THE TALOS PRINCIPLE 2

Το The Talos Principle 2 (TTP2) (Croteam/Devolver Digital) είναι τόσο ένα puzzle game στα πρότυπα προφανώς του προηγούμενου παιχνιδιού της σειράς, όσο και ένα narrative game με απρόσμενο βάθος.

Έχουν περάσει ακριβώς εννιά χρόνια από την κυκλοφορία του The Talos Principle, οπότε η πρώτη προφανής διαφορά στο sequel είναι στον τεχνικό τομέα. Το ΤΤP2 κάνει χρήση της Unreal Engine 5… και φαίνεται. Εξαιρετικά εφέ, φωτισμοί, textures, character models, όλα στην αιχμή της τεχνολογίας. Και αν και φυσικά με ultra settings μπορεί να κάνει τις GPU να αγκομαχούν, είναι και αρκούντως παραμετροποιήσιμο για να το χαρεί ο καθένας που πιάνει τα μετριοπαθή minimum requirements (είναι και Steam Deck verified). Protip: Το Global Illumination μην το βάλετε πάνω από high, ακόμα και αν έχετε τη θηριώδη RTX 4090, καταρρακώνει το framerate χωρίς εμφανή οπτική αναβάθμιση. Σε εξαιρετικά επίπεδα κινείται και ο ήχος, τόσο στο voice acting, όσο και το εκπληκτικό soundtrack.

Η πλέον άμεση σύνδεση και σύγκριση με το πρώτο παιχνίδι, μπορεί να γίνει στο επίπεδο των puzzles, όπου όλα είναι γνώριμα. Οι δώδεκα βασικές περιοχές του παιχνιδιού περιέχουν η κάθε μία από 11 αυτόνομες αρένες-puzzles, όπου ο παίκτης πρέπει με τη χρήση των διαθέσιμων εργαλείων, να φτάσει στον κεντρικό μηχανισμό. Κάθε περιοχή εισάγει δικές τις έξτρα δυνατότητες και συνδυασμούς εργαλείων, με τα πράγματα να ξεκινάνε απλά και να καταλήγουν πολύπλοκα. Αρκετά πολύπλοκα για να παιδέψουν το «μέσο παίκτη», αλλά όχι τόσο ώστε να κάνουν την προσφυγή σε έτοιμες λύσεις μονόδρομο – καμία σχέση δηλαδή με τη σαδιστική δυσκολία του Road to Gehenna, του expansion του πρώτου The Talos Principle.

Επόμενη σύγκριση με το TTP είναι σε επίπεδο σεναρίου, και εδώ τα πράγματα είναι αρκετά διαφορετικά. Στο The Talos Principle κυριαρχούσε η αίσθηση της μοναξιάς, καθώς και του μυστηρίου που αφορούσε όχι μόνο τον κόσμο που εξερευνούσαμε, αλλά ακόμα και τη φύση του πρωταγωνιστή μας, με το μεγάλο reveal να έρχεται μόνο στον «καλό» τερματισμό του παιχνιδιού.

Στο The Talos Principle 2, αυτή η συνθήκη μοναχικότητας, αβεβαιότητας και μυστηρίου, δεν υπάρχει. Ακολουθούν spoilers για το The Talos Principle 1.

Στο καλό τέλος του TTP1 λοιπόν, καταφέρνουμε να αποκτήσουμε συνείδηση ως μια πλήρως ανεπτυγμένη Artificial Intelligence, αιώνες μετά τον πλήρη αφανισμό της ανθρωπότητας, και να μεταφερθούμε σε ένα αυτόνομο μηχανικό σώμα ώστε να κληρονομήσουμε τη Γη. Ο πρώτος μηχανικός άνθρωπος (δεν θεωρούν τους εαυτούς τους ρομπότ αλλά μη-βιολoγικούς ανθρώπους) πήρε το όνομα Athena, και ανέλαβε τόσο να αφυπνήσει και άλλες AI, όσο και να βάλει τα θεμέλια για μια νέα πόλη-πολιτισμό.

