλλει τη…φτέρνα του ή σε μέρη που υπό κανονικές συνθήκες δε θα μπορούσαν να τον διακρίνουν, με συνέπεια να αρχίζει γρήγορα το λατρεμένο μας κυνηγητό. Ευτυχώς αυτή τη φορά τα κυνηγητά είναι πολύ λιγότερο κουραστικά, καθώς είναι αρκετά εύκολο να ξεφύγετε από τους διώκτες σας, οι οποίοι προτιμούν να σας πυροβολούν από μακριά παρά να παραβγούν στο τρέξιμο μαζί σας. Φροντίστε μόνο να έχετε μερικά medicines παραπάνω στη φαρέτρα σας και δεν θα αντιμετωπίσετε κανένα πρόβλημα να ξεφύγετε, ακόμα και όταν σας κυνηγάει ολόκληρη η φρουρά της πόλης. Σε κάθε περίπτωση όμως, σε μελλοντικό Assassin’s Creed (γιατί στο Unity το πουλάκι πέταξε), η ΑΙ οφείλει να βρει τον εαυτό της και να ανακαλύψει τη χρυσή τομή μεταξύ της υπερβολικής ευαισθησίας και της εκτεταμένης κωλυσιεργίας. Αφού στις μάχες επιτεύχθηκε σε μεγάλο βαθμό, γιατί όχι και στα stealth sections;

Μια αρκετά αξιόλογη προσθήκη είναι η ύπαρξη των co-op missions που αντικαθιστούν το απλά συμπαθητικό multiplayer των προηγούμενων παιχνιδιών. Σε αυτό το κομμάτι εσείς μαζί με άλλους τρεις το πολύ Assassins, αναλαμβάνετε κάποιες αποστολές που έχουν άμεση σχέση με την κατάσταση που επικρατεί στη πόλη και προς έκπληξή μου, το όλο σύστημα λειτουργεί αναπάντεχα καλά και θυμίζει κάπως το αντίστοιχο που είχαμε δει στο Splinter Cell: Blacklist. Αν και η σωστή συνεννόηση μεταξύ των παικτών δεν είναι το φόρτε τους (εκτός αν παίζετε με φίλους), το γεγονός ότι τέσσερις υψηλού επιπέδου Assassins βρίσκονται στην ίδια περιοχή και αλωνίζουν, αποτελεί από μόνο του μια μοναδική και διασκεδαστική εμπειρία. Αλλωστε οι co-op missions είναι κάτι που οφείλετε να ασχοληθείτε, αν επιθυμείτε να ξεκλειδώσετε το full-potential του Arno, καθώς οι ανταμοιβές τους σε Sync Points και αντικείμενα είναι πλουσιοπάροχες. Πάντως δε γνωρίζω αν στάθηκα τυχερός σε όσες co-op αποστολές συμμετείχα, αλλά μου προκάλεσε εντύπωση το ότι, παρά τα μύρια προβλήματα του παιχνιδιού, τα online sessions με τους άλλους παίκτες εκτελέστηκαν ομαλά, χωρίς αξιοσημείωτα lags ή αποσυνδέσεις. Αγνωσται αι βουλαί της Ubisoft.

AC Unity Shot6Πως αντέχει τώρα το σκοινί αυτό τέσσερις Assassins ταυτόχρονα πάνω του, είναι άλλο θέμα.

Περνώντας στο τεχνικό τομεά, αν και ανέφερα κάποια πράγματα στην αρχή του review, οφείλω να παραδεχτώ ότι το Assassin’s Creed: Unity είναι χάρμα οφθαλμών. Εντυπωσιακά περιβάλλοντα με καταπληκτική αρχιτεκτονική κτιρίων, γεμάτα λεπτομέρειες που χορταίνουν το μάτι, προσεγμένοι χρωματισμοί, σκιές και εξαιρετικό animation των χαρακτήρων (ο Arno είναι απολαυστικός), συνθέτουν το ομορφότερο Assassin’s Creed μέχρι σήμερα. Φυσικά όλα αυτά, εφόσον διαθέτετε ένα πραγματικά δυνατό σύστημα και για όσο το παιχνίδι βρίσκεται στις καλές του και αποφασίζει να δουλέψει σωστά. Ουκ ολίγες φορές θα γίνετε μάρτυρες τραγελαφικών glitches, εκνευριστικού stuttering, texture popping-up που βγάζει μάτι και χαμηλών frame rates, ακόμα και κάτω από 20fps, χωρίς προφανή λόγο και αιτία. Δεν χρειάζεται να τα ξαναπώ, γιατί θα γίνω κουραστικός.

Στα του ήχου, το παιχνίδι διαθέτει ένα υψηλών προδιαγραφών soundtrack, χωρίς όμως να διαθέτει κάποιο τρομερά πιασάρικο κομμάτι (όπως συνέβαινε στο περσινό Black Flag), ενώ όσον αφορά τα voice-over, οι ηθοποιοί έκαναν, αναμενόμενα, πολύ αξιόλογη και συγκροτημένη δουλειά, χωρίς υπερβολές, με τη διαφορά ότι κάποιος θα έπρεπε να τους ενημερώσει ότι το παιχνίδι διαδραματίζεται στο Παρίσι και όχι στο Λονδίνο. Κοινώς, κάπου το παράκαναν με τη βρετανική προφορά και την υπερβολικά μειωμένη χρήση των γαλλικών στους διαλόγους.

Το Assassin’s Creed: Unity μου άρεσε πραγματικά. Μπορεί να μην διαθέτει το αρτιότερο σενάριο ever, αλλά περιλαμβάνει τη καλύτερη αποτύπωση πόλης που έχετε δει, τις πιο ενδιαφέρουσες αποστολές της σειράς και τους πιο “συμπυκνωμένους” μηχανισμούς gameplay, χωρίς περιττές προσθήκες που να ξεφεύγουν από το πνεύμα της. Από την άλλη, θα ήταν υποκριτικό να κλείσω τα μάτια στην απαράδεκτη κατάσταση στην οποία βρίσκεται, μια κατάσταση που εμφανώς επηρεάζει τη συνολική εμπειρία που αποκομίζει ο παίκτης και κλονίζει (ανεπανόρθωτα ίσως) την όποια εμπιστοσύνη των gamers απέναντι στη Ubisoft. Κατόπιν αυτών των συνθηκών, δύσκολα θα πρότεινα σε κάποιον να το αγοράσει, αν δεν κυκλοφορήσει πρώτα ένας σεβαστός αριθμός από ουσιώδη patches (και όχι πασαλείμματα) που θα τοποθετούν το τίτλο εκεί που του αξίζει πραγματικά. Αν συμβεί αυτό, προσθέστε 10 με 15 μονάδες ακόμα στη βαθμολογία. Προς το παρόν όμως…

debeSpecs

Το Asssassin’s Creed: Unity μας διέθεσε η CD Media, η οποία εισάγει το παιχνίδι στην Ελλάδα.

Pros

  • Εντυπωσιακότατη αναπαράσταση του Παρισιού
  • Ορθολογική δομή των κεντρικών αποστολών
  • Τεράστιος αριθμός από δραστηριότητες με αξιοσημείωτη ποικιλία
  • Διασκεδαστικό co-op
  • Συμπαθητικοί χαρακτήρες

Cons

  • Bugs, glitches και κακή απόδοση που πλήττουν σημαντικά την εμπειρία
  • Η ιδιότροπη ΑΙ
  • Εντέλει όχι και τόσο αξιομνημόνευτο σενάριο
  • Microtranscations και mobile apps. Το παρακάνεις Ubisoft.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 75%

75%

Γιώργος Δεμπεγιώτης

Συντάκτης-λάτρης των action, shooter, adventure, RPG’s και ενίοτε racing παιχνιδιών, προτιμά κυρίως το single-player gaming. Που και που ξεσπάει σε κανά multi, αλλά δεν το παρακάνει κιόλας.

32 Comments

  1. Είπες ακριβώς ότι σκέφτομαι. Εξαιρετικό review και δίκαια βαθμολογία. Να προσθέσω και κάτι που μου έκανε άσχημη εντύπωση: Δε ξέρω αν το παρατήρησες αλλά όλα τα όπλα έχουν το ίδιο animation δηλαδή εγώ που παίζω με σπάθα και πιστόλι διαπιστώνω πως οποιαδήποτε αλλαγή και να γίνει σε ένα one-handed όπλο, οι κινήσεις μένουν ίδιες.

    Ευχαριστούμε Sephir.

  2. Βασικά το animation χωρίζεται ανάλογα με τα είδη των όπλων (one-handed, heavy, rifles, pistols κλπ), οπότε δεν μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η ομοιότητα μεταξύ τους. Σίγουρα, αν υπήρχε διαφορετικό animation σε κάθε όπλο θα ήταν ακόμα καλύτερο το οπτικό αποτέλεσμα. Στο επόμενο Assassin’s. :p

  3. Κρίμα Ubisoft, πολύ κρίμα.
    Sephir, άκουγα το κάτι σαν review του TB, και ήταν πολύ αρνητικός ως προς τον τεχνικό τομέα του παιχνιδιού. Μέσες άκρες, έβρισκε πολύ χάλια τα γραφικά του στο High ( ακόμα και αυτός, με socket 2011-v3 επεξεργαστή και 2 GTX 980 είχε θέμα), και έκρινε ολίγον ποσοτική, και όχι ποιοτική, την αναπαράσταση της πόλης.
    Δεν ξέρω βέβαια, αν παίξατε το ίδιο patch. Πάντως, στο βίντεο που ανέβασε μια εβδομάδα πριν, το έκρινε unreviewable, την δεδομένη στιγμή.
    Το βίντεο του TB:
    Let’s not play Assassins Creed: Unity yet (”https://www.youtube.com/watch?v=SgpzT5V5Mgs&list=UUy1Ms_5qBTawC-k7PVjHXKQ”)

  4. Δεν συμφωνώ με τον TB. Το παιχνίδι παίζεται κανονικά μέχρι το τέλος, έστω και με τα όποια προβλήματα εμφανίζονται είτε αυτά λέγονται bugs/glitches είτε κακό performance. Ισως να μη δουλεύει σωστά σε SLI, ίσως να μην έκανε το κόπο να ψάξει τις ρυθμίσεις λίγο παραπάνω. Φυσικά κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να κάνει αλχημείες για να παίξει ένα παιχνίδι σωστά, οπότε το κράξιμο ως ένα (μεγάλο) βαθμό είναι δικαιολογημένο.

    Οπτικά πάντως το θεωρώ πάρα πολύ καλό τόσο σε ποιότητα όσο και ποσότητα, όπως μπορείς να διαπιστώσεις από τα screenshots.

  5. Ίσως έπαιξε διαφορετική έκδοση, με χειρότερα bugs. Πάντως αν κρίνω από τα screenshot, όντως, φαίνεται πανέμορφο. Ελπίζω σε μελλοντικό patch, αφ’ ενός να έχουν εξαλειφθεί τα όποια προβλήματα, αφ’ ετέρου να έχουν ξεφορτωθεί τις μικροσυναλλαγές. Θα γίνει πολύ πιο ελκυστικό τότε 😉

  6. Παίζω αυτές τις μέρες το black flag μπας και το τελειώσω να παίξω κάποια στιγμή όταν είναι ανθρώπινο το Unity. Δυστυχώς με έχει ξενερώσει πολύ το ότι παράτησαν το main story με τον μυστηριακό χαρακτήρα και το γύρισαν σε open world sandbox. Όλα τα άλλα απαράδεκτα για αυτό και θα περιμένω να πέσει στο 20αευρω.

  7. Δεν θα μπορούσαμε να έχουμε πιο διαφορετικές απόψεις για το παιχνίδι Γκρότενφορντ!

    Μου επέτρεψε να ζήσω επιτέλους το Πειρατικό Όνειρο και το θεωρώ απευθείας απόγονο του Pirates του Sid Meier. Πρέπει να του αφιέρωσα πάνω από 100 ώρες και άγγιξα 98% completion (κάτι multiplayer αηδίες άφησα μόνο). Πραγματικά το έζησα. Όχι πως με χαλά και το μυστικιστικό στόρι, αλλά διάβολε, πειρατές, ΣΚΟΥΝΑ!

  8. Μα μου αρέσει alright απλά όπως είπες ως απόγονος του Pirates! Δηλαδή είναι ένα άρτιο pirate game αλλά όχι αυτό που περίμενα από το πνεύμα της σειράς. Γούσταρα τις αστικές υπόγες και κατακόμβες της Ευρώπης και τα κλαμπ ιλλουμινάτων στην επαναστατική Αμερική και το στόρι με τα εξωγήινα. Γενικά να προχωράει λίγο το στόρι όχι να είναι ένα excuse για open world time travel.

  9. Πρακτικά το story ολοκληρώθηκε με το Assassin’s Creed 3. Πλέον τα Assassin’s Creed είναι ακριβώς όπως τα περιγράφεις: αφορμές για open-world time travels, καθώς η όλη διαμάχη μεταξύ Templars και Assassins αντιμετωπίζεται εντελώς επιδερμικά και μανιχαϊστικά. Ιδίως με αυτά που διαβάζω και για το AC: Rogue…

  10. Επαγγελματικό το review του Sephir (κλασσικά).

    Έχω παίξει κανα 3ωρο πια. Πρέπει να γράψω έκθεση αν θέλω να παραθέσω όλα τα προβλήματα που συνάντησα… Πάντως το παιχνίδι φαίνεται εξαιρετικό αν εξαιρέσει κανείς τα τεχνικά θέματα. Μεγάλος έρωτας τα investigations.

