REVIEWS

ONIKIRA: DEMON KILLER

Είναι γεγονός ότι η περίοδος τέλη Ιουλίου με αρχές Σεπτεμβρίου είναι η εποχή που “λάμπουν” τα indie games. Κάτι διόλου παράλογο, αφού οι περισσότεροι ανεξάρτητοι developers προσπαθούν να αποφύγουν τις ΑΑΑ παραγωγές που δε μπορούν να συναγωνιστούν λόγω budget, συνεπώς ποια περίοδος είναι καλύτερη από τους “νεκρούς” μήνες του καλοκαιριού; Βέβαια, ο καταιγισμός των indie games δεν συμβαδίζει πάντα με τη ποιότητα, καθώς υπάρχουν πολύ συχνά περιπτώσεις που μερικά παιχνίδια δεν θα έπρεπε καν να κυκλοφορήσουν στη μορφή που παρουσιάστηκαν ή που θα έπρεπε να μείνουν λίγο καιρό ακόμα κάτω από την ασφαλή “ομπρέλα” του Early Access. Μία από τις τελευταίες περιπτώσεις είναι και το παιχνίδι που παρουσιάζουμε, ονόματι Onikira: Demon Killer της Digital Furnace, το οποίο αν και καθυστέρησε την επίσημη κυκλοφορία του για πάνω από 5 μήνες (το αρχικό πλάνο έλεγε για έξοδο από Early Access μέσα στο Μάρτιο), δείχνει ότι ήθελε ακόμα λίγο “γυάλισμα”, παρ’ όλες τις τίμιες προσπάθειες που κάνει για να πείσει.

Onikira Shot1Go back to hell, filthy demon!

Τι εστί λοιπόν Onikira; Πρόκειται για ένα τυπικό beat’em up/hack ‘n’ slash, το οποίο δηλώνει έντονα επηρεασμένο από τους μεγάλους και επιτυχημένους αδελφούς του Devil May Cry και Bayonetta, με τη διαφορά ότι προσγειώνεται στις δύο διαστάσεις και προσθέτωντας μερικά παραπάνω platform στοιχεία ως επιδόρπιο. Μάλιστα το setting δείχνει αρκετά ενδιαφέρον, καθώς διαδραματίζεται σε μια φανταστική εκδοχή της φεουδαρχικής Ιαπωνίας, με τον πρωταγωνιστή σαμουράι Yamazaki Jiro, παρέα μαζί με έναν μικρούλι δράκο, να προσπαθούν να εμποδίσουν την είσοδο των δαιμόνων στο κόσμο των ζωντανών. Φυσικά η ιστορία δεν σκοπεύει να συγκλονίσει με την αρτιότητα της, καθώς είναι υπέρ του δέοντος τετριμμένη, ενώ κυριολεκτικά χαντακώνεται από το γελοίο γράψιμο των διαλόγων που θυμίζουν περισσότερο χαβαλεδιάρικη Hollywoodιανή ταινία παρά πχ κάποιο από τα αριστουργήματα του Κουροσάβα (χμ, πολλά ζητάω).

Προσπερνώντας με γοργά βήματα την εντελώς ακατανόητη επιλογή των σεναριογράφων (;) να διακωμωδήσουν το ίδιο τους το παιχνίδι, παρατηρούμε ότι το Onikira στο τομέα του gameplay δεν αστειεύεται και τόσο. Το σύστημα μάχης, το οποίο άλλωστε αποτελεί και τη καρδιά του παιχνιδιού, είναι προσιτό στην εκμάθηση, απαιτεί ελάχιστα πλήκτρα και όχι ιδιαίτερα εκτεταμένη προσπάθεια για την επίτευξη αρκετά εντυπωσιακών και παράλληλα αποτελεσματικών combos. Κατ’ αρχήν, ο ήρωας κραδαίνει ένα Katana που το χειρίζεται με αξιοζήλευτη μαεστρία και είναι υπερ-αρκετό για το σακάτεμα κάθε άτυχου δαίμονα που θα δοκιμάσει να τον αντιμετωπίσει, ενώ αργότερα το παιχνίδι φροντίζει να εμπλουτίσει τη τεχνική του, παρέχοντας επιπλέον τρία όπλα στη φαρέτρα του: τα ταχύτατα Karma Blades, το ιδανικό για μακρινές επιθέσεις Naginata και το πολύ δυνατό (και αντίστοιχα πολύ αργό) Tetsubo.