Στο TTP2, έχουν περάσει εκατοντάδες χρόνια από την αφύπνηση της Athena, και εμείς ξυπνάμε ως ο νούμερο 1000 νέος άνθρωπος της πόλης-κράτους New Jerusalem. Η αφύπνηση του 1k όπως τον φωνάζουν οι φίλοι του είναι μεγάλη υπόθεση, μιας και έτσι ολοκληρώνεται ο Στόχος που είχε θέσει η Athena the Founder για ολόκληρο το νέο πολιτισμό. Στο πάρτι για το καλωσόρισμα όμως, εμφανίζεται μια μυστηριώδης φιγούρα φτιαγμένη από ένα είδος ύλης με ιδιότητες που φαίνεται να αψηφούν τους νόμους της φύσης, ονομάζει τον εαυτό της Prometheus, και καλεί τους πολίτες της New Jerusalem στην αναζήτηση της Φλόγας.

Γρήγορα γίνεται εμφανές πως αν και το κάλεσμα δεν μπορεί να αγνοηθεί πλήρως, η κοινωνία της New Jerusalem είναι βαθιά διχασμένη σε ό,τι αφορά θέματα εξερεύνησης και επέκτασης. Για την ώρα τουλάχιστον, κυριαρχεί η αντίληψη πως οι παλιοί άνθρωποι τα έκαναν μαντάρα σε θέματα οικολογίας και διαχείρησης πόρων, και πως το καλύτερο είναι η New Jerusalem να μην επεκταθεί άλλο, ούτε υλικά, ούτε ίσως και σε επίπεδο γνώσης.

Παρά την πρωτοκαθεδρία του Mayor Hermanubis που ασπάζεται πλήρως αυτή την ιδεολογία, οι φωνές αμφισβήτησης που βλέπουν γύρω τους μόνο παρακμή και σταδιακή σήψη, όλο και πληθαίνουν και απαιτούν αλλαγές.

Αυτή είναι το κύρια θεματική του The Talos Principle 2: τεχνολογική πρόοδος και φυσική επέκταση με το ανάλογο ρίσκο, στο οποίο η παλιά ανθρωπότητα απέτυχε παταγωδώς, ενάντια σε ηθελημένη στασιμότητα που προσφέρει ασφάλεια και οικολογική ισορροπία.

Όλοι οι βασικοί χαρακτήρες έχουν κάτι να πουν πάνω σε αυτά τα θέματα, και η όποια αντιπαράθεση γίνεται με ευγενική ανταλλαγή απόψεων με φιλοσοφική διάθεση – ουτοπίκο; Ίσως. Αν κάποιος υποψήφιος παίκτης διαβάζει αυτά περί φιλοσοφίας και φοβάται πως το παιχνίδι μπορεί να είναι βαρύγδουπο, μπορώ να πω ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Ίσα-ίσα, η όλη κουβέντα γίνεται με αξιοθαύμαστη οικονομία λόγου, με τις συζητήσεις να μεταφέρουν ξεκάθαρα το νόημά τους, χωρίς να πλατιάζουν ούτε να το ρίχνουν στη βαριά φιλοσοφία. Εξαιρετική δουλειά.

Αν κάτι τελικά με εντυπωσίασε πραγματικά στο Talos Principle 2, είναι ακριβώς η αίσθηση του μέτρου τόσο σε puzzle όσο και σε narrative design. Όλα είναι «τόσο-όσο» για να προσφέρουν πρόκληση και ενδιαφέρον, χωρίς να ξεφεύγουν σε δυσκολία ή να καταλήγουν σε ατέρμονες αμπελοφιλοσοφίες. Και αυτό σε αντιδιαστολή με την αντιδιαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση στο σχεδιασμό του περιβάλλοντος, όπου τα πάντα είναι δομημένα σε grandiose scale – θεωρώ την αντίθεση προφανώς ηθελημένη από τους designers.

Το The Talos Principle 2 δεν ακολουθεί απλώς στα χνάρια του The Talos Principle. Είναι αυτό ακριβώς που πρέπει να είναι κάθε sequel, σέβεται την κληρονομιά του, αλλά την εμπλουτίζει και την κάνει καλύτερη σε κάθε επίπεδο, κάτι καθόλου εύκολο. Αξίζουν εύσημα στην Croteam για το αποτέλεσμα που παρέδωσε.

Go to discussion...