  11. Άλλα αντί άλλων δηλαδή; Μάλλον στο Steam Patch αναφέρονται στα Ubiforums. Πάντως καλή φάση, με την πρώτη ώρα που έχω παίξει, όντως όλα πάνε τέλεια, δίχως το παραμικρό πρόβλημα. Θα με ενδιέφερε πάντως να δω full PC Patch notes.

  12. Επιτέλους αξιώθηκα να ξεκινήσω να παίζω κανονικά (watch out για multiplayer co-op!) και το παιχνίδι είναι ίσως το ομορφότερο video game έχω δει σε ολόκληρη τη ζωή μου. Το immersion, οι χώροι, η αίσθηση πως ΕΙΜΑΙ ΕΚΕΙ, είναι απερίγραπτα. Και με την κλοκαρισμένη 970 και το patch 4 επάνω, το framerate παραμένει σταθερά υψηλό. Μιλάμε για αληθινή απόλαυση το παιχνίδι, οριακά ό,τι καλύτερο έπαιξα φέτος. Αν δεν κυκλοφορούσε σε early alpha δηλαδή, θα είχε γίνει ΤΡΕΛΟΣ χαμός από αποθεωτικές βαθμολογίες. Τέτοια βλέπω και αναρωτιέμαι πόσο μπροστά θα είναι ο Γουίτσορας ο Τρίτος και αναρριγώ…

  13. Τσου, όλα νορμάλ, δεν έχω δει ούτε μισή παραφωνία τέτοια απ’ όταν ξεκίνησα να παίζω, γι’αυτό και γράφω για το ονειρεμένο immersion κτλ κτλ. Είναι πραγματικά ο τίτλος που δείχνεις σε κόσμο για να δικαιολογήσεις το γιατί επιλέγεις να μην έχεις ΚΑΘΟΛΟΥ ζωή, έβερ.

  14. Αξιώθηκα *επιτέλους* να ολοκληρώσω την campaign του παιχνιδιού. Τεράστια απογοήτευση από πλευράς σεναρίου/lore. Ναι μεν η υλοποίηση του Παρισιού είναι *απίστευτη*, αλλά μετά από λίγο καταντάει να είναι ο μόνος λόγος για τον οποίο ασχολείσαι με το παιχνίδι. Το δε “ρομάντζο” Arno-Elise ίσως είναι από τα πιο κακογραμμένα και ξύλινα που έχουμε δει ποτέ σε video game, κάνοντας τα αντίστοιχα “ρομάντζα” της Bioware να φαντάζουν “Όσα Παίρνει Ο Άνεμος” μπροστά του.

    Πολύ μεγάλο κρίμα. Πέρα από τα τεχνικά προβλήματα και το κράξιμο, εδώ έχουμε τα ομορφότερα γραφικά που έχουν εμφανιστεί ποτέ σε παιχνίδι, τα οποία δυστυχώς πλαισιώνουν ένα κάτω-του-μετρίου σενάριο και δραστηριότητες οι οποίες τελικά μένουν μετέωρες και άνευ νοήματος. Κάτι μου λέει πως το Shadow of Mordor τελικά θα δειχθεί αριστούργημα μπροστά στο Unity.

    Κρίμα και ξανακρίμα, γιατί κουβαλάω τεράστιο φετιχισμό για το setting.

  15. Αισίως και αφού ο τίτλος έχει εγκαταλειφθεί πλήρως από κοινό και κριτικούς, κυκλοφορεί το Patch 5, το οποίο ακυρώνει και το επαίσχυντο Companion App, κάνοντας διαθέσιμα όλα τα “μπλε” σεντούκια για όλους τους παίκτες. Πλέον το Unity, τρεις μήνες μετά την κυκλοφορία του, είναι ένα απολύτως playable και μετριότατο open world action game, με τα καλύτερα γραφικά που έχουμε δει ποτέ. Να γελάσεις τώρα, να βαρέσεις το κεφάλι σου στον τοίχο…δεν ξέρω.

  16. Δίκιο Ζώρζ, σπεύδω να επανορθώσω καθώς έγραφα εν βρασμώ φανμποϊκης ψυχής. Πανέμορφος κόσμος, εξαιρετικές δραστηριότητες και το σενάριο ίσως χειρότερο και πιο αδιάφορο και από εκείνο του ΙΙΙ. Το δε “ρομάντζο” ξενέρωνε ακόμη και ρινόκερω. Περίμενα πολλά από το Unity και αν και τεχνικά μου τα έδωσε με το παραπάνω, με έχασε στο συναίσθημα. Παραμένει το παιχνίδι που δείχνω στον κόσμο για να τους εξηγήσω τί σημαίνει “next gen” αλλά αν είχε και ένα σωστό σενάριο, θα ήταν το all time classic που άξιζε να είναι.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Back to top button
elEL