REVIEWS

DESPERADOS III

Guns, Daggers, Voodoo, and Roses

Είναι αρκετά δύσκολο να παρουσιάσεις ένα παιχνίδι για το οποίο έχεις ήδη μιλήσει μόλις πριν δύο μήνες νωρίτερα χωρίς να αυτοπλαγιαριστείς. Παρότι είχαμε πρόσβαση σε ένα εξαιρετικά μικρό δείγμα του παιχνιδιού τότε, εν τέλει ήταν και άκρως αντιπροσωπευτικό για το τελικό προϊόν της Mimimi Games. Το Desperados III είχε τα φόντα να είναι μία ολοκληρωμένη πρόταση για τους φίλους των tactical-RTS ενός είδους που εγκαινιάστηκε με το πρώτο Commandos και άφησε εποχή, παρά τους σχετικά λίγους αντιπροσώπους του. Είμαστε στην ευχάριστη θέση να δηλώσουμε ευθαρσώς ότι πετυχαίνει να θέσει πολύ υψηλά τον πήχη ποιότητας τόσο για τη σειρά ειδικότερα όσο και για το είδος γενικότερα!

Desperados 3 Mansion Party
“Για αυτό να είσαι σίγουρος!”

Πολλά πράγματα έχουν εξελιχθεί και έχουν προχωρήσει τα τελευταία 22 χρόνια, από τότε δηλαδή που κυκλοφόρησε το Commandos: Behind Enemy Lines. Η βιομηχανία προχώρησε, οι δυνατότητες των μηχανημάτων έχουν εκτοξευθεί με τα συγκριτικά ταπεινά «θηριάκα» της τότε εποχής. Παρόλα αυτά ορισμένες συνταγές έχουν αυτό το «κάτι», παραμένουν αειθαλείς, ενδεικτικό αν θέλετε της οικονομίας σχεδιασμού που αναδυόταν ως ανάγκη επίλυσης των περιορισμένων πόρων. Σε πλήρη αποδόμησή του, το Commandos δεν ήταν τίποτα παραπάνω από διαφορετικά «ταμπλώ» γεμάτα από σύνθετα περιπλεγμένους γρίφους που καλούσαν τον παίκτη να βγάλει άκρη. Ενώ υπήρχε μία θεματική συνοχή (Β’ ΠΠ), τα διάφορα επίπεδα ήταν σχετικά χαλαρά σεναριακά συνδεδεμένα μεταξύ τους. Το Desperados: Wanted Dead or Alive άλλαξε αυτήν την προσέγγιση, αφού δεν αποτελούσε μία ξηρή μεταφορά του gameplay σε ένα άλλο setting, αλλά την «έντυσε» με μία ενιαία ιστορία.

Το τέταρτο μέρος της σειράς (τρίτο επίσημο, καθώς πολλοί φίλοι θέλουν να ξεχάσουν το… άνισο Helldorado) αποτελεί το prequel των βασικών χαρακτήρων του Desperados (John Cooper, Kate O’Hara και Arthur ‘Doc’ McCoy). Ήδη από το εισαγωγικό tutorial καταλαβαίνει ο παίκτης ότι οι δημιουργοί μελέτησαν πάρα πολύ καλά το μάθημά τους. Μικρές δόσεις από gameplay, αλλά με περισσότερη έμφαση στην αφήγηση, η οποία είναι σαφέστατα βελτιωμένη από το Shadow Tactics: Blades of the Shogun. Εκεί είναι που μαθαίνουμε ότι στόχος του Cooper (και επομένως και δικός μας) είναι ένας άνθρωπος με το όνομα Frank. Το γιατί και το πώς ξετυλίγεται κατά την πορεία του παιχνιδιού.

Desperados 3 Reflecting
Old dogs talking.

Η απόφαση να χειριστούν τον τίτλο ως prequel δικαιώνεται από την υλοποίηση της. Σε κανένα σημείο ο παίκτης δεν νιώθει ότι «χάνει» από τις αναφορές σε προηγούμενα παιχνίδια, αντιθέτως το playthrough φαντάζει το ίδιο φρέσκο τόσο σε νέους όσο και παλιούς φίλους της σειράς. Η αφήγηση ισορροπεί άριστα μεταξύ του στόχου που βρίσκεται μπροστά (για τους ήρωες και τον παίκτη) και των παρελθόντων των χαρακτήρων. Δεν θα σας χαλάσουμε τις εκπλήξεις που τόσο αριστοτεχνικά σκηνοθέτησαν οι devs. Όλη η ατμόσφαιρά του είναι ένα αμάλγαμα από τις καλύτερες σκηνές των ταινιών του Sergio Leone, με όλες τις υπερβολές τους, τα κωμικά στοιχεία τους, τη σύγκρουση χαρακτήρων. Δεν θα ήταν υπερβολή να πω ότι σε κομβικό σημείο του παιχνιδιού ήταν σαν να βλέπω την πραγματική καταγωγή του Ανθρώπου με τη Φυσαρμόνικα.

Desperados 3 stranger with a shade
“Ο ήλιος δύει και η σκιά του μοναχικού περιπλανώμενου απλώνεται μακριά πάνω στο καυτό έδαφος.”

Η Άγρια Δύση ήταν ένα άκρως αφιλόξενο μέρος όπου κάθε λογής τυχοδιώκτης προσπαθούσε να φτιάξει τη ζωή του. Είναι χαρακτηριστική η σκηνή ενός καβαλάρη που ιππεύει αργά με φόντο την δύση του ήλιου, νικητής για άλλη μία μέρα επειδή έμεινε ζωντανός, πιο έμπειρος από την προηγούμενη, δυναμωμένος από τις κακουχίες της φύσης και των ανθρώπινων καμωμάτων. Αυτό το setting είναι καθορίζει σε πολύ μεγάλο βαθμό τον παλμό του παιχνιδιού. Ενώ στο Shadow Tactics το ύφος είναι αρκετά ανάλαφρο και παραμυθένιο ώστε να αντικατοπτρίσει μία ρομαντικά εξιδανικευμένη περίοδο της Ιαπωνίας, το Desperados παραθέτει όλες τις κλισέ απεικονίσεις της Άγριας Δύσης με τρόπο ρεαλιστικό. Δεν λείπουν φυσικά οι αστείες στιγμές στις συνομιλίες μεταξύ των χαρακτήρων αλλά δεν μπορούμε να τις χαρακτηρίσουμε ως «αφελείς». Ενδεικτικά θα αναφέρουμε ότι ένα ολόκληρο επίπεδο είναι αφιερωμένο στο να καταλάβουμε τι έχει γίνει την επόμενη μίας νύκτας όπου όλη η ομάδα έγινε σκουπίδι στα ξίδια! Εντούτοις και αυτή ενσωματώνεται σε ένα πλαίσιο στην αφήγηση.

Desperados 3 train works
Το σιδερένιο άλογο είναι έτοιμο να αναχωρήσει.

Σε όλα αυτά συναινούν δύο επιπρόσθετοι παράγοντες: η μηχανή γραφικών, ειδικότερα η απεικόνιση, και η μουσική του, στην οποία είχαμε αναφερθεί και στο preview άρθρο μας. Όπως είναι αναμενόμενο, το παιχνίδι υιοθετεί μία ισομετρική προοπτική παρότι είναι πλήρως τρισδιάστατο. Όπως ακριβώς στο Shadow Tactics, η κάμερα είναι πλήρως περιστρεφόμενη με αποτέλεσμα να βοηθάει στο σχεδιασμό του παραμικρού βήματος σε κάθε επίπεδο. Και ενώ στο Shadow Tactics, η Mimimi διατήρησε μία cel-shaded αισθητική πάνω στη Unity για να αποδώσει τον κόσμο του, στο Desperados III υιοθετείται μία πιο φωτορεαλιστική μέθοδος που για να απεικονίσει τα τοπία της ανεξερεύνητης Άγριας Δύσης. Το παιχνίδι εναλλάσσεται μεταξύ πολλαπλών σημείων του γεωγραφικού χάρτη των ΗΠΑ στα πλαίσια της ιστορίας του, ώστε να μην βαρεθούμε τα ερημικά τοπία όπου πρωταγωνιστές είναι η σκόνη και οι θύσανοι από ξεραμένα αγριόχορτα. Κατά τη διάρκεια της περιπέτειας θα βρεθείτε να θαυμάζετε τις γόνιμες περιοχές των κεντρικών πολιτειών της Αμερικής, θα ταξιδέψετε στους βάλτους με την πλούσια βλάστηση της Λουιζιάνα, θα χαζεύετε τα δαιδαλώδη φαράγγια, θα επισκεφτείτε τα εργοτάξια των σιδηροδρόμων που προσπαθεί να φτάσει σε κάθε όριο αυτής της αφιλόξενη ηπείρου.

Συντροφιά κρατάνε οι διακριτικές νότες του soundtrack του παιχνιδιού, που φαντάζει τόσο γνώριμο, τόσο ταιριαστό στο setting του παιχνιδιού, εντούτοις είναι τόσο φρέσκο. Είχαμε ισχυριστεί ότι ανά πάσα στιγμή αναμένει κανείς να ακούσει γνώριμες νότες από κάποια σύνθεση του Ennio Morricone. Δεν γνωρίζω αν είναι καθαρά υποκειμενική ταύτιση του είδους των western με τον Ιταλό συνθέτη ή αν ήταν εξαρχής ο στόχος του Filippo Beck Peccoz να πιάσει αυτό το αίσθημα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το αποτέλεσμα δένει αρμονικά με το σύνολο.

Desperados 3 New Orleans
Η Νέα Ορλεάνη είναι τόσο ζωντανή όσο θα περίμενε κανείς!

Όλα αυτά, βέβαια, δεν θα είχαν και μεγάλο νόημα αν η ουσία, το περιεχόμενο, δεν ήταν υλοποιημένη σωστά. Όπως είχαμε τονίσει στο παρελθόν η Mimimi έδειξε πώς το tactical-RTS μπορεί να το κάνει δικό της με νεωτερισμούς μεν, όχι φλύαρους δε. Ήδη από το Shadow Tactics είχαμε τους δυναμικούς κώνους όρασης των αντιπάλων που ανταποκρίνονταν πλήρως σε διαφορετικές πηγές φωτός, γεγονός που εισήγαγε έναν επιπλέον παράγοντα τακτικής προσέγγισης (και που επιμελώς φρόντισα να αγνοήσω σε όλο το playthrough μου αυτήν τη φορά). Η διαφορετική σύσταση εχθρών – από τους απλούς thugs μέχρι από τους πολύ δύσκολους Long Coats (που χρειάζονται περίπλοκη προσέγγιση, αφού δεν αποσπώνται από αντιπερισπασμούς) – είναι ένα στοιχείο που θα σας προκαλεί κάθε φορά να λύσετε με οποιοδήποτε εργαλείο στο οπλοστάσιό σας.

Στα 16 διαφορετικά επίπεδα που θα χρειαστεί να ολοκληρώσετε για να δείτε τους τίτλους τέλους του παιχνιδιού, θα αντιμετωπίσετε πολλές διαφορετικές καταστάσεις και τουλάχιστον δύο αν όχι τρεις δυνατές επιλύσεις για να «βγει» το κάθε επίπεδο. Για να είμαστε ειλικρινείς κοιτάτε τουλάχιστον 25 ώρες για ένα «απλό» playthrough (μα αρκετά reloads) στο normal επίπεδο δυσκολίας χωρίς να υπολογίζουμε τις διπλές φορές που θα χρειαστεί να παίξετε για να αποκτήσετε όλα τα μετάλλια ολοκλήρωσης.

Desperados 3 replay viewer
Το replay μετά το τέλος κάθε πίστας μάς δείχνει τις (όλες) τις κινήσεις και εντολές που κάναμε, ενώ εξυπηρετεί στην βελτιστοποίηση των τακτικών μας. Καινοτόμος και ιδιοφυής στην απλότητά του νεωτερισμός.

Επιτυχία είναι επίσης ότι ο παίκτης είναι σχεδόν αδύνατο να έρθει σε τέλμα σε οποιοδήποτε σημείο ενός επιπέδου ακόμη και αν έχει «ξοδέψει» τον επιτρεπόμενο αριθμό των δυνατών skill των χαρακτήρων. Ακόμη και η all-guns-blazing τακτική δεν τιμωρεί αμείλικτα τον παίκτη, αν και σίγουρα το κάνει τη ζωή σαφώς δυσκολότερη. Είχαμε εκφράσει τις ανησυχίες ότι από τα πέντε χαρακτήρες-αρχέτυπα που συναντάμε στο παιχνίδι (gunslinger, brute, sniper, spy, crowd-control) το δυνατότερο και ίσως πιο ανισόρροπο να είναι το τελευταίο όπως υλοποιείται στο χαρακτήρα της Isabelle, που έχει μεταφυσικές voodoo ικανότητες. Σίγουρα αυτό αντιβαίνει στο ρεαλισμό του πράγματος (και αντιφάσκει με αυτό που γράφουμε από πάνω) αλλά για κάποιον λειτουργεί και εντάσσεται καλά στη μυθοπλασία του παιχνιδιού. Επίσης τα skill της φαίνεται να έχουν εξισορροπηθεί αρκετά είτε με περιορισμούς στις φορές που μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε, είτε στους χρονισμούς τους.

Σημαντικό εργαλείο στο να εκμεταλλευτούμε τους τελευταίους για όλους τους ήρωες, είναι το slowdown mode. Ξεκινώντας σχετικά αργά στην αρχή, θα συνειδητοποιήσετε σταδιακά ότι αυτής της μορφής το time-stop που βοηθάει στην ανάθεση πολλαπλών εντολών (μία για κάθε ήρωα) θα σας βγάλει από πολλές δύσκολες καταστάσεις που θα ήταν αδύνατο να ελέγξετε ταυτόχρονα. Όσο γρηγορότερα το συνηθίσετε τόσο καθοριστικά ευκολότερη θα γίνει η πλοήγηση στα επίπεδα, καθώς η εξοικείωσή του είναι κομβικής σημασίας τόσο για stealth όσο και για πιο άμεσες προσεγγίσεις. Βρέθηκα ουκ ολίγες φορές να σχεδιάζω και να επαναλαμβάνω στο μυαλό μου διαφορετικές προσεγγίσεις για την επίλυση μίας φαινομενικά δύσκολης κατάστασης. Το slowdown mode έκανε τα πράγματα σαφώς ευκολότερα χωρίς να είναι απαραίτητο για την επιτχή έκβασή τους.

Desperados 3 Slowdown mode
Με μπλε κύκλους διαγράφεται η εμβέλεια θορύβου που θα κάνει κάθε κίνηση. Μικρή σημασία θα έχει στο τέλος, αφού είμαστε ένα κουμπί μακρυά από την ταυτόχρονη εξουδετέρωση όλων των αντιπάλων. Το slowdown mode στα καλύτερά του!

Όπως αναφέρθηκε, ο μέσος παίκτης πρέπει να κοιτάζει περίπου στις 25 ώρες παιχνιδιού για να δει τους τίτλους τέλους, χωρίς να εξερευνήσει τους εναλλακτικούς τρόπους επίλυσης μίας πίστας. Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτό δεν υπολογίζει ούτε τα λεγόμενα Baron’s Challenges, προκλήσεις που έρχονται από έναν μυστηριώδη Βαρώνο όπου σε ένα meta-twist μας τοποθετεί σε ήδη ολοκληρωμένες πίστες όπου καλούμαστε να τους φέρουμε εις πέρας διαφορετικούς στόχους με περιορισμούς στα skills. Αυτό το στοιχείου του παιχνιδιού είναι κάτι που θα λάβει δωρεάν υποστήριξη (ξέχωρα δηλαδή από οποιοδήποτε Season Pass) στα πλαίσια του game as a service μοντέλου που θέλει να υιοθετήσει η Mimimi, με τουλάχιστον μία πρόκληση ανά ολοκληρωμένο επίπεδο. Με απλά λόγια: δωρεάν περιεχόμενο ανά τακτά χρονικά διαστήματα!