Onikira Shot5Ενα από τα “ωραία” bosses που θα αντιμετωπίσετε

Η εναλλαγή μεταξύ των όπλων γίνεται άμεσα, κρατώντας πατημένο το αντίστοιχο κουμπί παράλληλα με αυτό της επίθεσης και εννοείται ότι μπορείτε να το πράξετε “on-the-fly” κατά τη διάρκεια ενός combo. Γενικά είναι εμφανές ότι η Digital Furnace ξόδεψε πολύ χρόνο πάνω σε ένα αρκετά διασκεδαστικό και ευέλικτο σύστημα μάχης που συνεργάζεται καλά με τις εξέχουσες ικανότητες του Jiro που αποκτά στη πορεία. Για παράδειγμα η δυνατότητα της αιώρησης για μικρό χρονικό διάστημα, το γρήγορο περπάτημα στους τοίχους, καθώς και μερικές ακόμα “βολικές” ικανότητες που εξυπηρετούν κυρίως τη platform πλευρά του παιχνιδιού, όπως το γάντζωμα σε (συγκεκριμένες) πλατφόρμες και το slow-down του χρόνου – το οποίο παρεπιμπτόντως ενσωματώνεται τόσο αργά στο παιχνίδι που περνά δυστυχώς σχεδόν ανεκμετάλλευτο.

Onikira Shot2Μαντέψτε τώρα πως θα περάσετε απέναντι

Ως εδώ καλά, εκεί που το Onikira αρχίζει να δείχνει τις αδυναμίες του είναι ο τρόπος σχεδιασμού των μαχών. Κάθε μάχη λαμβάνει μέρος πάντα σε περιορισμένο χώρο, όπου το παιχνίδι σπαμάρει έναν πεπερασμένο αριθμό από εχθρικούς δαίμονες διαφόρων μεγεθών, μέχρι να τους σφάξουμε όλους. Κάθε δαίμονας που επιστρέφει στη κόλαση, μας δίνει μια πολύ μικρή ποσότητα από health και έναν αριθμό ψυχών, που μπορούμε να ανταλλάξουμε με αναβαθμίσεις πάνω στα τέσσερα όπλα που βαστά ο Jiro είτε στα Soul Shops που συναντάμε κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού είτε στην αρχή κάθε stage. Κοινό χαρακτηριστικό των εχθρών που αντιμετωπίζουμε είναι οι εξαιρετικά αργές επιθέσεις τους, σε σημείο που θυμίζουν replay, γεγονός που χαμηλώνει σημαντικά το επίπεδο πρόκλησης που προσφέρει ο τίτλος καθώς και την ανάγκη εξονυχιστικής εκμάθησης των μυστικών του παιχνιδιού.

Δυστυχώς, το σύστημα μάχης του Onikira δεν έχει μελετηθεί διεξοδικά και επιτρέπει την αποτελεσματικότητα ενός “εκλεπτυσμένου” button-mashing (δηλαδή τη χρήση συγκεκριμένου μοτίβου κινήσεων και με μικρή ανάγκη ελιγμών), με το Katana να θερίζει και χωρίς να υπάρχει ουσιαστικός λόγος να αλλάξουμε όπλο, εκτός αν μας το επιβάλλει το ίδιο το παιχνίδι (π.χ. εχθροί που σκοτώνονται μονάχα με Karma Blades ή αντικείμενα του περιβάλλοντος που φράζουν το δρόμο) ή απλά… επειδή βαρεθήκαμε. Ενας ομολογουμένως ξεκάθαρος “αυτοπυροβολισμός στο πόδι” που ενισχύεται από το ότι η ποικιλία των εχθρικών δαιμόνων είναι ιδιαίτερα μικρή και είναι μάλλον απογοητευτική η εικόνα να βρισκόμαστε αντιμέτωποι συνεχώς με πανομοιότυπα κύματα εχθρών από την αρχή έως το τέλος του παιχνιδιού, με ελάχιστες παραλλαγές ή/και νέες προσθήκες. Εξαίρεση αποτελούν τα λιγοστά bosses, τα οποία εμφανισιακά διαθέτουν αρκετή φαντασία και το ανελέητο button-mashing δεν αρκεί για να νικηθούν, χωρίς σημαίνει βέβαια ότι θα σκοτιστείτε ιδιαίτερα (εκτός του τελικού boss).

Onikira Shot3Υπάρχει και μια χούφτα γρίφων, τίποτε όμως για να σπάσετε το κεφάλι σας

