SPECIALS

4 Συμπεράσματα από την Beta του The Division 2

Τελικά την “Private Beta” που ανακοινώθηκε για το Tom Clancy’s The Division 2 της Ubisoft μόνο… “private” δεν την λες, δεδομένου πως φαίνεται να έλαβαν invite όσοι αγόρασαν ποτέ οποιοδήποτε τίτλο της Ubisoft, οι γονείς τους, τα τρίτα ξαδέρφια τους και ο γιος του αφεντικού τους στην πρώτη τους δουλειά. Όχι πως παραπονιόμαστε, βέβαια – εκτός του προφανούς οφέλους του να έχουμε πολύ “δικό μας” κόσμο μέσα στο παιχνίδι ανά πάσα στιγμή, αυτή η εισροή από κόσμο αποτέλεσε αν μη τι άλλο μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για ένα stress test στους servers του παιχνιδιού, οι οποίοι δεν ανταποκρίθηκαν και με 100% επιτυχία η αλήθεια είναι.

Όπως και να έχει, αυτή η “Private” Beta περιέχει 5 από τις περιοχές που θα συναντήσουμε στο τελικό game (4 “απλές” και 1 Dark Zone), μερικές κύριες και δευτερεύουσες αποστολές, συν μία μικρή γεύση από το “end-game” του Division 2 μέσω της παροχής τριών High-End premade χαρακτήρων (οι οποίοι αντιστοιχούν σε 3 από τα διαθέσιμα builds προς τα οποία μπορούμε να “χτίσουμε” το χαρακτήρα μας στο δρόμο προς το φινάλε) και μιας, αρκετά challenging η αλήθεια είναι, συναναστροφής με εχθρούς επιπέδου end-game. Στη διάρκεια αυτού του Beta Event, λοιπόν, μπορέσαμε να εξάγουμε μια σειρά από χρήσιμα συμπεράσματα, αναμενόμενα ή και μη, εν όψει της επίσημης κυκλοφορίας του game στα μέσα του επόμενου μήνα.

1. Θέλει Δουλειά Πολλή

Ας βγάλουμε από τη μέση αρχικά το πλέον προφανές και αναμενόμενο συμπέρασμα: με βάση το τι βλέπουμε στη beta, από τεχνικής άποψης το παιχνίδι θέλει ακόμα δουλειά. Σίγουρα δεν περίμενε κανείς μια 100% έτοιμη και κρυστάλλινη εμπειρία – για αυτό συμβαίνουν και τα Beta Events συνήθως άλλωστε, για να επισημαίνονται στους δημιουργούς τα bugs ώστε να διορθωθούν στην τελική έκδοση (εκτός αν είσαι η Bethesda εννοείται, οπότε γιολάρεις και τα αφήνεις όλα ως έχουν γιατί τα bugs είναι feature). Οφείλει ωστόσο να επισημανθεί πως συνάντησα μερικά αρκετά σημαντικά bugs και glitches κατά τις περιηγήσεις μου, ένα εκ των οποίων δεν μου επέτρεπε καν να ολοκληρώσω διαθέσιμες αποστολές λόγω… υπερβολικής ξαφνικής αύξησης του φωτισμού των χώρων (ενδεικτικό screenshot παρακάτω) σε σημείο που να μην μπορώ να δω ούτε που να πάω, ούτε ποιος με πυροβολάει.

Πέραν τούτου, ούτε οι σέρβερς φάνηκαν να αντέχουν το stressάρισμα από τον κόσμο που συνέρρευσε στην beta, και μέχρι το χθεσινό maintenance ήταν τυπικό φαινόμενο τα disconnects κάθε λίγα λεπτά. Κατάσταση η οποία ώθησε τους δημιουργούς στο να εκδώσουν την μνημειώδη οδηγία: “Κάθε φορά που συμπληρώνετε 2-2μιση ώρες παιχνιδιού, να κάνετε log-out και να ξαναμπαίνετε, έτσι ώστε να μην τρώτε disconnect”!

Αυτή τη στιγμή με πυροβολάει τουλάχιστον 1 άτομο. Ή απλά βρήκα το Άγιο Πνεύμα.

2. Washington Έπαθα Ζημιά, Τα Βλέπω Όλα Πράσινα

Τα λέμε από το 2016 αλλά ας επαναληφθεί για ακόμη μία φορά: το downgrade που υπέστη η αρχική “Ε3” version του πρώτου The Division για να μπορεί να τρέξει στις κονσόλες, ήταν ύπουλη μαχαιριά στην PCάδικη καρδιά μας. Το θετικό του να προχωρούν οι γενεές των κονσολών και να πλησιάζουν έστω και κατά 1% στην ανωτερότητα της Μητέρας Πλατφόρμας συνεπάγεται το bonus ότι οι multiplatform τίτλοι μπορούν να πιάνουν έστω και 1% από την αίγλη της hardware ισχύος των PC. Με αυτό κατά νου, είναι ευτυχές συμβάν το ότι το The Division 2 φαίνεται να αποτελεί σαφή αναβάθμιση οπτικά σε σχέση με το 1, πλησιάζοντας κάπως στα στάνταρντς του βίντεο της προαναφερθείσας Ε3 παρουσίασης.

Έτσι, το περιβάλλον της Washington DC απεικονίζεται με φοβερή λεπτομέρεια, οι φωτοσκιάσεις και οι υδάτινες επιφάνειες είναι χάρμα ιδέσθαι, οι δρόμοι είναι γεμάτοι με σκουπίδια, συντρίμμια και διαφόρων ειδών άλλα απομεινάρια του χάους… Αλλά η σημαντικότερη ίσως διαφορά σε σχέση με τη χιονισμένη ασπρίλα του 1 είναι πως στο 2 φαίνεται να κυριαρχεί το πράσινο χρώμα, καθώς διαδραματίζεται στους καλοκαιρινούς μήνες (σε αντίθεση με το χριστουγεννιάτικο setting του 1) και η φύση φαίνεται να εκμεταλλεύεται στο έπακρο την ξαφνική “πτώση” της ανθρωπότητας, ανακαταλαμβάνοντας σε αρκετά έντονο βαθμό τις αστικές εκτάσεις της DC. Σε σημείο που βλέπουμε ανά τακτά διαστήματα να περιφέρονται εδώ κι εκεί στους δρόμους… ελάφια και άλλα είδη πανίδας!

Τα ελαφάκια που συναντάμε στην Washington επιτρέπουν επίσης τη δημιουργία πιστών αναπαραστάσεων της γνωστής σκηνής με τη μητέρα του Bambi. Νιώθω άσχημα και μόνο που πληκτρολογώ την παραπάνω φράση.

3. End-Game: Σφουγγάρια, Drones και Ρομποσκυλιά

Φτάνοντας στο end-game του Division 1, μοναδική ουσιαστική αλλαγή που βλέπαμε ως προς τους PVE εχθρούς μας ήταν το ότι απλά αποκτούσαν έξτρα hitpoints αλλά κατά τα άλλα είχαν ακριβώς την ίδια συμπεριφορά σα να τους πετύχαινες όντας level 1 νουμπάς. Αυτή η κατάσταση φαίνεται να αλλάζει ριζικά, ριζικότατα, στο 2. Ενώ οι low-level εχθροί συνεχίζουν να ακολουθούν λίγο-πολύ τη φιλοσοφία του 1 (με ελαφρώς λιγότερη έμφαση στο σκέλος “bullet-sponge”, ευτυχώς), οι αντίπαλοί μας στο διαθέσιμο end-game κομμάτι της beta όχι μόνο μπορούν να ρουφάνε τις σφαίρες σαν σφουγγάρια καλυμνιώτικα, αλλά αυτή τη φορά έχουν και τα υψηλότερα tactics αλλά και τον αναβαθμισμένο εξοπλισμό ως συνοδεία. Έτσι βλέπουμε τους λόχους των εχθρών να κινούνται σαφώς πιο προσεκτικά και οργανωμένα, να κάνουν συνδυασμένη χρήση του οπλισμού τους για να απαγκιστρώσουν τους Agents μας από τα σημεία κάλυψής τους, να αναπτύσσουν στο πεδίο συμπλοκής πολλών ειδών gadgets όπως drones και… ρομποτοσκυλιά-turrets (!!!), και γενικά να δίνουν την εντύπωση πως πρόκειται για μία οργανωμένη, εκπαιδευμένη και άρτια εξοπλισμένη απειλή παρά μια άναρχη αγέλη με φουσκωμένα ΗΡ. Αρκετά αναπάντεχη, η αλήθεια είνα, αλλά άκρως ευπρόσδεκτη κατάσταση, που αναμφίβολα θα αυξήσει κατακόρυφα την πρόκληση του late και end-game περιεχομένου.

Η αλήθεια είναι πως αν έβλεπα στην πραγματικότητα ένα τετράποδο ΚΑΝΟΝΙ να καλπάζει κατά πάνω μου, πιθανότατα να το έβαζα στα πόδια κλαίγοντας. Ευτυχώς ο χαρακτήρας στο game είναι ελαφρώς λιγότερο επιρρεπής στον ψυχολογικό πόλεμο.

4. Όλα Γύρω Μου Αλλάζουν Κι Όλα Ίδια Μένουν

Με βάση το τι βλέπουμε στην beta από πλευράς gameplay, θα έλεγα πως το Division 2 θυμίζει περισσότερο… εκτεταμμένο expansion του 1, παρά sequel. Υπό την έννοια ότι δεν βλέπουμε και καμιά ΠΛΗΡΩΣ ριζοσπαστική διαφορά – καινοτομία σε σχέση με το τι βιώσαμε στο 1, παρά μόνο προσθήκες και εμπλουτισμό (σε αρκετά μεγάλο βαθμό, περιστασιακά) των ήδη υφιστάμενων μηχανισμών. Εκτενέστεροι μηχανισμοί για τα skills, εκτενέστερο πλαίσιο συλλογής αντικειμένων, βαθύτεροι μηχανισμοί στην υλοποίηση των κοινοτήτων από επιζήσαντες τους οποίους θα κληθούμε να βοηθήσουμε, ευρύτερη ποικιλία δραστηριοτήτων στο περιβάλλον open-world, υψηλότερο challenge ως προς τους late-game αντιπάλους… αλλά το 95% των αποστολών του παιχνιδιού εξακολουθεί να βαδίζει στο ίδιο μοτίβο με το 1: spawnάρισμα απανωτών κυμάτων από εχθρούς, corridor shooting με διαρκές μπιστολίδι και εναλλαγή cover μέχρι να φτάσουμε στο objective (που συνήθως είναι η συλλογή ενός αντικειμένου ή η ενεργοποίηση ενός computer interface), συλλογή και αναβάθμιση loot, και πάλι από την αρχή.

Το παραπάνω δεν είναι κάτι το “αρνητικό”, προφανώς – είναι 100% λογικό το να επιδιώκει ένα sequel να επεκτείνει τη βασική συνταγή του original game. Απλά παραμένει γεγονός πως, όπως γράφτηκε εύστοχα και στο thread συζήτησης του game στο forum μας, τα DLC του Division 1 ήταν πιο καινοτόμα σαν περιεχόμενο σε σχέση με το τι φαίνεται να προσφέρει το 2 ως sequel (στη beta φάση του έστω).

Loot, loot, και λίγο ακόμα loot. Θέαμα που σταθερά αγαλλιάζει την μπσυχή.

Πάρτυ, πάρτυ, στις 15 του Μάρτη

Από πλευράς περιεχομένου, η “Private” Beta του Division 2 ενδεχομένως και να είναι η πιο πλούσια και αντιπροσωπευτική beta που έχουμε δει ποτέ για game ως τώρα. Με βάση την beta και τα συμπεράσματα που εξάγονται από αυτήν, δεν το κρύβω πως το Division 2 με κέρδισε 100% (δεν χρειαζόταν να προσπαθήσει και πάρα πολύ για αυτό, εδώ που τα λέμε) και δεν μπορώ παρά να ανυπομονώ για το full release του τίτλου στις 15 Μαρτίου. Δεν μπορώ επίσης παρά να σκέφτομαι πως, αν κάποια έστω από τα features που βλέπουμε να υπάρχουν στο 2 είχαν συμπεριληφθεί και στο 1, ενδεχομένως και να είχε γραφτεί διαφορετικά η ίδια η ιστορία της σειράς (ειδικά δεδομένου του αρκετά αμφιλεγόμενου, από αρκετές πλευρές, release του 1), αλλά αυτή η ροή σκέψης μόνο φιλολογική αξία μπορεί να έχει πλέον.

Όπως και να έχει, όταν θα έρθει η άγια μέρα του release, δεν μένει παρά να δούμε αν το game θα καταφέρει να προσφέρει επαρκή ποικιλία περιεχομένου ώστε να διαφοροποιήσει αρκετά το “gameplay loop” από το ξεκίνημα ως το end-game, συν φυσικά το αν θα είναι τεχνικά άρτιο ή θα βιώσουμε πάλι σκηνικά τραγελαφικά. Είμαι περίεργος επίσης και για την πορεία του σεναρίου (ο μόνος τομέας για τον οποίο η beta δεν προσφέρει και πάρα πολλές πληροφορίες – και καλά κάνει, μάλλον), καθώς και για την όποια σύνδεση υπάρχει με τα πρόσωπα και τις καταστάσεις του Division 1. Aaron Keener, σε ψάχνουμε.

Η “Private” Beta του Division 2 θα τρέχει μέχρι το πρωί της Δευτέρας περίπου, ώρα Ελλάδος. Αν για κάποιο λόγο η Ubisoft σας ξέχασε και μείνατε χωρίς Beta Invite, ρίχτε ένα σκούντημα και ίσως καταφέρουμε να σας βολέψουμε. Αξίζει τον κόπο.

Ιδού και ένα σύντομο βιντεάκι μιας ενδεικτικής αποστολής εφόδου στο τσαρδί μιας αντίπαλης συμμορίας στα πρώτα στάδια του παιχνιδιού, βγαλμένης από τις ένδοξες μέρες του GTA: San Andreas. Δεδομένου του εντυπωσιακού Disconnect που έφαγα ακριβώς κατά την ολοκλήρωση της αποστολής (και, όταν ξαναλόγκαρα, ΠΡΟΦΑΝΩΣ το game δεν αναγνώριζε την αποστολή ως ολοκληρωμένη), θα έλεγα πως το βίντεο είναι η πεμπτουσία της Division 2 Private Beta.

Κώστας Καλλιανιώτης

Αρχαιολόγος/Ιστορικός, RPG Player, Οπαδός των Motörhead, Καταναλωτής Προβατίνας.

4 Comments

  1. Θα ξεκινήσω μιλώντας για το πέσιμο στην αντίπαλη γειτονία. Ήταν στα μάτια μου, πολύ πωρωτικό που καλούσα τα φιλαράκια μου με φωτοβολίδα. Και που δεν έσκαγαν αμέσως μύτη, αλλά τους έπαιρνε λίγη ώρα μέχρι να φτάσουν και σε άφηναν με την απορία αν είδαν τη φωτοβολίδα που έριξες.

    Κατά τ’ άλλα, πέτυχα bug στον ήχο, κατά το οποίο δεν άκουγα καθόλου τους ήχους από το rifle μου και μόνο απ’ αυτό. Τα υπόλοιπα όπλα λειτουργούσαν όπως πρέπει. Επίσης, εξαιρώντας το πρώτο βράδυ που φάγαμε δύο disconnects, χθες όλα κύλησαν ομαλότατα ευτυχώς, γιατί η invaded mission ήταν παλουκάκι.

    Κανονικά θα είχα κάνει ήδη pre-order, αλλά επειδή θα το παίξουμε ελαφρώς μετά το release μιας και οι νεοκαστρίτες κωλύονται νωρίτερα, θα φερθώ ώριμα και θα περιμένω.

    (υγ. ας μην κοροϊδευόμαστε, pre-order θα κάνω. :-Ρ )

    1. Αυτό με τα φιλαράκια, σε μένα τουλάχιστον αμέσως τους έκανε mark στο χάρτη με το που έριξα τη φωτοβολίδα, και έδειχνε το στίγμα τους που ξεκίνησε 250 μέτρα μακρυά και διαρκώς πλησίαζε – και ο agent Soad το έβλεπε κανονικά, αν και εγώ έριξα το βόλι. Θα μπορούσαμε απλά να περιμένουμε δυο λεπτά να έρθουν, αλλά φοβούνται ρε τα παλικάρια; Ίσα που πρόλαβαν να ρίξουν μια τουφεκιά όταν έφτασαν.

      1. THAT’S THE SPIRIT AGENT!!

        Κάτι που θυμήθηκα. Στο 1, όταν κάναμε αποστολές γίνονταν σε όλους complete, ανεξαρτητα του ποιος ήταν squad leader. Στη beta, αν εξαιρέσουμε τις 2 main, δεν ίσχυε αυτό. Το ίδιο ήταν και σε σας ή απλά πέσαμε σε bug? Ελπίζω πάντως να μην είναι feature, γιατί θα’ ναι μεγάλη αντιγκοτιά.

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Back to top button
elEL