REVIEWS

GUISE OF THE WOLF

Κάθε φορά που παίζω ένα παιχνίδι με σκοπό να γράψω review γι’ αυτό, έχω δίπλα μου ένα τετράδιο και σημειώνω σημεία, χαρακτηριστικά, στιγμές κλπ ώστε να είναι ευκολότερη αργότερα η συγγραφή. Αφού τελειώσω λοιπόν το παιχνίδι διαβάζω αυτές τις σημειώσεις, ξεχωρίζω τα κομμάτια που θέλω να βάλω στο review, χωρίζω θετικά από αρνητικά κλπ. Τι γίνετε όμως όταν το 99% των σημειώσεων είναι αρνητικές; Ένα πράγμα γίνεται μόνο… το Guise of the Wolf.

Το παιχνίδι της Fun Creators καταφέρνει μέσα στις μόλις τρεις ώρες που διαρκεί, να σε κάνει να αναρωτιέσαι για την προχειρότητά του και κυρίως για την παντελή έλλειψη φαντασίας των δημιουργών του. Χαρακτηρίζεται ως First Person Action Adventure αλλά πιο πολύ θα του ταίριαζε ένας συνδυασμός του “Περπατώ περπατώ εις το κάστρο” και του “Μάντεψε ποιός, τί, πού και γιατί”.

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Ο χαρακτήρας μας ονομάζεται Dominic και κατευθύνεται προς “Το Κάστρο” και λέω “Το Κάστρο”, γιατί δε ξέρουμε ούτε ποιο κάστρο είναι αυτό, ούτε τι κάστρο είναι αυτό, δεν έχουμε κανένα στοιχείο γι’ αυτό, είναι απλά “Το Κάστρο”. Το κάρο λοιπόν του Dominic δέχεται επίθεση από ένα τέρας-λύκο, ο ίδιος ο χαρακτήρας μας τραυματίζεται-δαγκώνεται, ενώ ο συνταξιδιώτης του πεθαίνει. Μπαίνοντας τελικά στο κάστρο θα μας περιποιηθεί η Isabel, ώστε να αναρρώσουμε και να ξεκινήσουμε την αναζήτηση της μη κλειδωμένης πόρτας που θα μας επιτρέψει να προχωρήσουμε στο παιχνίδι.

Σύντομα μαθαίνουμε πως το δάγκωμα που δεχτήκαμε, μας έχει μεταδώσει τη κατάρα και έτσι στη πορεία ο ήρωας μας θα γίνεται και αυτός λύκος υπό το φως του φεγγαριού. Βασικά αυτό θα γίνεται όταν στεκόμαστε σε ειδικά μαρκαρισμένα σημεία, άσχετα που όλο το παιχνίδι εξελίσσεται υπό το φως της πανσελήνου, λες και ένα μέτρο δίπλα από το σημείο εκείνο δε μας βλέπει το φεγγάρι. 

2Σκοτώνοντας ένα φύλακα.

Έτσι σκοπός μας γίνεται η δημιουργία ενός potion ώστε να διώξουμε τη κατάρα από πάνω μας. Αυτό φυσικά συνεπάγεται την αναζήτηση των υλικών για τη δημιουργία potion. Δε θα δυσκολευτεί κανένας στην εύρεση των υλικών αυτών αφού κάνουν κρα από μακριά ότι είναι αυτά που χρειαζόμαστε, μόνο που δε φωνάζουν “κάνε μου κλικ”.

Θα συναντήσουμε puzzles τα οποία θα έλυνε ακόμα και πιτσιρικάς του δημοτικού και γρίφους που συνήθως είναι του στιλ: τράβα το μοχλό, γίνε λύκος, τρέχα, πήδα, σπάσε τη πόρτα, περίμενε μέχρι να ξαναγίνεις άνθρωπος. Αυτό μετά τη δεύτερη φορά καταντάει κουραστικό λόγω της επανάληψης. Ο γρίφος που μου πήρε τη περισσότερη ώρα για να λύσω μέχρι που αναγκάστηκα να ψάξω για λύση στο ίντερνετ, ήταν η αναζήτηση τρόπου να ανοίξω μια κλειδωμένη πόρτα προς το υπόγειο. Τι πιο απλό να σκεφτώ από το να ψάξω για ένα κλειδί. Μετά λοιπόν από μισή ώρα αναζήτησης σε κάθε χώρο και δωμάτιο του κάστρου δε μπόρεσα να βρω τίποτα και τότε διάβασα στο ίντερνετ ότι υπάρχει και σύστημα pickpocket χρησιμοποιώντας το Ctrl (αλλά Elder Scrolls). Πουθενά, σε κανένα σημείο του παιχνιδιού, δεν αναφέρεται ότι υπάρχει τέτοιο σύστημα και οι developers μάλλον περίμεναν από εμάς να το μαντέψουμε. Τελικά το κλειδί έπρεπε να το κλέψω από έναν φύλακα, ο οποίος δεν είχε κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό (π.χ. ένα κλειδί κρεμασμένο στη ζώνη) ώστε να σε κάνει να στραφείς προς αυτόν. Ίσως ότι πιο άδικο έχω δει σε παιχνίδι.

Οι NPCs του παιχνιδιού είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού αν εξαιρέσουμε τους φύλακες. Αυτοί με τους οποίους αλληλεπιδρούμε είναι στην ουσία μόλις δύο, η Isabel (τρεις φορές σε όλο το παιχνίδι) και ο Filch που θα μας βοηθήσει στη πρόοδο μας. Μη περιμένετε μακρές συζητήσεις, χιούμορ ή backstory. Δε μαθαίνουμε ποτέ την ιστορία τους, πως βρέθηκαν εκεί κλπ. Απλά υπάρχουν.

3Γνωρίζοντας τον Filch.

Ας πούμε όμως και δυο λόγια για τους φύλακες γιατί μπορεί και να είναι οι NPCs με το χαμηλότερο δείκτη νοημοσύνης που έχει εμφανιστεί σε παιχνίδι ever. Μπορούμε να κλέβουμε άνετα τον ένα από αυτούς τη στιγμή που δίπλα του ακριβώς υπάρχει δεύτερος φύλακας που μας βλέπει, μπορούμε να επιχειρήσουμε να τον κλέψουμε μπροστά στα μάτια του ιδίου (ευτυχώς χωρίς να το καταφέρουμε) και η αντίδραση του να είναι ένα απλό “ε τι κάνεις, σε βλέπω” αλλά το πιο φοβερό είναι όταν είμαστε λύκος. Τότε λοιπόν οι φύλακες θα μας επιτεθούν για να μας σκοτώσουν. Μόνο όταν είμαστε ένα pixel δίπλα τους όμως. Πραγματικά μας βλέπουν από μακριά, σηκώνουν το τσεκούρι τους και απλά περιμένουν να πάμε δίπλα τους. Δε θα κουνηθούν, ο κόσμος να χαλάσει. Αν πάλι τρέξουμε και τους περάσουμε θα μείνουν πάλι εκεί να μας κοιτούν με το τσεκούρι σηκωμένο. Αν όμως αποφασίσουμε να επιτεθούμε σε κάποιον από αυτούς και τον σκοτώσουμε τότε εάν υπάρχει διπλά του δεύτερος φύλακας και γίνουμε άνθρωπος ξανά, αυτός θα ξεχάσει ότι ένα δευτερόλεπτο πριν σκοτώσαμε τον συνάδελφο του και θα μας μιλάει λες και δε συμβαίνει τίποτα.

Το παιχνίδι είναι γεμάτο bugs και λάθη. Πολλές φορές θα περνάτε άνετοι μέσα από δέντρα, βαρέλια και τραπέζια σαν να μην υπάρχουν εκεί. Θα ξεκλειδώνετε πόρτες και το παιχνίδι θα το ξεχνάει με αποτέλεσμα να πρέπει να τις ξαναξεκλειδώσετε. Θα σκοτώνετε φύλακες και αυτοί θα ανασταίνονται. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, φύλακας φυλάει μια πόρτα και μου ζητάει 200 gold για να με αφήσει να περάσω. Άνετος εγώ, λέω θα τον φάω και δε θα χρειαστεί να πληρώσω. Αφού λοιπόν τον σκοτώσω, κλικάρω στη πόρτα και τσουπ, νάτος μπροστά μου να μου ζητάει το gold. Επιλέγω “not to pay” και εμφανίζεται πάλι νεκρός εκεί που τον είχα αφήσει πριν.

Ο λύκος που θα μας κυνηγήσει κάποιες φορές στο παιχνίδι και πρέπει να τον αποφύγουμε συνήθως τραβώντας έναν μοχλό που θα κλείσει κάποια πόρτα ανάμεσα μας, κινείται τόσο μηχανικά που θυμίζει ρομπότ με ερπύστριες. Στα κυνηγητά αυτά το παιχνίδι δε μας δίνει τη δυνατότητα να κάνουμε αυτό που θέλουμε. Ή θα κάνουμε αυτό που πρέπει ή θα πεθάνουμε. Χωρίς καν να μας φτάσει ο λύκος που μας κυνηγάει. Θα μας παγώσει, δε μας αφήνει να κινηθούμε και απλά θα βλέπουμε τον λύκο να τρέχει προς τα πάνω μας. 

4Εδώ φτιάχνουμε τα potions μας.

Ένα πολύ σημαντικό ακόμα bug του παιχνιδιού έχει να κάνει με τα checkpoints. Έστω ότι βρίσκω ένα item που χρειάζομαι και στη συνέχεια με κυνηγάει ο λύκος και με σκοτώνει. Το παιχνίδι θα επαναφέρει το προηγούμενο checkpoint αλλά με το item ακόμα στο inventory μου, σα να μη πέθανα ποτέ, και έτσι μπορώ άνετα να παρακάμψω το σημείο που με κυνηγάει ο λύκος αφού πλέον δε χρειάζεται να περάσω από εκεί.

Η λίστα που έχω στο τετράδιο έχει ακόμα πολλά, από τα γραφικά 15ετίας μέχρι τη παντελή έλλειψη graphic options, και από το μοναδικό save slot που υπάρχει (στην ουσία autosave slot) μέχρι το lipsync που απλά, δεν υπάρχει. Αλλά νομίζω πως το πιάσατε το νόημα. Το Guise of the Wolf είναι σίγουρα μια αγορά που θα πρέπει να αποφύγετε καθώς δε δικαιολογεί με τίποτα τα 12 ευρώ που μας ζητάει. 

5Η θολούρα σε όλο της το μεγαλείο.

Κλείνοντας θέλω να επισημάνω κάτι που μου χτύπησε πολύ άσχημα αφού τελειώνοντας το παιχνίδι μπήκα να ρίξω μια ματιά στη σελίδα του παιχνιδιού στο steam. Κοιτώντας τα game features διαβάζω τους developers να παρουσιάζουν πως στο παιχνίδι υπάρχει:

Α. Survival στοιχείο όπου και καλά πρέπει να τρέξεις και να κρυφτείς για να γλιτώσεις κυνηγημένος. Και ρωτάω εγώ τώρα: Από ποιον; Από τους καρφωμένους στο πάτωμα φύλακες;

Β. Stealth Tactics. Νομίζω σας εξήγησα παραπάνω πόσο τρομερό είναι το stealth system. Στην ουσία απλά λείπει.

Γ. Story, πλοκή, ατμόσφαιρα και voice over.

Πραγματικά οι developers εδώ μας δουλεύουν μέσα στα μούτρα μας και ελπίζω πως οι τόσο χαμηλές βαθμολογίες που παίρνει το παιχνίδι στα reviews του να γίνει παράδειγμα προς αποφυγήν για τους άλλους developers. Όσο και να θέλουν να προωθήσουν το παιχνίδι τους και γράφουν όμορφα πραγματάκια, εδώ μιλάμε για δούλεμα προς τον gamer.

 

Pros

  • Η μουσική του επένδυση
  • Το ότι κρατάει μόνο τρεις ώρες
  • Τα 20-30 cents που μπορείς να πάρεις πίσω πουλώντας τις κάρτες στο Steam

Cons

  • Διαβάστε το review.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 35%

35%

Νίκος Τσοκτουρίδης

Ο Νίκος, καπετάνιος στο επάγγελμα, δαμάζει τα κύματα παίζοντας games. Έχει ένα μεγάλο όνειρο: Να μεταδώσει στον Τσοκ Τζούνιορ την αγάπη του για το PC Gaming, τον ΠΑΟΚ και το Ragequit. Email: [email protected] - Steam | Facebook  

11 Comments

  1. Πρέπει να πέρασα κατά λάθος κάποια πύλη και βρέθηκα σε σύμπαν όπου ο εξομοιωτής κατσίκας είναι πολύ καλύτερος από τον εξομοιωτή λυκανθρώπου :p
    Νίκο το τραβάει ο οργανισμός σου το trash? Lol! Το παιχνίδι μύριζε μουφέξ από μακριά…

  2. χαχαχαχα δεν εχω ξαναδιαβασει πιο αγανακτισμενο review. στα γραφικα επεσες μεσα 100%. το πρωτο screenshot μου θυμισε το thief dark project. διαβασα το review και ξανατσεκαρα τον τιτλο του παιχνιδιου. “ρε μπας και ειναι το buggy boy;”
    εισαι πρωτοπορος, πρωτη φορα βλεπω στα θετικα, την μικρη διαρκεια. γελασα τοσο πολυ που δεν εχω προβλημα να βγαινουν τετοια παιχνιδια, αρκει να γινονται review.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Back to top button
elEL