Τη μονοτονία και τη ρουτίνα των μαχών σπάνε ορισμένοι απλοί περιβαλλοντικοί γρίφοι, καθώς και κάποιες σκόρπιες platform προκλήσεις, που ευτυχώς δεν απαιτούν ιδιαίτερα ακριβείς χειρισμούς, αλλά μπορούν να αποβούν μοιραίες αν δεν είστε αρκούντως προσεκτικοί. Δεν συντρέχει όμως κανένας λόγος ανησυχίας, διότι το παιχνίδι είναι αρκετά γενναιόδωρο στα checkpoints, ενώ κάθε ήττα ισοδυναμεί με αναγέννηση σε full health χωρίς καμιά απολύτως συνέπεια. Εντάξει, κύριοι της Digital Furnace, το καταλάβαμε, δεν θέλετε το παιχνίδι σας να γίνει πολύ δύσκολο. Μια μικρή παρατήρηση μόνο: αν ξεκινήσετε να παίζετε ένα stage (από τα επτά διαθέσιμα), να θυμάστε ότι θα πρέπει να το ολοκληρώσετε, αν θέλετε να συνεχίσετε από εκεί που σταματήσατε. Αν για τον οποιανδήποτε λόγο διακόψετε το παιχνίδι, τότε θα πρέπει να αρχίσετε τη πίστα από την αρχή, κάτι διόλου ευχάριστο αν αναλογιστείτε ότι κάθε πίστα διαρκεί περίπου είκοσι με τριάντα λεπτά παιχνιδιού…

Περνώντας στο τεχνικό τομέα, το Onikira: Demon Killer διαθέτει ένα αρκετά ιδιόμορφο και πρωτότυπο art-style στον τομέα των γραφικών, που θυμίζει κάπως ακουαρέλα, με σκοτεινούς χρωματισμούς που τονίζουν τη νοσηρή ατμόσφαιρά του και προσεγμένο animation που τραβά τη προσοχή από τη πρώτη στιγμή. Εξίσου όμορφα και καλλιτεχνικά είναι τα εμβόλιμα cut-scenes μεταξύ των levels, δυστυχώς όμως διακατέχονται από μια ελαφρώς χαμηλή ανάλυση. Στα του ήχου, το παιχνίδι διαθέτει ένα ενδιαφέρον soundtrack με μερικά πολύ καλά μουσικά κομμάτια, παράλληλα όμως υποφέρει από πολλά bugs στα ηχητικά εφφέ: κάποιες φορές ακούγονται ετεροχρονισμένα, κάποιες καθόλου, ενώ άλλες κολλάνε όταν βρίσκεστε στα menus ή κάνετε περιήγηση στο κατάστημα. Από την άλλη δεν έχουμε ιδιαίτερα παράπονα από το χειρισμό, καθώς αντιδρά άμεσα στους χειρισμούς του παίκτη χωρίς κωλυσιεργίες, ενώ προτείνεται ανεπιφύλακτα η χρήση gamepad λόγω των αρκετών πλήκτρων που πρέπει να πατώνται ταυτόχρονα. Αξιοσημείωτο πάντως είναι το γεγονός ότι η μηχανή γραφικών δεν είναι σωστά optimized, με συνέπεια να παρατηρούνται μερικά αδικαιολόγητα slow-downs, ενώ υπάρχει διάχυτη η αίσθηση του ανολοκλήρωτου, αφενός με τα προαναφερθέντα bugs με τον ήχο αφετέρου σε μερικά μικρότερης σημασίας χαρακτηριστικά, όπως η έλλειψη death animation (απλώς σκοτεινιάζει η οθόνη!), οι γραμματοσειρές που χρησιμοποιούνται στα Soul Shops, κάποια απειροελάχιστα οπτικά glitches όταν ανεβαίνει ο ήρωας σε πλατφόρμες κλπ.

Onikira Shot4Μερικές εικόνες του Onikira είναι αρκετά εντυπωσιακές

Συνοψίζοντας, το Onikira: Demon Killer είναι μια απλώς συμπαθητική προσπάθεια μιας ολιγομελούς ομάδας δημιουργών να φτιάξουν ένα δυναμικό beat’ em up, που είτε λόγω απουσίας αρκετών πόρων είτε λόγω έλλειψης εμπειρίας, αποτυγχάνει να εντυπωσιάσει. Δεν είναι σε καμία περίπτωση κακό, αλλά δύσκολα θα σας πείσει να ξοδέψετε 14€ για χάρη του. Ισως σε κάποια προσφορά, αν είστε φαν του είδους, να αξίζει να του ρίξετε μια ματιά.

{youtube}Tt-SwXISipY{/youtube}

Pros

  • Ενδιαφέρουσα άποψη στο τομέα των γραφικών
  • Πληθώρα combos και κινήσεων…

Cons

  • … σε καμία περίπτωση όμως τόσο καλογυαλισμένα και μελετημένα όσο θέλει να πιστεύει
  • Μπόλικα bugs και glitches, παρ’ όλο το μεγάλο διάστημα που βρισκόταν σε EA
  • Μονότονο gameplay

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 65%

65%

Γιώργος Δεμπεγιώτης

Συντάκτης-λάτρης των action, shooter, adventure, RPG’s και ενίοτε racing παιχνιδιών, προτιμά κυρίως το single-player gaming. Που και που ξεσπάει σε κανά multi, αλλά δεν το παρακάνει κιόλας.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL