REVIEWS

OCEANHORN – MONSTER OF UNCHARTED SEAS

Η είδηση για τη μεταφορά ενός τίτλου με ξεκάθαρες κονσολάδικες επιρροές από τα κινητά σε PC η αλήθεια είναι ότι μόνο γέλιο μπορεί να προκαλέσει. Ακόμα και αν για τις κονσόλες ζούμε σε μία εποχή που η ψαλίδα στη διαφορά νοοτροπίας έχει κλείσει σημαντικά δεν ισχύει το ίδιο και με τα κινητά, με την προχειρότητα και τη ρηχότητα να διακρίνει την πλειοψηφία των παιχνιδιών που κυκλοφορούν σε αυτά. Κι όμως το Oceanhorn: Monster of Uncharted Seas καταφέρνει να μας εκπλήξει ευχάριστα με τον πλέον εμφατικό τρόπο.

Το πόνημα της Cornfox & Bros. ανήκει στο είδος των top-down 3D action-adventure και αποτελεί ουσιαστικά φόρο τιμής στην σειρά The Legend of Zelda της Nintendo. Λαμβάνουμε το ρόλο ενός μικρού αγοριού που ο πατέρας του το άφησε για να πολεμήσει το μυθικό τέρας Oceanhorn και έτσι το δύσκολο έργο για τη διάσωση του κόσμου πέφτει σε εμάς. Ναι, είναι όσο λιτό και “άχρωμο” ακούγεται αλλά η ιστορία είναι μόνο η αφορμή για το ταξίδι. Η αίσθηση του αγνώστου και η ανάγκη για εξερεύνηση στις θάλασσες και τα νησιά του χάρτη επισκιάζει οτιδήποτε άλλο θα μπορούσαμε να ζητήσουμε από το παιχνίδι.

Oceanhorn 01Μία άποψη από τον κόσμο του παιχνιδιού

Το πρώτο πράγμα που μας κάνει εντύπωση είναι το μέγεθος και η ποικιλία του χάρτη. Η δομή των νησιών είναι μάλιστα τέτοια που ευνοεί στο έπακρο την εξερεύνηση ενώ ταυτόχρονα υπάρχουν σημεία τα οποία μας φωνάζουν ότι θα πρέπει να επιστρέψουμε σε αυτά αργότερα. Αυτό είναι άμεσα συνδεδεμένο με το γεγονός ότι προχωρώντας στο παιχνίδι λαμβάνουμε νέα αντικείμενα και δυνατότητες τα οποία μας βοηθούν στην πρόοδο. Αν μάλιστα λάβουμε υπόψιν και το σύστημα experience με το οποίο ανεβαίνοντας level αποκτούμε κάποιες διευκολύνσεις για το χαρακτήρα έχουμε ένα πολύ καλό ρυθμό εξέλιξης, ικανό να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του παίκτη. Τα dungeons έχουν μία πιο γραμμική ροή και ενώ ενσωματώνουν κάποιες ωραίες ιδέες σε γρίφους και puzzles, όταν φτάνουμε στη σύγκριση με τη σειρά από την οποία εμπνέεται η διαφορά στην ευρηματικότητα είναι χαώδης. Ακόμα πάντως και αν δεν αποτελούν κάτι το εντυπωσιακό η ενασχόληση μαζί τους είναι ευχάριστη. Το μοναδικό σημείο που πραγματικά απογοητεύει είναι το κεντρικό hub-θάλασσα όπου απλά προεπιλέγουμε τον τελικό προορισμό και στη συνέχεια ρίχνουμε κανονιές στα τέρατα και τα κιβώτια που εμφανίζονται. Είναι τόσο μονότονο και επαναλαμβανόμενο που μετά το τρίτο ταξίδι θα σας κάνει να αναρωτηθείτε γιατί δεν υπάρχει απλά λειτουργία fast travel.

To σύστημα μάχης δεν παρουσιάζει κάτι το αξιοσημείωτο. Βασιζόμενο κυρίως στον σωστό συγχρονισμό χρήσης σπαθιού και ασπίδας δεν δυσκολεύει ιδιαίτερα τον παίκτη ενώ με συνετή χρήση των δυνατοτήτων που ξεκλειδώνουμε η κατάσταση απλοποιείται ακόμα περισσότερο. Ο χειρισμός με ποντίκι και πληκτρολόγιο δεν είναι ιδιαίτερα άμεσος και απαιτεί λίγη συνήθεια ειδικά στον τομέα της στόχευσης όμως αυτό δεν είχε ουσιαστικό αντίκτυπο ώστε να μας κοστίσει σε καταστάσεις μάχης. Γενικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι η δυσκολία κυμαίνεται σε φυσιολογικά επίπεδα και οι εχθροί παρουσιάζουν αρκετή ποικιλία τηρουμένων και των αναλογιών.

Oceanhorn 02Ρομπέν των… θαλασσών

Από τα γραφικά δεν θα μπορούσαμε να έχουμε ιδιαίτερες απαιτήσεις λαμβάνοντας υπόψιν και την προέλευση του τίτλου. Πάντως παρά το γεγονός ότι υπολείπονται σε λεπτομέρεια, η απόδοση του κόσμου γίνεται με πολύ όμορφο τρόπο και χρήση έντονης χρωματικής παλέτας. Σε κάθε περίπτωση η εντυπωσιακή εικόνα που έχει το παιχνίδι για προϊόν που κυκλοφόρησε σε κινητά, μας αφήνει με το ερωτηματικό για το τι θα μπορούσαμε να δούμε αν η ανάπτυξη είχε γίνει εξ’αρχής για υπολογιστές χωρίς τους ανάλογους περιορισμούς. Την πολύ καλή εικόνα συμπληρώνει και η ταξιδευτική μουσική που συνοδεύει την περιπέτεια και μας κρατάει συντροφιά.

Το Oceanhorn: Monster of Uncharted Seas γενικά είναι ένας τίτλος παλαιάς κοπής ημιπροσαρμοσμένος στη σύγχρονη εποχή. Καταφέρνει να “πατάει” πάνω στη νοσταλγία του παίκτη χωρίς όμως να γίνεται αναχρονιστικό. Θα ήταν δύσκολο να διατυπωθεί επακριβώς μέσα από ένα κείμενο αλλά σε μία βιομηχανία που στρέφεται όλο και περισσότερο προς το ρεαλισμό βασίζεται κατά κύριο λόγο στην φαντασία και τον ενθουσιασμό. Το αν τελικά αυτό είναι κάτι αρνητικό ή θετικό βασίζεται αποκλειστικά στην κρίση του καθενός, το ζητούμενο όμως είναι ότι αυτό που προσπαθεί να πετύχει ο τίτλος τελικά το καταφέρνει σε πολύ μεγάλο βαθμό.

Oceanhorn 03Η μεγαλύτερη απογοήτευση στο παιχνίδι

Παρά την αρχική καχυποψία για τους λόγους που προαναφέρθηκαν, το παιχνίδι καταφέρνει να κερδίσει τις εντυπώσεις. Οι όποιες αδυναμίες του υπερκαλύπτονται από το πλούσιο περιεχόμενο και τη διάρκεια που ξεπερνάει τις 10 ώρες. Ειδικά οι άπιστοι κονσολιέρηδες που ενθουσιάζονται στην προοπτική ενός Zelda στους υπολογιστές (ο υποφαινόμενος είναι ένας από αυτούς) δεν θα πρέπει να το χάσουν ενώ αποτελεί ιδανική πρόταση και για όσους θέλουν να μπουν σε mood “μικρού εξερευνητή”. Ελπίζουμε να υπάρξει και συνέχεια βασισμένη στη “μαμά” πλατφόρμα όπου το studio θα έχει τα περιθώρια να δείξει τις πραγματικές δυνατότητες του.

Pros

  • Πλούσιο “υλικό” για εξερεύνηση
  • Ικανοποιητικός ρυθμός εξέλιξης
  • Αξιόλογο παιχνίδι σε μία κατηγορία που οι υπολογιστές δεν έχουν μεγάλη ποικιλία

Cons

  • Φτωχός τεχνικός τομέας
  • Τα αδιάφορα ταξίδια στη θάλασσσα
  • Παρά το γεγονός ότι στέκεται αξιοπρεπώς και με σεβασμό απέναντι στη σειρά Zelda από την οποία αντλεί και έμπνευση, αν το σύγκρινουμε άμεσα μαζί της υπολείπεται σημαντικά.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ - 75%

75%

rikimaru

Gamer από τις αρχές του '90 σε φορητά και κονσόλες, είχε την πρώτη του επαφή με τους υπολογιστές στα μέσα της ίδια δεκαετίας. Σε όλη αυτή την πορεία έχει καταπιαστεί με αρκετές κατηγορίες παιχνιδιών χωρίς να μπορεί να ξεχωρίσει κάποια ενώ όταν δεν βρισκόταν μπροστά από μία οθόνη συνήθως έσκαγε την "σπυριάρα" στο τσιμέντο ή στο παρκέ. Τα τελευταία 2 χρόνια εκτός από το να παίζει απλά με τα games, γράφει και για αυτά ενώ παράλληλα απολαμβάνει και την άνθιση της indie σκηνής.

2 Comments

Αφήστε μια απάντηση

Related Articles

Back to top button
elEL