STYX: MASTER OF SHADOWS

Μέσα στον ορυμαγδό των παιχνιδιών που διεκδικούν μέρος του διαθέσιμου εισοδήματός μας κάθε μήνα, για όσους τυχερούς έχουν φυσικά ακόμα διαθέσιμο εισόδημα, είναι στ’ αλήθεια πολύ εύκολο για ορισμένα καλούτσικα, διασκεδαστικά αλλά όχι ξεχωριστά games να χαθούν και να μην καταφέρουν να βρουν το κοινό που τους αξίζει. Σε αυτές τις περιπτώσεις ανήκει κατά τη γνώμη του γράφοντος το RPG της Cyanide Studio με τον ασαφή τίτλο “Of Orcs and Men“, μια σχεδόν χολιγουντιανή ιστορία δύο αταίριαστων χαρακτήρων οι οποίοι έπρεπε να παραμερίσουν τις διαφορές τους και να συνεργαστούν εναντίον ενός κοινού εχθρού, των… ανθρώπων! Στο review του παιχνιδιού επεσήμανα τα προβλήματα στο gameplay και στον τεχνικό τομέα του παιχνιδιού, τονίζοντας όμως την επιθυμία μου να δω sequel αφού ο κόσμος και οι χαρακτήρες του Of Orcs and Men παρουσίαζαν μεγάλο ενδιαφέρον. Εντέλει οι developers αποφάσισαν να μου κάνουν το χατίρι… περίπου! Το Styx: Master of Shadows είναι ουσιαστικά ένα spin-off, ένα “παρακλάδι” αν προτιμάτε την ελληνική ορολογία, του Of Orcs and Men, διεξάγεται στον ίδιο κόσμο και έχει ως πρωταγωνιστή τον έναν από τους δύο κεντρικούς χαρακτήρες του, το goblin Styx, αλλάζει όμως είδος και από RPG γίνεται καθαρόαιμο stealth game! Θέλετε να μάθετε κατά πόσο η αλλαγή κρίνεται επιτυχημένη; Συνεχίστε να διαβάζετε!

Πώς να τον ξεφορτωθείς αυτόν τώρα…

Ζητώ εκ των προτέρων συγγνώμη για την αγοραία έκφραση αλλά… γουστάρω πολύ τον χαρακτήρα του Styx. Τον βρίσκω απύθμενα ενδιαφέροντα και σποραδικά γοητευτικό, παρά την εξωτερική του ασχήμια και το πλούσιο υβρεολόγιο που πολύ συχνά χρησιμοποιεί. Ένα goblin διακοσίων ετών, το μοναδικό του είδους του με υψηλό IQ και την ικανότητα της ομιλίας, αντιμετωπίζεται από σχεδόν όλους σαν σκουπίδι, σαν άμυαλο ζώο και παρ’ όλα αυτά καταφέρνει να επιζεί. Η αποστολή του στο παιχνίδι είναι να διεισδύσει στον Tower of Akenash και να φθάσει δια πυρός και σιδήρου στο κέντρο του όπου φυλάσσεται το World Tree, η πηγή της ουσίας Amber και το κλειδί για να λύσει επιτέλους τον γρίφο της μυστηριώδους καταγωγής του. Δυστυχώς το Styx: Master of Shadows δεν φροντίζει ώστε να τροφοδοτήσει εγκαίρως τον παίκτη με τις απαραίτητες πληροφορίες για τον κόσμο και τους πρωταγωνιστές, με αποτέλεσμα οι πρώτες ώρες του παιχνιδιού να προκαλούν δικαιολογημένες απορίες σε όσους δεν είχε τύχει να ασχοληθούν με το Of Orcs And Men και να δυσκολεύουν την παρακολούθηση της εξέλιξης του σεναρίου. Ακόμα δε και στα προχωρημένα στάδια της campaign η συγκεχυμένη πλοκή και οι ενδιαφέρουσες αλλά εξίσου αποπροσανατολιστικές ανατροπές μπορεί εύκολα να μπερδέψουν εντελώς όσους δεν παρακολούθησαν με θρησκευτική ευλάβεια τις διάφορες cutscenes.

Ανατρέχοντας στο review του Of Orcs and Men για να το φρεσκάρω στη μνήμη μου, θυμήθηκα ότι τα δύο κύρια παράπονά μου από το παιχνίδι ήταν ο εντελώς γραμμικός σχεδιασμός των χαρτών και η ελεεινή ΑΙ των αντιπάλων, γεγονός που καθιστούσε εντελώς ανύπαρκτη την όποια πρόκληση στο κομμάτι του stealth. Βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να αναφέρω ότι και τα δύο αυτά ζητήματα επιλύθηκαν αποτελεσματικά. Οι χάρτες των επιπέδων αυτή τη φορά έχουν πολύ καλύτερο σχεδιασμό, προσφέρουν συνήθως αρκετές εναλλακτικές διόδους στον παίκτη και εκτείνονται τόσο οριζόντια όσο και κάθετα, όπερ σημαίνει ότι μπορείτε να σκαρφαλώσετε σε ψηλά σημεία και είτε να αποφύγετε τελείως ολόκληρες επικίνδυνες περιοχές είτε να στήσετε θανατηφόρες ενέδρες στα ανυποψίαστα θύματά σας. Παράλληλα προστίθεται και το στοιχείο του “parkour” τύπου Assassins Creed, με μια υλοποίηση όμως που δεν δίνει τον ίδιο βαθμό ελευθερίας καθώς τα σημεία στα οποία εφαρμόζεται είναι αυστηρώς προσδιορισμένα. Έστω κι έτσι ο συνδυασμός της σχετικά ελεύθερης κίνησης με τους ανοικτούς και ενίοτε δαιδαλώδεις χάρτες συνεπάγεται την εγγυημένη διασκέδαση του stealthy παίκτη και το μπόλικο replayability, ιδίως αν συνυπολογιστεί η βαθμολογία την οποία λαμβάνετε στο τέλος κάθε αποστολής και τα ποικίλα insignia (ουσιαστικά, in-game achievements) με τα οποία επιβραβεύεστε αν πετύχετε συγκεκριμένους στόχους (π.χ. να μην σκοτώσετε κανέναν σε ολόκληρο το επίπεδο ή να το ολοκληρώσετε σε συγκεκριμένο χρόνο).

Αν θέλετε να το παίξετε ghost (να μη σας καταλάβει κανείς) θα ζοριστείτε πολύ!

Η επίτευξη των εν λόγω στόχων καθώς και η ολοκλήρωση των primary και secondary objectives αποδίδει experience points με τα οποία οι διάφορες ικανότητες του Styx αναβαθμίζονται στα χρονικά διαστήματα μεταξύ των αποστολών, όταν ο πρωταγωνιστής επιστρέφει στο κρησφύγετό του. Φυσικά επιλέγετε ελεύθερα τους τομείς τους οποίους θα βελτιώσετε ανάλογα με το προσωπικό σας στυλ παιχνιδιού, πρέπει όμως να σημειώσουμε πως ακόμα κι αν επικεντρωθείτε στις μαχητικές ικανότητες του Styx η απευθείας αναμέτρηση με τους στρατιώτες αντενδείκνυται αν θέλετε να μακροημερεύσετε στον πύργο του Akenash. Το σύστημα μάχης είναι… περίεργο, μόλις σας εντοπίσει κάποιος εχθρός θα “λοκάρετε” πάνω του και θα πρέπει να εκτελέσετε μια σειρά από dodges ή parries, σχεδόν σαν να παίζετε minigame, μέχρι να σας δοθεί η ευκαιρία να σκοτώσετε τον αντίπαλό σας. Αποφύγετε τη μάχη πάση θυσία, τόσο γιατί δύσκολα θα επιβιώσετε αν σας την “πέσουν” πολλαπλοί αντίπαλοι όσο και γιατί το σύστημα μάχης δεν παρουσιάζει ενδιαφέρον.

Ενδιαφέρον υπάρχει ως προς τις επιλογές σας στο stealth. Πέρα από τα βασικά του είδους, ήτοι την αθόρυβη και πισώπλατη εξόντωση εχθρών και το κρύψιμο των πτωμάτων σε μπαούλα, ντουλάπες, χαράδρες κλπ., ο Styx έχει ορισμένες έξτρα δυνατότητες μέσω του εξοπλισμού του και της χρήσης της μαγικής ουσίας Amber. Η πιο πρωτότυπη από αυτές είναι ασφαλώς η δημιουργία κλώνων του κεντρικού χαρακτήρα, η χρήση των οποίων είναι ικανή να σας βγάλει ουκ ολίγες φορές από μια δύσκολη θέση με τη δημιουργία αντιπερισπασμών ή την πρόσβαση σε περιοχές όπου ο ίδιος ο Styx δεν μπορεί να εισέλθει. Δεν θα επεκταθώ περισσότερο στα όπλα και τις abilities που αποκτάτε στην πορεία του παιχνιδιού, η ανακάλυψή τους και ο πειραματισμός με αυτές ανήκει στα highlights του Styx: Master of Shadows και δεν θα ήθελα να σας στερήσω τη χαρά να τα ανακαλύψετε μόνοι σας. Η ΑΙ των αντιπάλων σας κινείται στο μέσο όρο του είδους και βελτιώνεται όσο αυξάνετε το επίπεδο δυσκολίας: Στο normal οι περισσότεροι εχθροί υποφέρουν από οξεία μυωπία οπότε τα λάθη συγχωρούνται πιο εύκολα, στο μέγιστο επίπεδo Goblin θα πρέπει να είστε πολύ προσεκτικοί και άλλο τόσο υπομονετικοί.

Η πισώπλατη μαχαιριά είναι ο καλύτερος και πιο ασφαλής τρόπος εξόντωσης.

Περνώντας στα τεχνικά ζητήματα οι εντυπώσεις είναι ανάμικτες. Το παιχνίδι τρέχει ως επί το πλείστον καλά στο μέγιστο επίπεδο λεπτομέρειας, στο σύστημα της δοκιμής και σε ανάλυση 1680×1050 τα μόνα framedrops εμφανίζονταν στα σημεία που οι χάρτες απεικόνιζαν ανοικτά περιβάλλοντα με πολλούς NPCs να κόβουν βόλτες, πιθανώς λόγω του CPU bottleneck εξαιτίας του παλιού επεξεργαστή. Η ποιότητα των γραφικών ωστόσο είναι μέτρια, αρκετά από τα textures έχουν εμφανώς χαμηλή ανάλυση και τα μοντέλα των χαρακτήρων δεν εντυπωσιάζουν με τη λεπτομέρειά τους. Και ο ήχος παρουσιάζει αντίστοιχα μέτρια εικόνα, η φωνή του Styx είναι καλή αλλά τόσο οι υπόλοιπες ομιλίες όσο και η μουσική επένδυση μπορούν να χαρακτηριστούν ως οριακά αποδεκτές. Τουλάχιστον το παιχνίδι φαίνεται να είναι bug-free, δεν παρατήρησα κάποιο σοβαρό bug ή crash κατά την ενασχόλησή μου με τον τίτλο.

Η εμπνευσμένη από τα Batman games “Amber vision” αποκαλύπτει σημεία ενδιαφέροντος.

Και φθάσαμε στην ώρα των συμπερασμάτων… Το Styx: Master of Shadows είναι αναμφίβολα ένα επαρκές, καλοφτιαγμένο stealth game, ικανό να προσφέρει πολλές ώρες gameplay στον αγοραστή του (υπολογίστε τουλάχιστον 12-14 ώρες για την ολοκλήρωσή του στο Normal και χωρίς να κυνηγάτε τα επιπλέον badges). Δυστυχώς κατά τη μετάβαση της σειράς από το RPG στο stealth χάθηκε ένα μικρό κομμάτι του ιδιαίτερου χαρακτήρα της, η προσωπικότητα που την έκανε να ξεχωρίσει αρχικά ανάμεσα στο πλήθος των όμοιων παιχνιδιών. Η μοναξιά του Styx αφαιρεί τη γοητεία της δυναμικής του με τον συμπρωταγωνιστή του στο Of Orcs and Men, η μείωση των διαλόγων (λογικό μεν λόγω της αλλαγής είδους, αλλά) δεν επιτρέπει την απορρόφηση του παίκτη στον κόσμο του παιχνιδιού στον ίδιο βαθμό, ενώ και το gameplay δεν ξεφεύγει τελικά από το κλασικό μοτίβο των stealth games παρά τις επιμέρους πρωτότυπες προσθήκες. Ο μέτριος τεχνικός τομέας έρχεται να ολοκληρώσει την εικόνα ενός παιχνιδιού που θα διασκεδάσει τον παίκτη αλλά θα φύγει από τη μνήμη του αμέσως μετά την ολοκλήρωσή του. Αν πάντως ψάχνετε για ένα ακόμα ποιοτικό stealth game μετά το εξαιρετικό Alien Isolation τότε το Styx: Master of Shadows αξίζει τα λεφτά του.

Pros

Cons