WEIRD WEST

Όταν ανακοινώθηκε το Weird West, η αλήθεια είναι πως δεν έδωσα την πρέπουσα σημασία στις λεπτομέρειες γύρω από αυτό. Το cel-shaded στυλ μου άφησε μια εντύπωση “Call of Juarez: Gunslinger” σε τρίτο πρόσωπο, χαρακτηρισμός που είναι εν τέλει απολύτως παραπλανητικός.

To Weird West που έρχεται από την πρωτοεμφανιζόμενη WolfEye studios (ένα σχήμα επικεφαλής του οποίου είναι πρώην ηγετικά στελέχη της Arkane), ένα περίπου ισομετρικό RPG φαντασίας με έντονα στοιχεία immersive sim τοποθετημένο σε μια παραφυσική Άγρια Δύση γεμάτη σειρήνες, δαίμονες, τέρατα και κανιβάλους που μας βάζει διαδοχικά στο πετσί διαφόρων χαρακτήρων (κυνηγός επικηρυγμένων, λυκάνθρωπος κλπ).

Παίζοντας

Η αναφορά στον όρο Immersive Sim σε συνδυασμό με την Arkane φυσικά δεν αποτελεί σύμπτωση. Ο επικεφάλής της WolfEye Raphaël Colantonio, υπήρξε και ιθύνων νους πίσω από τα Dishonored και Prey. Το Weird West μάλιστα αν και ισομετρικό τρίτου προσώπου (σε αντίθεση με τα άλλα δύο που ήταν καθαρά πρώτου προσώπου) κάνει μπαμ από τα πρώτα λεπτά ότι σε επίπεδο σχεδιασμού επιπέδων ακολουθεί παρόμοια φιλοσοφία με το Dishonored (διαδοχικά κλειστά επίπεδα συνήθως με συγκεκριμένες εισόδους και εξόδους, εντός των οποίων ο παίκτης έχει μεγάλη ελευθερία). Η ελευθερία κινήσεων δεν είναι ψευδεπίγραφη. Ο παίκτης αλλά και οι NPC/εχθροί υπακούουν στους ίδιους φυσικούς κανόνες και αλληλεπιδρούν σε βάθος με το περιβάλλον. Βρέξιμο σημαίνει ευπάθεια σε ηλεκτρισμό, επαφή με εύφλεκτα υλικά μπορεί να προκαλέσει παρανάλωμα του πυρός (μια σπίθα αρκεί), σβήσιμο μιας λάμπας επιφέρει ευεργετικό σκοτάδι, εφόσον επιθυμούμε να κινηθούμε αόρατοι, αλλά αν γίνει αντιληπτό θα προσελκύσει εχθρούς να την ανάψουν ξανά και ούτω καθ’ εξής.

Σε αντίθεση όμως με τα Dishonored που περιορίζονται σε ελαφριά RPG στοιχεία, το Weird West βουτάει απευθείας στα βαθιά. Ανέβασμα level μέσω πόντων εμπειρίας, κάμποσο loot και μεγάλο inventory, αναβαθμίσιμος εξοπλισμός, πράξεις που πολλές φορές έχουν αντίκτυπο στο πως ρέει η ιστορία ή στο πως εξελίσσεται ο κόσμος του παιχνιδιού και γενικά τα περισσότερα συστήματα που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε στα RPG δυτικού τύπου, κάνουν εδώ την εμφάνισή τους.

Το παιχνίδι μπορεί να παιχτεί και ως action cover shooter και ως stealth, αν και κάνει μπαμ ότι κάποια από τα επίπεδα έχουν σχεδιαστεί είτε με την μεν είτε με την δε προσέγγιση κατά νου. Οι ninja της παρέας θα επιβραβευτούν με τις διάφορες διαθέσιμες stealth επιλογές που παρέχονται, κάτι που οι ανυπόμονοι μάλλον θα προσπεράσουν, ενώ οι πιο trigger-happy από εμάς θα βρουν πολύτιμη βοήθεια στους ΑΙ companions που γίνονται διαθέσιμοι στους παίκτες από πολύ νωρίς.

Το όλο κράμα καταφέρνει και δουλεύει καλά. Η ιστορία ρέει όμορφα, τα επίπεδα είναι καλοσχεδιασμένα και η παικτική εμπειρία ιδιαιτέρως ευχάριστη ακόμα και για βετεράνους του είδους που έχουν δει τη συνταγή αυτή σε δράση πάμπολλες φορές στο παρελθόν, τσιγκλώντας συνεχώς τον παίκτη να συνεχίσει.

Ολα καλά;

Σε αντίθεση με πολλά παραδείγματα ισομετρικών RPG που ξεκινούν την καριέρα τους στο PC προτού περάσουν στις κονσόλες, το Weird West πλασάρεται ευθύς εξαρχής στην αγορά ως cross-platform τίτλος. Και αυτό έχει αντίκτυπο στον χειρισμό. Η σπουδή του στούντιο να κάνει συγκεκριμένα τις μάχες συμβατές με controller σε στυλ twin-stick (όπως λχ τίτλοι τύπου Alienation) αφαιρεί αρκετή από την αμεσότητα που παρατηρείται σε τίτλους σχεδιασμένους εξαρχής για mouse-keyboard. H κατάσταση αμβλύνεται σε καθαρά stealth προσεγγίσεις και με τη δυνατότητα ενεργοποίησης της αργής κίνησης, αλλά το πρόβλημα παραμένει, αφού το stealth δεν αποτελεί πάντα επιλογή και τουλάχιστον εμένα προσωπικά με αποθάρρυνε έναντι στο να παίζω καθαρά επιθετικά, βασισμένος στα ανακλαστικά μου.

Εδώ αφαιρούνται μερικοί πόντοι από το τελικό αποτέλεσμα, το οποίο ειδικά τις πρώτες ώρες παιξίματος μέχρι να αποκτήσω μια κάποια εξοικείωση, με πήγε πίσω καμιά 25αριά χρόνια, τότε που έπαιζα Crusader: No Remorse. Οι περιορισμοί στην κάμερα (δε μπορούμε να ελέγξουμε πλήρως τη γωνία παιξίματος) επίσης δε βοηθάνε, αλλά και αυτός ο τομέας είναι κάτι που συνηθίζεται στην τελική.

Ένα άλλο στοιχείο που θα εκτόξευε την ήδη έντονη western ατμόσφαιρα, εμβαπτίζοντας έτσι περαιτέρω τους παίκτες στην ιστορία θα ήταν φωνητικοί διάλογοι, οι οποίοι δυστυχώς είναι εξαιρετικά περιορισμένοι, κληρονομιά του low-budget χαρακτήρα του τίτλου.

Τεχνικά χαρακτηριστικά

Με επίπεδα περιορισμένου μεγέθους και γραφικά καρτουνίστικης καλλιτεχνικής διεύθυνσης χωρίς ιδιαίτερη ανάγκη υψηλής πιστότητας, ο τίτλος χαρακτηρίζεται μάλλον ελαφρύς σε hardware για τα δεδομένα της μηχανής (Unreal Engine 4). Οι χρόνοι φορτώματος του παιχνιδιού και πλοήγησης του UI σε SATA SSD κρίνονται επίσης λογικοί. Πέρα από μια αρχική αστάθεια που υφίσταντο στο σύστημα της δοκιμής (Ryzen 5900Χ/Radeon 6800XT/Windows 10) η οποία διορθώθηκε μετά από patches, το γενικό αποτέλεσμα κρίνεται ως ικανοποιητικό.

Επίλογος

To Weird West είναι μέχρι στιγμής η έκπληξη της χρονιάς. Σε ποδοσφαιρικούς όρους θα μπορούσαμε να το παρομοιάσουμε με τον παλαίμαχο Wesley Schneijder. Όπως αυτός συνδύασε το οποίο ταλέντο είχε με εργατικότητα και απόλυτη στοχοπροσήλωση, κατορθώνοντας δώδεκα χρόνια πριν να κονταροχτυπηθεί για τον τίτλο του κορυφαίου ποδοσφαιριστή στον κόσμο με παίκτες ασύγκριτα πιο χαρισματικούς από αυτόν, έτσι και το Weird West παρά τις αδυναμίες του εκμεταλλεύεται σε μεγάλο βαθμό τις όποιες δυνατότητες προσφέρουν οι ταπεινές προδιαγραφές του και πλασάρεται ως ένα από τα κορυφαία φετινά παιχνίδια του είδους, τουλάχιστον μέχρι στιγμής. Οι φίλοι των RPG με immersive sim στοιχεία αλλά και αυτοί της Άγριας Δύσης πρέπει να το δουν οπωσδήποτε.