REVIEWS

ASSASSIN’S CREED 3

Το όνομα Assassins Creed δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Πρόκειται για την action/stealth σειρά της πασίγνωστης γαλλικής εταιρίας Ubisoft, όπου κανείς δεν περίμενε ότι θα εξελιχθεί σε κάτι τόσο τεράστιο, όταν πριν μερικά χρόνια έκανε το ντεμπούτο της με ένα απλώς καλό παιχνίδι που έπασχε υπερβολικά από το στοιχείο της επανάληψης. Το καταπληκτικό δεύτερο μέρος άλλαξε προς το καλύτερο την εντύπωση του κοινού για τη σειρά, ενώ το κατά κάποιον τρόπο «spin-off» Brotherhood, βελτίωσε ιδανικά τους μηχανισμούς του προκατόχου του και εκτόξευσε στα ουράνια το ενδιαφέρον για τη συνέχεια της μεγάλης, όπως έδειξαν τα πράγματα, ιστορίας που αφηγούνταν. Το περσινό Revelations, παρ’ όλη τη ποιότητά του, δεν προσέθεσε κάτι ουσιαστικό στη συνταγή και κατηγορήθηκε από πολλούς ως αναμάσημα (αδίκως ή όχι, δεν είναι της παρούσης), πρακτικά όμως η ύπαρξή του ήταν απαραίτητη προκειμένου η Ubisoft να είναι σε θέση να παρουσιάσει το μεγαλύτερο ίσως project της μέχρι τώρα, το Assassins Creed 3. Ανταποκρίνεται όμως στις, δικαιολογημένα, υψηλές προσδοκίες που έχει δημιουργήσει μέχρι σήμερα;

DECLARATION DAY

Η ιστορία του Assassins Creed 3 προϋποθέτει να έχετε ήδη ολοκληρώσει τα προηγούμενα της σειράς προκειμένου να μην κοιτάτε σα χάνοι τα τεκταινόμενα που διαδραματίζονται στην οθόνη σας, οπότε αν σκοπεύετε να αρχίσετε από τούτο το παιχνίδι την επαφή σας με το αντικείμενο, καλύτερα να το ξανασκεφτείτε. Για τους ήδη γνώστες, το παιχνίδι συνεχίζει εκεί που σταμάτησε το Revelations, με τον ήρωα Desmond Miles, τον πατέρα του και τη γνωστή «παλιοπαρέα» των Shawn και Rebecca να βρίσκονται ήδη ένα βήμα πριν κατορθώσουν να ξεκλειδώσουν το μυστικό για τη σωτηρία της Γης από την αναπόφευκτη ηλιακή καταιγίδα που πλησιάζει με γοργούς ρυθμούς. Αφού μέσω της συσκευής Animus, ο Desmond «ξεζούμισε» τις αναμνήσεις των Altair και Ezio, εξελίσσοντας ταυτόχρονα και τον ίδιο από «τελειωμένο μπάρμαν» σε ικανό Ασσασσίνο, η μικρή μας ομάδα αντιλαμβάνεται ότι για να εντοπίσει το κλειδί που θα ανοίξει και την τελευταία πόρτα που φυλάσσει το μεγάλο μυστικό, βρίσκεται στις αναμνήσεις ακόμα ενός προγόνου του ήρωα, του Ινδιάνου Ratonhnkaké:ton (για πείτε το γρήγορα τρεις φορές) ή όπως χαϊδευτικά τον φωνάζουν οι μη γνώστες της διαλέκτου των Μοχώκ, Connor.

Με λίγα λόγια, αυτή τη φορά το rewind του χρόνου μας μεταφέρει λίγο προτού ξεσπάσει η Αμερικανική Επανάσταση του 1776, αν και προκειμένου να γίνει περισσότερο κατανοητός ο ρόλος του ήρωα, αρχικά τοποθετούμαστε μερικά χρόνια πριν και συγκεκριμένα το 1750. Εκεί παίρνουμε το ρόλο του πατέρα του Connor, του Λονδρέζου Haytham Kenway, ο οποίος καταλήγει στη Νέα Ήπειρο κατόπιν κάποιας αναζήτησης και… καλό είναι να σταματήσουμε κάπου εδώ τα spoilers! Η συνέχεια επί της οθόνης, αρκεί να οπλιστείτε πρώτα με αρκετή υπομονή.

ac3-snap0Θ’ αργήσετε να χειριστείτε το νέο σας Assassin.

THE LEGEND OF THE TEMPLARS AND THE ASSASSINS

Γιατί θα με ρωτήσετε. Ο λόγος είναι ότι θα πρέπει να περάσουν πάνω από 5 ώρες προκειμένου επιτέλους το παιχνίδι να ξεδιπλώσει τις αρετές του. Μέχρι τότε ως επί το πλείστον θα αρκεστείτε σε μικρά tutorials για σχεδόν κάθε πτυχή του πολύπλευρου gameplay του παιχνιδιού και ατελείωτα cutscenes με καλοσκηνοθετημένες σεκάνς και πολλούς διαλόγους. Η απόφαση αυτή των σχεδιαστών προέκυψε από την ανάγκη να τονίσουν όσο το δυνατό περισσότερο το πόσο επική είναι ιστορία, στη πράξη όμως αποδεικνύεται δίκοπο μαχαίρι: από τη μία ένας νεοφερμένος στη σειρά, ο οποίος αγνόησε αυτό που έγραψα δύο παραγράφους πριν και αγόρασε το παιχνίδι χωρίς να έχει παίξει τα προηγούμενα Assassins Creed, πιθανόν να κουραστεί και να το παρατήσει προτού δει τι πραγματικά έχει να του προσφέρει, ενώ ένας βετεράνος θα βαρεθεί γρήγορα με τα tutorials, καθώς τα περισσότερα τα έχει ήδη επαναλάβει πολλάκις στο παρελθόν και απλά θα παρακολουθεί την ιστορία, μένοντας στην ουσία άπραγος. Αν καταφέρετε και ξεπεράσετε αυτό το σκόπελο, τότε το Assassins Creed 3 σε μεγάλο βαθμό θα σας ανταμείψει.

Άλλωστε, το παιχνίδι δεν διαφέρει δραματικά από την πετυχημένη συνταγή των προκατόχων του. Παραδίδει το γνωστό ανοιχτό free-roam gameplay που τόσο αγαπήσαμε, με τους ευφάνταστους και ποικίλους τρόπους δολοφονιών, με τα όπλα και τα gadgets να έχουν τον πρώτο λόγο, ενώ ο Connor αποτελεί τον πιο ευέλικτο από τους τρεις Ασσασσίνους που έχουμε χειριστεί. Πραγματικά ο τρόπος που ο ήρωας ελίσσεται και κυκλοφορεί τόσο στα στενά και στις σκεπές των πόλεων που δραστηριοποιείται (Βοστώνη και Νέα Υόρκη) όσο και στα δέντρα και τα λόφους της παραμεθορίου (Frontier) είναι πιο «ντελικάτος» από ποτέ, ενώ συνολικά σαν υλικό το Assassins Creed 3 είναι το πλουσιότερο που έχει παρουσιάσει ποτέ η σειρά. Αρκεί να αντιληφθείτε το μέγεθος του Frontier, μια πελώρια έκταση/αναπαράσταση της υπαίθρου της Αμερικής που προκαλεί δέος στη θέα της και φυσικά κρύβει πολλά μυστικά για να ανακαλύψει ο παίκτης. Το ίδιο ισχύει και για τις πόλεις, όπου οι παράπλευρες αποστολές και τα τυχαία περιστατικά αφθονούν και το μόνο σίγουρο είναι ότι θα είστε συνεχώς απασχολημένοι με κάτι, είτε αυτό λέγεται μακελειό ενάντια στους «μισητούς» Redcoats είτε απλά να μεταφέρετε μια… άρρωστη κοπελίτσα στο γιατρό.

ac3-snap1Ο Connor είναι δεινός πολεμιστής, όπως και οι πρόγονοί του

Βέβαια, το παιχνίδι δεν σταματά εκεί, καθώς φέρνει ορισμένα νέα στοιχεία στο τραπέζι που αξίζουν ιδιαίτερης αναφοράς. Κατ ’αρχήν για να έχετε κάποιο τακτικό εισόδημα, ιδίως από τη στιγμή που η δυνατότητα αγοράς καταστημάτων λάμπει δια της απουσίας της, υπάρχει το αντίστοιχο της βίλας Monterigionni της «Ezio Auditore» εποχής, το Homestead.  Εδώ, βοηθώντας τους κατάλληλους ανθρώπους και προσφέροντας τους μια στέγη και ένα πιάτο φαΐ, μπορούν να εργαστούν για λογαριασμό σας και να παράγουν υλικά. Η λογική της παραγωγής είναι αντίστοιχη ενός…Farmville, χωρίς τους φίλους για να κάνετε requests, όπου ανάλογα με τα διαθέσιμα υλικά και τους ανθρώπους που έχετε στη δούλεψή σας, παράγετε τα αντίστοιχα αγαθά τα οποία πουλάτε για κέρδος. Η εκτεταμένη ενασχόληση με τον τομέα αυτό μπορεί να σας αποφέρει αρκετά χρήματα, ιδίως αν το συνδυάσετε με το δεύτερο νέο «μεγάλο» στοιχείο του τίτλου, το κυνήγι. Μια βόλτα στη παραμεθόριο αρκεί για να βρείτε κάθε λογής ζώο, από ελάφια και κουνέλια μέχρι λύκους και τσίταχ, όπου μπορείτε να ανταλλάξετε το δέρμα τους και το κρέας τους με το αζημίωτο. Ο μηχανισμός του κυνηγιού έχει υλοποιηθεί ιδιαίτερα καλά, θυμίζει το Red Dead Redemption (μεγάλος καημός η μη ύπαρξη του σε PC) και είναι αρκετά διασκεδαστικός, στην πράξη όμως δεν θα σας χρειαστεί σχεδόν καθόλου και αν δεν έχετε όρεξη να κυνηγάτε…ρακούν, ενώ ο κόσμος κυριολεκτικά καίγεται, τότε μπορείτε να αγνοήσετε εντελώς αυτή τη πτυχή του gameplay.

Εκεί που το Assassins Creed 3 δίνει ρέστα, είναι στο ναυτικό τομέα. Σχετικά σύντομα (μετά το πρώτο 5ωρο δηλαδή) αποκτάτε το πλοίο «Aquila», με το οποίο μπορείτε να εκτελείτε θαλάσσιες αποστολές που συχνά καταλήγουν σε μεγάλης έκτασης ναυμαχίες. Η δουλειά που έχει γίνει πάνω στην απόδοση του…αλμυρού στοιχείου είναι υποδειγματική, με την επίτευξη της χρυσής τομής μεταξύ ρεαλισμού και απλού και λειτουργικού χειρισμού να προκαλεί θαυμασμό. Τα καιρικά φαινόμενα, χωρίς υπερβολή, πιάνουν «αδιάβαστο» τον ανυποψίαστο παίκτη και οι λυσσαλέες μάχες καθηλώνουν με την ποιότητά τους. Αναμφίβολα, πρόκειται για το πιο εντυπωσιακό και πορωτικό κομμάτι του νέου Assassins Creed, σε σημείο που θα μπορούσε να αποτελέσει ένα ξεχωριστό παιχνίδι από μόνο του.

Όσον αφορά το multiplayer κομμάτι του τίτλου, το παιχνίδι συνεχίζει την καλή παράδοση με το πετυχημένο και εθιστικό «pursuer/target» μοτίβο του, ενώ ανάμεσα στα πολλά modes που διαθέτει, προστίθεται και ένα co-op για εξόντωση κοινών στόχων. Βέβαια κανείς δεν αγοράζει ένα Assassins Creed για το multiplayer, αλλά αξίζει να σημειωθεί ότι γενικότερα αποτελεί μια πολύ όμορφη και καλοδεχούμενη προσθήκη στο πακέτο, ενώ ευτυχώς καθ’ όλη τη διάρκεια της ενασχόλησής μου με αυτό, δεν εντόπισα προβλήματα αποσυνδέσεων ή σοβαρού lag.

ac3-snap2Οι ναυμαχίες είναι το αλατοπίπερο του παιχνιδιού και εντυπωσιάζουν

SO FAMILIAR YET SO FOREIGN

Μέχρι στιγμής όλα δείχνουν να κυλούν πολύ καλά για το Assassins Creed 3 και θα μπορούσαμε ήδη να μιλάμε για το καλύτερο παιχνίδι της σειράς, αν κάποιες αποφάσεις που έχουν παρθεί, δεν πυροβολούν ουσιαστικά τον εαυτό του στο πόδι.

Πρώτα απ’ όλα η επιλογή της εποχής στην Αμερικανική Επανάσταση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως βεβιασμένη, προκειμένου να κερδίσει την εύνοια του κοινού από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, καθώς όσο προχωρά το σενάριο δείχνει την απελπισμένη προσπάθεια των σχεδιαστών να «κολλήσουν» σημαντικά γεγονότα της περιόδου εκείνης με τη διαμάχη μεταξύ Assassins και Templars. Ως εκ τούτου, θα παρατηρήσετε ότι τα κεφάλαια/sequences δεν συνδέονται πάντα τόσο αρμονικά μεταξύ τους, μερικές φορές νομίζετε ότι βλέπετε μια αναβίωση των μαχών τις εποχής με τον Connor να μπαίνει ως «σφήνα» και μόνο προς το τέλος του παιχνιδιού οι διάφορες ανατροπές στη πλοκή συνθέτουν ένα  παζλ όπου τα κομμάτια αρχίζουν να ταιριάζουν κάπως μεταξύ τους, χωρίς όμως να πείθουν εξ’ ολοκλήρου. Το χειρότερο όμως είναι η παντελής απουσία του μυστικισμού που έκαναν τόσο γοητευτικά τα προηγούμενα Assassins Creed: γενικότερα το παιχνίδι εστιάζει περισσότερο στη διαμάχη μεταξύ Βρετανών και Αμερικανών Αποίκων, σαν τα κόμιξ «Μπλεκ» και «Λοχαγός Μαρκ» που διαβάζαμε μικροί, παρά στη πραγματική υπόσταση των αναζητήσεων των Assassins και Templars. Επίσης, παρ’ όλο που έχει γίνει καταπληκτική δουλειά τόσο στο σχεδιασμό των πόλεων που παρουσιάζονται πιο ζωντανές από ποτέ όσο και της υπαίθρου όπου νιώθεις ότι όντως βρίσκεσαι μέσα στη φύση, η εξερεύνησή τους καταλήγει μια αδιάφορη διαδικασία για τον παίκτη, καθώς δεν υπάρχει κάτι το πραγματικά αξιομνημόνευτο για να ανακαλύψει κανείς. Οπως και να το κάνουμε, τα νεόκτιστα σπιτάκια της Νέας Υόρκης «χάνουν από τα αποδυτήρια» τον αγώνα έναντια στην αίσθηση του να σκαρφαλώνεις πάνω στην Αγία Σοφία ή στο Κολοσσαίο και να αγναντεύεις από τη κορυφή τη θέα.

Ακόμα, τα χρόνια θεματάκια με την ΑΙ των αντίπαλων στρατιωτών που ταλανίζουν τη σειρά δεν λένε να εξαφανιστούν. Αντίθετα τα πράγματα είναι περισσότερο εκνευριστικά όταν προσπαθείτε να ακολουθήσετε stealth προσέγγιση, όπως συχνά προστάζουν τα εκάστοτε objectives (ευτυχώς, συνήθως είναι optional): οι εχθρικοί στρατιώτες είναι υπέρμετρα καχύποπτοι, σας αντιλαμβάνονται πολύ πιο εύκολα απ’ ότι θα έπρεπε, λες και γνωρίζουν εξ’ αρχής τη θέση σας και περιμένουν πότε θα κάνετε το λάθος να βγείτε από τη κρυψώνα σας, με συνέπεια να καταλήγετε συχνά σε χρονοβόρα κυνηγητά, με στρατιές από Redcoats στο κατόπι σας, και αιματηρές μάχες. Όμως ούτε και σε αυτές άλλαξε κάτι, καθώς μπορεί να έχουν πραγματοποιηθεί κάποια μικρά tweaks πάνω στον τρόπο μάχης, ο οποίος δανείζεται ιδέες από τον αντίστοιχο μηχανισμό του Batman Arkham Asylum, εντέλει αυτά αποτελούν μόνο κινήσεις εντυπωσιασμού. Οι μάχες, αν και γενικά είναι απολαυστικές, συνεχίζουν να αποτελούν μια καλοστημένη χορογραφία, όπου ο κάθε εχθρός περιμένει τη σειρά του για να τον σφάξετε «κινηματογραφικά» και με στυλ, με ελάχιστες δόσεις στρατηγικής πέρα από το πόσο… γρήγορα δάκτυλα διαθέτετε.

ac3-snap3Οσο και αν αγναντεύεις τη θέα Connor, δεν συγκρίνεται με αυτά που είδαν οι Altair και Ezio…

Τέλος οφείλουμε να επισημάνουμε ότι η έκδοση για PC, παρ’ όλο που περιλαμβάνει διορθωμένα όλα τα gamebreaking bugs που υπήρχαν στις εκδόσεις των X360/PS3, αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα με το frame rate σε σημεία μεγάλου συνωστισμού και αν δεν έχετε υπολογιστή με δυνατή CPU/GPU, τότε θα δείτε τα frames σας να πέφτουν και κάτω από το όριο των 25 fps. Ένα ακόμη patch κατά πάσα πιθανότητα θα διορθώσει το πρόβλημα, προς το παρόν όμως αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι πρόκειται για ένα ακόμη κακό port της Ubisoft που δεν δικαιολογεί την καθυστέρηση της κυκλοφορίας του.

FORECLOSURE OF A DREAM

Τουλάχιστον η χαμηλή απόδοση στα frames, δικαιολογείται κατά κάποιον τρόπο από το οπτικό αποτέλεσμα που θα δείτε στις οθόνες σας – όχι ότι του δίνουμε συγχωροχάρτι βέβαια. Το Assassins Creed 3 είναι με διαφορά το ομορφότερο της σειράς, με τη νέα μηχανή AnvilNext να κάνει έντονη χρήση του DirectX 11 πρωτοκόλλου και να αποδίδει εξαιρετικής ποιότητας γραφικά, μαγευτικά τοπία σε διάφορες καιρικές συνθήκες (χιόνι, βροχή, λιακάδα), καταπληκτικό animation (χωρίς να λείπουν βέβαια κάποια λαθάκια – θεμιτό αν αναλογιστούμε το μέγεθος του κόσμου) και πειστικές lip-sync και face-expression τεχνικές – δεν είναι τυχαίο το πόσο συχνά η κάμερα κάνει κοντινά στους πρωταγωνιστές της ιστορίας. Στις ίδιες υψηλές προδιαγραφές κυμαίνεται το soundtrack, που είναι όσο πρέπει επικό και συχνά οι μελωδίες του παραπέμπουν σε στρατιωτικά εμβατήρια της εποχής, ενώ έχει εκτελεστεί άψογα (προφανώς) από τη Φιλαρμονική Ορχήστρα της Μπρατισλάβας. Περιττό να πούμε για τα voice-over, τα οποία είναι επαγγελματικού επιπέδου ενώ, λόγω setting προφανώς, είναι η πρώτη φορά που ακούμε τόσο σωστή προφορά Αγγλικών!

Για να ανακεφαλαιώσουμε, το Assassins Creed 3 σε καμία περίπτωση δεν είναι κακό παιχνίδι, αλλά ούτε πρόκειται για κάτι ρηξικέλευθο, όπως μας είχε υποσχεθεί η Ubisoft. Είναι μεγάλο σε διάρκεια (20 ώρες μόνο το main story), τεράστιο αν θελήσετε να τα κάνετε όλα, είναι διασκεδαστικό με ορθά υλοποιημένους και δοκιμασμένους μηχανισμούς, αλλά… κάπου στην πορεία χάνει την ουσία του. Η εμμονή στην Αμερικανική Επανάσταση δεν έκανε το σενάριο πιο συναρπαστικό και αλλοίωσε το χαρακτήρα του μυστικισμού, το μυστηριώδες τέλος αφήνει κάποια ερωτήματα αναπάντητα (μάλλον για να συνεχιστεί κάποτε το franchise), ενώ συνολικά το παιχνίδι δεν προσφέρει ιδιαίτερες καινοτομίες (πλην τις εκπληκτικές ναυμαχίες), παρουσιάζοντας μια γνώριμη εμπειρία που τελικά λίγο διαφέρει από τους προκατόχους του και που, κακά τα ψέματα, την έχουμε ζήσει καλύτερα σε πιο ενδιαφέρουσες περιόδους της ιστορίας.

Πάντως αξίζει μια ευκαιρία, αν είστε οπαδός της σειράς και ενδιαφέρεστε να δείτε την ολοκλήρωση (;) του μύθου της, αλλά έχετε υπόψη σας ότι πιθανότατα δεν θα σας ενθουσιάσει όπως ίσως περιμένατε και δύσκολα θα βρει μια θέση ανάμεσα στα αγαπημένα σας επεισόδια. Ίσως την επόμενη φορά…

 

To Assassin’s Creed 3 διατίθεται από τη CD Media.

Pros

  • Εντυπωσιακός τεχνικός τομέας με το Frontier να κλέβει τη παράσταση
  • Οι ναυμαχίες είναι με μία λέξη καταπληκτικές
  • Τεράστιο σε διάρκεια και γνώριμοι μηχανισμοί αρκετά πιο βελτιωμένοι…

Cons

  • …Υπερβολικά γνώριμοι όμως με τα ίδια λάθη του παρελθόντος να το στοιχειώνουν
  • Η επιλογή του setting της Αμερικανικής Επανάστασης αλλοίωσε το χαρακτήρα της σειράς
  • Κακοφτιαγμένο port σε επίπεδα απόδοσης, θα χρειαστεί οπωσδήποτε κάποιο patch για να βελτιωθεί το frame rate στις πόλεις σε χαμηλότερης ισχύος μηχανήματα

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 83%

83%

Γιώργος Δεμπεγιώτης

Συντάκτης-λάτρης των action, shooter, adventure, RPG’s και ενίοτε racing παιχνιδιών, προτιμά κυρίως το single-player gaming. Που και που ξεσπάει σε κανά multi, αλλά δεν το παρακάνει κιόλας.

21 Comments

  1. Εμένα πάλι το setting και οι χαρακτήρες μου άρεσαν,αν και θα έπρεπε να εμβαθύνουν περισσότερο στους native americans και στις φυλές τους κατά τη γνώμη μου.Από gameplay θεωρώ ότι βρίσκεται έτη φωτός μπροστά από το Revelations και αγγίζει επίπεδα AC2 και Brotherhood.Το σενάριο τώρα,είχα σταματήσει να του δίνω σημασία από το πρώτο AC όταν άρχισαν οι βλακείες με τα μήλα.Όλο το σενάριο (η κεντρική του ιδέα) είναι για τα πανηγύρια.Το κακό όμως είναι ότι η πλοκή και η εξέλιξή της εδώ είναι αίσχος.Κακογραμμένες ανατροπές που προσπαθούν να εκμαιεύσουν έκπληξη.Για τις επιδόσεις τα λόγια είναι περιττά,συμφωνώ απόλυτα.

  2. Εμένα πάλι το setting και οι χαρακτήρες μου άρεσαν,αν και θα έπρεπε να εμβαθύνουν περισσότερο στους native americans και στις φυλές τους κατά τη γνώμη μου.Από gameplay θεωρώ ότι βρίσκεται έτη φωτός μπροστά από το Revelations και αγγίζει επίπεδα AC2 και Brotherhood.Το σενάριο τώρα,είχα σταματήσει να του δίνω σημασία από το πρώτο AC όταν άρχισαν οι βλακείες με τα μήλα.Όλο το σενάριο (η κεντρική του ιδέα) είναι για τα πανηγύρια.Το κακό όμως είναι ότι η πλοκή και η εξέλιξή της εδώ είναι αίσχος.Κακογραμμένες ανατροπές που προσπαθούν να εκμαιεύσουν έκπληξη.Για τις επιδόσεις τα λόγια είναι περιττά,συμφωνώ απόλυτα.

  3. Ετη φωτός μπροστά από το Revelations δεν θα το έλεγα, αλλά σαν gameplay ναι, το Assassins Creed 3 είναι από τα καλύτερα της σειράς. Θεωρώ όμως σημαντικό πλήγμα την επιλογή του setting, σε σημείο που να θίγεται ο χαρακτήρας του (υπερβολική έμφαση στα περί Αμερικανών VS Βρετανών), παρ’όλο που αντικειμενικά η αναπαράσταση της εποχής αποδίδεται εξαιρετικά καλά. Συμφωνώ επίσης τα περί πλοκής, όχι τόσο επειδή είναι κακή (θέμα γούστου το περί μήλων κλπ), όσο ότι προσπαθούν απεγνωσμένα να συσχετίσουν ιστορικά γεγονότα με την μυθοπλασία, σε σημείο να πιστεύει κανείς ότι τα σκέφτηκαν ΑΦΟΥ αποφασίστηκε το setting και όχι εκ των προτέρων.

  4. Ετη φωτός μπροστά από το Revelations δεν θα το έλεγα, αλλά σαν gameplay ναι, το Assassins Creed 3 είναι από τα καλύτερα της σειράς. Θεωρώ όμως σημαντικό πλήγμα την επιλογή του setting, σε σημείο που να θίγεται ο χαρακτήρας του (υπερβολική έμφαση στα περί Αμερικανών VS Βρετανών), παρ’όλο που αντικειμενικά η αναπαράσταση της εποχής αποδίδεται εξαιρετικά καλά. Συμφωνώ επίσης τα περί πλοκής, όχι τόσο επειδή είναι κακή (θέμα γούστου το περί μήλων κλπ), όσο ότι προσπαθούν απεγνωσμένα να συσχετίσουν ιστορικά γεγονότα με την μυθοπλασία, σε σημείο να πιστεύει κανείς ότι τα σκέφτηκαν ΑΦΟΥ αποφασίστηκε το setting και όχι εκ των προτέρων.

  5. Νομίζω ότι το τελευταίο είναι εμφανές.Αφού έφτασαν στο σημείο να αλλάζουν τα γεγονότα που αφορούν ορισμένα πρόσωπα (π.χ. το θάνατό τους) για να φτιάξουν μιαν αποστολή πάνω τους.Ήμαρτον!
    Για το gameplay,λέω έτη φωτός επειδή το Revelations είχε μόνο το hook σαν καινούριο feature,ενώ οι σωστά υλοποιημένες προσθήκες (και λόγω setting) στο AC3 είναι σαφώς περισσότερες.Επίσης οι αποστολές είναι πολύ πιο σωστά και προσεκτικά σχεδιασμένες.Το Revelations γενικά μου είχε φανεί εύκολο,μικρό και απελπιστικά ίδιο.

  6. Νομίζω ότι το τελευταίο είναι εμφανές.Αφού έφτασαν στο σημείο να αλλάζουν τα γεγονότα που αφορούν ορισμένα πρόσωπα (π.χ. το θάνατό τους) για να φτιάξουν μιαν αποστολή πάνω τους.Ήμαρτον!
    Για το gameplay,λέω έτη φωτός επειδή το Revelations είχε μόνο το hook σαν καινούριο feature,ενώ οι σωστά υλοποιημένες προσθήκες (και λόγω setting) στο AC3 είναι σαφώς περισσότερες.Επίσης οι αποστολές είναι πολύ πιο σωστά και προσεκτικά σχεδιασμένες.Το Revelations γενικά μου είχε φανεί εύκολο,μικρό και απελπιστικά ίδιο.

  7. νομίζω το καλύτερο της σειράς Assassins, με το επίπεδο δυσκολίας όμως ελαφρά πιο ανεβασμένο σε σχέση με τους προκατόχους του. θα συμφωνήσω απόλυτα με τον “αλλοίωμένο” πλέον χαρακτήρα της σειράς…
    Nevertheless, ενα εξαιρετικό παιχνίδι.
    το πάιζω σε X360.

  8. νομίζω το καλύτερο της σειράς Assassins, με το επίπεδο δυσκολίας όμως ελαφρά πιο ανεβασμένο σε σχέση με τους προκατόχους του. θα συμφωνήσω απόλυτα με τον “αλλοίωμένο” πλέον χαρακτήρα της σειράς…
    Nevertheless, ενα εξαιρετικό παιχνίδι.
    το πάιζω σε X360.

  9. Έχω παίξει μόνο το AC2, το οποίο αγάπησα. Με προβλημάτισες όμως, σχετικά με το Story και τα Brotherhood/Revelations που πρέπει να έχει παίξει κάποιος για να νιώσει καλύτερα το 3. Ήλπιζα να το αποφύγω γιατί τα spin offs μου φαίνονταν πάντα @@ιές και φτηνές παραγωγές για να ξεζουμίσουν ένα franchise. Ίσως να τα νοικιάσω για να δω τι παίζεται, αλλά δε νομίζω να τα αγοράσω.

    Όπως και να έχει, σε κανα 3μηνο θα έχει πέσει η τιμή περί τα 20 ευρώ, οπότε θα είναι μια εξαιρετική επιλογή μετά το review επιβεβαίωση που μόλις διάβασα.

  10. Έχω παίξει μόνο το AC2, το οποίο αγάπησα. Με προβλημάτισες όμως, σχετικά με το Story και τα Brotherhood/Revelations που πρέπει να έχει παίξει κάποιος για να νιώσει καλύτερα το 3. Ήλπιζα να το αποφύγω γιατί τα spin offs μου φαίνονταν πάντα @@ιές και φτηνές παραγωγές για να ξεζουμίσουν ένα franchise. Ίσως να τα νοικιάσω για να δω τι παίζεται, αλλά δε νομίζω να τα αγοράσω.

    Όπως και να έχει, σε κανα 3μηνο θα έχει πέσει η τιμή περί τα 20 ευρώ, οπότε θα είναι μια εξαιρετική επιλογή μετά το review επιβεβαίωση που μόλις διάβασα.

  11. Να σημειώσω εδώ το τρελό γεροντολαγνικό φετίχ που ύπουλα έβαλε στο παιχνίδι η Ubisoft. Είμαι στον πρόλογο ακόμη και ο Φραγκλίνος έχει ένα τεράστιο (και ολόσωστο) μονόλογο περί της χαράς του να ‘χεις κούγκαρ ερωμένη και καπάκια ο σιχαμένος υπηρέτης του Johnson φασώνει τη γριά ξεδοντιάρα πανδοχέα.

    Είπαμε, κούγκαρ ζωντανό, όχι βαλσαμωμένο!

    Φούλ εύσημα για τη διαστροφή των ντιζάηνερς πάντως!

  12. Να σημειώσω εδώ το τρελό γεροντολαγνικό φετίχ που ύπουλα έβαλε στο παιχνίδι η Ubisoft. Είμαι στον πρόλογο ακόμη και ο Φραγκλίνος έχει ένα τεράστιο (και ολόσωστο) μονόλογο περί της χαράς του να ‘χεις κούγκαρ ερωμένη και καπάκια ο σιχαμένος υπηρέτης του Johnson φασώνει τη γριά ξεδοντιάρα πανδοχέα.

    Είπαμε, κούγκαρ ζωντανό, όχι βαλσαμωμένο!

    Φούλ εύσημα για τη διαστροφή των ντιζάηνερς πάντως!

  13. Super το review George, με “εσπρωξε” στο να ασχοληθω με τον τιτλο! Λοιπον,μετα απο το mass effect3,επιτελους βρηκα game να με κρατησει 😮 Αν και το ξεκινησα λιγακι αργα,δεν εχει σημασια..Το θεμα ειναι οτι το game ειναι παρα πολυ καλο κ ειμαι ακομα seq4…E κ’με βλεπω μετα το assassins1+2 ,να “κολλαω” με το 3ο μερος!(τα αλλα 2,brotherhood κ’ revelations δεν με τραβηξαν) :p Τα θεματακια με το optimization του port να μην ειχε..

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Back to top button
elEL