Ευχαριστήθηκα κάθε λεπτό από το Desperados III, ακόμη και τις στιγμές που τα σχέδιά μου αποτύγχαναν παταγωδώς επειδή είχα παραβλέψει εκείνον τον εχθρό που ήταν κρυμμένος στη γωνία και έπαιρνε πρέφα τι ήθελα να κάνω. Ο John Cooper και η παρέα του θα σας ταξιδέψουν για άλλη μία φορά στην αφιλόξενη περίοδο της κατάκτησης της Άγριας Δύσης, λίγο μετά τον Αμερικάνικο Εμφύλιο όπου κάθε επιζήσαντας προσπαθούσε να γλύψει τις πληγές του και να βρει τα πατήματά του. Αν με τα Shadow Tactics η Mimimi έδωσε τα πρώτα πειστήρια του τι μπορεί να κάνει, με το Desperados δείχνει τα ρέστα της, έτοιμη να σηκώσει όλο το τραπέζι μαζί της. Έχουμε να κάνουμε με τον υποψήφιο για RTS of the Year. Ελπίζουμε και προσμένουμε για ακόμη περισσότερο υλικό και σε άλλα settings. Η ποιότητα της δουλειάς τους μιλάει από μόνη της.

Hit or Miss?

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 96%

96%

True Grit

Όλα τα στοιχεία που αποδίδουν φόρο τιμής στην εικόνα μας για το Far West είναι συγκεντρωμένα εδώ. Μελετήστε το πεδίο μάχης, σχεδιάστε κάθε σας κίνηση και για κάθε εναλλακτική. Οι φίλοι του είδους θα το λατρέψετε!

Παύλος Γεράνιος

Γέννημα-θρέμμα της Υπερβορείας, ο Παύλος έκανε καιρό να γνωρίσει την αλληλεπίδραση με την οθόνη. Τα πρώτα παιχνίδια που θυμάται να παίζει ήταν τα Gran Prix, Test Drive, Digger και Flight για DOS σε εποχές που οι περισσότεροι είχαν πλέον Windows... Αυτό δεν τον πτόησε και αγάπησε τη Μητέρα Πλατφόρμα από την πρώτη στιγμή. Θήτευσε και στην άγονη παραμεθόριο των κονσολών (πάντα σε σπίτια φίλων, ποτέ στο δικό του), αλλά το PC ήταν αυτό που τον κράτησε. Λάτρης των ποιοτικών τίτλων από όλα τα είδη, θεωρεί πώς η ιστορία και αυτό που θέλει να πει το παιχνίδι ως μέσο είναι το κυριότερο και όχι η ταμπέλα. Υπάρχουν πάντα οι εξαιρέσεις φυσικά...

7 Comments

  1. Εξαιρετικό ριβιου μαν! Μπορω να πω οτι ολο το review ηταν πολυ ευχαριστο στην αναγνωση, χωρις να κουραζει η να γινεται επαναλαμβανομενο ειδικα μετα το σχετικα προσφατο preview σου για το ιδιο θεμα, kudos! 😀

    Μερικές σκέψεις, που μου δημιουργήθηκαν καθώς διάβαζα το review σου:

    Η mimimi μπας και εκανε καμια συμφωνια και πηρε κανα παλιο μελος της Black Forest (πρωην spellhound) μέσω της συμφωνιας της για distribution απο THQ Nordic; Μου έβγαλε όντως πολυ familiarity και nostalgia όλη η αίσθηση του παιχνιδιου, με πηγε πισω στο πρωτο φοιτητικο μου εξαμηνο, φοβερη μουσικη και αξιολατρευτα γραφικα. :love:

    Ετσι οπως εχουν υλοποιησει το replay στο τελος ειναι τοσο καλο και δενει τοσο πολυ με αυτου του ειδους το genre, που απορω πως και δεν το ειχαν σκεφτει αλλοι παλαιοτερα!

    Το ατου στο gameplay, για μενα, εναι το slowdown mode…Σε ευκολοτερες δυσκολιες μπορει να γινει ενα ψιλο-απλουστευμένο RtwP συστημα μαχης(αν και προς το τελος φανταζομαι θα μπορει να παιχτει αντιστοιχα με τα κανονικα pure RtwP) ενω στις 2 τελευταιες δυσκολιες το κανει ακομη πιο ευελικτο, κατι που αποδεικνυει οτι αυτου του ειδους τα συστήματα προσφέρουν μια ιδιαίτερη χαρά και πρόκληση, ειδικα αν το παιζεις με gamepad! :gap:

    Το παίξιμο με gamepad δεν υστερεί πουθενά (αποτι ειδα!) αντίθετα προσφέρει ενα διαφορετικού είδους UI που όμως έχει ισάξια ευκολία χρήσης με το k/m! 😎

    Συμφωνώ απόλυτα με το score σου μαν!
    Φοβερό παιχνίδι, αξίζει με το παραπάνω τα λεφτά του!

  2. Ναι, σε όλα. Ευχαριστώ για τα σχόλια, πρωτίστως!

    Δεν ξέρω για συμφωνίες με μέλη. Μπορούμε να δούμε στα Credits ή να ρωτήσουμε στο Discord.

    Όλα τα υπόλοιπα είναι ένα προς ένα υλοποιήσιμα με γερμανική τελειομανία. Αυτό είναι το παιχνίδι σε μία πρόταση. Ούτε ένα bug στις 27+ ώρες παιχνιδιού, όλα άψογα, λειτουργικά. Κλάνεις στο γέλιο με την πίστα που ανέφερα όπου είναι όλοι κουρούμπελο. Μετά από δύο επίπεδα είσαι WTF. Κέντησαν.

  3. [QUOTE=”Northlander, post: 538776, member: 102592″]
    Δεν ξέρω για συμφωνίες με μέλη. Μπορούμε να δούμε στα Credits ή να ρωτήσουμε στο Discord.
    [/QUOTE]

    Θα είχε μεγάλο ενδιαφερον παντως αν οντως ειναι αναμεμειγμενα μελη των αυτων των παλαιοτερων games αλλα επισης θα πεσει τρελο respect αν το καταφεραν ολο αυτο απλα απο εμπνευση, γιατι ολο το feeling ειναι αυτο που θυμαμαι απο το πρωτο desperados…εχει τη “ψυχη” του θα ελεγα! Βεβαια πιστευω οτι και το να μην ξερουμε προσθετει ποντους στο urban legend hype 😀

    [QUOTE=”Northlander, post: 538776, member: 102592″]
    Όλα τα υπόλοιπα είναι ένα προς ένα υλοποιήσιμα με γερμανική τελειομανία. Αυτό είναι το παιχνίδι σε μία πρόταση. Ούτε ένα bug στις 27+ ώρες παιχνιδιού, όλα άψογα, λειτουργικά.
    [/QUOTE]
    Teutonic efficiency 😛

    [QUOTE=”Northlander, post: 538776, member: 102592″]
    Κλάνεις στο γέλιο με την πίστα που ανέφερα όπου είναι όλοι κουρούμπελο
    [/QUOTE]
    Ανυπομονώ να παίξω ειδικά αυτή τη πίστα! xD

  4. Εντάξει από το πρώτο αλφαντέμο κάτι που λειτουργούσε άψογα και από γκέημπλεϊ κεντούσε ήμουν σίγουρος ότι θα κάνουν παπάδες με την τελική έκδοση. Βγάλανε και γούστα με το μάρκετινγκ του τίτλου. Γενικά είναι από τις φάσεις που λες τζιτζί γκετρέκτ, φαίνεται να τα κάνουν όλα τόσο σωστά και κυρίως με φροντίδα και προδέρμ προς τον τελικό καταναλωτή.. που αισθάνεσαι και λίγο μλκς όσο καθυστερείς να ασχοληθείς μαζί του.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL