SPECIALS

Η εκδίκηση των indie games

Η στερεοτυπική αντίληψη για τον όρο “indie game” ήθελε για χρόνια τα παιχνίδια αυτής της κατηγορίας να έχουν ασχημα γραφικά και “περίεργο” gameplay. Δίκαια; Άδικα; Σε κάθε περίπτωση, ο ρόλος των indie games ήταν… ούτε καν δεύτερος, ίσως ούτε και τρίτος απέναντι στους παραδοσιακούς πρωταγωνιστές, τις ακριβές παραγωγές από μεγάλες εταιρίες. Τα indie games δεν είχαν αξιοσημείωτη παρουσία στην αγορά του retail και οι δημιουργοί τους έπρεπε να αρκούνται στις  λιγοστές πωλήσεις που συγκέντρωναν πουλώντας απευθείας μέσω των sites τους. Το indie gaming αφορούσε τους “ψαγμένους”, τους “εναλλακτικούς”, πάντως όχι την ευρεία μάζα των gamers η οποία απέστρεφε το βλέμμα της απογοητευμένη από τη χαμηλή ποιότητα παραγωγής.

Πλέον τίποτα από τα παραπάνω δεν ισχύει. Το indie gaming κατάφερε μέσα σε μερικά χρόνια να αλλάξει εντελώς την εικόνα του, να αναβαθμίσει τη θέση του στη βιομηχανία του gaming και να καταστεί ελκυστικό για πολλούς developers οι οποίοι εγκατέλειπαν το λεγόμενο “triple-A” development απηυδισμένοι από τις κακές συνθήκες εργασίας και την έλλειψη δυνατότητας για δημιουργική έκφραση. Η ειρηνική αυτή επανάσταση δεν έγινε από τη μία μέρα στην άλλη, βασίστηκε όμως σε μια σειρά γεγονότων και στρατηγικών που αποδείχθηκαν εξαιρετικά επιτυχημένες. Έχει συνεπώς μεγάλο ενδιαφέρον να εξετάσουμε τον τρόπο με τον οποίο τα indie games κατάφεραν να σπάσουν τον… αποκλεισμό και να φθάσουν στο σημερινό status της καθιέρωσης στην κεντρική σκηνή του gaming.

ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΤΕΧΝΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ

indierevenge02

Τα ποιοτικά γραφικά έχουν μεγάλη σημασία για την εμπορική επιτυχία του οποιουδήποτε παιχνιδιού. Μπορεί να ακούγεται λάθος ως νοοτροπία, να πηγαίνει κόντρα στο παραδοσιακό αξίωμα “το gameplay πάνω απ’ όλα”, όμως είναι η πραγματικότητα και οφείλουμε να την αναγνωρίσουμε. Η αρχική επαφή του gamer με ένα παιχνίδι έρχεται μέσω οπτικών μέσων, π.χ. screenshots και trailers. Αν η πρώτη εντύπωση χρωματιστεί αρνητικά λόγω του φτχωού τεχνικού τομέα, τότε το παιχνίδι ξεκινά ήδη με ένα σημαντικό μειονέκτημα στην προσπάθειά του να κερδίσει το κοινό. Ας το δούμε και από τη σκοπιά του παίκτη: τα ποιοτικά γραφικά και ο κατάλληλος ήχος είναι στοιχεία που έχουν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της επιθυμητής ατμόσφαιρας που θα επιτρέψει στον παίκτη να απορροφηθεί στον κόσμο του παιχνιδιού. Η αντεπίθεση των σύγχρονων indie games στηρίχθηκε σε μεγάλο βαθμό στη ραγδαία βελτίωση του τεχνικού τομέα, είτε με τη χρήση καλύτερων μηχανών γραφικών (π.χ. Unreal Engine 3, Unity) είτε με τη χρήση τεχνοτροπιών που παραπέμπουν στο “ένδοξο παρελθόν” του gaming και ξυπνούν αισθήματα νοσταλγίας στους gamers. Πιστεύατε ποτέ οτι θα βλέπαμε 3D indie games με ποιότητα γραφικών όπως αυτή του Chivalry: Medieval Warfare; Μπορεί κανείς να μη γοητευτεί από την ατμοσφαιρική αισθητική των Torchlight 2 και Deadlight; Η ποιότητα στα γραφικά δεν κοντράρει ακόμα ευθέως τα big-budget games, όμως δεν υπάρχει πλέον το τεράστιο χάσμα που χαρακτήριζε τα indie games της προηγούμενης γενιάς. Ως αποτέλεσμα, ολοένα περισσοτεροι gamers εισέρχονται στο indie gaming χωρίς τον ανασταλτικό παράγοντα των κακών γραφικών.

Η ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ ΤΟΥ ΡΙΣΚΟΥ

indierevenge01

Η βιομηχανία του triple-A gaming -όρος που διευκρινίζουμε οτι αφορά στο κόστος παραγωγής, όχι στην ποιότητα- δε φημίζεται για τη… ριψοκίνδυνη νοοτροπία της. Όταν το κόστος ανάπτυξης ενός παιχνιδιού ανέρχεται σε δεκάδες εκατομμύρια δολάρια, οι τελευταίες λέξεις που θέλουν να ακούσουν τα μεγαλοστελέχη είναι “ρίσκο” και “πρωτοτυπία”. Αν ένα παιχνίδι επιδιώκει να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό, να πειραματιστεί με τα συναισθήματα του παίκτη αντί να του δώσει ένα όπλο στο χέρι, τότε είναι σχεδόν βέβαιο οτι δεν πρόκειται ποτέ να λάβει τη χρηματοδότηση που θα απολάμβανε ένα ακόμα shooter με θέμα κάποια σύγχρονη πολεμική σύρραξη. Τα indie games όμως δεν έχουν την ανάγκη να πουλήσουν εκατομμύρια αντίτυπα για να αποσβέσουν τα έξοδα ανάπτυξης, μπορούν να καταστούν απολύτως επικερδή με ένα συγκριτικά μικρό κομμάτι της συνολικής πίτας. Ως αποτέλεσμα, οι ανεξάρτητοι δημιουργοί ένιωσαν ελεύθεροι να πειραματιστούν επάνω σε κλασικές συνταγές και να ακολουθήσουν διαφορετική προσέγγιση, προσθέτοντας παράξενα “υλικά” και δημιουργώντας εν τέλει νέες “γεύσεις” (συγχωρήστε τη μαγειρική ορολογία, παρακολουθώ Master Chef αυτό τον καιρό). Κάπως έτσι είδαμε το Braid του Jonathan Blow να συνδυάζει το gameplay ενός puzzle-platform game με μια πολύπλοκη αφήγηση και ένα αναπάντεχο φινάλε. Κάπως έτσι ζήσαμε το λυρισμό και τη μελαγχολική μαγεία του Dear Esther. Δύο μόνο παραδείγματα από τα δεκάδες, αρκετά όμως για να αποδείξουν οτι η ευχέρεια πειραματισμού των ανεξάρτητων developers έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην αντεπίθεση των indie games.

ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΣΤΟΥΣ CORE GAMERS

indierevenge03

Σε συνέχεια της προηγούμενης παραγράφου, το τεράστιο κόστος ανάπτυξης ενός παιχνιδιού “πρώτης γραμμής” αφήνει ελάχιστα περιθώρια για τη δημιουργία τίτλων που απευθύνονται σε συγκεκριμένο και περιορισμένο κοινό. Πόσα big-budget adventure games θυμάστε τα τελευταία δέκα χρόνια; Space sims; Turn-based RPGs; Τα μεγέθη των προϋπολογισμών είναι τέτοια που ουσιαστικά “συμπιέζουν” ολόκληρο το gaming σε 4-5 δημοφιλή είδη. Οτιδήποτε δεν ανήκει σε αυτά ή δεν μπορεί να προσαρμοστεί καταλλήλως, ανακηρύσσεται “νεκρό” και εγκαταλείπεται. Οι συνθήκες αυτές διαμόρφωσαν πολλαπλά κενά στην αγορά, αφήνοντας σημαντικό μέρος του κοινού χωρίς επιλογές στα αγαπημένα τους είδη. Εκεί ακριβώς χτύπησαν οι indie developers, αναλαμβάνοντας πρωτοβουλία και δημιουργώντας games για core gamers. Η σύγχρονη αναγέννηση των dungeon crawlers και ειδικότερα των roguelikes αποδεικνύει ξεκάθαρα οτι οι gamers ανταποκρίθηκαν στο “κάλεσμα” των indies, στηρίζοντας έμπρακτα με τα χρήματά τους. Εξίσου εντυπωσιακή είναι η άνθιση των adventure games αλλά και το φαινόμενο του Kickstarter που έδωσε νέες πηγές χρηματοδότησης σε μικρομεσαίους developers. Η παρέμβαση των ανεξάρτητων παραγωγών στην αγορά του gaming έδωσε μεγαλύτερο εύρος επιλογών στους gamers και έφερε πολλά indie games στο προσκήνιο, σε σημείο που ορισμένα από αυτά να θεωρούνται πλέον σύγχρονα benchmarks για ολόκληρα είδη, όπως το Mark of the Ninja για τα stealth games.

ΨΗΦΙΑΚΗ ΔΙΑΝΟΜΗ

steam

Πριν από μερικά χρόνια οι publishers είχαν τον απόλυτο έλεγχο στην αγορά του gaming και αποφάσιζαν αποκλειστικά για το είδος των παιχνιδιών που θα έφθαναν στα ράφια των καταστημάτων. Η ενσωμάτωση online υπηρεσιών σε game consoles (XBLA, PSN) έδωσε στους indie developers μια εναλλακτική δίοδο, με την υποχρέωση όμως συμμόρφωσης σε περιοριστικούς (και ενίοτε ασφυκτικούς) όρους. Η έλευση του Steam αποδείχθηκε κομβικό σημείο διότι έδωσε στους indie developers πρωταγωνιστικό ρόλο σε ένα δημοφιλές κατάστημα αλλά και μεγάλο βαθμό ελευθερίας συγκριτικά με ανάλογες υπηρεσίες. Στο Steam τα indie games διαφημίζονται στην πρώτη σελίδα δίπλα σε triple-A τίτλους, σαν ίσος προς ίσο. Παράλληλα, η ύπαρξη πολλών ψηφιακών καταστημάτων και οι πρωτοβουλίες τύπου Humble Bundle δίνουν τη δυνατότητα στους ανεξάρτητους παραγωγούς να συγκεντρώσουν έσοδα από πολλές πηγές και να αυξάνουν το επίπεδο παραγωγής των παιχνιδιών τους. Η καθιέρωση της ψηφιακής διανομής ως ισότιμου εταίρου με την αγορά του retail ήταν, πέραν πάσης αμφιβολίας, ο πιο σημαντικός παράγοντας για τη μεγάλη αντεπίθεση των indie games. Οι προοπτικές για το μέλλον φαινονται αισιόδοξες και έχουμε πολλούς λόγους για να πιστεύουμε οτι το ποτάμι δε γυρίζει πίσω. Οι μέρες που το indie gaming έμοιαζε “φτωχός συγγενής” ανήκουν, θέλουμε να πιστεύουμε, οριστικά στο παρελθόν.

Αλέξανδρος Γκέκας

Αφοσιωμένος PC gamer, ο Αλέξανδρος παίζει τα πάντα ανάλογα με τη διάθεση της στιγμής, δείχνει όμως προτίμηση σε turn-based, strategy, RPGs και θεωρεί το UFO: Enemy Unknown ως το καλύτερο παιχνίδι όλων των εποχών. Κατά τα άλλα, προσπαθεί να κρύψει τα χελωνίσια αντανακλαστικά του αποφεύγοντας το competitive multiplayer γιατί, λέει, "δεν του ταιριάζει" και αναζητά τρόπους ώστε να αναγνωριστεί η "Church of Gaben" ως επίσημη θρησκεία στη χώρα μας.

11 Comments

  1. Trine 2, Botanicula και Castle Crashers είναι τα indie με τα οποία ασχολήθηκα πρόσφατα. Μεγάλο κόλλημα όλα τους. Όσον αφορά γενικά στην κατηγορία, 3 πράγματα εντοπίζω που απουσιάζουν από αρκετούς mainstream τίτλους, ειδικά τους πιο σύγχρονους: ψυχή, ταυτότητα και δημιουργικό ρίσκο.

  2. Ας μεταφράσω. Α New Hope= η άνοδος των indie, γεμίζει ελπίδα για το μέλλον των games και θα συνεχίσουν να βγαίνουν ποιοτικά παιχνίδια. The Empire Strikes Back= Αν η αυτοκρατορία των CoD (και των κάθε CoD) κάνει κάποια μπαμπεσιά ή οι gamers προτιμήσουν παιχνίδια με “ρεαλιστικά” γραφικά, χωρίς περιεχόμενο και 50 ευρώ για 4 ώρες παιχνίδι, τα βλέπω σκούρα τα πράγματα…

  3. Κάτι που μου ήρθε τώρα… Τα indie games είναι ένας ωραιός τρόπος να εκνευρίσεις τα μεγάλια κεφάλια των μεγάλων εταιρίων… Παραδεχθείτε το, όλοι μας ςυχαριστιόμαστε να βλέπουμε τους μεγάλους και τρανούς να υποφέρουν, ειδικά αν μας ταΐζουν φαρμάκι (DRM, πόλεμος στα μεταχειρισμένα, DLC).

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL