REVIEWS

GAME OF THRONES: EPISODE 1- IRON FROM ICE

Ο τρόπος με τον οποίο η Telltale κατάφερε να περάσει τόσο μαεστρικά στην τρίτη γενιά των interactive movies (μετρώντας τα FMV παιχνίδια των 90’ς ως πρώτη και τις δυο σαιζόν του The Walking Dead καθώς και το The Wolf Among Us ως δεύτερη) πραγματικά με αιφνιδίασε. Ήταν κοινό μυστικό πως, παρά το υψηλό ποιοτικό στάνταρ που διατηρούσε η εταιρεία, η ίδια φόρμουλα, σε διαρκή επανάληψη, είχε αρχίσει πλέον να κουράζει. Σε απλά Ελληνικά : you *can* have too much of a good thing. Αυτή η κριτική ήταν προφανώς κάτι που έλαβαν ιδιαίτερα σοβαρά υπ’ όψιν τους οι σχεδιαστές της Telltale και λίγο πριν το κλείσιμο του 2014, ντεμπούταραν δυο νέες σειρές, οι οποίες διέψευσαν πανηγυρικά κάθε μπαϊλντισμένο παίκτη, ο οποίος είχε αρχίσει να τους θεωρεί περισσότερο ως έξυπνους παπατζήδες (ελληνιστί, novelty act) παρά ως σοβαρούς σχεδιαστές, άξιους της προσοχής που απολαμβάνουν από σύσσωμο τον ειδικό τύπο.

GOT1Από τον ατμοσφαιρικό πρόλογο του παιχνιδιού στα Twins.

Και επειδή κατανοώ πλήρως πως η ερωτική μου σχέση με την φιλοσοφία των παιχνιδιών της Telltale έχει αρχίσει να γίνεται κάτι περισσότερο από γραφική, θα αλλάξω λιγάκι την φόρμουλα για την σημερινή μας παρουσίαση. O κορμός του gameplay είναι πλέον γνωστός. Καθαρές interactive movies, με την ψευδαίσθηση της βαρύτητας των επιλογών μας να ενισχύεται αναλόγως του κόσμου στον οποίο συμμετέχουμε. Με το Tales From The Borderlands, όχι μόνο αυξήθηκε σε πολύ ικανοποιητικό βαθμό η διάρκεια του κάθε επεισοδίου (μια τάση που με χαρά διαπιστώνουμε πως ακολουθείται και στο πρώτο επεισόδιο του Game Of Thrones, με διάρκεια που ξεπερνά τις δυο ώρες) αλλά δόθηκε και μια πρωτοφανής έμφαση στην δράση. Επιπρόσθετα, μας δόθηκε έλεγχος δυο χαρακτήρων, κάτι που μας επέτρεπε να μην παγιδευόμαστε σε ένα μόνο μοντέλο συμπεριφοράς. Το Game Of Thrones πηγαίνει αυτή την φιλοσοφία, ένα βήμα παραπέρα, ακολουθώντας τον τρόπο γραφής των βιβλίων του George R.R. Martin. Στο “Iron From Ice”, πρώτο επεισόδιο από τα έξι, ελέγχουμε εναλλάξ τρια διαφορετικά μέλη της οικογένειας Forrester, το καθένα εντελώς διαφορετικής ιδιοσυγκρασίας, με το πλάνο της σειράς να αναφέρεται σε συνολικά πέντε playable χαρακτήρας, οι οποίοι θα είναι διαθέσιμοι…εάν φυσικά κατορθώσουμε να τους κρατήσουμε όλους ζωντανούς.

GOT5Σα να τους αναγνωρίζω αυτούς εκεί στο βάθος…

Είναι εντυπωσιακός ο τρόπος με τον οποίο η Telltale κατόρθωσε να μεταφέρει αυτούσιο το πνεύμα της δημοφιλούς τηλεοπτικής σειράς στις οθόνες μας. Αν και η παρακολούθηση της σειράς ή η ανάγνωση των βιβλίων δεν κρίνεται απαραίτητη προκειμένου να απολαύσουμε το παιχνίδι, είναι κάτι περισσότερο από εμφανές πως για να αποκομίσει κάποιος το μέγιστο της εμπειρίας, θα πρέπει, αν όχι να έχει ασχοληθεί με τα βιβλία, να έχει παρακολουθήσει τουλάχιστον τις τέσσερις σαιζόν της τηλεοπτικής σειράς. Η συμμετοχή μάλιστα των Peter Dinklage, Lena Headey, Iwan Rheon (ο μισητός Ramsay Snow) και Natalie Dormer στο παιχνίδι (δανείζουν την εμφάνιση και τις φωνές τους στους εικονικούς χαρακτήρες τους) απογειώνει την εμπειρία για τον ταγμένο οπαδό του Game Of Thrones και τον κάνει να αισθάνεται πως πραγματικά συμμετέχει στο πρώτο διαδραστικό επεισόδιο της αγαπημένης του σειράς.

GOT9Ramsay Snow, λίγα τα ψωμιά σου, σιχαμένε.

Οι ίδιοι οι χαρακτήρες που αναλαμβάνουμε να ενσαρκώσουμε, είναι δεμένοι με άπειρα νήματα στο Μεγάλο Παιχνίδι του Westeros και κάθε μας επιλογή πλέον, δεν έχει να κάνει με το αν θα ταΐσουμε μπάρα δημητριακών την μικρή Clementine ή αν θα τη δώσουμε στο δυσσαδερό Kenny για να σταματήσει να μας τη λέει. Πλέον αποφασίζουμε για τις ζωές των υποτακτικών μας, την τιμή του Οίκου μας και ένα σωρό άλλες λαμπρά Βυζαντινές παραμέτρους της ζωής στον άπονο, ημι-μεσαιωνικό ντουνιά. Εξεπλάγην πολύ ευχάριστα με το επίπεδο του γραψίματος, το οποίο κοντράρει στα ίσια και ίσως ξεπερνά το αντίστοιχο των καλύτερων επεισοδίων της σειράς -για τα επιεικώς απαράδεκτα προ-εφηβικά βιβλία του Μάρτιν, ούτε λόγος. Οι καταστάσεις στις οποίες καλούμαστε να δώσουμε λύση είναι φυσικά απελπιστικές και το γεγονός πως οι ενέργειές μας έχουν αντίκτυπο όχι μόνο στον εκάστοτε χαρακτήρα αλλά σε ολόκληρο τον Οίκο μαςκαι τους συμμάχους του, περνάει την “ψευδαίσθηση της επιλογής” επάνω στην οποία βασίζονται τα interactive movies της Telltale, στο επόμενο επίπεδο.

GOT3Ο θείος Duncan αποτελεί την ήρεμη δύναμη του Οίκου Forrester. Έχει όμως ό,τι χρειάζεται για να τον εμπιστευτούμε σαν σύμβουλό μας;

Δεν θα έπρεπε να λειτουργεί, ειδικά από την στιγμή που έχουμε πλέον μυηθεί για τα καλά στον συγκεκριμένο τύπο gameplay, αλλά καταφέρνει να είναι ίσως από τις εντονότερα συναισθηματικά φορτισμένες δημιουργίες της Telltale, κυρίως χάρη στην αδυσώπητη φύση του Westeros και των δυνάμεων που τον διαμορφώνουν. Χωρίς να αγγίζει καθόλου τις “ευαισθησίες” του The Walking Dead, το Iron From Ice μας πετά καταμεσής ενός λάκκου με οχιές και μας ζητά να πράξουμε το καλύτερο δυνατό, όχι για εμάς τους ίδιους, αλλά για τους δυστυχισμένους που στηρίζονται επάνω μας για να διαφεντέψουμε τις τύχες τους. Ίσως φταίει η εσωτερική μου μεγαλομανία, αλλά βρήκα την συγκεκριμένη φόρμουλα ιδιαίτερα θελκτική, καθώς αποφάσιζα πλέον, όπως και στην αληθινή ζωή, όχι με γνώμονα τα δικά μου “θέλω”, αλλά με το συμφέρον του συνόλου και των δικών μου ανθρώπων πάνω από όποια δική μου παρόρμηση. Είναι ίσως το πιο αξιοσημείωτο, δυνατό και καινοτόμο σημείο του Iron From Ice.

GOT8Τίποτε δεν είναι ποτέ εύκολο.

Τα…celebrities της σειράς κάνουν ικανοποιητικές εμφανίσεις, με τον αχώνευτο Ramsay ουσιαστικά να αποτελεί και την αρχική μας Νέμεσι. Όχι μόνο θα ικανοποιήσουν με το παραπάνω τους οπαδούς της σειράς, αλλά κατά τα φαινόμενα, θα διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας.

GOT6Μιλώντας για celebrities…

Με το αναπάντεχα δυνατό πρώτο επεισόδιο του Game of Thrones, η Telltale παραδίδει το αρτιότερο, πιο blockbuster-ικό της παιχνίδι μέχρι σήμερα. Πληθώρα επιλογών, πανέμορφος εικαστικός τομέας (υπάρχουν στιγμές που το παιχνίδι θυμίζει πραγματικά κινούμενη ελαιογραφία), all-star cast ηθοποιών και πλήρης αντίληψη αλλά και σεβασμός για το πολυπληθές κοινό στο οποίο απευθύνεται. Εάν είστε οπαδός της σειράς, η αγορά του κρίνεται επιεικώς απαραίτητη ενώ το γράψιμο είναι τόσο δυνατό που ακόμη και την παραμικρή επαφή να μην έχετε με την σειρά, από την στιγμή που εκτιμάτε την αιματοβαμμένη, ανελέητη και ασυμβίβαστη ηρωϊκή φαντασία, θα βρείτε εδώ μια από τις δυνατότερες ιστορίες της χρονιάς.

Pros

  • Η αρτιότερη, πιο πλούσια interactive movie της νέας γενιάς
  • Η παρουσία των ηθοποιών από την τηλεοπτική σειρά
  • Εξαιρετικό επίπεδο γραψίματος
  • Χειρισμός τριών διαφορετικών χαρακτήρων
  • Πανέμορφος εικαστικός τομέας

Cons

  • Ξέρω, είναι αστείο να το γράφω ξανά και ξανά, έτσι, για το ροκ, αλλά ο μόνος λόγος να μην ασχοληθεί κανείς με τα παιχνίδια της Telltale, είναι να απεχθάνεται το υπο-είδος στο οποίο εντάσσονται. 

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 92%

92%

Στέφανος Κουτσούκος

Ο Στέφανος Κουτσούκος ή αλλιώς "The Artist Formerly Known As Borracho", διέπραξε ποικίλα εγκλήματα τα οποία τον οδήγησαν σε μια ριζική επανεκτίμηση των προτεραιοτήτων και αξιών του. Υπηρέτησε περήφανα στην πειρατική αρμάδα του Ragequit.gr από την ίδρυση του ιστοτόπου το 2012 ως το Μάη του '19.

21 Comments

  1. Υπερβολικό σε βρίσκω ρε Μποράτσε.Ούτε οι φανταστικοί χαρακτήρες είχαν ενδιαφέρον,ούτε το story μέχρι στιγμής δείχνει κάτι φοβερό (Starkoιστορία με γελοία αφορμή κιόλας).Ανέμππνευστο και βαρετό το βρήκα προσωπικά,καμία σχέση με το αριστουργηματικό Borderlands.

  2. για τα επιεικώς απαράδεκτα προ-εφηβικά βιβλία του Μάρτιν, ούτε λόγος

    Αυτή είναι η επικρατούσα άποψη ανάμεσα στους φανς ή καθαρά δική σου; Δεν έχω διαβάσει όλα τα βιβλία ακόμα γι’ αυτό ρωτάω. Συνήθως ισχύει movie/series<βιβλία στα οποία βασίζονται βλ. Tolkien, King, Lovecraft κτλ.

  3. Το βιβλίο είναι 11 φορές στις 10 καλύτερο από το όποιο φίλμ/μεταφορά, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Στην περίπτωση του Γεροπατάτα Μάρτιν όμως, είχα αναλάβει μετάφραση του δεύτερου νομίζω βιβλίου και ήταν τόσο κακογραμμένο στα Αγγλικά, τόσο φρικτός ο λόγος, που μου βγήκε το μάτι πραγματικά να μεταφρασώ σε αξιοπρεπή γλώσσα προτάσεις όπως “He raised his sword arm and said “Arghhh” ή κάτι αντίστοιχο, που κάνει τις νουβέλες Dragonlance που διαβάζαμε στο σχολείο να φαντάζουν αριστουργήματα παγκόσμιας λογοτεχνίας.

    Σαφώς άποψή μου, αλλά τουλάχιστον προσπάθησα να τα χωνέψω. Δεν γινόταν με τίποτε.

  4. Ίσως φταίει που επειδή δεν έχω κάποιο ιδιαίτερο έρωτα με τη σειρά, τούτο εδώ το έπαιξα σαν να συνέβαινε σε μένα τελοσπάντων, δεν με ενδιέφεραν δηλαδή παραλληλισμοί, ομοιότητες με άλλα υπο-σενάρια. Πήρα το βασικό συναίσθημα που μου έδωσε. Το Borderlands είναι τελείως ξεχωριστό και διαφορετικό από αυτό που κάνει ως τώρα η TT. Πάντως και τα δυο τα λάτρεψα.

    Μόνο η δεύτερη σαιζόν του TWD μου έχει αφήσει έτσι κακή γεύση στο στόμα προς ώρας. Στα υπόλοιπα η ομάδα πετάει!

  5. Ευχαριστούμε για την ανταπόκριση. Τελικά έχω πολλά να δω από τη tt games. Με εχει καθυστερήσει κατα κάποιο τρόπο το δεινοσαυροπαίγνιο (βλ. Jurassic Park) και δεν έχω παίξει από τα καλά της πωπω:p Φυσικά θα το τιμήσω.

  6. Eγώ πάλι ρε μαν, δεν είμαι κανάς φαν Telltale. Καμία σχέση. Και το TWD με άφησε παγερά αδιάφορο (έχω πει θα του ξαναδώσω ευκαιρία αλλά μέχρι στιγμής χασμουρητά) Στον Λύκο όμως διαφωνώ καθέτως. Αν κάπου με κούρασε λιγάκι, ήταν το 3. Λίγο όμως. Όλα τα υπόλοιπα όμως ήταν φοβερά. Μπορεί να μην ήσουν σε μουντ, δεν ξέρω.

  7. Θα συνταχτώ με τον φίλτατο Raz, ούτε εμένα με εντυπωσίασε το πρώτο επεισόδιο. Δεν θέλω να επεκταθώ σε μάκρος (γιατί έχουμε κι εμείς μαγαζάκι να συντηρήσουμε ;)), αλλά να πω πως περισσότερο με χάλασε κι εμένα ότι οι Forresters λειτουργούν σαν proxy Starks επειδή η Telltale μάλλον κιότεψε να κάνει κάτι δραστικά διαφορετικό και προτίμησε την πεπατημένη with a twist.
    Επίσης, προσωπικά απογοητεύτηκα κι από τα τα γραφικά του παιχνιδιού, νομίζω ότι αυτή η θολούρα-ντεμέκ ελαιογραφία που πασάλειψαν στα textures και τα περιγράμματα δεν σώζει την πανάρχαια πλέον μηχανή τους. Μόνο σε cel-shaded αισθητική αποδίδει σωστά κι εδώ δεν μπορούσαν να πάνε full cel-shaded γιατί ήθελαν να θυμίζει κάπως τη σειρά. No cookie for them this time.

    Βέβαια, διαφωνώ με τον Στέφανο κι ως προς την λογοτεχνική αξία των βιβλίων (στο δεύτερο είμαι ακόμα κι εγώ), οπότε δύσκολο να συμφωνούσαμε στο game, I guess 😛

  8. Borracho,ούτε εγώ είμαι κανάς τρελός φαν της σειράς.Δίνω μάχες για το πόσο υπερτιμημένη είναι.Απλά βλέπεται ευχάριστα κατά τη γνώμη μου.Ειδικά σεζόν 2-3 με είχαν ξενερώσει,λίγο η 4η με έμπασε πάλι στο κλίμα.

    Bathory,βασικά δε διαφέρουν και πολύ αυτά που λέμε,απλά εμένα με κούρασε και το τέταρτο επεισόδιο του λύκου.Η πρώτη σεζόν TWD πάντως ήταν εξαιρετική,αφού ήταν η πρώτη ολοκληρωμένη προσπάθεια μετά τα “πειράματα” με το Jurassic Park και το Back to the Future.Εμένα πάντως με κούρασε αυτό το κάθε μήνα (σχεδόν) κι επεισόδιο της Telltale,ειδικά τώρα που τρέχει και πολλές σειρές.

  9. Ραζ, συμφωνώ στο τελευταίο. Δυστυχώς μια τέτοια απαράδεκτη τακτική πάει να γίνει μόδα. Έχω τις σειρές μου για επεισόδιο/επεισόδιο και κλιφχάνγκερς, μάγκες, δεν χρειάζομαι κάτι τέτοιο από σας, ολοκληρωμένο παιχνίδι θέλω να παίξω. FFS ΔΗΛΑΔΗ. Κράζω και το DF:Chapters σε αυτό, που στα εν λόγω παιχνίδια και σύμπαν είμαι αρκετά κάθετος και δεν σηκώνω μύγα στο σπαθί μου. Φαντάσου.

  10. Υπερτιμημένο το Game of Thrones; Really;
    (Bathory, επέτρεψε μου να συνεισφέρω στην αρχική σου απάντηση)
    http://replygif.net/i/334.gif
    Και παρεπιπτόντως η 2η σεζόν είναι μακράν η καλύτερη. Και η 1η η χειρότερη. Φακτ. 🙂
    Ε ρε να μπει και ο Βαγκμαν να ξεσπάσει ο ΓΠΠ. Βλέπω τα σχόλια να μετατρέπονται σε “φιλοφρονήσεις” τύπου Σέρσι-Τύριον λολ.

  11. Είναι δύσκολο να αναλύσω εδώ γιατί τη θεωρώ υπερτιμημένη σειρά.Με δυο λόγια έχει να κάνει κυρίως με το story και τους χαρακτήρες (όχι όλους),όπως παρουσιάζονται στη σειρά τουλάχιστον (δεν έχω διαβάσει τα βιβλία).Και είναι προσωπική άποψη ofc.

    Θεωρώ την πρώτη σεζόν καλύτερη διότι είναι η εισαγωγή και σε τρώει η περιέργεια για τα παρακάτω.Η δεύτερη πάλι μέχρι το 9ο επεισόδιο είναι τέρμα βαρετή,όσο δεν πάει όμως.

    Anyway,υπερτιμημένη είπα,δεν είπα ότι είναι και για τα σκουπίδια.:p

  12. Πάντως γενικά και πολύ χονδρικά, πλέον όταν παίζω ένα τίτλο της Telltale, o κύριος γνώμονας για την άποψή μου είναι αν με κρατάει, αν με κάνει να ξεχνάω τον κόσμο γύρω μου, να χάνομαι στην ιστορία του, γιατί τελικά μόνο αυτό προσφέρει. Τα τελευταία του TWD για παράδειγμα, τα έπαιζα πραγματικά με το ζόρι, δίχως κανέναν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους χαρακτήρες ή την κατάσταση.

  13. “Τα τελευταία του TWD για παράδειγμα, τα έπαιζα πραγματικά με το ζόρι, δίχως κανέναν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους χαρακτήρες ή την κατάσταση.”

    Αυτό ήταν εύκολα αντιληπτό από τα 86/100 και 89/100 που τους έδωσες :p :p :p

  14. Ναι, γιατί αντικειμενικά παρέμεναν εκπληκτικά interactive movies, δηλαδή ένας άνθρωπος νορμάλ που δεν καίγεται όλη μέρα να παίζει τα ΠΑΝΤΑ, αν του παρουσίαζες μονάχα τη δεύτερη σαιζόν του TWD, από το πουθενά, θα ζουρλαινόταν. Η Telltale γενικά όταν πέφτει κάτω από 90, έχει αποτύχει, έτσι είναι τα αμερόληπτα βαθμολογικά συστήματα.

    Στο Dragon Age 2 βάζω ένα γεμάτο 65%, καθώς ναι μεν τεχνικά ήταν εντάξει (αυτό είναι το 50%, αν μετράει κανένας) και μετά είχε ακριβώς όση ελάχιστη ουσία χρειαζόταν, προκειμένου να το τελειώσει κάποιος όπως-όπως, έστω και από μακάβριο ενδιαφέρον.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Check Also
Close
Back to top button
elEL